The Burmese language is very age-or

The Burmese language is very age-oriented. The use of honorifics before personal names is the norm, and it is considered rude to call a person just by their name without the honorific unless they are known from childhood or youth or in the case of a younger underling. Young males are addressed as Maung or Ko (lit. brother), and older or senior men as U (lit. uncle). Likewise, young females are addressed as Ma (lit. sister), and older or senior women as Daw (lit. aunt), regardless of their marital status. 'Aunty' or 'Uncle' is commonly used as well today. The first and second person pronouns vary depending on whom one is speaking to and are age-dependent. Elders are spoken to in a more respectful manner and a special vocabulary exists for speaking to Buddhist monks.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาพม่ามีมากอายุเน้น ใช้ของ honorifics ก่อนชื่อบุคคลเป็นปกติ และก็ถือว่าหยาบไปเรียกคนที่เพียงแค่ชื่อไม่ honorific ยกเว้นว่าพวกเขาเป็นที่รู้จัก จากวัยเด็กหรือเยาวชน หรือในกรณี ของสมุนอายุ ชายหนุ่มจะได้ส่งเป็นหม่อง หรือเกาะ (lit. พี่ชาย), และคนสูงอายุ หรืออาวุโสเป็น U (ลุงปัญญา) ในทำนองเดียวกัน หญิงสาวจะได้ส่งเป็น Ma (น้องสาวลำ), และสตรีสูงอายุ หรืออาวุโสเป็นโอ (ป้าลำ), โดยไม่คำนึงถึงสถานภาพของพวกเขา 'Aunty' หรือ 'ลุง' เป็นที่นิยมใช้เช่นวันนี้ หนึ่ง และสองคำสรรพนามบุรุษที่หนึ่งจะพูด และจะขึ้นอยู่กับอายุแตกต่างกันไป ผู้ใหญ่จะพูดไปในลักษณะที่เคารพมาก และมีศัพท์พิเศษสำหรับพูดกับพระภิกษุสงฆ์[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาพม่าเป็นวัยที่มุ่งเน้นมาก การใช้เก​​ียรติก่อนที่ชื่อส่วนตัวเป็นบรรทัดฐานและมันถือเป็นเรื่องหยาบคายที่จะเรียกคนที่เพียงแค่ชื่อของพวกเขาโดยไม่ต้องฝันจนกว่าพวกเขาจะเป็นที่รู้จักกันมาตั้งแต่วัยเด็กหรือเยาวชนหรือในกรณีของลูกน้องที่มีอายุน้อยกว่า ชายหนุ่มที่เป็นเมืองหรือเกาะ (น้องชายสว่าง) และผู้ชายที่มีอายุมากกว่าหรืออาวุโส U (ลุงสว่าง) ในทำนองเดียวกันหญิงสาวที่จะเป็นแม่ (น้องสาวสว่าง) และผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าหรืออาวุโสเป็นนาง (จุดป้า) โดยไม่คำนึงถึงสถานภาพการสมรสของพวกเขา 'ป้า' หรือ 'ลุง' เป็นที่นิยมใช้เป็นอย่างดีวันนี้ ครั้งแรกและครั้งที่สองสรรพนามบุคคลที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้ที่มีการพูดถึงและขึ้นอยู่กับอายุ ผู้สูงอายุจะพูดถึงในลักษณะที่เคารพมากขึ้นและคำศัพท์พิเศษที่มีอยู่สำหรับการพูดคุยกับพระสงฆ์. [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาพม่ามากอายุที่มุ่งเน้น การใช้ราชาศัพท์ก่อนชื่อบุคคลเป็นบรรทัดฐาน และถือว่าไม่สุภาพที่จะเรียกคน โดยชื่อของพวกเขาโดยไม่ต้องให้เกียรติจนกว่าพวกเขาจะเป็นที่รู้จักกันตั้งแต่วัยเด็ก หรือ วัยรุ่น หรือในกรณีของลูกน้องหนุ่ม เด็กผู้ชายที่อยู่ในเมืองหรือเกาะ ( ไฟ พี่ชาย ) ขึ้นไป หรือ ชายอาวุโสเป็น u ( ไฟ ลุง ) อนึ่งหญิงสาวจะเรียกว่าแม่ ( ไฟ น้องสาว ) ขึ้นไป หรือ ผู้หญิง รุ่นพี่ เป็น นาง ( ไฟ ป้า ) โดยไม่คำนึงถึงสถานภาพตนเอง’ คุณป้า ' หรือ ' ลุง ' ใช้กันทั่วไปเช่นกัน วันนี้ ใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งและสองแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้หนึ่งพูดกับและอายุ . ผู้ใหญ่กำลังพูดในลักษณะที่เคารพ และศัพท์พิเศษที่มีอยู่สำหรับพูดกับพระสงฆ์[ 7 ]