The basic belief of all these moder

The basic belief of all these modernists, desperate to make a new, untraditional art, is that one has to become drunk on the unconscious, and with that primitive, insane and childlike. All one needs is one’s inborn imagination, which “play[s] without playthings,”11 as Baudelaire said, suggesting that making art is child’s play, demanding little or no “deliberation,” as he dismissively called it, and the work of art is a sort of plaything in an imaginative game the artist plays with himself. Thus, to use Freud’s language, “imagination, liberated from the domination of reason [deliberation] and from any moderating control [exercised by the adult ego], leaps into a position of unlimited sovereignty.”12 The dream is the “artistic work”—Freud’s term—that the imagination produces, and there is an “indisputable analogy between dreams and insanity.”13 We are insane children when we dream—“Schopenhauer called dreams a brief madness, madness a long dream,” Freud notes in agreement14—suggesting that an artist can become modern simply by dreaming, that is, regressing to an “unreasonable” childlike state of mind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเชื่อพื้นฐานของทั้งหมดเหล่านี้ modernists หมดหวังที่จะทำให้ศิลปะแบบใหม่ untraditional จะมีการกลายเป็นเมาในอสัญ และที่ดั้งเดิม บ้า และ childlike ทุกความต้องการหนึ่งของ inborn จินตนาการ ซึ่ง "เล่น [s] ไม่ มี playthings กล่าว ว่า 11 เป็นบอเดแลร์ แนะนำการทำศิลปะเล่นของเด็ก การเรียกร้องน้อย หรือไม่มี"สุขุม เขาเรียก dismissively และงานศิลปะเป็นการเรียงลำดับของ plaything ในเกมจินตนาการเป็นศิลปินเล่นกับตัวเองได้ ดังนั้น การใช้ภาษาของ Freud "จินตนาการ liberated จากการครอบงำทางเหตุผล [สุขุม] และตัว ควบคุม moderating [สิทธิ โดยอาตมาผู้ใหญ่], ตรุษตำแหน่งของอำนาจอธิปไตยที่ไม่จำกัด" 12 ความฝันเป็น "งานศิลปะ" ซึ่งเงื่อนไขของ Freud — ที่สร้างจินตนาการ และมีการ "เถียงไม่ได้เปรียบเทียบระหว่างความฝันและบ้า" 13 เราเป็นเด็กบ้าเมื่อเราฝัน — "Schopenhauer เรียกฝันบ้าโดยย่อ บ้า ความฝันยาว" Freud บันทึกใน agreement14 ซึ่งแนะนำว่า ศิลปินสามารถทำทันสมัยเพียงแค่ โดยการฝัน คือ ลให้ childlike สถานะ "unreasonable" ของจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเชื่อพื้นฐานของธรรมเนียมทั้งหมดเหล่านี้หมดหวังที่จะทำให้ใหม่ศิลปะนอกตำราเป็นที่หนึ่งจะกลายเป็นเมาไม่ได้สติและมีที่ดั้งเดิมบ้าและไร้เดียงสา หนึ่งทั้งหมดต้องเป็นจินตนาการที่มีมา แต่กำเนิดของคนที่ "เล่น [s] โดยไม่ต้องของเล่น" 11 โบดแลร์กล่าวว่าชี้ให้เห็นว่าการทำศิลปะเป็นของเด็กเล่นเรียกร้องน้อยหรือไม่มีเลย "ใคร่ครวญ" ในขณะที่เขาไม่สนใจเรียกมันและงานศิลปะ เป็นประเภทของของเล่นในเกมจินตนาการศิลปินเล่นกับตัวเอง ดังนั้นการใช้ภาษาของฟรอยด์ "จินตนาการการปลดปล่อยจากการปกครองของเหตุผล [ตรึกตรอง] และจากการควบคุมใด ๆ ดูแล [ออกกำลังกายด้วยอัตตาผู้ใหญ่] กระโดดลงไปในตำแหน่งของอำนาจอธิปไตยไม่ จำกัด ." 12 ความฝันคือ "งานศิลปะ" ระยะที่ -Freud ของจินตนาการผลิตและมี "เถียงไม่ได้เปรียบเทียบระหว่างความฝันและความบ้า." 13 เราเป็นเด็กบ้าเมื่อเราฝัน "ชอเรียกว่าฝันบ้าสั้น ๆ บ้าฝันนาน" ฟรอยด์ตั้งข้อสังเกตใน agreement14- บอกว่าศิลปินจะกลายเป็นที่ทันสมัย​​โดยเพียงแค่ฝันว่ามีที่ถอยไป "ไม่มีเหตุผล" รัฐไร้เดียงสาของจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเชื่อพื้นฐานของคนสมัยใหม่นี้หมดหวังที่จะให้ศิลปะขายใหม่ คือ หนึ่งต้องกลายเป็นเมาไม่ได้สติ และที่ตรวจ บ้า และเด็ก ทั้งหมดหนึ่งต้องการเป็นหนึ่งก็เกิดจินตนาการ ซึ่ง " เล่น [ S ] ไม่มีของเล่น " 11 รึเปล่าเป็น Baudelaire บอกว่า แนะนำให้ทำศิลปะเด็กเล่น , ความต้องการเล็ก ๆน้อย ๆหรือไม่ " พิจารณา" เขา dismissively เรียกมันและทำงานศิลปะเป็นจัดเรียงของของเล่นในเกมจินตนาการศิลปินเล่นกับตัวเอง ดังนั้น การใช้ภาษาของฟรอยด์ " จินตนาการ หลุดพ้นจากการครอบงำของเหตุผล [ บันทึก ] และจากการควบคุมการควบคุม [ ออกกำลังกาย โดยผู้ใหญ่อาตมา ] , leaps ในตำแหน่งของอำนาจอธิปไตย ไม่จํากัด" 12 รึเปล่า ความฝันคือ " งานศิลปะ " ฟรอยด์เป็นเทอมที่จินตนาการที่สร้าง และมีการเปรียบเทียบระหว่างความฝันและเถียงไม่ได้ " ความบ้า " 13 รึเปล่าเราบ้าเด็กเมื่อเราฝัน - " โชเพนเฮาเออร์เรียกว่าความฝันสั้นๆ บ้า บ้า ฝันยาว " ฟรอยด์บันทึกใน agreement14 แนะนำว่า ศิลปินจะกลายเป็นทันสมัยโดยเพียงแค่ฝัน นั่นคือย้อนวัยกับ " โมเม " เด็กของรัฐของจิตใจ