Then watch the front door of the pl

Then watch the front door of the plane. You can see it well, I hope?’
‘Yes.’ Helen’s voice was quiet now, almost a whisper.
‘Then watch. There is an American spy behind it. And remember, we have many American spies, and many important business people on this plane. In half an hour I will ask you again about my brothers.’
Helen stared out at the plane. Its front door was very small and far away. Colonel Carter touched her arm.
‘Here are some binoculars, Prime Minister. You will be able to see more clearly with these.’
She did not want to look, but she had to. She had decided not to free the prisoners, so now she had to see what happened to the passengers. She picked up the binoculars and stared at the front door of the plane.
The door opened slowly. There were no steps outside the door, so it was about four metres above the ground. Standing in the door was a short, fat man, his hands above
his head. His face was white and he looked very frightened. Then he jumped. But as he jumped, a girl came to the door and shot him. Some bullets hit him in the air, and more hit him as he lay on the ground. One of his arms moved a little and blood ran out of the side of his head onto the wet tarmac. The girl continued shooting him for ten, maybe fifteen seconds. Then someone pulled her back into the plane and the door closed.
For a long time everyone was silent. Then Colonel Carter spoke. ‘Inspector, why didn’t your men shoot? That girl was in the doorway for nearly fifteen seconds! Why isn’t she dead?’
‘We...are police officers, not soldiers. I...’ But the Colonel interrupted him.
‘Prime Minister, let my men deal with this problem. They have killed a man now and
they’ll kill another one in half an hour. We must attack that plane! We are commandos; we know how to do it!’
Helen was still watching the dead body of the man on the tarmac. She thought a hand moved, for a moment; but no, he must be dead by now. There was a pool of blood on the tarmac now, around his head. He could not possibly be alive. For a moment she did not hear the voices around her. In half an hour...
‘Prime Minister...?’
‘Yes.’ She turned towards them. ‘Yes. Colonel Carter, bring your men here, immediately.
Meet me in ten minutes with your plan. But I warn you, it must be a good one. I don’t want any more dead passengers.’
‘Yes, Prime Minister. At once.’ The Colonel turned to go.
‘Inspector.’
‘Yes, madam.’
‘I want those two prisoners brought here from the prison. At once. You have twenty-five
minutes, no more. Do you understand?’
‘But Prime Minister! You can’t do that!’ The inspector and the Colonel stared at her in
surprise.
‘I can and I will.’
‘But those men are dangerous criminals – terrorists! They tried to put a bomb on a plane! They are in prison for...’
‘For thirty years, Colonel. I know. But they are only two men, and there are over a hundred innocent people on that plane. My job is to save their lives, and I need time to do it.’
The inspector stood up very tall and very straight in his fine uniform. ‘Prime Minister, I

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากนั้น ชมประตูด้านหน้าของเครื่องบิน คุณสามารถดูดี หวัง?''ใช่' เสียงของเฮเลนก็เงียบตอนนี้ เกือบกระซิบ' จากนั้น ชม มีสายลับอเมริกันอยู่เบื้องหลัง และโปรดจำไว้ ว่า เรามีสายลับอเมริกันจำนวนมาก และทางธุรกิจที่สำคัญหลายคนในเครื่องบินนี้ ในครึ่งชั่วโมง เราจะถามคุณอีกครั้งเกี่ยวกับพี่น้องของฉัน.'เฮเลนจ้องไปออกที่เครื่องบิน ประตูหน้ามีขนาดเล็ก และห่างมาก พันเอก Carter สัมผัสแขนของเธอ' นี่คือกล้องบาง นายกรัฐมนตรี คุณจะสามารถเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นเหล่านี้ 'เธอไม่ต้องการค้นหา แต่เธอต้อง เธอได้ตัดสินใจที่ไม่เพื่อนักโทษ ดังนั้นเธอต้องดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้โดยสาร เธอหยิบกล้องส่องทางไกล และจ้องไปที่ประตูด้านหน้าของเครื่องบินประตูเปิดช้า มีขั้นตอนไม่อยู่นอกประตู ดังนั้นมันก็ประมาณสี่เมตรเหนือพื้นดิน ยืนอยู่ในประตูถูกสั้น ไขมันผู้ชาย มือข้างต้นหัวของเขา ใบหน้าของเขาเป็นสีขาว และเขาดูกลัวมาก แล้ว เขาเพิ่มขึ้น แต่เขาเพิ่มขึ้น เป็นสาวมาที่ประตู และยิงเขา สัญลักษณ์บางอย่างตีเขาในอากาศ และอื่น ๆ ตีเขาเขาวางบนพื้นดิน หนึ่งแขนย้ายเล็กน้อยและเลือดของเขาวิ่งจากด้านข้างของศีรษะของเขาลงในแอสฟัลต์เปียก หญิงสาวเขาถ่ายภาพสิบ บางทีห้าวินาทีอย่างต่อเนื่อง แล้ว คนที่ดึงเธอกลับเข้าไปในเครื่องและประตูปิดเป็นเวลานาน ทุกคนก็เงียบ พูด Carter พันแล้ว ' ตรวจสอบ ทำไมไม่ได้ของคนยิง หญิงสาวที่เป็นประตูทางเข้าเกือบสิบห้าวินาที ทำไมไม่เธอตาย?'‘We...are police officers, not soldiers. I...’ But the Colonel interrupted him.‘Prime Minister, let my men deal with this problem. They have killed a man now andthey’ll kill another one in half an hour. We must attack that plane! We are commandos; we know how to do it!’Helen was still watching the dead body of the man on the tarmac. She thought a hand moved, for a moment; but no, he must be dead by now. There was a pool of blood on the tarmac now, around his head. He could not possibly be alive. For a moment she did not hear the voices around her. In half an hour...‘Prime Minister...?’‘Yes.’ She turned towards them. ‘Yes. Colonel Carter, bring your men here, immediately.Meet me in ten minutes with your plan. But I warn you, it must be a good one. I don’t want any more dead passengers.’‘Yes, Prime Minister. At once.’ The Colonel turned to go.‘Inspector.’‘Yes, madam.’‘I want those two prisoners brought here from the prison. At once. You have twenty-fiveminutes, no more. Do you understand?’‘But Prime Minister! You can’t do that!’ The inspector and the Colonel stared at her insurprise.‘I can and I will.’‘But those men are dangerous criminals – terrorists! They tried to put a bomb on a plane! They are in prison for...’‘For thirty years, Colonel. I know. But they are only two men, and there are over a hundred innocent people on that plane. My job is to save their lives, and I need time to do it.’The inspector stood up very tall and very straight in his fine uniform. ‘Prime Minister, I

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แล้วดูประตูด้านหน้าของเครื่องบิน คุณสามารถเห็นมันได้ดีผมหวังว่า '
' ใช่. ' เสียงเฮเลนเป็นที่เงียบสงบตอนนี้เกือบกระซิบ.
'แล้วดู มีสายลับอเมริกันที่อยู่เบื้องหลังมันเป็น และจำไว้ว่าเรามีสายลับชาวอเมริกันหลายคนและหลายคนทางธุรกิจที่สำคัญบนเครื่องบินลำนี้ ในครึ่งชั่วโมงฉันจะขอให้คุณอีกครั้งเกี่ยวกับพี่ชายของฉัน. '
เฮเลนจ้องออกที่เครื่องบิน ประตูด้านหน้าของมันมีขนาดเล็กมากและอยู่ห่างไกล พันเอกคาร์เตอร์สัมผัสแขนของเธอ.
'นี่คือบางกล้องส่องทางไกลนายกรัฐมนตรี คุณจะสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนมากขึ้นกับเหล่านี้. '
เธอไม่ได้ต้องการที่จะมอง แต่เธอต้อง เธอได้ตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยตัวนักโทษดังนั้นตอนนี้เธอต้องดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้โดยสาร เธอหยิบกล้องส่องทางไกลและจ้องมองมาที่ประตูด้านหน้าของเครื่องบิน.
ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ มีไม่มีขั้นตอนนอกประตูดังนั้นมันจึงเป็นประมาณสี่เมตรเหนือพื้นดิน ยืนอยู่ในประตูเป็นระยะสั้นคนอ้วนมือของเขาเหนือ
ศีรษะของเขา ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวและเขาดูตกใจมาก จากนั้นเขาก็กระโดด แต่ในขณะที่เขากระโดดสาวมาถึงประตูและยิงเขา กระสุนบางคนตีเขาในอากาศและอื่น ๆ ตีเขาในขณะที่เขานอนอยู่บนพื้น แขนข้างหนึ่งของเขาย้ายเล็ก ๆ น้อย ๆ และเลือดวิ่งออกมาจากด้านข้างของศีรษะของเขาลงบนพื้นเปียก หญิงสาวยังคงยิงเขาสิบบางทีสิบห้าวินาที แล้วมีคนดึงเธอกลับเข้ามาในเครื่องบินและประตูปิด.
สำหรับทุกคนนานก็เงียบ จากนั้นพันเอกคาร์เตอร์พูด 'สารวัตรทำไมผู้ชายไม่ถ่าย? หญิงสาวที่อยู่ในทางเข้าประตูเกือบสิบห้าวินาที! ทำไมเธอไม่ตาย? '
' เรา ... มีเจ้าหน้าที่ตำรวจทหารไม่ได้ ฉัน ... แต่พันเอกขัดจังหวะเขา.
'นายกรัฐมนตรีขอให้คนของฉันจัดการกับปัญหานี้ พวกเขาได้ฆ่าชายคนหนึ่งในขณะนี้และ
พวกเขาจะฆ่าอีกคนหนึ่งในครึ่งชั่วโมง เราต้องโจมตีเครื่องบินที่! เราเป็นหน่วยคอมมานโด; เรารู้วิธีที่จะทำ! '
เฮเลนก็ยังคงเฝ้าดูศพของมนุษย์บนพื้นยางมะตอย เธอคิดว่ามือย้ายชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่มีเขาจะต้องตายโดยในขณะนี้ มีสระว่ายน้ำของเลือดบนพื้นยางมะตอยตอนนี้รอบศีรษะของเขา เขาไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ สำหรับช่วงเวลาที่เธอไม่ได้ยินเสียงรอบ ๆ ตัวเธอ ในครึ่งชั่วโมง ...
'นายกรัฐมนตรี ... ?'
'ใช่.' เธอหันไปทางพวกเขา 'ใช่. พันเอกคาร์เตอร์นำคนของคุณที่นี่ทันที.
พบกับผมในสิบนาทีกับแผนของคุณ แต่ผมเตือนคุณว่ามันจะต้องเป็นหนึ่งที่ดี ฉันไม่ต้องการผู้โดยสารตายใด ๆ เพิ่มเติม. '
' ใช่นายกรัฐมนตรี ในครั้งเดียว.' พันเอกหันไป.
'สารวัตร.'
'ใช่แหม่ม.'
'ฉันต้องการเหล่านั้นนักโทษสองคนพามาที่นี่จากคุก ในครั้งเดียว. คุณมียี่สิบห้า
นาทีไม่มาก คุณเข้าใจไหม? '
' แต่นายกรัฐมนตรี! คุณไม่สามารถทำอย่างนั้น! ' สารวัตรและพันเอกจ้องมองมาที่เธอใน
ความประหลาดใจ.
'ฉันสามารถและฉันจะ.'
' แต่คนเหล่านั้นเป็นอาชญากรอันตราย - ผู้ก่อการร้าย! พวกเขาพยายามที่จะนำระเบิดบนเครื่องบิน! พวกเขาอยู่ในคุก ... '
' นานกว่าสามสิบปีพันเอก ฉันรู้ว่า. แต่พวกเขาเป็นเพียงชายสองคนและมีกว่าร้อยคนบริสุทธิ์บนเครื่องบินว่า งานของฉันคือการบันทึกชีวิตของพวกเขาและฉันต้องการเวลาที่จะทำมัน.
สารวัตรยืนขึ้นสูงมากและตรงมากในเครื่องแบบของเขาดี 'นายกรัฐมนตรีผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วดูที่หน้าประตูของเครื่องบิน คุณสามารถเห็นมันฉันหวังว่า ? "" ครับ " เสียงของเฮเลนก็เงียบ ตอนนี้ เกือบจะเป็นกระซิบ" งั้นดู มีสายลับชาวอเมริกันที่อยู่เบื้องหลังมัน และจำไว้ว่า เรามีสายลับชาวอเมริกันหลายคน และหลายธุรกิจที่สำคัญคน บนเครื่องบินลำนี้ ใน ครึ่งชั่วโมง ผมจะถามคุณอีกครั้งเกี่ยวกับพี่น้องของฉันเฮเลนมองไปที่เครื่องบิน ประตูด้านหน้าของมันมีขนาดเล็กมากและไกลออกไป ผู้พันคาร์เตอร์แตะแขนเธอ" ที่นี่มีกล้องส่องทางไกล , นายกรัฐมนตรี คุณจะสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนมากขึ้นด้วยเหล่านี้ .เธอไม่ได้อยากดู แต่เธอต้องไป เธอได้ตัดสินใจที่จะไม่ฟรีนักโทษ ดังนั้นตอนนี้เธอได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้โดยสาร เธอหยิบกล้องส่องทางไกลและจ้องมองที่ประตูด้านหน้าของเครื่องบินประตูเปิดออกช้าๆ ไม่มีขั้นตอนที่อยู่นอกประตูมันเป็นประมาณสี่เมตรเหนือพื้นดิน ยืนอยู่ในประตูเป็นสั้น ชายอ้วน มือของเขาข้างบนศีรษะของเขา หน้าเขาขาว และเขาดูตกใจมาก แล้วเขาก็กระโดดลงมา แต่เขากระโดด สาว ก็มาได้ประตู และยิงเขา กระสุนบางตีเขาในอากาศและตีเขานอนบนพื้น หนึ่งในอ้อมแขนของเขาขยับเล็กน้อย และเลือดวิ่งออกมาจากด้านข้างของศีรษะของเขาบนถนนเปียก หญิงสาวยังคงยิงเขาสักสิบหรือสิบห้าวินาที แล้วคนที่ดึงเธอกลับเข้าไปในเครื่องบิน แล้วประตูก็ปิดเป็นเวลานาน ทุกคนเงียบ แล้วผู้พันคาร์เตอร์พูด " สารวัตร ทำไมไม่เห็นคนยิง ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในประตูเกือบสิบห้าวินาที ทำไม เธอยังไม่ตาย "" เรา . . . . . . . เป็นตำรวจ ไม่ใช่ทหาร ฉัน . . . " แต่ผู้พันขัดจังหวะเขา" นายกรัฐมนตรี ให้คนของผมจัดการกับปัญหานี้ พวกเขาได้ฆ่าคนแล้ว และพวกเขาจะฆ่ากันและกัน ในครึ่งชั่วโมง เราต้องโจมตีเครื่องบินนั่น เราเป็นโลก เรารู้วิธีที่จะทำมัน "เฮเลนยังดูศพของมนุษย์แล้ว เธอว่า มือขยับ สักครู่ แต่ไม่ เขาคงตายไปแล้ว มีเลือดบนถนนตอนนี้ รอบๆหัวของเขา เขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่ สักครู่เธอไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง อีกครึ่งชั่วโมง . . . . . . ." นายกฯ . . . . . . . ? "" ใช่ " เธอหันมาทางพวกเขา " ครับ ผู้พันคาร์เตอร์ พาคนของคุณมาที่นี่ทันทีเจอกันใน 10 นาที กับแผนการของคุณ แต่ผมขอเตือนคุณ , มันจะต้องดี ข้าไม่ต้องการตายมากกว่าผู้โดยสาร .ใช่ , นายกรัฐมนตรี เมื่อ " ผู้พันเปลี่ยนไป" " สารวัตร" " ใช่ค่ะ" ผมอยากให้สองคนนั้นมาที่นี่จากนักโทษเรือนจำ ครั้ง คุณมี ยี่สิบห้านาที ไม่เกินนั้น คุณเข้าใจมั้ย "แต่ท่านนายกฯ คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ ! " ตรวจสอบและผู้พันจ้องเธอเซอร์ไพรส์" ผมจะ . . .แต่คนพวกนี้เป็นอันตราย อาชญากรและผู้ก่อการร้าย พวกเขาพยายามวางระเบิดบนเครื่องบิน ! พวกเขาอยู่ในคุก . . .สำหรับสามสิบปี ผู้พัน ผมรู้ แต่ก็มีเพียง 2 คน และมีกว่าร้อยคนบริสุทธิ์อยู่บนเครื่องบินลำนั้น งานของฉันคือการรักษาชีวิตของพวกเขา และผมต้องการเวลาที่จะทำมันแล้ว . . .สารวัตรยืนขึ้นสูงมากและตรงมากในชุดปกติของเขา " นายกรัฐมนตรี ฉัน