Point #8Finally there is the issue

Point #8
Finally there is the issue of time to learn, time to reflect and time to revisit an idea. Museum educators have grappled with this problem and find it a particularly challenging one, since our audiences are free to come and go, and large fractions of them are tourists who many never return. Museum galleries are not designed as places to linger, despite our desire to have visitors spend more time there. I was impressed to note in the slide Michael Cassin showed yesterday that the National Gallery at the turn of the century had many chairs scattered around the gallery for people to sit in and contemplate the pictures. What do we do for the visitors who wish to stay with a topic longer? How have we organized our museums to accommodate them? To what extent have we provided additional resources (in addition to items which we are eager to sell to them in the nearby shop) that can satisfy the interested visitors' concerns that arise on the next day or a week after the visit?

I believe that an important issue for we, as museum educators is to tackle the problem of increasing the time possible for visitors to interact with our exhibits and reflect on them, revisit them (in the mind if not directly) and therefore internalize their messages to us.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุด #8สุดท้าย มีปัญหาเวลา การเรียนรู้ เวลาถึงเวลามาทบทวนความคิด นักการศึกษาพิพิธภัณฑ์มี grappled ปัญหานี้ และพบว่าหนึ่งในความท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เพราะผู้ชมของเราฟรีไป มา และส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นนักท่องเที่ยวที่หลายคนไม่กลับ หอศิลป์พิพิธภัณฑ์ไม่มีมาเป็นสถานที่ไป แม้ มีความปรารถนาของเราจะมีเวลามีผู้เข้าชม ผมประทับใจการสังเกตในภาพนิ่ง Michael Cassin แสดงให้เห็นว่าเมื่อวานนี้ที่หอศิลป์แห่งชาติที่เปิดของศตวรรษที่มีเก้าอี้จำนวนมากที่กระจายอยู่ทั่วเก็บสำหรับคนที่จะนั่ง และคิดภาพ สิ่งที่เราทำสำหรับผู้ที่ต้องการอยู่กับหัวข้ออีกต่อไป เราได้จัดระเบียบของพิพิธภัณฑ์เพื่อรองรับพวกเขาอย่างไร ขอบเขตได้เราให้ทรัพยากรเพิ่มเติม (นอกเหนือจากรายการที่เราอยากให้เขาขายในร้านใกล้เคียง) ที่สามารถตอบสนองความกังวลของนักท่องเที่ยวสนใจที่เกิดขึ้นในวันถัดไปหรือสัปดาห์หลังจากเยี่ยมชมเชื่อว่าภาวะปัญหาเพิ่มเวลาได้เที่ยวโต้ตอบการจัดแสดงของเรา และสะท้อนได้ บราว์นั้น (ในใจถ้า ไม่ตรง) และ internalize สารเราจึง เป็นประเด็นสำคัญสำหรับเรา เป็นนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุด# 8
ในที่สุดก็มีปัญหา เวลาเรียน เวลาสะท้อน และเวลาที่จะทบทวนความคิด เข้าพิพิธภัณฑ์ได้ grappled กับปัญหานี้และพบว่ามันเป็นสิ่งที่ท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่ง เนื่องจากผู้ชมของเราเป็นอิสระที่จะมาและไปและขนาดใหญ่เศษส่วนของพวกเขา นักท่องเที่ยวหลายคนไม่เคยได้กลับมา หอศิลป์พิพิธภัณฑ์ไม่ได้ออกแบบมาเป็นสถานที่ที่จะอู้แม้ความปรารถนาของเราที่จะมีผู้เข้าชมใช้เวลามากขึ้นมี ผมประทับใจกับข้อความในสไลด์ไมเคิลเคซีนพบเมื่อวานที่หอศิลป์แห่งชาติที่หันของศตวรรษที่มีหลายเก้าอี้กระจัดกระจายรอบหอศิลป์สำหรับประชาชนที่จะนั่งและคิดภาพ เราจะทำยังไงกับนักท่องเที่ยวที่ต้องการพักกับหัวข้ออีกต่อไป ?เราจัดพิพิธภัณฑ์ของเราเพื่อรองรับพวกเขา เท่าที่เราเคยให้ทรัพยากรเพิ่มเติม ( นอกเหนือจากรายการที่เรามีความกระตือรือร้นที่จะขายในร้านใกล้เคียง ) ที่สามารถตอบสนองผู้เข้าชมที่สนใจเกี่ยวกับที่เกิดขึ้นในวันถัดไปหรือสัปดาห์หลังจากเยี่ยมชม

ผมเชื่อว่าเป็นปัญหาที่สำคัญสำหรับเราเป็นนักการศึกษา พิพิธภัณฑ์ เพื่อแก้ไขปัญหาการเพิ่มขึ้นของเวลาที่เป็นไปได้สำหรับผู้เข้าชมที่จะโต้ตอบด้วยการจัดแสดงนิทรรศการของเราและสะท้อนให้เห็นในพวกเขามายังพวกเขา ( ในใจถ้าไม่ตรง ) และดังนั้นจึงขึ้นข้อความของเรา