Saving is income not spent, or defe

Saving is income not spent, or deferred consumption. Methods of saving include putting money aside in, for example, a deposit account, a pension account, an investment fund, or as cash.[1] Saving also involves reducing expenditures, such as recurring costs. In terms of personal finance, saving generally specifies low-risk preservation of money, as in a deposit account, versus investment, wherein risk is higher; in economics more broadly, it refers to any income not used for immediate consumption.

Saving differs from savings. The former refers to the act of increasing one's assets, whereas the latter refers to one part of one's assets, usually deposits in savings accounts, or to all of one's assets. Saving refers to an activity occurring over time, a flow variable, whereas savings refers to something that exists at any one time, a stock variable. This distinction is often misunderstood, and even professional economists and investment professionals will often refer to "saving" as "savings" (for example, Investopedia confuses the two terms in its page on the "savings rate").[2]

In different contexts there can be subtle differences in what counts as saving. For example, the part of a person's income that is spent on mortgage loan repayments is not spent on present consumption and is therefore saving by the above definition, even though people do not always think of repaying a loan as saving. However, in the U.S. measurement of the numbers behind its gross national product (i.e., the National Income and Product Accounts), personal interest payments are not treated as "saving" unless the institutions and people who receive them save them.

Saving is closely related to physical investment, in that the former provides a source of funds for the latter. By not using income to buy consumer goods and services, it is possible for resources to instead be invested by being used to produce fixed capital, such as factories and machinery. Saving can therefore be vital to increase the amount of fixed capital available, which contributes to economic growth.

However, increased saving does not always correspond to increased investment. If savings are stashed in or under a mattress, or otherwise not deposited into a financial intermediary such as a bank, there is no chance for those savings to be recycled as investment by business. This means that saving may increase without increasing investment, possibly causing a short-fall of demand (a pile-up of inventories, a cut-back of production, employment, and income, and thus a recession) rather than to economic growth. In the short term, if saving falls below investment, it can lead to a growth of aggregate demand and an economic boom. In the long term if saving falls below investment it eventually reduces investment and detracts from future growth. Future growth is made possible by foregoing present consumption to increase investment. However savings kept in a mattress amount to an (interest-free) loan to the government or central bank, who can recycle this loan.

In a primitive agricultural economy savings might take the form of holding back the best of the corn harvest as seed corn for the next planting season. If the whole crop were consumed the economy would convert to hunting and gathering the next season.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บันทึกเป็นรายได้ไม่ใช้ หรือรอตัดบัญชีปริมาณการใช้ วิธีการประหยัดรวมถึงใส่เงินกันใน ตัวอย่าง บัญชีเงินบำนาญ เงิน ทุน หรือเงินสด [1] ประหยัดยังเกี่ยวข้องกับการลดค่าใช้จ่าย เช่นต้นทุนที่เกิดซ้ำ ในแง่ของการเงินส่วนบุคคล บันทึกโดยทั่วไประบุอนุรักษ์ความเสี่ยงต่ำ เงินในบัญชีเงินฝาก เมื่อเทียบกับการลงทุน นั้นเสี่ยงเป็นสูง ในเศรษฐศาสตร์ อย่างกว้างขวางขึ้น มันหมายถึงรายได้ไม่ใช้สำหรับปริมาณการใช้ได้ทันทีบันทึกที่แตกต่างจากเงินออม เดิมหมายถึงการกระทำของการเพิ่มขึ้นของสินทรัพย์ ขณะหลังหมายถึงส่วนหนึ่งของหนึ่งเป็นสินทรัพย์ โดยเงินฝาก ในบัญชีออมทรัพย์ หรือทั้งหมดของสินทรัพย์ ประหยัดหมายถึงกิจกรรมที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ตัวแปรการไหล ในขณะที่เงินฝากออมทรัพย์หมายถึงสิ่งที่มีอยู่เวลาเดียว ตัวแปรหุ้น มักมีการเข้าใจผิดนี้ และมืออาชีพแม้แต่นักเศรษฐศาสตร์และผู้ลงทุนจะมักอ้างอิงถึง "ประหยัด" เป็น "ออม" (สร้างความเช่น Investopedia สับสนเงื่อนไขที่สองในหน้าของ "ราคาประหยัด") [2]ในบริบทที่แตกต่าง ได้อย่างแตกต่างกันในสิ่งที่นับเป็นบันทึก เช่น ส่วนหนึ่งของรายได้ของคนที่ใช้ในการจ่ายคืนเงินกู้จำนองไม่ได้ใช้ไปในการใช้อยู่ และเป็นบันทึกตามนิยามข้างต้น ดังนั้นแม้ว่าคนเสมอคิดของ repaying เงินกู้เป็นประหยัด อย่างไรก็ตาม วัดสหรัฐตัวเลขอยู่เบื้องหลังผลิตภัณฑ์ของชาติรวม (เช่น รายได้แห่งชาติและบัญชีผลิตภัณฑ์), ชำระดอกเบี้ยส่วนบุคคลไม่ถือว่าเป็น "บันทึก" เว้นแต่สถาบันการศึกษาและผู้ที่ได้รับการบันทึกไว้ประหยัดอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนทางกายภาพ ในที่เดิมให้เป็นแหล่งเงินทุนสำหรับหลัง โดยไม่ใช้เงินเพื่อซื้อสินค้าและบริการ มันเป็นไปได้สำหรับทรัพยากรจะแทน เข้าลงทุน โดยการใช้การผลิตทุนถาวร เช่นโรงงานและเครื่องจักร ประหยัดสามารถจึงเป็นสิ่งสำคัญในการเพิ่มจำนวนทุนที่ถาวรมี ซึ่งก่อให้เกิดการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างไรก็ตาม ไม่ประหยัดที่เพิ่มขึ้นไม่ตรงกับทุน ถ้าออมเป็นแค่สถานใน หรือ ใต้นอน หรือมิฉะนั้น ไม่ฝากตัวกลางทางการเงินเช่นธนาคาร มีโอกาสประหยัดนั้นจะเป็นการลงทุนธุรกิจรีไซเคิล หมายความ ว่า ประหยัดอาจเพิ่มขึ้นโดยไม่ต้องเพิ่มเงินลงทุน อาจก่อให้เกิดการตกสั้นของความต้องการ (pile-up สินค้าคงเหลือ ตัดหลังการผลิต งาน รายได้ และจึงถดถอย) การเติบโตทางเศรษฐกิจ ในระยะสั้น ถ้าบันทึกตกต่ำกว่าทุน มันสามารถนำไปสู่การเติบโตของอุปสงค์รวมและการเจริญโตทางเศรษฐกิจ ในระยะยาวหากบันทึกน้ำตกด้านล่างลงทุน ได้ในที่สุดลดการลงทุน และ detracts จากเติบโตในอนาคต เติบโตในอนาคตจะทำไป โดยบัญญัติปัจจุบันปริมาณการใช้ลงทุนเพิ่ม อย่างไรก็ตาม ประหยัดเก็บเงินนอนเพื่อการกู้ยืม (ฟรีดอกเบี้ย) รัฐบาลหรือธนาคารกลาง ที่สามารถรีไซเคิลสินเชื่อนี้ในการการเกษตรดั้งเดิม ประหยัดอาจใช้รูปของถือดีที่สุดของการเก็บเกี่ยวข้าวโพดหลังเป็นเมล็ดข้าวโพดในฤดูกาลปลูกถัดไป ถ้าใช้พืชทั้งเศรษฐกิจจะแปลงล่า และรวบรวมฤดูการต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออมเป็นรายได้ที่ไม่ได้ใช้หรือบริโภครอการตัดบัญชี วิธีการประหยัดรวมถึงการใส่เงินกันในตัวอย่างเช่นบัญชีเงินฝากบัญชีเงินบำนาญ, กองทุนรวมที่ลงทุนหรือเงินสด. [1] การประหยัดค่าใช้จ่ายยังเกี่ยวข้องกับการลดเช่นค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้น ในแง่ของการเงินส่วนบุคคลประหยัดทั่วไประบุการเก็บรักษามีความเสี่ยงต่ำของเงินเช่นเดียวกับในบัญชีเงินฝากเมื่อเทียบกับการลงทุนนั้นมีความเสี่ยงสูงกว่า; ในทางเศรษฐศาสตร์วงกว้างมากขึ้นก็หมายถึงรายได้ใด ๆ ไม่ได้ใช้เพื่อการบริโภคทันที. ประหยัดแตกต่างจากเงินฝากออมทรัพย์ อดีตหมายถึงการกระทำของการเพิ่มสินทรัพย์ของคนในขณะที่หลังหมายถึงส่วนหนึ่งของสินทรัพย์ของคนมักจะเงินฝากในบัญชีออมทรัพย์หรือทั้งหมดของสินทรัพย์อย่างใดอย่างหนึ่ง ประหยัดหมายถึงกิจกรรมที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาตัวแปรไหลในขณะที่เงินฝากออมทรัพย์หมายถึงบางสิ่งบางอย่างที่มีอยู่ที่ใดเวลาหนึ่งตัวแปรหุ้น ความแตกต่างนี้มักจะถูกเข้าใจผิดและแม้แต่นักเศรษฐศาสตร์มืออาชีพและผู้เชี่ยวชาญด้านการลงทุนมักจะอ้างถึง "ประหยัด" เป็น "เงินฝากออมทรัพย์" (ตัวอย่างเช่น Investopedia สับสนทั้งสองคำในหน้าของตนใน "อัตราการออม"). [2] ในบริบทที่แตกต่าง อาจจะมีความแตกต่างที่ลึกซึ้งในสิ่งที่นับเป็นประหยัด ยกตัวอย่างเช่นส่วนหนึ่งของรายได้ของคนที่มีการใช้ในการชำระคืนเงินกู้สินเชื่อที่อยู่อาศัยที่ไม่ได้ใช้ในการบริโภคในปัจจุบันและจึงประหยัดโดยนิยามข้างต้นแม้คนที่ไม่เคยคิดว่าการจ่ายคืนเงินกู้ทั้งประหยัด อย่างไรก็ตามในการวัดสหรัฐของตัวเลขที่อยู่เบื้องหลังผลิตภัณฑ์แห่งชาติขั้นต้น (เช่นรายได้ประชาชาติและบัญชีสินค้า) จ่ายดอกเบี้ยส่วนบุคคลจะไม่ถือว่าเป็น "ประหยัด" เว้นแต่สถาบันการศึกษาและผู้ที่ได้รับพวกเขาบันทึกไว้. ประหยัดเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด กับการลงทุนทางกายภาพในการที่อดีตให้แหล่งที่มาของเงินทุนสำหรับหลัง โดยไม่ได้ใช้รายได้ที่จะซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการที่เป็นไปได้สำหรับทรัพยากรที่จะแทนจะลงทุนถูกนำมาใช้ในการผลิตทุนคงที่เช่นโรงงานและเครื่องจักร ออมทรัพย์จึงสามารถเป็นสิ่งสำคัญเพื่อเพิ่มปริมาณของเงินทุนคงใช้ได้ซึ่งก่อให้เกิดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ. แต่ประหยัดเพิ่มขึ้นไม่ได้เสมอสอดคล้องกับการลงทุนที่เพิ่มขึ้น หากเงินฝากออมทรัพย์มีการซ่อนหรือภายใต้ที่นอนหรือมิฉะนั้นจะไม่ได้ฝากเข้าตัวกลางทางการเงินเช่นธนาคารมีโอกาสสำหรับการออมที่ให้นำกลับมาใช้เป็นเงินลงทุนจากธุรกิจไม่ ซึ่งหมายความว่าประหยัดอาจเพิ่มขึ้นโดยไม่ต้องเพิ่มการลงทุนอาจก่อให้เกิดระยะสั้นลดลงของความต้องการ (กองขึ้นของสินค้าคงเหลือตัดกลับมาของการผลิตการจ้างงานและรายได้และทำให้ภาวะเศรษฐกิจถดถอย) มากกว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในระยะสั้นถ้าประหยัดต่ำกว่าการลงทุนก็สามารถนำไปสู่การเจริญเติบโตของอุปสงค์รวมและเศรษฐกิจบูม ในระยะยาวถ้าประหยัดต่ำกว่าการลงทุนในที่สุดมันก็จะช่วยลดการลงทุนและการ detracts จากการเติบโตในอนาคต การเติบโตในอนาคตจะทำไปโดยกล่าวมาบริโภคในปัจจุบันเพื่อเพิ่มการลงทุน อย่างไรก็ตามการออมที่เก็บไว้ในจำนวนที่นอนไปยัง (ปลอดดอกเบี้ย) เงินกู้ให้กับรัฐบาลหรือธนาคารกลางที่สามารถรีไซเคิลเงินให้กู้ยืมนี้. ในเศรษฐกิจการเกษตรดั้งเดิมเงินฝากออมทรัพย์อาจจะใช้รูปแบบของการถือครองกลับที่ดีที่สุดของการเก็บเกี่ยวข้าวโพดข้าวโพดเมล็ด สำหรับฤดูกาลเพาะปลูกต่อไป หากพืชทั้งถูกบริโภคเศรษฐกิจจะแปลงการล่าสัตว์และการรวบรวมในฤดูกาลหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประหยัดรายได้รอการตัดบัญชี ไม่ใช้หรือบริโภค วิธีการประหยัด รวมถึงเก็บเงินไว้ ตัวอย่างเช่น บัญชีเงินฝาก บัญชีบำนาญ , กองทุนรวมลงทุน หรือเป็นเงินสด [ 1 ] บันทึกยังเกี่ยวข้องกับการลดรายจ่าย เช่น ไม่มีต้นทุน ในแง่ของการเงินส่วนบุคคล , การรักษาโดยทั่วไประบุว่ามีความเสี่ยงต่ำของเงินในบัญชี เงินฝากและการลงทุน ความเสี่ยงนั้นสูงขึ้น ในทางเศรษฐศาสตร์มากขึ้นหมายถึงรายได้ใด ๆ ไม่ใช้เพื่อการบริโภคทันทีบันทึกที่แตกต่างจากเงินฝากออมทรัพย์ อดีตหมายถึงการกระทำของการเพิ่มของสินทรัพย์ ในขณะที่หลังหมายถึงส่วนหนึ่งของสินทรัพย์ มักจะเงินฝากในบัญชีออมทรัพย์หรือทั้งหมดของสินทรัพย์ ประหยัด หมายถึง กิจกรรมที่เกิดขึ้นตลอดเวลา การไหลของตัวแปรในขณะที่ประหยัด หมายถึง สิ่งที่มีอยู่ในเวลาหนึ่ง ตัวแปรของหุ้น ความแตกต่างนี้มักจะเข้าใจผิด และแม้แต่นักเศรษฐศาสตร์มืออาชีพ และผู้เชี่ยวชาญในการลงทุนมักจะอ้างถึง " ประหยัด " เป็น " ประหยัด " ( ตัวอย่างเช่น Investopedia สับสนสองเงื่อนไขในหน้าของ " อัตราเงินออม " [ 2 ] )ในบริบทที่แตกต่างกันสามารถมีความแตกต่างที่ลึกซึ้งในสิ่งที่ถือว่าเป็นบันทึก ตัวอย่างเช่น ในส่วนของผู้ที่มีรายได้ที่ใช้ในการขอสินเชื่อจะไม่ใช้เวลาในการบริโภคในปัจจุบันและจึงบันทึกจากคำนิยามข้างต้น แม้คนไม่คิดจ่ายคืนเงินกู้ช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม ในสหรัฐฯ ประเมินตัวเลขหลังผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติของ ( เช่น รายได้ประชาชาติและผลิตภัณฑ์บัญชี ) , ธนาคารส่วนบุคคลจะไม่ถือว่าเป็น " การประหยัด " เว้นแต่สถาบัน และผู้ที่ได้รับพวกเขา ช่วยพวกเขาการบันทึกจะต้องเกี่ยวข้องกับการลงทุนทางกายภาพ ในที่อดีต มีแหล่งที่มาของเงินทุนสำหรับหลัง ไม่ใช้รายได้เพื่อซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการ , มันเป็นไปได้สำหรับทรัพยากรแทน จะลงทุนโดยการใช้ผลิตทุนถาวร เช่น โรงงาน และเครื่องจักร ประหยัดจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะเพิ่มปริมาณของเงินทุนคงที่พร้อมใช้งาน ซึ่งก่อให้เกิดการขยายตัวทางเศรษฐกิจอย่างไรก็ตาม เพิ่มขึ้นประหยัดมักไม่สอดคล้องกับการลงทุนที่เพิ่มขึ้น . ถ้าประหยัด ซ่อน หรือใต้เบาะ หรือมิฉะนั้นไม่ฝากให้ตัวกลางทางการเงิน เช่น ธนาคาร จะไม่มีโอกาสออมทรัพย์เหล่านั้นจะรีไซเคิลเป็นการลงทุนของธุรกิจ ซึ่งหมายความว่าการประหยัดอาจเพิ่มขึ้นได้โดยไม่ต้องเพิ่มการลงทุน อาจจะทำให้เกิดการขาดของความต้องการ ( กองพัสดุ , ตัดกลับ การผลิต การจ้างงาน และรายได้ จึงถดถอย ) มากกว่าการขยายตัวทางเศรษฐกิจ ในระยะสั้น ถ้าประหยัดต่ำกว่าการลงทุน มันสามารถนำไปสู่การเติบโตของอุปสงค์และเศรษฐกิจเฟื่องฟู ในระยะยาวถ้าประหยัดต่ำกว่าการลงทุนในที่สุดก็ช่วยลดการลงทุนและ detracts จากการเติบโตในอนาคต การเติบโตในอนาคตได้ โดยปัจจุบันการบริโภคดังกล่าวเพื่อเพิ่มการลงทุน แต่ออมเก็บที่นอน ปริมาณ ( ปลอดดอกเบี้ย ) เงินกู้ที่รัฐบาลหรือธนาคารกลาง ที่สามารถรีไซเคิลเงินกู้ยืมนี้ในเศรษฐกิจการเกษตรออมทรัพย์แบบดั้งเดิมอาจจะใช้รูปแบบของการถือกลับที่ดีที่สุดของผลผลิตข้าวโพดข้าวโพดเมล็ดสำหรับฤดูกาลเพาะปลูกต่อไป ถ้าพืชทั้งบริโภคเศรษฐกิจจะแปลงเพื่อล่าสัตว์และเก็บรวบรวมไว้ฤดูกาลหน้า