‘Well, I mustn’t keep you, sir. Ple

‘Well, I mustn’t keep you, sir. Pleased to have made your acquaintance.’
He took off his dingy hat very politely and strolled away. It was beginning
now to grow chilly and I thought I would return to the Dolphin. As I reached
its broad steps a landau drove up, drawn by two scraggy horses, and from it
stepped Mr St Clair. He wore a hat that looked like the unhappy result of a
union between a bowler and a top–hat. He gave his hand to his wife and then
to his niece. The porter carried in after them rugs and cushions. As Mr St Clair
paid the driver I heard him tell him to come at the usual time next day and I
understood that the St Clairs took a drive every afternoon in a landau. It would
not have surprised me to learn that none of them had ever been in a motor–car.
The manageress told me that they kept very much to themselves and sought
no acquaintance among the other persons staying at the hotel. I rode my
imagination on a loose rein. I watched them eat three meals a day. I watched
Mr and Mrs St Clair sit at the top of the hotel steps in the morning. He read The
Times and she knitted. I suppose Mrs St Clair had never read a paper in her life,
for they never took anything but The Times and Mr St Clair of course took it
with him every day to the City. At about twelve Miss Porchester joined them.
‘Have you enjoyed your walk, Eleanor?’ asked Mrs St Clair.
‘It was very nice, Aunt Gertrude,’ answered Miss Porchester.
And I understand that just as Mrs St Clair took ‘her drive’ every afternoon
Miss Porchester took ‘her walk’ every morning.
‘When you have come to the end of your row, my dear,’ said Mr St Clair, with
a glance at his wife’s knitting, ‘we might go for a constitutional before
luncheon.’
‘That will be very nice,’ answered Mrs St Clair. She folded up her work and
gave it to Miss Porchester. ‘If you’re going upstairs, Eleanor, will you take my
work?’
‘Certainly, Aunt Gertrude.’
‘I dare say you’re a little tired after your walk, my dear.’
‘I shall have a little rest before luncheon.’
Miss Porchester went into the hotel and Mr and Mrs St Clair walked slowly
along the sea–front, side by side, to a certain point, and then walked slowly
back.
When I met one of them on the stairs I bowed and received an unsmiling,
polite bow in return, and in the morning I ventured upon a ‘good day’ but there
the matter ended. It looked as though I should never have a chance to speak to
any of them. But presently I thought that Mr St Clair gave me now and then a
glance, and thinking he had heard my name I imagined, perhaps vainly, that he
looked at me with curiosity. And a day or two after that I was sitting in my
room when the porter came in with a message.
‘Mr St Clair presents his compliments and could you oblige him with the
loan of Whitaker’s Almanack.’
I was astonished.
‘Why on earth should he think that I have a Whitaker’s Almanack?’
‘Well, sir, the manageress told him you wrote.’
I could not see the connexion.
‘Tell Mr St Clair that I’m very sorry that I haven’t got a Whitaker’s Almanack,
but if I had I would very gladly lend it to him.’
Here was my opportunity. I was by now filled with eagerness to know these
fantastic persons more closely. Now and then in the heart of Asia I have come
upon a lonely tribe living in a little village among an alien population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ดี ฉันจะให้คุณ ที่รัก ยินดีที่ได้ทำความใกล้ชิดของคุณ 'เขาเอาออกหาดใหญ่ dingy เขาสุภาพมาก และ strolled ไป มีจุดเริ่มต้นตอนนี้เติบโตหนาวและฉันคิดว่า ฉันจะกลับปลาโลมา เป็นฉันถึงขั้นตอนคร่าว ๆ เป็นม้าขับรถ วาด โดยม้าสอง scraggy และ จากนั้นก้าวนายเซนต์แคลร์ เขาสวมหมวกที่เหมือนกับความสุขของตัวสหภาพระหว่าง bowler ที่ด้านบน – หาดใหญ่ เขาให้มือของเขากับภรรยาแล้วให้หลานสาวของเขา ลูกหาบที่ดำเนินการในลำดับพรมและเบาะ เป็นนายเซนต์แคลร์ผมจ่ายคนขับได้ยินเขาบอกมาที่ปกติเวลาต่อวันและเข้าใจว่า แอเซนต์เอาไดรฟ์ทุกบ่ายในม้า มันจะไม่ได้ประหลาดใจฉันเรียนรู้ว่า ไม่มีพวกเขาเคยได้รับที่มอเตอร์ – รถManageress ที่บอกฉันว่า พวกเขาเก็บมากเพื่อตัวเอง และค้นหาไม่มีความใกล้ชิดระหว่างบุคคลอื่นที่พัก ผมขี่ของฉันจินตนาการในบังเหียนหลวม ผมเห็นพวกเขากินอาหารสามมื้อต่อวัน เฝ้าดูนายและนางเซนต์แคลร์นั่งที่ด้านบนของโรงแรมตอนเช้า อ่านครั้งและเธอถัก ฉันคิดว่า นางเซนต์แคลร์ไม่เคยได้อ่านเอกสารในชีวิตของเธอสำหรับพวกเขาไม่เคยเอาอะไรแต่ นายเซนต์แคลร์และเวลาแน่นอนเอากับเขาทุกวันในเมือง ที่ประมาณ twelve นางสาว Porchester เข้าร่วมพวกเขา'ได้คุณเพลิดเพลินกับการเดินทาง เอเลเนอร์ ' ถามนางเซนต์แคลร์' ก็ดี ป้า Gertrude ตอบนางสาว Porchesterและผมเข้าใจว่าเหมือนนางเซนต์แคลร์ได้ 'ของเธอขับรถ' ทุกบ่ายนางสาว Porchester เอา 'เธอเดิน' ทุกเช้า'เมื่อคุณได้มาถึงจุดสิ้นสุดของแถวของคุณ ยาหยี กล่าวว่า นายเซนต์แคลร์ ด้วยภรรยาของเขาอย่างคร่าว ๆ ของการถักไหมพรม, ' เราอาจหารัฐธรรมนูญก่อนอาหารกลางวัน ''ได้ดี ตอบนางเซนต์แคลร์ เธอพับงานของเธอ และให้กับนางสาว Porchester ' หากคุณกำลังชั้นบน เอเลเนอร์ คุณมีของฉันทำงานหรือไม่? "'แน่นอน Aunt Gertrude ''ฉันกล้าบอกคุณน้อยเหนื่อยหลังจากเดินเล่น รักของฉัน''ฉันจะได้พักผ่อนเล็กน้อยก่อนอาหารกลางวัน'นางสาว Porchester เดินเข้าไปในโรงแรม และนายและนางเซนต์แคลร์เดินช้าริมทะเลหน้า เคียงข้าง ไปจุดหนึ่ง และจากนั้น เดินช้าย้อนกลับเมื่อฉันพบหนึ่งในบันไดผมลง และได้รับการ unsmilingโบว์สุภาพ ในเที่ยวกลับ และ ในตอนเช้าฉัน ventured เมื่อ 'วันดี' แต่มีเรื่องจบลงด้วย มันดูเหมือนว่าฉันไม่ควรมีโอกาสที่จะพูดใด ๆ ของพวกเขา แต่ปัจจุบันก็คิดว่า นายเซนต์แคลร์ให้ฉันตอนนี้แล้วแบบรวด เร็ว และความคิดที่เขาได้ยินชื่อของฉันฉันจินตนาการ ที vainly ว่ามองที่ฉัน ด้วยความอยากรู้ วันหรือสองหลังจากที่ผมได้นั่งในของฉันห้องพักเมื่อลูกหาบมา ด้วยข้อความ' นายเซนต์แคลร์แสดงชมเชยเขา และคุณสามารถไว้เขาด้วยการเงินกู้ยืมของของวิตเทกเกอร์ Almanack 'ผมประหลาด'ทำไมบนโลกควรเขาคิดว่า มีของวิตเทกเกอร์ Almanack ''ดี รัก manageress ที่บอกเขาว่า คุณเขียน'ฉันไม่สามารถเห็น connexion' แจ้งนายเซนต์แคลร์ว่า ผมเสียใจมากที่ไม่ได้ของวิตเทกเกอร์ Almanackแต่ถ้าผม ผมจะยินดีมากจึงให้ยืมเขา 'นี่เป็นโอกาสของฉัน ฉันถูกตอนเติม eagerness รู้ท่านยอดเยี่ยมมาก ตอนนี้แล้วในเอเชีย เราได้มาเมื่อเผ่าโดดเดี่ยวอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในหมู่ประชากรเป็นคนต่างด้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ดีฉันจะต้องไม่ให้คุณครับ ยินดีที่จะได้ทำให้ความใกล้ชิดของคุณ. '
เขาถอดหมวกสกปรกของเขาอย่างสุภาพและเดินออกไป มันเป็นจุดเริ่มต้น
ในขณะนี้ที่จะเติบโตที่อากาศหนาวเย็นและฉันคิดว่าฉันจะกลับไป Dolphin ขณะที่ผมมาถึง
ขั้นตอนในวงกว้างของรถม้าขับรถขึ้นวาดโดยม้าสองตัวผอมและจากมัน
ก้าวนาย St Clair เขาสวมหมวกที่ดูเหมือนไม่มีความสุขผลของ
สหภาพระหว่างกะลาและหมวกด้านบน เขาให้มือของเขากับภรรยาของเขาและจากนั้น
หลานสาวของเขา พนักงานยกกระเป๋าดำเนินการในหลังจากที่พวกเขาพรมและหมอนอิง ขณะที่นายฮ St Clair
จ่ายเงินคนขับรถผมได้ยินเขาบอกเขาจะมาในเวลาปกติในวันถัดไปและผม
เข้าใจว่าเซนต์ Clairs เอาไดรฟ์ทุกบ่ายในรถม้า มันจะ
ไม่ได้ทำให้ผมประหลาดใจที่ได้รู้ว่าไม่มีของพวกเขาได้เคยอยู่ในรถยนต์ที่.
สัตบอกผมว่าพวกเขายังคงเป็นอย่างมากกับตัวเองและขอ
ความใกล้ชิดไม่มีในหมู่คนอื่น ๆ ที่มาพักที่โรงแรม ผมขี่ฉัน
จินตนาการบนบังเหียนหลวม ผมเฝ้าดูพวกเขากินสามมื้อต่อวัน ฉันดู
นายและนาง St Clair นั่งอยู่ที่ด้านบนของขั้นตอนที่โรงแรมในตอนเช้า เขาอ่าน
ไทม์สและเธอถักนิตติ้ง ฉันคิดว่านาง St Clair ไม่เคยอ่านกระดาษในชีวิตของเธอ
สำหรับพวกเขาไม่เคยเอาอะไร แต่ไทม์สและนาย St Clair แน่นอนเอามัน
กับเขาทุกวันเพื่อเมือง ที่เกี่ยวกับสิบสองนางสาวพอร์เชสมทบกับพวกเขา.
'คุณสนุกกับการเดินของคุณอีลีเนอร์' ถามนาง St Clair.
'มันเป็นสิ่งที่ดีมากป้าเกอร์ทรูด' ตอบนางสาวพอร์เชส.
และผมเข้าใจว่าเช่นเดียวกับนาง St Clair เอา 'ไดรฟ์ของเธอทุกบ่าย
นางสาวพอร์เชเอาเดินของเธอทุกเช้า.
'เมื่อคุณได้มา การสิ้นสุดของแถวของคุณที่รักของฉัน 'กล่าวว่านาย St Clair มี
เหลือบถักภรรยาของเขา, 'เราอาจจะไปตามรัฐธรรมนูญก่อนที่จะ
เลี้ยงอาหารกลางวัน. '
'นั่นจะเป็นสิ่งที่ดีมาก' ตอบนาง St Clair เธอพับขึ้นการทำงานของเธอและ
มอบมันให้กับนางสาวพอร์เช 'ถ้าคุณกำลังจะชั้นบนอีลีเนอร์คุณจะใช้เวลาของฉัน
ทำงาน? '
'แน่นอนป้าเกอร์ทรูด.'
'ผมกล้าพูดว่าคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ เหนื่อยหลังจากเดินของคุณที่รักของฉัน.'
'ฉันจะมีส่วนที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะ เลี้ยงอาหารกลางวัน. '
นางสาวพอร์เชเดินเข้าไปในโรงแรมและนายและนาง St Clair เดินช้า ๆ
ไปตามทะเลด้านหน้า, ด้านข้างถึงจุดหนึ่งแล้วเดินช้า
กลับ.
เมื่อฉันได้พบหนึ่งของพวกเขาบนบันไดฉันคำนับและ ได้รับยิ้ม,
โบว์สุภาพในการกลับมาและในตอนเช้าผมกล้าเมื่อ 'วันดี' แต่มี
เรื่องที่สิ้นสุด มันดูราวกับว่าฉันไม่ควรมีโอกาสที่จะพูดคุยกับ
ใด ๆ ของพวกเขา แต่ปัจจุบันผมคิดว่านาย St Clair ให้ฉันตอนนี้แล้ว
อย่างรวดเร็วและคิดว่าเขาเคยได้ยินชื่อของฉันฉันคิดอาจจะไม่จำเป็นต้องที่เขา
มองมาที่ผมด้วยความอยากรู้ และวันหรือสองวันหลังจากนั้นผมกำลังนั่งอยู่ในของฉัน
ห้องเมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับข้อความ.
'นาย St Clair นำเสนอชมเชยของเขาและคุณสามารถบังคับเขาด้วย
เงินกู้จากวิเทแนก. '
ผมประหลาดใจ.
'ทำไมในโลก เขาควรจะคิดว่าฉันมีวิเทแน? '
'ดีครับสัตบอกเขาว่าคุณเขียน.'
ฉันไม่สามารถเห็น Connexion.
'บอกนาย St Clair ว่าฉันเสียใจมากที่ผมไม่ได้มีวิเท แน
แต่ถ้าผมมีฉันยินดีมากที่จะปล่อยกู้ให้กับเขา. '
นี่เป็นโอกาสของฉัน ข้าพเจ้าอยู่ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นที่จะรู้ว่าเหล่า
คนยอดเยี่ยมมากขึ้นอย่างใกล้ชิด ขณะนี้แล้วในใจกลางของเอเชียที่ผมได้มา
อยู่กับที่อยู่อาศัยของชนเผ่าโดดเดี่ยวในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในหมู่ประชากรต่างด้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ผมจะไม่เก็บครับ ยินดีที่จะได้รู้จักกัน '
เค้าถอดหมวกส่วนตัวของเขามากสุภาพและเดินทางไป มันคือจุดเริ่มต้น
ตอนนี้ปลูกพริกและฉันคิดว่า ฉันจะกลับไปเป็นปลาโลมา เมื่อฉันมาถึง
ของมันกว้างเปิดทางรถม้าขับขึ้น วาดโดยม้าสองตัวผอมโซและจาก
ก้าวคุณเซนต์ แคลร์ เขาสวมหมวกที่ดูคล้ายผลของ
ไม่มีความสุขสหภาพระหว่างขว้างและหมวกและด้านบน เขาทำให้มือของเขากับภรรยาของเขาและจากนั้น
หลานสาวของเขา พนักงานยกกระเป๋าขนหลังจากพวกเขาพรมและเบาะ นายเซนต์แคลร์
จ่ายให้คนขับได้ยินเขาเล่ามา ที่ปกติเวลาวันถัดไปและฉัน
เข้าใจว่า St clairs ขับรถทุกบ่ายในรถม้า . มันไม่ได้ทำให้ฉันประหลาดใจที่จะเรียนรู้
ที่ไม่มีพวกเขาเคยมีในรถยนต์ - .
โดยผู้จัดการที่เป็นหญิงบอกว่าพวกเขาเก็บมากกับตัวเองและค้นหา
ไม่รู้จักในหมู่บุคคลอื่นอยู่ในโรงแรม ผมขี่จินตนาการของฉัน
บนบังเหียน หลวม ผมดูพวกเขากินสามมื้อต่อวัน ฉันเฝ้ามองนายและนาง St Clair
นั่งอยู่ที่ด้านบนของโรงแรมขั้นตอนในตอนเช้า เขาอ่าน
ครั้งเธอถักนิตติ้ง ฉันคิดว่าคุณ St Clair ไม่เคยอ่านกระดาษในชีวิตของเธอ
เพราะเขาไม่เคยได้อะไร แต่เวลาและคุณ St Clair แน่นอนเอาไป
กับเขาทุกวันในเมือง เที่ยงคืนแล้วคุณ porchester เข้าร่วมพวกเขา .
'have คุณชอบเดิน คุณเอเลนอร์ ' ถามคุณนาย St Clair .
มันเป็นคนดีมาก ป้าเกอร์ทรูด ' ' มิส porchester .
และผมก็เข้าใจเหมือนกับคุณ St Clair เอา ' ไดรฟ์ ' เธอทุกบ่าย
นางสาว porchester ' เดิน ' ไปให้เธอทุกเช้า
เมื่อคุณได้มาถึงจุดสิ้นสุดของแถวของคุณที่รักของฉัน ' นายเซนต์แคลร์ กับ
รวดเร็วที่ถักเป็นภรรยาของเขา เราอาจไปสำหรับรัฐธรรมนูญก่อน

กลางวัน ' ที่จะต้องดีมาก ' ตอบคุณนายเซนต์ แคลร์ เธอพับงานของเธอและ
ให้คุณ porchester . ' ถ้าคุณจะอยู่ข้างบน เอเลนอร์ คุณจะใช้งานของฉัน
? 'certainly '
,ป้าเกอร์ทรูด '
" กล้าพูดว่าคุณกำลังเหนื่อยจากการเดิน ที่รัก '
" จะได้พักผ่อนเล็กน้อยก่อนงาน '
คิดถึง porchester เข้าไปในโรงแรม และนายและนาง St Clair เดินช้าๆ
พร้อมทะเล–ด้านหน้าข้างไปยังจุดที่แน่นอน แล้วเดินช้าๆ

กลับมา เมื่อฉันพบหนึ่งของพวกเขาบนบันได ฉันก้มหัวและได้รับการไม่ชอบยิ้มสุภาพ , โบว์
ในกลับและในตอนเช้าฉัน ventured เมื่อ ' วันดี ' แต่มี
เรื่องนี้จบลง มันดูราวกับว่าผมไม่ควรได้โอกาสคุยกับ
ใด ๆของพวกเขา แต่ตอนนี้ฉันคิดว่านาย St Clair ให้ฉันตอนนี้แล้ว
อย่างรวดเร็ว และคิดว่า เขาเคยได้ยินชื่อของฉัน ฉันคิดว่า บางทีอย่างไร้ประโยชน์ เขา
มองฉันด้วยความสงสัย และ วันหรือสองวัน หลังจากที่ฉันนั่งอยู่ในห้องของฉัน
เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับข้อความ คุณ St Clair เสนอ
ของเขาหรอกและคุณสามารถช่วยเขาด้วย
เงินกู้ของวิเท almanack '
ผมประหลาดใจ .
'why บนโลกเขาจะคิดว่าฉันมีเรื่องของวิเท almanack ? '
'well ครับ ผู้จัดการที่เป็นหญิงบอกเค้าว่าคุณเขียน '
ฉันมองไม่เห็น
วันนี้ .' บอกคุณ St Clair ที่ฉันเสียใจมากที่ฉันยังไม่ได้ของวิเท almanack
, แต่ถ้าผมได้ ผมจะยินดีมากยืม '
ที่นี่คือโอกาสของฉัน ผมตอนนี้เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นที่จะรู้ว่าเหล่านี้
ยอดเยี่ยมคนอย่างใกล้ชิด ตอนนี้ในหัวใจของเอเชียผมได้มา
เมื่อเหงาเผ่าที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆของประชากรต่างด้าว