Once upon a time there lived a brot

Once upon a time there lived a brother and sister who were not at all alike. In every way they were different.
The sister stayed inside on her own, reading and dreaming. The brother played football outside with his friends, laughing and shouting.
At night, he slept soundly in his room. But she would lie awake, listening to the noises of the night. Sometimes he crept into her room to frighten her, for he knew that she was afraid of the dark.
Whenever they were together they fought and argued noisily. All the time. One morning, their mother said, “Out you go together and try to be nice to
each other, just for once. And be back in time for lunch.”
They went to the dump. But the boy didn’t want his sister with him. “Why did you have to come?” he moaned.
“I’m scared,” she said.
The boy went to explore and found a tunnel. “Let’s go down it!” he said. But his sister was scared and so she waited for him to come out again. She waited and waited, but he did not come. She was close to tears. What could she do?
At last she had to follow him. The tunnel was dark and damp, slimy and scary. At the other end she found herself in a dark forest. She thought about wolves and giants and witches and she wanted to turn back. But she couldn’t – for what would become of her brother if she left him?
Her heart was beating and she ran faster and faster, through the tall trees.
Just when she could run no further she saw a figure, still as stone. It was her brother. “Oh no!” she sobbed. “I’m too late.”
She threw her arms round the hard, cold statue. Very slowly it became softer and warmer. Little by little it began to move. Her brother came back to life.
They ran back, through the forest, through the tunnel and home. Together.
“Hello,” said their mother. “You two seem very quiet. Is everything all right?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีน้องชายและน้องสาวที่ไม่ได้ทั้งหมดเหมือนกัน ในทุกวิถีทางที่แตกต่างกัน .
พี่สาวอยู่ข้างในของเธอเอง การอ่านและฝัน พี่ชายเล่นฟุตบอลนอกกับเพื่อนๆ หัวเราะ และตะโกน
ตอนกลางคืน เค้านอนหลับอุตุอยู่ในห้องของเขา แต่เธอจะนอนตื่น ฟังเสียงของคืน บางครั้งเขาคลานเข้าไปในห้องเธอ ขู่เธอให้เขารู้ว่าเธอกลัวความมืด
เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขาต่อสู้และถกเถียงกันเจี๊ยวจ๊าว . ตลอดเวลา เช้าวันหนึ่ง แม่ของพวกเขากล่าวว่า " คุณจะไปด้วยกันและพยายามจะดี

แต่ละอื่น ๆ เพียงครั้งเดียว และจะกลับในเวลาสำหรับอาหารกลางวัน . "
พวกเขาไปทิ้ง แต่เด็กไม่อยากให้น้องสาวของเขาด้วย " ทำไมคุณต้องมา " เขาคราง .
" ฉันกลัว
" เธอกล่าวเด็กชายไปสำรวจและพบอุโมงค์ " ลงไปกันเถอะ ! " เขากล่าวว่า แต่น้องเขาก็กลัวแล้ว เธอรอให้เขาออกมาอีกครั้ง เธอคอยแล้วคอยเล่า แต่เขาไม่ได้มา เธอสนิทกับน้ำตา เธอจะทำอะไรได้
สุดท้ายเธอต้องติดตามเขา อุโมงค์มืดและชื้นเฉอะแฉะ และน่ากลัว ที่จบอื่น ๆ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในป่ามืดเธอนึกถึงหมาป่า และยักษ์และแม่มด และเธอต้องการที่จะหันหลังกลับ แต่เธอไม่สามารถ–สิ่งที่จะกลายเป็นของพี่ชายของเธอ ถ้าเธอทิ้งเขา
หัวใจเธอเต้น เธอวิ่งเร็วขึ้น และเร็วขึ้น ผ่านต้นไม้สูง .
เมื่อเธอวิ่งต่อไปไม่ เธอเห็นรูป ยังเป็นหิน มันคือพี่ชายของเธอ " โอ้ไม่ ! " เธอสะอื้น . " สายเกินไป "
เธอเหวี่ยงแขนรอบยากรูปปั้นเย็น ช้ามาก มันกลายเป็นนุ่มและอุ่น นิด ๆมันเริ่มที่จะย้าย พี่ชายของเธอกลับมามีชีวิต
พวกเขาวิ่งกลับ ผ่านป่า ผ่านอุโมงค์และบ้าน ด้วยกัน .
" สวัสดี " กล่าวว่าแม่ของพวกเขา " คุณสองคนดูเงียบมาก ทุกอย่างโอเคมั้ย ? "