The objective of this study was to

The objective of this study was to evaluate the effectiveness of a therapeutic sealant to arrest non-cavitated proximal carious lesion progression. The study population comprised 44 adolescents who had bitewing radiographs taken for caries diagnosis. Non-cavitated lesions extending up to half of dentin thickness were included in the sample. In the experimental group (n = 33), the proximal caries-lesion surfaces were sealed with an adhesive (OptiBond Solo, Kerr) after tooth separation. The control group (n = 11) received no treatment, except for oral hygiene instructions including use of dental floss. Follow-up radiographs were taken after one year and were analyzed in comparison with baseline radiographs. In a blind study setting, visual readings were performed by two examiners, blinded to whether the examined radiograph was baseline or follow-up, and whether it concerned a test or control lesion. The efficacy of sealing treatment was evaluated by the McNemar test (0.05). About 22% of the sealed lesions showed reduction, 61% showed no change and 16% showed progression. For the control lesions, the corresponding values were 27%, 36% and 36% respectively. The number of lesions that showed reduction and no changes were merged and therefore 83.3% of the sealed lesions and 63.6% of the control lesions were considered clinically successful. No statistical significance was detected (p > 0.05). In the course of 1 year, sealing proximal caries lesions was not shown to be superior to lesion monitoring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ประเมินประสิทธิภาพของกาวรักษาให้สังคมก้าวหน้าไม่ใช่ cavitated แผลครีบใกล้เคียง ประชากรที่ศึกษาประกอบด้วยวัยรุ่น 44 ที่ bitewing รังสีที่ใช้สำหรับวินิจฉัยการเกิดโรคฟันผุ ขยายถึงครึ่งหนึ่งของความหนาของเนื้อฟันแผล cavitated ไม่ถูกรวมอยู่ในตัวอย่าง ในกลุ่มทดลอง (n = 33), พื้นผิวใกล้เคียงเกิดโรคฟันผุแผลถูกปิดผนึก ด้วยกาว (OptiBond เดียว เคอร์) หลังจากแยกฟัน กลุ่มควบคุม (n = 11) รับรักษาไม่ ยกเว้นสำหรับคำแนะนำสุขอนามัยในช่องปากรวมทั้งการใช้ไหมขัดฟัน ติดตามผลรังสีที่ถ่ายหลังจากหนึ่งปี และได้วิเคราะห์เปรียบเทียบกับรังสีพื้นฐาน การศึกษาคนตาบอด การอ่านภาพถูกดำเนินการ โดยสองผู้ ตาบอด radiograph ย่างถูกหลักหรือติดตาม และว่ามันกังวลรอยทดสอบหรือควบคุมโรค ในการปิดผนึกรักษาถูกประเมิน โดยการทดสอบ McNemar (0.05) ประมาณ 22% ของแผลที่ปิดสนิทที่ว่าลด 61% แสดงให้เห็นว่าไม่เปลี่ยนแปลงและ 16% แสดงให้เห็นความก้าวหน้า สำหรับการควบคุมโรค ค่าเกี่ยวข้องได้ 27%, 36% และ 36% ตามลำดับ จำนวนของรอยโรคที่พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงและลดถูกรวม และ 83.3% ของแผลที่ปิดสนิทและ 63.6% ของแผลควบคุมได้ถือผลสำเร็จ นัยสำคัญทางสถิติไม่ถูกตรวจพบ (p > 0.05) ในหลักสูตร 1 ปี รอยแผลเกิดโรคฟันผุใกล้เคียงไม่แสดงเป็นเหนือแผลตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินประสิทธิภาพของการรักษาเคลือบหลุมร่องฟันที่จะจับกุมไม่ใช่ cavitated ใกล้เคียงความก้าวหน้าแผลผุ ประชากรการศึกษาประกอบด้วย 44 วัยรุ่นที่เคยฉายรังสี bitewing นำสำหรับการวินิจฉัยโรคฟันผุ แผลที่ไม่ใช่ cavitated ที่ขยายได้ถึงครึ่งหนึ่งของความหนาของเนื้อฟันถูกรวมอยู่ในกลุ่มตัวอย่าง ในกลุ่มทดลอง (n = 33), พื้นผิวใกล้เคียงฟันผุแผลถูกปิดผนึกด้วยกาว (OptiBond Solo เคอร์) หลังจากแยกฟัน กลุ่มควบคุม (n = 11) ไม่ได้รับการรักษายกเว้นสำหรับคำแนะนำสุขอนามัยช่องปากรวมถึงการใช้ไหมขัดฟัน ภาพรังสีติดตามถูกนำหลังจากหนึ่งปีและถูกนำมาวิเคราะห์ในการเปรียบเทียบกับภาพรังสีพื้นฐาน ในการตั้งค่าการศึกษาคนตาบอดอ่านภาพได้ดำเนินการโดยสองผู้ตรวจสอบตาบอดไปได้ว่าภาพรังสีการตรวจสอบเป็นพื้นฐานหรือติดตามและไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับการทดสอบหรือการควบคุมแผล ประสิทธิภาพของการรักษาปิดผนึกได้รับการประเมินโดยการทดสอบ McNemar (0.05) ประมาณ 22 แผลปิดสนิท% แสดงให้เห็นว่าการลดลง 61% แสดงให้เห็นว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงและ 16% แสดงให้เห็นความก้าวหน้า สำหรับแผลควบคุมค่าที่สอดคล้องกันเป็น 27%, 36% และ 36% ตามลำดับ จำนวนแผลที่แสดงให้เห็นการลดลงและไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ถูกกลืนและดังนั้นจึง 83.3% ของแผลที่ปิดสนิทและ 63.6% ของแผลควบคุมได้รับการพิจารณาที่ประสบความสำเร็จทางคลินิก ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ตรวจพบ (p> 0.05) ในหลักสูตร 1 ปีปิดผนึกแผลผุใกล้เคียงไม่ได้แสดงให้เห็นว่าจะดีกว่าการตรวจสอบบาดแผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินประสิทธิภาพของวัสดุรักษาจับไม่ cavitated ใกล้เคียงที่ผุกร่อน แผลติดเชื้อ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 44 วัยรุ่นที่ถ่ายภาพรังสีวินิจฉัยโรคฟันผุ ไม่ cavitated แผลขยายถึงครึ่งหนึ่งของความหนาซึ่งถูกรวมอยู่ในตัวอย่าง ในกลุ่มทดลอง ( n = 33 ) , การทำงานของพื้นผิวการถูกปิดผนึกด้วยกาว ( optibond เดี่ยว , เคอร์ ) หลังจากแยกฟัน กลุ่มควบคุม ( n = 11 ) ได้รับการยกเว้นคำแนะนำสุขภาพช่องปากรวมถึงการใช้ไหมขัดฟัน ติดตาม 2 ที่ถ่ายหลังจากหนึ่งปีและวิเคราะห์ข้อมูลในการเปรียบเทียบกับระยะที่ 2 . ในการตั้งค่าการศึกษาคนตาบอดอ่านได้สองภาพ ผู้มืดบอดว่าตรวจสอบรังสี , มีพื้นฐาน หรือ ติดตามผล และไม่ว่าจะกังวลทดสอบ หรือรอยโรคที่ควบคุม ประสิทธิผลของการรักษาที่ประเมินโดย McNemar Test ( 0.05 ) ประมาณ 22 % ของผู้ปิดผนึกให้ลด 61% ) ไม่มีการเปลี่ยนแปลงและ 16 เปอร์เซ็นต์ แสดงความก้าวหน้า สำหรับรอยโรคที่ควบคุมค่าสอดคล้องกันเป็น 27% , 36% และ 36 ตามลำดับ จำนวนที่พบรอยโรคลดลงและไม่มีการเปลี่ยนแปลงถูกรวมและดังนั้นค่า % ของผู้ปิดผนึกและ 63.6 % ของรอยโรคที่ควบคุมได้ถือว่าประสบความสำเร็จทางคลินิก . ไม่พบนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) ในหลักสูตร 1 ปี โดยผนึกรอยต่อแผลไม่แสดงให้เหนือกว่าของการตรวจสอบ