Most, if not all, currently availab

Most, if not all, currently available drugs for Parkinson disease
address dopaminergic loss and relieve symptoms. However,
their adverse effects can be limiting and they do not address
disease progression. Moreover, nonmotor features of Parkinson
disease such as depression, dementia, and psychosis are
now recognized as important and disabling. A cure remains
elusive. However, promising interventions and agents are
emerging. As an example, people who exercise regularly are
less likely to develop Parkinson disease, and if they develop it,
they tend to have slower progression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาเสพติดมีอยู่ในปัจจุบันมากที่สุด ทุก โรคพาร์กินขาดทุน dopaminergic และบรรเทาอาการ อย่างไรก็ตามสามารถจำกัดผลร้ายของพวกเขา และพวกเขาไม่อยู่ความก้าวหน้าของโรค นอกจากนี้ คุณสมบัติ nonmotor ของพาร์กินเป็นโรคซึมเศร้า สมองเสื่อม และหมอตอนนี้ รับรู้เป็นสำคัญ และการปิดการใช้งาน ยังคงรักษาเปรียว อย่างไรก็ตาม งานวิจัยสัญญาและตัวแทนจะเกิดขึ้น คนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอจะเป็นตัวอย่างโน้มในการพัฒนาโรคพาร์กิน และ ถ้าพวกเขาพัฒนาพวกเขามักจะมีความก้าวหน้าช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่ถ้าไม่ได้ทั้งหมดยาเสพติดที่มีอยู่ในปัจจุบันสำหรับโรคพาร์กินสันที่อยู่สูญเสีย dopaminergic และบรรเทาอาการ
อย่างไรก็ตามผลกระทบของพวกเขาสามารถ จำกัด และพวกเขาไม่ได้อยู่ที่การดำเนินของโรค นอกจากนี้ยังมีคุณสมบัติ nonmotor ของพาร์กินสันโรคเช่นภาวะซึมเศร้าภาวะสมองเสื่อมและอาการทางจิตได้รับการยอมรับในขณะนี้เป็นสิ่งที่สำคัญและปิดการใช้งาน การรักษายังคงเข้าใจยาก แต่การแทรกแซงที่มีแนวโน้มและตัวแทนที่เกิดขึ้นใหม่ ตัวอย่างเช่นคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำมีโอกาสน้อยที่จะพัฒนาเป็นโรคพาร์กินสันและถ้าพวกเขาพัฒนามัน, พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีความคืบหน้าช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนใหญ่ ถ้าไม่ทั้งหมด ยาที่มีอยู่ในปัจจุบันสำหรับโรคพาร์กินสัน
ที่อยู่เกี่ยวกับโดปามีนการสูญเสียและบรรเทาอาการ อย่างไรก็ตาม ผลของการไม่พึงประสงค์สามารถและพวกเขาไม่ที่อยู่
โรค . นอกจากนี้ คุณสมบัติของ พาร์คินสัน โรคนอนม ตอร์
เช่น ซึมเศร้า โรคสมองเสื่อม และโรคจิตเป็น
ตอนนี้รู้จักเป็นสำคัญ และปิดการใช้งาน . การรักษายังคง
เปรียว อย่างไรก็ตามการแทรกแซงของสัญญาและตัวแทน
ที่เกิดขึ้นใหม่ เช่น ผู้ที่ออกกำลังกายเป็นประจำมี
โอกาสน้อยที่จะพัฒนาโรคพาร์กินสัน และถ้าพวกเขาพัฒนามัน
พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีความก้าวหน้าช้า