Plants are an indispensable compone

Plants are an indispensable component of a constructed wetland; however, the eco-physiological characteristics of wetland plants and their influences on wastewater treatment efficiency are still unclear.
In this study, we investigated the growth features of six commonly used wetland plants, namely, Canna
indica (Ci), Iris pseudacorus (Ip), Pontederia cordata (Pc), Cyperus alternifolius (Ca), Vetiveria zizanioides
(Vz), and Pennisetum purpureum (Pp) that were treated with sewage. After 50 days of treatment, plants
treated with diluted sewage, especially Ci and Ip, had a better growth rate than those receiving undiluted
sewage. The abilities of different wetland plants to directly take up nitrogen (9.28–17.26mg g−1
DW)
and phosphorus (0.89–2.18mg g−1
DW) were species-specific, but within each species, uptake was similar between diluted and undiluted sewage. Total biomass determined the total accumulation of N and
P in plant tissues. The removal of pollutants, except nitrate and organic matter, was dependent on both
plant species and sewage dilution. The first-order rate constants (K) for nitrate and organic matter were
similar between diluted and undiluted sewage. Differences in the removal of nitrate and biochemical
oxygen demand among plant species were due to differences in chlorophyll fluorescence, a photosynthetic characteristic, leading to different root lengths. The amounts of oxygen release to the rhizosphere
(radial oxygen loss [ROL]) by wetland plant was directly governed by total root biomass and significantly
influenced the removal of ammonia and total dissolved phosphorus via processes such as plant uptake
and nitrification. The removal of total phosphorus and chemical oxygen demand resulted from the filtration by root systems. A non-species-specific significant positive correlation was found between ROL
(12.50–205.25 mol O2 d−1
g−1
DWroot
) and root porosity (9.95–32.49%). These results suggest that the
root features and photosynthetic characteristic of wetland plants are important determinants of sewage
treatment efficiency and could be used to select appropriate plants for constructed wetland systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชมีส่วนประกอบสำคัญของพื้นที่ชุ่มน้ำสร้าง อย่างไรก็ตาม ลักษณะนิเวศสรีรวิทยาของพืชในพื้นที่ชุ่มน้ำและ influences ของพวกเขาใน efficiency การบำบัดน้ำเสียยังไม่ชัดเจนในการศึกษานี้ เราตรวจสอบคุณลักษณะเจริญเติบโตของพืชพื้นที่ชุ่มน้ำที่ใช้ทั่วไป 6 ได้แก่ คันนาindica (Ci), ไอริส pseudacorus (ไอพี), Pontederia cordata (พีซี), รังกา (Ca) zizanioides ไม่ไวแสง(Vz), และ Pennisetum purpureum (Pp) ที่ได้รับน้ำเสีย หลังจากวันที่ 50 ของการรักษา พืชรับน้ำแตกออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องและ Ip มีอัตราการเติบโตดีกว่าผู้รับหัวน้ำเสีย ความสามารถของพืชในพื้นที่ชุ่มน้ำต่าง ๆ โดยตรงมาไนโตรเจน (9.28-17.26 mg g−1DW)และฟอสฟอรัส (0.89-2.18 mg g−1DW) ได้สายพันธุ์ specific แต่ภายในแต่ละชนิด ดูดซับที่ระหว่างน้ำแตกออก และหัวเสีย ชีวมวลรวมกำหนดสะสมทั้งหมดของ N และP ในเนื้อเยื่อพืช เรื่องการกำจัดสารมลพิษ ยก เว้นไนเตรต และอินทรีย์ ถูกขึ้นอยู่กับทั้งพืชพันธุ์และน้ำเสียเจือจาง อัตรา first-สั่งเรื่องค่าคงที่ (K) ไนเตรต และอินทรีย์ได้คล้ายคลึงกันระหว่างน้ำที่แตกออก และหัว ความแตกต่างในการกำจัดไนเตรต และชีวเคมีความต้องการออกซิเจนในพืชชนิดได้เนื่องจากความแตกต่างใน fluorescence คลอโรฟิลล์ ลักษณะ photosynthetic นำไปสู่ความยาวรากแตกต่างกัน จำนวนออกซิเจนที่ปล่อยไปในไรโซสเฟียร์(รัศมีออกซิเจนสูญเสีย [ROL]) โดยพื้นที่ชุ่มน้ำ พืชได้โดยตรงภายใต้รากรวมชีวมวลและ significantlyinfluenced การกำจัดแอมโมเนียและฟอสฟอรัสละลายรวมผ่านกระบวนการเช่นพืชดูดธาตุอาหารและ nitrification การกำจัดฟอสฟอรัสรวมและความต้องการออกซิเจนทางเคมีเป็นผลมาจากการ filtration โดยระบบราก ความสัมพันธ์ในเชิงบวกไม่ใช่สายพันธุ์-specific significant พบระหว่าง ROL(12.50 – 205.25 โมล O2 d−1g−1DWroot) และราก porosity (9.95-32.49%) ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำที่ลักษณะการทำงานของรากและ photosynthetic ลักษณะของพืชในพื้นที่ชุ่มน้ำเป็นดีเทอร์มิแนนต์สำคัญของน้ำเสียefficiency บำบัด และสามารถใช้ในการเลือกพืชที่เหมาะสมสำหรับระบบพื้นที่ชุ่มน้ำที่สร้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชเป็นส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ของระบบบึงประดิษฐ์ ; อย่างไรก็ตาม , นิเวศสรีรวิทยาของระบบพืชและของพวกเขาในfl uences ต่อการบำบัดน้ำเสีย EF ประสิทธิภาพจึงยังไม่ชัดเจน
การศึกษาการเจริญเติบโตของพืชที่ใช้กันทั่วไปประกอบด้วย 6 ระบบ คือ พุทธรักษา
3 ( CI ) , ไอริส pseudacorus IP ) , ช่อครามน้ำ ( PC ) , ซิดิลลา ( CA )หญ้าจาก
( VZ ) และร์ 3 ( PP ) ที่ได้รับการรักษาด้วยสิ่งปฏิกูล หลังจาก 50 วันของการรักษาพืช
ถือว่าน้ำเสียเจือจาง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง CI และ IP , มีอัตราการเติบโตที่ดีกว่ากลุ่มที่ได้รับเจือปน
สิ่งปฏิกูล ความสามารถของพืชป่าชายเลนที่แตกต่างกันโดยตรงใช้ไนโตรเจน ( − 1 ) 17.26mg g ,

DW ) และฟอสฟอรัส ( 0.89 – 2.18mg G − 1
dw ) ชนิดประเภทจึง Cแต่ภายในแต่ละชนิด การใช้ก็คล้ายคลึงกันระหว่างเจือปนเจือจาง และสิ่งปฏิกูล มวลชีวภาพรวม พิจารณารวมสะสมของ n
P ในเนื้อเยื่อพืช การกำจัดมลพิษ ยกเว้น ไนเตรท และสารอินทรีย์ ขึ้นอยู่กับชนิดของพืช และสิ่งปฏิกูลทั้งสอง
เจือจาง จึงสั่ง RST ค่าคงที่ ( K ) และไนเตรทอินทรีย์มีลักษณะคล้ายคลึงกันระหว่างเจือปน
เจือจาง และสิ่งปฏิกูลความแตกต่างในการกำจัดไนเตรทและความต้องการออกซิเจนทางชีวเคมี
ระหว่างสายพันธุ์พืชเนื่องจากความแตกต่างในคลอโรฟิลล์fl uorescence , ลักษณะการสังเคราะห์แสงไปสู่ความยาวรากแตกต่างกัน ปริมาณของออกซิเจนที่ปล่อยราก
( รัศมีออกซิเจนเป็นการสูญเสีย [ ] ) โดยโรงงานโดยตรง ภายใต้ระบบราก และมวลชีวภาพรวม signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อ
ในfl uenced การกำจัดแอมโมเนียและฟอสฟอรัสละลายทั้งหมดผ่านกระบวนการเช่น
ใช้พืชและไนไตรจึงไอออนบวก การกำจัดฟอสฟอรัสทั้งหมด และความต้องการออกซิเจนทางเคมีที่เกิดจาก ltration ถ่ายทอดโดยระบบราก ไม่ใช่สายพันธุ์กาจึง signi C จึงไม่สามารถมีความสัมพันธ์ในเชิงบวก เป็น
( 12.50 – 205.25  mol − 1 O2 D
G − 1 dwroot

) และความพรุนราก ( 9.95 – 32.49 % )ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า คุณสมบัติ และลักษณะราก
การสังเคราะห์แสงของพืชเป็นปัจจัยที่สำคัญของระบบบำบัดสิ่งปฏิกูล
EF ประสิทธิภาพจึงสามารถใช้ในการเลือกพืชที่เหมาะสมสำหรับระบบบึงประดิษฐ์ระบบ