During the 1940s and 1950s, the cit

During the 1940s and 1950s, the city of St. Louis was overcrowded, with housing conditions in some areas resembling "something out of a Charles Dickens novel".[5] Its housing stock had deteriorated between the 1920s and the 1940s, and more than 85,000 families lived in 19th century tenements. An official survey from 1947 found that 33,000 homes had communal toilets.[5] Middle-class, predominantly white, residents were leaving the city, and their former residences became occupied by low-income families. Black (north) and white (south) slums of the old city were segregated and expanding, threatening to engulf the city center.[6] To save central properties from an imminent loss of value, city authorities settled on redevelopment of the "inner ring" around the central business district.[6] Decay was so profound there that gentrification of existing real estate was considered impractical.[5]

In 1947, St. Louis planners proposed to replace DeSoto-Carr, a run-down black neighborhood, with new two- and three-story residential blocks and a public park.[7] The plan did not materialize; instead, Democratic mayor Joseph Darst, elected in 1949, and Republican state leaders favored clearing the slums and replacing them with high-rise, high-density public housing. They reasoned that the new projects would help the city through increased revenues, new parks, playgrounds and shopping space.[5] Darst stated in 1951:

We must rebuild, open up and clean up the hearts of our cities. The fact that slums were created with all the intrinsic evils was everybody's fault. Now it is everybody's responsibility to repair the damage.[8]

In 1948, voters rejected the proposal for a municipal loan to finance the change, but soon the situation was changed with the Housing Act of 1949 and Missouri state laws that provided co-financing of public housing projects. The approach taken by Darst, urban renewal, was shared by the Harry S. Truman administration and fellow mayors of other cities overwhelmed by industrial workers recruited during the war.[3] Specifically, St. Louis Land Clearance and Redevelopment Authority was authorized to acquire and demolish the slums of the inner ring and then sell the land at reduced prices to private developers, fostering middle-class return and business growth. Another agency, St. Louis Housing Authority, had to clear land to construct public housing for the former slum dwellers.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงทศวรรษ 1940 โดยมินิ เมือง St. Louis ไม่แน่น มีสภาพคล้าย "อะไรนวนิยายของชาร์ลส์ดิคเก้น" บางพื้นที่อยู่อาศัย[5] หุ้นอยู่อาศัยมีรูประหว่างปี 1920 และทศวรรษ 1940 โดย และครอบครัวมากกว่า 85000 ที่อาศัยอยู่ในศตวรรษที่ 19 tenements การสำรวจอย่างเป็นทางการจาก 1947 พบว่า 33000 บ้านมีห้องน้ำสาธารณะ[5] -ชั้นกลาง เป็นสีขาว คนออกจากเมือง และเรสซิเดนซ์อดีตของพวกเขากลายเป็นครอบครอง โดยครอบครัวแนซ์ สีดำ (เหนือ) และ slums ขาว (ใต้) ของเมืองได้จำแนก และ ขยาย คุกคามการถูกใจกลางเมือง[6] การบันทึกคุณสมบัติกลางจากค่าจวนเจียน เมืองอำนาจตัดสินในพัฒนาขื้นใหม่ของ "แหวนภายใน" สถานใจกลางย่านธุรกิจ[6] ผุลึกซึ้งเพื่อให้มีที่ gentrification ของอสังหาริมทรัพย์ที่มีอยู่เขาก็มากขึ้น[5]ใน St. Louis วางแผนนำเสนอแทนคาร์ DeSoto บริเวณสีดำที่รับได้ สอง และสามชั้นใหม่บล็อกอยู่อาศัยและสวนสาธารณะ[7] ไม่ได้เบิกแผน แทน ประชาธิปไตยนายกโจเซฟ Darst เลือกใน 1949 และผู้นำรัฐพลปลอด slums ล้าง และแทน ด้วยสูง high-density เคหะการ พวกเขา reasoned ว่า โครงการใหม่ที่จะช่วยเมืองรายได้เพิ่ม สวนใหม่ playgrounds และพื้นที่ศูนย์การค้า[5] ใน 1951 Darst: เราต้องสร้าง เปิด และล้างหัวใจของเมืองของเรา ความจริงที่ว่า slums สร้าง ด้วยความชั่วร้าย intrinsic มีข้อบกพร่องของทุกคน ตอนนี้ก็เป็นของทุกคนรับผิดชอบในการซ่อมแซมความเสียหาย[8]ในค.ศ. 1948 ผู้ลงคะแนนปฏิเสธข้อเสนอสำหรับเงินกู้เทศบาลการเงินเปลี่ยนแปลง แต่เร็ว ๆ นี้สถานการณ์มีการเปลี่ยนแปลงกับการกระทำที่อยู่อาศัยของ 1949 และมิสซูรีรัฐกฎหมายที่ให้เงินร่วมโครงการเคหะแห่งชาติ วิธีที่นำ โดย Darst, urban อายุ ถูกใช้ร่วมกัน โดยจัดการแฮร์รี่เอสทรูแมนและน่าเมเยอร์สเพื่อนของเมืองอื่น ๆ อย่างแน่นอน โดยคนงานอุตสาหกรรมพิจารณาในระหว่างสงคราม[3] โดยเฉพาะ St. Louis เคลียร์ที่ดินและหน่วยงานพัฒนาขื้นใหม่ที่ได้รับอนุมัติซื้อ และรื้อถอน slums แหวนด้านในแล้ว ขายที่ดินลดราคาที่นักพัฒนาเอกชน อุปถัมภ์ชั้นกลางคืนและการเติบโตของธุรกิจ หน่วยงานอื่น เคหะ St. Louis ล้างแผ่นดินสร้างเคหะสำหรับชาวชุมชนแออัดเดิมได้[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงยุค 1950 และ เมืองเซนต์หลุยส์แออัดกับสภาพที่อยู่อาศัยในบางพื้นที่คล้าย " บางอย่างของชาร์ลส์ดิคเก้นนวนิยาย " [ 5 ] สต็อกที่อยู่อาศัยของมันเสื่อมโทรมระหว่างปี ค.ศ. 1920 และปี 1940 และมากกว่า 85 , 000 ครอบครัว ที่อาศัยอยู่ในศตวรรษที่ 19 ผ่าน . สำรวจอย่างเป็นทางการจาก 1947 พบว่า 33 , 000 บ้านมีห้องน้ำส่วนกลาง [ 5 ] ชนชั้นกลางคนขาวที่อาศัยอยู่ออกจากเมือง และอดีตของพวกเขาที่อยู่อาศัยกลายเป็นครอบครองโดยครอบครัวที่มีรายได้ต่ำ ดำ ( เหนือ ) และสีขาว ( ใต้ ) สลัมของเมืองเก่าถูกแยกและขยาย , ขู่ว่าจะเขมือบกลางเมือง [ 6 ] บันทึกคุณสมบัติกลางจากอันตรายในการสูญเสียค่าทางการ เมือง ตัดสินตามความเจริญของ " แหวน " ภายในบริเวณเขตศูนย์กลางธุรกิจ [ 6 ] เสื่อม จึงมีการปรับพื้นที่ลึกซึ้งของอสังหาริมทรัพย์ที่มีอยู่ก็ถือว่าไม่ได้ . [ 5 ]

ใน 2490 เซนต์หลุยส์ วางแผนเสนอให้แทนที่ DeSoto คาร์ , วิ่งลงบ้านสีดำ ใหม่สอง - สาม เรื่องราวของบล็อกที่อยู่อาศัย และสวนสาธารณะ[ 7 ] แผนไม่ได้เป็นตัวเป็นตน แทน นายกเทศมนตรีโจเซฟ darst ประชาธิปไตย การเลือกตั้งใน พ.ศ. 2492 และพรรครีพับลิกันผู้นำรัฐโปรดล้างสลัมและแทนที่พวกเขาด้วยความสูง high-density การเคหะ พวกเขาให้เหตุผลว่าโครงการใหม่จะช่วยให้เมืองผ่านทางเพิ่มรายได้ , สวนสาธารณะ , สนามเด็กเล่น และช้อปปิ้งพื้นที่ . [ 5 ] darst ระบุใน 2494 :

เราต้องสร้างใหม่เปิดและสะอาดขึ้นในหัวใจของเมืองของเรา ความจริงที่ว่าสลัมถูกสร้างขึ้นด้วยทั้งหมดภายในชั่วเป็นทุกคนแหละ ตอนนี้ทุกคนอยู่ในความรับผิดชอบเพื่อซ่อมแซมความเสียหาย . [ 8 ]

ใน 1948 , ผู้มีสิทธิเลือกตั้งปฏิเสธข้อเสนอเงินกู้เทศบาลการเงินเปลี่ยนแต่แล้วสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป ด้วยตัวเรือนทำจาก 1949 และรัฐมิสซูรีกฎหมายกู้เงินสหกรณ์โครงการเคหะ วิธีการถ่ายโดย darst เมืองการต่ออายุถูกใช้ร่วมกันโดยแฮร์รี เอส. ทรูแมน การบริหารและเพื่อน นายกเทศมนตรีของเมืองอื่น ๆอย่างแน่นอน โดยคนงานคัดเลือกระหว่างสงคราม [ 3 ] โดยเซนต์หลุยส์เคลียร์ที่ดิน และปรับปรุงอำนาจได้รับอนุญาตที่จะได้รับและรื้อถอนสลัมของแหวนด้านใน แล้วขายในราคาที่ลดลงไป นักพัฒนาเอกชน และสร้างผลตอบแทน รวมทั้งการเติบโตของธุรกิจ หน่วยงานอื่น เซนต์ หลุยส์ การเคหะ ต้องล้างที่ดินเพื่อสร้างที่อยู่อาศัยสาธารณะสำหรับคนในชุมชนแออัดอดีต [ 6 ]