สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ นางสาวนิติพร หอมหวล เกิดวันที่ 12 เมษายน พศ. 2539 อายุ 20 ปี ปัจจุบันเรียนศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฐศรีสะเกษ ครอบครัวมีกันอยู่ 4 คน พ่อ แม่ พี่ นิสัยส่วนตัวเป็นคนร่าเริง มองโลกในแง่บวกเสมอ ชอบทำอาหาร ฟังเพลง เล่นเกม และที่ชอบที่สุดก็คงจะเป็นการกิน ฉันเชื่อว่าหลายคนต้องมีความฝันที่อยากจะทำหรือเป็นในสิ่งต่าง ๆที่แตกต่างกันไป แม้กระทั่งตัวฉันเองก็เช่นกันที่มีความฝันที่จะเป็นในสิ่งเหล่านั้น และมีความพยายามที่จะต้องทำความฝันนั้นให้สำเร็จตามเป้าหมายที่ตัวเองได้ตั้งไว้
ฉันมีความเชื่อว่าทุกคนเกิดมาล้วนมีความใฝ่ฝันของแต่ละคนก็มีความฝันที่แตกต่างกันออกไปบางคนฝันอยากจะเป็นหมอ เป็นนักแสดง หรือเป็นนายกรัฐมนตรีเราทุกคนมีสิทธิ์ที่จะใฝ่ฝันและสามารถทำให้มันเป็นคามจริงได้ถ้าหากเรามีกำบังใจจากคนรอบข้าง และแรงบันดาลใจที่จะทำให้ฝันเป็นจริง ความฝันถือเป็นแรงผลักดันให้ฉันมีความมุ่งมัน พยายาม มีความตั้งใจ และอดทนเพื่อที่จะสานฝันของตนเอง ให้สามารถเป็นจริงได้ตามที่หวังไว้
ในตอนเด็ก ๆ นั้นฉันมีความฝันว่าอยากจะเป็นหมอ เพราะตอนเด็ก ๆ ชอบป่วยและได้ไปโรงพยาบาลอยู่บ่อยครั้ง พอเห็นคุณหมอได้ช่วยเหลือคนอื่น ได้ดูแลคนอื่น ก็เลยมีความรู้สึกว่าอยากทำแบบนั้นบ้าง เคยคิดว่าถ้าหากญาติหรือคนในครอบครัวเราเกิดป่วยหรือเป็นอะไรขึ้นมาเราก็จะสามารถดูแลพวกเขาได้ดี ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาฉันก็ต้องใจเรียนหนังสือมาตลอด ผลการเรียนก้ดีมาตลอด ๆ ช่วงเวลานั้นครอบครัวสนับสนุนการเรียนในด้านต่าง ๆ อย่างเต็มที่ ส่งให้ฉันไปเรียนพิเศษด้าน คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ภาษาอังกฤษ หรือแม้กระทั่ง เรียนว่ายน้ำ ซึ่งตอนนั้นที่ได้ไปเรียนก็รู้สึกสนุกมากที่ได้รับการสนับสนุนให้เรียนในด้านต่าง ๆอย่างเต็มที่ซึ่งต่างจากเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกันที่บางคนก็ไม่ได้รับ โอกาสในการเรียนมากนัก แต่พอเข้ามาเรียนในช่วงมัธยมจะที่เคยเรียน ๆ มีความตั้งใจไว้ว่าอยากจะเป็นหมอความคิดก็เริ่มเปลี่ยนไป เพราะในตอนนั้นคิดว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะเรียนหมอ ถึงเรียนไปก็ไม่น่าจะเรียนต่อไปไหวเพราะช่วงนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจมาก เลยมีความคิดว่าตัวเองอยากที่ทำงานที่มีความท้าทายไม่จำเจอยู่กับเรื่อเดิม ๆ ตลอดเวลา อยากที่จะเป็นได้ เป็นพนักงานออฟฟิศ หรือแม้กระทั่ง คีเอทีฟ ในบริษัทต่าง เพราะเป็นคนไม่ชอบทำอะไรซ้ำ ๆซาก ๆ ชอบทำอะไรที่เป็นเรื่องท้าทายต่อความสามารถของตนเองเสมอ แต่พอคิดไปคิดมาแล้ว ความฝันของตัวเองที่อยากจะทำจริง ๆก็คือ การมีร้านอาหารเป็นของตนเอง เพราะตัวเองเป็นคนที่ชอบไปรับประทานอาหารในร้านต่าง ๆ เยอะมาก และฉันก็เป็นคนที่ทำอาหารทานเองได้ด้วย ทำได้ทั้งของคาวและของหวาน อยู่ที่บ้านก็ทำอาหารให้พ่อแม่ทานเป็นประจำ และท่านยังเคยบอกว่าอาหารที่ฉันทำอร่อยอีก ดังนั้นฉันจึงมีความฝันที่อยากจะเปิดร้านร้านเป็นของตนเองในอนาคต จึงอยากที่จะไปเรียนทางด้านการทำอาหารต่อในช่วงมหาวิทยาลัย เพราะฉันคิดว่าการทำอาหารเป็นทางที่ฉันถนัดที่สุดแล้ว
ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถที่จะไปศึกษาต่อในด้านการทำอาหารได้ตามที่หวังไว้ได้ เพราะครอบครัวของฉันทั้งพ่อและแม่มีอาชีพรับราชการทั้งคู่ และพี่ก็ยังได้เข้ารับราชการตำรวจอีกคน ซึ่งนั้นก็ทำให้ทั้งพ่อและแม่ของฉันอยากที่จะให้ฉันเรียนในอาชีพที่สามารถเข้ารับราชการได้ ด้วยความที่ฉันเป็นลูกคนสุดท้องก็ไม่อยากทำให้ท่านไม่สบายใจเลยเลือกที่จะเรียนในสาขาครุศาสตร์ภาษาอังกฤษเพื่อที่จบไปจะได้สอบเข้ารับราชการให้ได้ตามที่ท่านหวังไว้ ฉันก็อยากที่จะทำให้ท่านภูมิใจ ส่วนเรื่องที่จะเปิดร้านอาหารของตนเองฉันคิดว่าจะทำมันหลังจากทีฉันสามารถสอบบรรจุเข้ารับราชการได้แล้ว ซึ่งพอพ่อแม่รู้ท่านก็ไม่ได้ห้ามอะไร มิหน่ำซ้ำยังคงสนับสนุนฉันในทุก ๆเรื่องอีกด้วย