The distinction between strong and

The distinction between strong and weak adjective forms, already greatly simplified by the Middle English loss of the final n, completely disappeared with the further loss of [ǝ] from the end of words. The loss of final [ǝ] also eliminated the distinction between plural and singular adjectives. Although the letter e, which represented the schwa vowel in spelling, continued to be written in many words, often haphazardly, adjectives no longer had grammatical categories of number or definiteness. The Modern English adjective thus came to be invariable in form. The only words that still agree in number with the nouns they modify are the demonstratives this–these and that–those.

Adjectives and adverbs continued to form comparatives with -er and superla- tives with -est, but increasingly they used analytical comparison with mo(e) or more and with most, which had occurred as early as Old English times. The form mo(e), from Old English mā, continued in use through the early Modern English period, as in Robert Greene’s A Maiden’s Dream (1591): “No foreign wit could Hatton’s overgo: Yet to a friend wise, simple, and no mo.” It even lasted into the nineteenth century in Byron’s Childe Harold (1812): “Ye . . . Shall find some tidings in a future page, If he that rhymeth now may scribble moe.” The homophonous and synonymous mo’ of African-American English has a different origin but is similar in use.

The present stylistic objection to affixing -er and -est to polysyllables had some- what less force in the early Modern English period, when forms like eminenter, impudentest, and beautifullest are not particularly hard to find, nor, for that matter, are monosyllables with more and most, like more near, more fast, most poor, and most foul. As was true in earlier times also, a good many instances of double comparison like more fitter, more better, more fairer, most worst, most stillest, and (probably the best-known example) most unkindest occur in early Modern English. Comparison could be made with the ending or with the modifying word or, for emphasis, with both.

Many adverbs that now must end in -ly did not require the suffix in early Modern English times. The works of Shakespeare furnish many typical examples: grievous sick, indifferent cold, wondrous strange, and passing [‘surpassingly’] fair. Note also the use of sure in the following citations, which some nowadays would condemn as “bad English”: “If she come in, shee’l sure speake to my wife” (Othello); “And sure deare friends my thankes are too deare a halfepeny” (Hamlet); “Sure the Gods doe this yeere connive at us” (Winter’s Tale).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างแข็งแกร่ง และอ่อนแอคุณศัพท์ แล้วพวกเขาง่ายขึ้น โดยการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของ n สุดท้าย หายไปพร้อมกับการสูญเสียเพิ่มเติมของ [ǝ] อย่างสมบูรณ์จากจุดสิ้นสุดของคำ การสูญเสียสุดท้าย [ǝ] ขจัดความแตกต่างระหว่างคำคุณศัพท์รูปพหูพจน์ และเอกพจน์ แม้ว่าตัวอักษร e ซึ่งแสดงสระ schwa การสะกด อย่างต่อเนื่องที่จะเขียนในคำหลาย ๆ คำ มักจะผิด ๆ ถูก ๆ คำคุณศัพท์ที่ไม่มีไวยากรณ์ประเภทจำนวนหรือ definiteness คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษสมัยใหม่จึงมาจะปรากฏในแบบฟอร์ม คำเดียวที่ยังคง ยอมรับในจำนวนนามเหล่านั้นปรับเปลี่ยน เป็น demonstratives นี้ – เหล่านี้ และที่ – เหล่านั้นคำคุณศัพท์ และกริยาวิเศษณ์ที่ยังคงฟอร์มครั้งมอบ ด้วย - เอ้อ และ superla-tives ด้วย -est แต่มากขึ้นพวกเขาใช้วิเคราะห์เปรียบเทียบ กับ mo(e) หรือมากกว่า และ มีมากที่ สุด ซึ่งเกิดขึ้นก่อนเวลาอังกฤษเก่า Mo(e) แบบฟอร์ม จากเก่าอังกฤษ mā ต่อใช้งานผ่านช่วงสมัยอังกฤษยุคแรก ในฝันโรเบิร์ต Greene A Maiden (เด็ก: "ปัญญาต่างประเทศไม่สามารถ overgo ของแฮทตัน: ยังไม่ได้มีเพื่อนฉลาด ง่าย และหม้อไม่ได้" แม้จะกินเวลาเป็นศตวรรษในแฮโรลด์ตระกูลของไบรอน (1812): "เย... จะพบข่าวบางอย่างในหน้าในอนาคต ถ้าเขาที่ rhymeth ตอนนี้อาจเขียนโมเอะ" โม homophonous และพ้อง ' ของชาวแอฟริกันอเมริกันอังกฤษมีต้นกำเนิดแตกต่างกัน แต่เหมือนใช้คัดค้านเป็นสำนวนปัจจุบันเพื่อปิด - เอ้อ และ -est เพื่อ polysyllables มีบาง - แรงในช่วงระยะเวลาภาษาอังกฤษสมัยใหม่ เมื่อฟอร์มเช่น eminenter, impudentest และ beautifullest น้อยลงบ้างไม่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งการค้นหา หรือ สำหรับเรื่องที่ เป็น monosyllables มากขึ้นและมากที่สุด เช่นเพิ่มเติมใกล้ รวดเร็วมาก ต่ำสุด และเหม็นมากที่สุด เป็นความจริงในสมัยก่อนยัง ดีหลายอินสแตนซ์ของคู่เปรียบเทียบเช่นช่างฟิตมากขึ้น ดีขึ้น ธรรมมาก เลวร้ายที่สุด สุด stillest และ (คงตัวอย่างที่รู้จักกันดี) unkindest สุดเกิดขึ้นในช่วงต้นสมัยใหม่ภาษาอังกฤษ ไม่สามารถทำการเปรียบเทียบ กับการสิ้นสุด หรือ มีคำปรับเปลี่ยน หรือ ความ สำคัญ มีทั้งภาษาหลายที่ตอนนี้ ต้องลงท้ายด้วย-ly ไม่ต้องคำเสริมท้ายในภาษาอังกฤษสมัยใหม่ต้นเดือน ผลงานของเชกสเปียร์เฟอร์ตัวอย่างทั่วไปหลาย: grievous ป่วย ไม่แยแสเย็น มหัศจรรย์แปลก และผ่าน ['surpassingly'] แฟร์ หมายเหตุนอกจากนี้ยังใช้แน่ในอ้างอิงต่อไปนี้ ซึ่งปัจจุบันบางส่วนจะปรามาส "แบด": "ถ้าเธอเข้ามา shee'l speake แน่ใจภรรยา" (Othello); "และแน่ใจว่า deare ของฉัน thankes เกินไปจะ deare halfepeny เป็นเพื่อน" (หมู่บ้าน); "แน่ใจ doe เทพ yeere นี้เป็นใจที่เรา" (ฤดูหนาวเรื่อง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างระหว่างรูปแบบคำคุณศัพท์ที่แข็งแกร่งและอ่อนแออยู่แล้วง่ายมากโดยการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของ N สุดท้ายหายไปอย่างสมบูรณ์กับการสูญเสียต่อไปของ [ǝ] จากจุดสิ้นสุดของคำว่า การสูญเสียของสุดท้าย [ǝ] ยังกำจัดความแตกต่างระหว่างคำคุณศัพท์และพหูพจน์เอกพจน์ แม้ว่าตัว e ซึ่งเป็นตัวแทนสระปานกลางในการสะกดอย่างต่อเนื่องที่จะเขียนในคำพูดหลาย ๆ คนมักจะส่งเดชคำคุณศัพท์ไม่ได้มีไวยากรณ์ประเภทของตัวเลขหรือความชัดเจน คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษสมัยใหม่จึงมาเป็นในรูปแบบคงที่ คำเดียวที่ยังคงเห็นด้วยในจำนวนที่มีคำนามที่พวกเขาปรับเปลี่ยนเป็น demonstratives นี้-เหล่านี้และที่เหล่านั้น

คำคุณศัพท์และคำวิเศษณ์อย่างต่อเนื่องในรูปแบบเปรียบเทียบกับเอ้อและ tives superla- กับ -est แต่มากขึ้นพวกเขาใช้ในการเปรียบเทียบกับการวิเคราะห์ MO (จ) หรือมากกว่าและมีมากที่สุดซึ่งได้เกิดขึ้นเป็นช่วงต้นครั้งเก่าอังกฤษ มิสซูรี่รูปแบบ (E) จากภาษาอังกฤษ MA, อย่างต่อเนื่องในการใช้งานผ่านช่วงเวลาภาษาอังกฤษสมัยใหม่ตอนต้นในขณะที่ความฝันของโรเบิร์ตกรีนให้สาว (1591): "ไม่มีปัญญาต่างประเทศสามารถ overgo Hatton ของ: ยังไปให้เพื่อนที่ฉลาดง่ายและ ไม่มี MO "มันก็กินเวลาเข้าไปในศตวรรษที่สิบเก้าในไบรอนฮาโรลด์ตระกูล (1812):". เจ้า . . จะพบบางอย่างในข่าวหน้าในอนาคตถ้าเขาว่าตอนนี้อาจ rhymeth เขียนลวก Moe. "การ homophonous และความหมายเหมือนกัน Mo 'แอฟริกันภาษาอังกฤษแบบอเมริกันมีต้นกำเนิดที่แตกต่างกัน แต่ที่คล้ายกันในการใช้งาน

คัดค้านโวหารนำเสนอให้ติดตราเอ้อและ -est เพื่อ polysyllables มีแรง some- สิ่งที่น้อยกว่าในช่วงแรกอังกฤษสมัยใหม่เมื่อรูปแบบเช่น eminenter, impudentest และ beautifullest ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งยากที่จะหาหรือสำหรับเรื่องที่เป็นคำพยางค์เดียว ที่มีมากขึ้นและมากที่สุดเช่นอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้ได้อย่างรวดเร็วมากขึ้นส่วนใหญ่ยากจนและเหม็นมากที่สุด ในฐานะที่เป็นความจริงในสมัยก่อนยังมีหลาย ๆ กรณีที่ดีของการเปรียบเทียบคู่เหมือนช่างฟิตดีมากขึ้นเป็นธรรมมากที่สุดเลวร้ายที่สุดสงบมากที่สุดมากขึ้นและ (น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดที่รู้จักกัน) ส่วนใหญ่เกิดขึ้นใน unkindest ภาษาสมัยใหม่ยุคแรก เปรียบเทียบอาจจะทำกับตอนจบหรือมีคำว่าแก้ไขหรือเพื่อเน้นให้เห็นทั้งสอง

คำวิเศษณ์จำนวนมากที่ตอนนี้ต้องจบลงใน -ly ไม่จำเป็นต้องต่อท้ายในช่วงต้นครั้งที่โมเดิร์นภาษาอังกฤษ ผลงานของเชคสเปียให้ตัวอย่างทั่วไปหลายป่วยสาหัสเย็นไม่แยแสมหัศจรรย์แปลกและผ่าน [ 'surpassingly'] ยุติธรรม ยังทราบแน่ใจว่าใช้ในการอ้างอิงต่อไปนี้ซึ่งบางคนในปัจจุบันจะประณามว่าเป็น "ภาษาอังกฤษไม่ดี": "ถ้าเธอมาใน shee'l แน่ใจ Speake กับภรรยาของฉัน" (Othello); "และแน่ใจว่า Deare เพื่อนของฉัน thankes เกินไป Deare halfepeny เป็น" (หมู่บ้าน); "แน่นอนพระเจ้าตัวเมีย yeere นี้สมยอมที่เรา" (ฤดูหนาวเล่า)