Anaerobic metabolism, or anaerobic

Anaerobic metabolism, or anaerobic energy expenditure, is a natural part of whole-body metabolic energy expenditure.[2] Fast twitch muscle (as compared to slow twitch muscle) operates using anaerobic metabolic systems, such that any recruitment of fast twitch muscle fibers leads to increased anaerobic energy expenditure. Intense exercise lasting upwards of about four minutes (e.g., a mile race) may still have a considerable anaerobic energy expenditure component. High-intensity interval training, although based on aerobic exercises like running, cycling and rowing, effectively become anaerobic when performed in excess of 90% maximum heart rate. Anaerobic energy expenditure is difficult to accurately quantify, although several reasonable methods to estimate the anaerobic component to exercise are available.[1][3][4]

In contrast, aerobic exercise includes lower intensity activities performed for longer periods of time. Activities such as walking, long slow runs, rowing, and cycling require a great deal of oxygen to generate the energy needed for prolonged exercise (i.e., aerobic energy expenditure). In sports which require repeated short bursts of exercise however, the anaerobic system enables muscles to recover for the next burst. Therefore training for many sports demands that both energy producing systems be developed.

The two types of anaerobic energy systems are: 1) high energy phosphates, ATP adenosine triphosphate and CP creatine phosphate; and 2) anaerobic glycolysis. High energy phosphates are stored in limited quantities within muscle cells. Anaerobic glycolysis exclusively uses glucose (and glycogen) as a fuel in the absence of oxygen, or more specifically when ATP is needed at rates that exceed those provided by aerobic metabolism. The consequence of such rapid glucose breakdown is the formation of lactic acid (or more appropriately, its conjugate base lactate at biological pH levels). Physical activities that last up to about thirty seconds rely primarily on the former, ATP-CP phosphagen system. Beyond this time both aerobic and anaerobic glycolysis-based metabolic systems begin to predominate.

The by-product of anaerobic glycolysis, lactate, has traditionally been thought to be detrimental to muscle function. However, this appears likely only when lactate levels are very high. Elevated lactate levels are only one of many changes that occur within and around muscle cells during intense exercise that can lead to fatigue. Fatigue, that is muscle failure, is a complex subject. Elevated muscle and blood lactate concentrations are a natural consequence of any physical exertion. The effectiveness of anaerobic activity can be improved through training.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เผาผลาญไม่ใช้ หรือค่าใช้จ่ายพลังงานที่ไม่ใช้ออกซิเจน เป็นธรรมชาติส่วนหนึ่งของรายจ่ายทั้งหมดร่างกายเผาผลาญพลังงาน [2] กล้ามเนื้อ twitch อย่างรวดเร็ว (เมื่อเทียบกับกล้ามเนื้อช้า twitch) ดำเนินโดยใช้ระบบการเผาผลาญที่ไม่ใช้ออกซิเจน ให้การสรรหาบุคลากรของเส้นใยกล้ามเนื้อ twitch รวดเร็วนำไปสู่พลังงานเพิ่มขึ้นไม่ใช้รายจ่าย ออกกำลังกายรุนแรงยาวนาน upwards of ประมาณ 4 นาที (เช่น แข่งขันไมล์) ยังอาจมีส่วนประกอบไม่ใช้พลังงานมากรายจ่ายได้ ความเข้มสูงช่วงฝึกอบรม แม้ว่าตามการออกกำลังกายแอโรบิกเช่นการวิ่ง ขี่จักรยาน และพาย เรือ ได้อย่างมีประสิทธิภาพจะไม่ใช้เมื่อทำการเกินกว่า 90% อัตราการเต้นหัวใจสูงสุด ค่าใช้จ่ายพลังงานที่ไม่ใช้ออกซิเจนได้ยากวัดปริมาณได้อย่างถูกต้อง แม้ว่ามีหลายวิธีที่เหมาะสมเพื่อประเมินส่วนประกอบไม่ใช้ออกกำลังกาย [1] [3] [4]ในทางตรงกันข้าม ออกกำลังกายเต้นแอโรบิกรวมถึงกิจกรรมความเข้มต่ำที่ดำเนินการต่อไประยะเวลา กิจกรรมเช่นการเดิน ช้าหมด พาย ยาว และขี่จักรยานต้องใช้ออกซิเจนเพื่อสร้างพลังงานที่จำเป็นสำหรับการออกกำลังกายเป็นเวลานาน (เช่น จ่ายพลังงานแอโรบิก) มาก ในกีฬาที่ต้องใช้ซ้ำ ๆ bursts สั้นออกกำลังกายอย่างไรก็ตาม ระบบไม่ใช้ออกซิเจนทำให้กล้ามเนื้อในการกู้คืนสำหรับระเบิดต่อไป ดังนั้น การฝึกสำหรับกีฬาหลายความต้องการที่ จะพัฒนาทั้งระบบผลิตพลังงานระบบไม่ใช้ออกซิเจนพลังงานสองชนิดคือ: 1) ฟอสเฟตพลังงานสูง ATP อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต และ ฟอสเฟตควรบริโภค CP และ 2) ไม่ใช้ glycolysis ฟอสเฟตพลังงานสูงจะเก็บไว้ในปริมาณจำกัดภายในเซลล์กล้ามเนื้อ Glycolysis ไม่ใช้โดยเฉพาะใช้กลูโคส (และไกลโคเจน) เป็นเชื้อเพลิงของออกซิเจน หรือมากกว่าโดยเฉพาะเมื่อจำเป็นต้องใช้ ATP ในอัตราที่มากกว่าโดยแอโรบิกเผาผลาญ สัจจะของแบ่งกลูโคสอย่างรวดเร็วเช่นมีการก่อตัวของกรดแลคติ (หรือเพิ่มเติมอย่างเหมาะสม lactate พื้นฐานของ conjugate ในระดับ pH ชีวภาพ) กิจกรรมทางกายภาพที่ล่าสุดได้ประมาณสามสิบวินาทีใช้หลักระบบเดิม ATP-CP phosphagen นอกเหนือจากเวลานี้ ออกซิเจน และไม่ใช้การ glycolysis เผาผลาญระบบเริ่ม predominateผลพลอยได้ของ glycolysis ไม่ใช้ออกซิเจน lactate มีความคิดแบบดั้งเดิมจะอนุทำงานกล้ามเนื้อ อย่างไรก็ตาม นี้แล้วอาจจะเฉพาะ เมื่อระดับ lactate สูงมาก ระดับ lactate สูงเป็นเท่าหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายใน และ รอบเซลล์กล้ามเนื้อระหว่างออกกำลังกายรุนแรงที่อาจทำให้ล้า ความเมื่อยล้า ที่เป็นความล้มเหลวของกล้ามเนื้อ เป็นเรื่องซับซ้อน ยกกล้ามเนื้อและเลือด lactate ความเข้มข้นจะส่งผลต่อธรรมชาติของกำลังทางกายภาพใด ๆ ที่ต้องใช้ ประสิทธิภาพของกิจกรรมที่ไม่ใช้ออกซิเจนสามารถปรับปรุงได้ผ่านการฝึกอบรม [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเผาผลาญ Anaerobic หรือการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของทั้งร่างกายใช้พลังงานเผาผลาญ. [2] ชักอย่างรวดเร็วของกล้ามเนื้อ (เมื่อเทียบกับการชะลอตัวของกล้ามเนื้อกระตุก) ดำเนินการใช้ระบบการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจนเช่นว่าการรับสมัครใด ๆ ชักรวดเร็วเส้นใยกล้ามเนื้อนำไปสู่ ที่จะเพิ่มขึ้นการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจน การออกกำลังกายที่รุนแรงขึ้นเป็นเวลานานประมาณสี่นาที (เช่นการแข่งขันไมล์) อาจยังคงมีองค์ประกอบการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนมาก การฝึกอบรมช่วงความเข้มสูงแม้ว่าจะอยู่บนพื้นฐานของการออกกำลังกายแอโรบิกเช่นวิ่งขี่จักรยานและพายเรือได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นแบบไม่ใช้ออกซิเจนเมื่อดำเนินการในส่วนที่เกินจาก 90% อัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด การใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็นเรื่องยากที่จะต้องปริมาณแม้ว่าวิธีการที่เหมาะสมในการประเมินหลายองค์ประกอบที่ไม่ใช้ออกซิเจนในการออกกำลังกายที่มีอยู่. [1] [3] [4] ในทางตรงกันข้ามการออกกำลังกายแอโรบิกรวมถึงกิจกรรมที่ต่ำกว่าความเข้มของการดำเนินการเป็นระยะเวลานานของเวลา กิจกรรมต่างๆเช่นการเดินวิ่งนานช้า, พายเรือและขี่จักรยานต้องมีการจัดการที่ดีของออกซิเจนในการสร้างพลังงานที่จำเป็นสำหรับการออกกำลังกายเป็นเวลานาน (เช่นการใช้พลังงานแอโรบิก) ในการเล่นกีฬาที่ต้องทำซ้ำระเบิดสั้นของการออกกำลังกาย แต่ระบบแบบไม่ใช้ออกซิเจนช่วยให้กล้ามเนื้อในการกู้คืนสำหรับระเบิดต่อไป . ดังนั้นการฝึกอบรมสำหรับความต้องการกีฬาหลายอย่างที่ทั้งสองระบบผลิตพลังงานได้รับการพัฒนาทั้งสองประเภทของระบบพลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนคือ1) ฟอสเฟตพลังงานสูง adenosine triphosphate เอทีพีและซีพี Creatine ฟอสเฟต; และ 2) glycolysis แบบไม่ใช้ออกซิเจน ฟอสเฟตพลังงานสูงจะถูกเก็บไว้ในปริมาณที่ จำกัด ภายในเซลล์กล้ามเนื้อ glycolysis Anaerobic เฉพาะใช้กลูโคส (และไกลโคเจน) เป็นเชื้อเพลิงในกรณีที่ไม่มีออกซิเจนหรือมากขึ้นโดยเฉพาะเมื่อเอทีพีเป็นสิ่งจำเป็นในอัตราที่เกินเหล่านั้นให้บริการโดยการเผาผลาญอาหารแอโรบิก ผลมาจากการสลายน้ำตาลกลูโคสดังกล่าวอย่างรวดเร็วคือการก่อตัวของกรดแลคติก (หรืออื่น ๆ อย่างเหมาะสมแลคเตทคอนจูเกตฐานที่ระดับค่า pH ทางชีวภาพ) กิจกรรมการออกกำลังกายที่ยาวนานถึงประมาณสามสิบวินาทีอาศัยหลักในอดีต ATP-CP ระบบ Phosphagen นอกเหนือจากเวลานี้ทั้ง glycolysis ที่ใช้ออกซิเจนและไม่ใช้ออกซิเจนระบบการเผาผลาญอาหารเริ่มต้นที่จะมีอิทธิพลเหนือ. โดยผลิตภัณฑ์ของ glycolysis เพาะกาย, แลคเตทได้รับการแบบดั้งเดิมที่คิดว่าจะเป็นอันตรายต่อการทำงานของกล้ามเนื้อ แต่นี้มีแนวโน้มที่จะปรากฏเฉพาะเมื่อระดับแลคเตทที่สูงมาก ยกระดับแลคเตทเป็นเพียงหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างที่เกิดขึ้นภายในและรอบ ๆ เซลล์กล้ามเนื้อในระหว่างการออกกำลังกายที่รุนแรงที่จะนำไปสู่ความเมื่อยล้า ความเมื่อยล้าที่เป็นความล้มเหลวของกล้ามเนื้อเป็นเรื่องที่ซับซ้อน กล้ามเนื้อและความเข้มข้นสูงแลคเตทในเลือดเป็นผลตามธรรมชาติของการออกแรงทางกายภาพใด ๆ ประสิทธิผลของกิจกรรมแบบไม่ใช้ออกซิเจนได้ดีขึ้นผ่านการฝึกอบรม. [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบการเผาผลาญ หรือใช้พลังงาน เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ร่างกายใช้พลังงานการเผาผลาญ . [ 2 ] ( เป็นกล้ามเนื้อกระตุกเร็วเมื่อเทียบกับกล้ามเนื้อกระตุกช้า ) ทำงานโดยใช้ระบบการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจนเช่นว่าใด ๆ การสรรหาของเส้นใยกล้ามเนื้อ fast twitch นำไปสู่การเพิ่มการใช้พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจน การออกกำลังอย่างหนักนานขึ้นประมาณ 4 นาที ( เช่นกิโลเมตรแข่ง ) อาจเป็นส่วนประกอบ การใช้พลังงานในอากาศมาก การฝึกอบรมช่วงความเข้มสูง แม้ว่าตามแบบฝึกหัดแอโรบิค เช่น วิ่ง จักรยานและพายเรือได้อย่างมีประสิทธิภาพกลายเป็น anaerobic เมื่อดำเนินการในส่วนที่เกิน 90% ของอัตราการเต้นหัวใจสูงสุด การใช้พลังงานในระบบที่ถูกต้องหายาก ,แม้ว่าหลายที่เหมาะสมวิธีการประเมินส่วนประกอบแอโรบิกออกกำลังกายที่มีอยู่ [ 1 ] [ 2 ] [ 4 ]

ในทางตรงกันข้ามการออกกำลังกายรวมถึงลดความเข้มกิจกรรมสำหรับระยะเวลานานของเวลา กิจกรรมต่างๆ เช่น เดิน วิ่ง ยาว ช้า การพายเรือ และจักรยานต้องมีการจัดการที่ดีของออกซิเจนเพื่อสร้างพลังงานที่จำเป็นสำหรับการออกกำลังกายเป็นเวลานาน ( เช่น แอโรบิก พลังงาน )ในกีฬาที่ต้องใช้ระเบิดสั้นของการออกกำลังกายซ้ำ อย่างไรก็ตาม ระบบอากาศช่วยให้กล้ามเนื้อฟื้นตัว สำหรับระเบิดต่อไป ดังนั้นการฝึกอบรมสำหรับกีฬาหลาย ความต้องการพลังงานการผลิตทั้งระบบสามารถพัฒนา

สองประเภทของระบบพลังงานที่ใช้คือ 1 ) ฟอสเฟตพลังงานสูง ATP และ CP อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต creatine ฟอสเฟต และ 2 ) ระบบไกลโคไลซิส