First, more institutionalized party

First, more institutionalized party systems enjoy considerable stability; patterns of party competition manifest regularity. A system in which major parties regularly appear and then disappear or become minor parties is weakly institutionalized, as is one in which parties' vote totals often fluctuate widely.
Second, more institutionalized systems are ones in which parties have strong roots in society. The ties that bind parties and citizens are firmer; otherwise, parties do not structure political preferences over time and there is limited regularity in how people vote. Strong party roots in society help provide the regularity that institutionalization [End Page 69] implies. Similarly, links between organized interests and parties are generally more developed, although even in institutionalized systems there are considerable variations along this dimension.
Partly as a consequence of these links, parties in more institutionalized systems tend to be consistent in their relative ideological positions. A party that is markedly to the left of another party does not suddenly move to its rival's right simply to gain short-term electoral advantage, for parties are constrained by their need to maintain the support of activists. If major parties change their relative ideological position, it usually signals weak ties between parties and society and a lack of regularity in the process of how parties compete and how they relate to social actors.
Third, in more institutionalized systems, the major political actors accord legitimacy to parties. Elites and the citizenry in general believe in parties as fundamental, necessary, and desirable institutions of democratic politics. Legitimacy is a dimension of institutionalization because the latter concept implies that actors base their behavior on the expectation that a practice will continue. Legitimacy reinforces the tendency of actors to expect and to perpetuate a pattern of behavior.
Finally, in more institutionalized systems, party organizations matter. Parties are not subordinated to the interests of a few ambitious leaders, but possess an independent status and value of their own. Institutionalization is limited as long as a party is the personal instrument of a leader or a small coterie. As institutionalization grows, parties become autonomous vis-'a-vis individuals who initially may have created them as mere instruments. It is a sign of greater system institutionalization if parties have firmly established structures; if they are territorially comprehensive; if they are well organized; if they have clearly defined internal structures and procedures; and if they have resources of their own. In more institutionalized systems, there is a routinization of intraparty procedures, including procedures for selecting and changing the party leadership.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบพรรคแรก institutionalized ขึ้นกับเสถียรภาพมาก รูปแบบของการแข่งขันของรายการความ ระบบที่พรรคการเมืองใหญ่เป็นประจำปรากฏขึ้นแล้วหายไป หรือกลายเป็น ฝ่ายรองได้สูญ institutionalized เป็นหนึ่งที่ผลรวมของคะแนนมักจะผันผวนมาก ระบบที่สอง institutionalized มากเป็นคนในพรรคที่มีรากแข็งแรงในสังคม มีความสัมพันธ์ที่ผูกฝ่ายและประชาชนที่แน่นมากขึ้นเท่า มิฉะนั้น ฝ่ายจัดโครงสร้างลักษณะทางการเมืองได้เนื่องจากช่วงเวลา และมีความจำกัดในวิธีการลงคะแนนของประชาชน แข็งแรงของรากในสังคมช่วยให้ความหมายว่า institutionalization [สิ้นสุดหน้า 69] หมายถึงการ ในทำนองเดียวกัน เชื่อมโยงระหว่างสถานที่จัดเลี้ยงโดยทั่วไปมากขึ้นพัฒนา แม้ว่าในระบบ institutionalized มีรูปมากพร้อมขนาดนี้ ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการเชื่อมโยงเหล่านี้ ฝ่ายขึ้น institutionalized ระบบมักจะสอดคล้องกันในตำแหน่งสัมพัทธ์อุดมการณ์ พรรคที่อย่างเด่นชัดทางด้านซ้ายของอีกฝ่ายไม่ก็ไปคู่แข่งของขวาก็จะได้รับประโยชน์จากการเลือกตั้งระยะสั้น สำหรับบุคคลที่จำกัดตามความจำเป็นต้องรักษาสนับสนุนของนักเคลื่อนไหว ถ้าพรรคการเมืองใหญ่เปลี่ยนตำแหน่งอุดมการณ์ของพวกเขา มันจะสัญญาณอ่อนแอความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และสังคม และการขาดของความอยู่ในระหว่างการแข่งขันฝ่ายและการมีความสัมพันธ์กับสังคมนักแสดง ที่สาม ขึ้น institutionalized ระบบ ชอบธรรมสอดคล้องแสดงหลักทางการเมืองฝ่าย ร่ำรวยและการผดุงโดยทั่วไปเชื่อว่าในฝ่ายเป็นพื้นฐาน จำเป็น และต้องการสถาบันการเมืองประชาธิปไตย ชอบธรรมเป็นมิติของ institutionalization เนื่องจากแนวคิดหลังหมายความว่า นักแสดงพื้นฐานพฤติกรรมของพวกเขาบนความคาดหวังที่จะยังคงเป็น ชอบธรรม reinforces แนวโน้มของนักแสดงคาดหวัง และ การขยายเวลารูปแบบของพฤติกรรม สุดท้าย ขึ้น institutionalized ระบบ เรื่องขององค์กร ฝ่ายไม่รองเพื่อผลประโยชน์ของผู้นำทะเยอทะยานกี่ ได้มีการดำรงสถานะเป็นอิสระและค่าของตนเอง Institutionalization ไม่จำกัดตราบเท่าที่บุคคลเป็นเครื่องมือส่วนบุคคลของผู้นำหรือวงเล็ก เป็น institutionalization เติบโต เป็นฝ่าย ปกครอง vis-'a vis ผู้เริ่มต้นอาจสร้างพวกเขาเป็นเพียงเครื่องมือ เป็นเครื่องหมายของค่าระบบ institutionalization ถ้าฝ่ายมั่นสร้างโครงสร้าง ถ้าจะ territorially ครอบคลุม ถ้าพวกเขามีทั้งการจัดระเบียบ ถ้าพวกเขาได้กำหนดอย่างชัดเจนภายในโครงสร้างและกระบวนการ และ ถ้าพวกเขามีทรัพยากรของตนเอง ขึ้น institutionalized ระบบ มี routinization intraparty ขั้นตอน รวมถึงวิธีการเลือก และการเปลี่ยนแปลงผู้นำพรรคการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนเพิ่มเติม institutionalized ระบบพรรคการเมืองกับความมั่นคงมาก รูปแบบของพรรคคู่แข่งปรากฏ ความสม่ำเสมอ ระบบที่พรรคการเมืองใหญ่เป็นประจำปรากฏแล้วหายไป หรือกลายเป็นพรรคเล็กเป็น weakly institutionalized , เป็นหนึ่งในที่โหวตฝ่าย ' ผลรวมมักจะผันผวนอย่างกว้างขวาง
2อีกระบบที่สถาบันมีรากที่แข็งแรง ซึ่งทุกฝ่ายในสังคม ดูแลบริษัทที่ผูกพรรคการเมืองและประชาชนจะกระชับ มิฉะนั้น ฝ่ายไม่โครงสร้างทางการเมืองกันตลอดเวลา และมีความสม่ำเสมอในการ จำกัด ว่าคนโหวต บุคคลที่แข็งแกร่งรากในสังคมช่วยให้มารับการรักษาที่สถาบันหน้า 69 [ จบ ] หมายถึง ในทํานองเดียวกันการเชื่อมโยงระหว่างองค์กรและบุคคลทั่วไป สนใจการพัฒนามากขึ้นแม้ในระบบจะมีการเปลี่ยนแปลงไปตามสถาบันมากขนาดนี้
ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการเชื่อมโยงเหล่านี้ บุคคลในสถาบันระบบมีแนวโน้มที่จะสอดคล้องกันในตำแหน่งสัมพัทธ์ของอุดมการณ์ .งานเลี้ยงที่เด่นชัดด้านซ้ายของอีกฝ่ายไม่ได้ก็ย้ายไปคู่แข่งอยู่เพียงได้ประโยชน์จากการเลือกตั้งระยะสั้น สำหรับบุคคลที่ถูกกำหนดโดยความต้องการของตนเพื่อรักษาสนับสนุนกิจกรรม ถ้าเปลี่ยนอุดมการณ์ของพรรคการเมืองใหญ่ตำแหน่งสัมพัทธ์มันมักจะเป็นสัญญาณความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสังคมที่อ่อนแอและการขาดระเบียบในกระบวนการของวิธีการที่ฝ่ายการแข่งขันและวิธีการที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับนักแสดงทางสังคม
3 ในสถาบันหลักทางการเมืองมากกว่าระบบนักแสดงให้ความชอบธรรมกับฝ่าย ชนชั้นสูงและประชาชนทั่วไปเชื่อว่าบุคคลเป็นพื้นฐานที่จำเป็น และสถาบันที่พึงปรารถนาของการเมืองประชาธิปไตยความชอบธรรมเป็นมิติของสถาบัน เพราะแนวคิดหลังหมายความว่านักแสดงฐานพฤติกรรมของพวกเขาบนความคาดหวังว่า การปฏิบัติก็จะดำเนินต่อไป ความชอบธรรมก็ตาม แนวโน้มของนักแสดงที่คาดหวังและจะส่งเสริมรูปแบบของพฤติกรรม
สุดท้ายในระบบสถาบัน เรื่อง องค์กรภาคีบุคคลที่ไม่ด้อยสิทธิเพื่อผลประโยชน์ของผู้นำทะเยอทะยานน้อย แต่มีความเป็นอิสระและคุณค่าของตนเอง สถาบันจำกัดตราบใดที่พรรคเป็นเครื่องมือส่วนตัวของผู้นำ หรือวงเล็ก เป็นเมืองขึ้นเติบโตฝ่ายเป็นอิสระในระยะ 'a-vis บุคคลที่เริ่มต้นอาจสร้าง พวกเขาเป็นเพียงเครื่องมือมันเป็นสัญลักษณ์ของสถาบันระบบมากขึ้นหากคู่กรณีมีก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงโครงสร้าง ; ถ้าพวกเขาจะ territorially ครอบคลุม ; ถ้าพวกเขาจัดดี ถ้าพวกเขาได้แบ่งโครงสร้างภายในและกระบวนการ และถ้าพวกเขามีทรัพยากรของตนเอง สถาบันในระบบ มีขั้นตอน intraparty routinization ,รวมทั้งขั้นตอนสำหรับการเลือก และการเปลี่ยนแปลง ผู้นำพรรค .