Consistent with this is the fact th

Consistent with this is the fact that China continues to be ruled by an authoritarian, neo-Stalinist state which is responsible for strategic planning and large swathes of economic co-ordination. In this, the Chinese government and its economic planners have undoubtedly learned a great deal from the development models pioneered by other countries in the East Asian region. In preparation for the economic reforms that began in the late 970s, Chinese economic planners are reputed to have turned to early examples of how to combine state socialism with private sector activity, such as the debates led by Bukharin in the 1920s Soviet Union and the experience of Hungary’s ‘new economic mechanism’ after 1968 (Fewsmith 1994). Viewing the ‘lessons’ implied there as inadequate to the task of igniting economic growth China, they soon turned their attention to the experiences of some of their East Asian neighbours; those that had emerged from the 1950s and 1960s as ‘developmental states’. While much debate focussed on the developmental experience of Japan and Taiwan, it was probably South Korea that attracted most attention. With its very high levels of capital concentration (that is, 30 companies responsible for over 80 percent of GDP by the 1980s, and this concentration rising into the early 1990s) and strategic direction exercised by an authoritarian, militaristic state, it is not hard to see why South Korea, of all East Asian developmental states, might emerge as a model for Chinese government perceptions of the country’s economic future (Kim 1997). This ‘demonstration effect’ – a form of knowledge transfer between the Northeast Asian region and China – was subsequently complemented by major investment flows from Japanese, Korean, Taiwanese and Hong Kong companies which in the case of the first three have now resulted in China’s integration into the world economy via foreign-dominated global production networks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรงนี้คือความจริงที่ว่า จีนยังคงปกครองรัฐนีโอ Stalinist ประเทศ ซึ่งรับผิดชอบการวางแผนเชิงกลยุทธ์และ swathes ขนาดใหญ่ของเศรษฐกิจสมดุล ในนี้ รัฐบาลจีนและการวางแผนทางเศรษฐกิจได้อย่างไม่ต้องสงสัยเรียนรู้โปรโมชั่นจากรูปแบบการพัฒนาที่เป็นผู้บุกเบิก โดยประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออก เตรียมพร้อมสำหรับการปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่เริ่มใน 970s สาย ผู้วางแผนเศรษฐกิจจีนมีชื่อเสียงจะได้กลายเป็นต้นตัวอย่างของการรวมรัฐสังคมนิยมกับกิจกรรมภาคเอกชน เช่นดำเนินการนำ โดย Bukharin ในสหภาพโซเวียตปี 1920 และประสบการณ์ของฮังการี 'ใหม่เศรษฐกิจกลไก' หลัง 1968 (Fewsmith 1994) ดู 'บทเรียน' มีนัยเป็นไม่เพียงพอกับงานของจุดเจริญเติบโตของเศรษฐกิจจีน พวกเขาเร็ว ๆ นี้เปิดของพวกเขาให้ความสนใจกับประสบการณ์ของเพื่อนบ้านของเอเชียตะวันออก ผู้ที่มีเกิดจากช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s เป็น 'อเมริกาพัฒนา' ในขณะที่ถกเถียงกันมาก focussed ในประสบการณ์การพัฒนาของประเทศญี่ปุ่นและไต้หวัน ได้คงเกาหลีที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด ระดับสูงมากของทุนเข้มข้น (นั่นคือ บริษัทกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ตามชอบ 30 และความเข้มข้นนี้เพิ่มขึ้นในช่วงปี 1990) และทิศทางเชิงกลยุทธ์ที่ใช้ โดยรัฐเป็นผู้ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จ militaristic มันไม่ได้ยากที่จะดูทำไมประเทศเกาหลีใต้ อเมริกาเอเชียตะวันออกพัฒนาทั้งหมด อาจเกิดเป็นแบบจำลองสำหรับรัฐบาลจีนรับรู้ของอนาคตทางเศรษฐกิจของประเทศ (คิม 1997) นี้ 'สาธิตผล' – รูปแบบของการถ่ายโอนความรู้ระหว่างภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือและจีน – มีมาครบครัน ด้วยขั้นตอนหลักการลงทุนจากบริษัทญี่ปุ่น เกาหลี ไต้หวัน และฮ่องกง Hong ซึ่งในกรณีของสามแรกทำตอนนี้ให้รวมของจีนเข้าสู่เศรษฐกิจโลกผ่านเครือข่ายต่างประเทศครอบงำโลกผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สอดคล้องกับนี้คือความจริงที่ว่าจีนยังคงถูกปกครองโดยเผด็จการรัฐนีโอสตาลินซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการวางแผนเชิงกลยุทธ์และกอใหญ่ของเศรษฐกิจการประสานงาน ในการนี​​้รัฐบาลจีนและนักวางแผนทางเศรษฐกิจที่ได้เรียนรู้อย่างไม่ต้องสงสัยการจัดการที่ดีจากการพัฒนารูปแบบการบุกเบิกโดยประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ในการเตรียมการสำหรับการปฏิรูปเศรษฐกิจที่เริ่มขึ้นในช่วงปลาย 970s วางแผนเศรษฐกิจจีนมีชื่อเสียงที่จะมีการเปิดตัวอย่างแรกของวิธีการรวมรัฐสังคมนิยมกับกิจกรรมของภาคเอกชนเช่นการอภิปรายนำโดย Bukharin ในปี ค.ศ. 1920 สหภาพโซเวียตและประสบการณ์ ของฮังการี 'กลไกเศรษฐกิจใหม่หลังจาก 1968 (Fewsmith 1994) ดู 'บทเรียน' โดยนัยมีไม่เพียงพอที่จะเป็นงานของการจุดไฟการเติบโตทางเศรษฐกิจของจีนที่พวกเขาเร็ว ๆ นี้หันมาสนใจกับประสบการณ์ของบางส่วนของเพื่อนบ้านในภูมิภาคเอเชียตะวันออก; ผู้ที่ได้โผล่ออกมาจากปี 1950 และ 1960 เป็น 'รัฐพัฒนา' ในขณะที่การถกเถียงกันมากเพ่งความสนใจไปกับประสบการณ์การพัฒนาของญี่ปุ่นและไต้หวันก็อาจจะเป็นเกาหลีใต้ที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด ที่มีระดับสูงมากของความเข้มข้นของทุน (นั่นคือ 30 บริษัท ที่รับผิดชอบในการมากกว่าร้อยละ 80 ของ GDP โดยช่วงปี 1980 และความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นเข้ามาในช่วงปี 1990 นี้) และทิศทางเชิงกลยุทธ์ออกกำลังกายด้วยเผด็จการทหารของรัฐก็ไม่ยากที่จะ ดูว่าทำไมเกาหลีใต้ตะวันออกของทุกรัฐพัฒนาเอเชียอาจจะออกมาเป็นแบบจำลองสำหรับการรับรู้ของรัฐบาลจีนในอนาคตทางเศรษฐกิจของประเทศ (คิม 1997) นี้ผลการสาธิต '- รูปแบบของการถ่ายทอดความรู้ระหว่างภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือและจีน - เป็นหมูภายหลังจากการลงทุนที่สำคัญไหลจากญี่ปุ่น, เกาหลี, ไต้หวันและ บริษัท ฮ่องกงซึ่งในกรณีของสามคนแรกมีผลในขณะนี้ในการรวมของจีน เข้าสู่เศรษฐกิจโลกผ่านทางต่างประเทศที่โดดเด่นเครือข่ายการผลิตทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สอดคล้องกับความจริงที่ว่าจีนยังคงถูกปกครองโดยเผด็จการ นีโอ stalinist รัฐซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการวางแผนเชิงกลยุทธ์และ swathes ขนาดใหญ่ของเศรษฐกิจการประสานงาน . ในการนี้ รัฐบาลจีนและนักวางแผนทางเศรษฐกิจของมันไม่ต้องสงสัยได้เรียนรู้อย่างมากจากการพัฒนารุ่นบุกเบิกโดยประเทศอื่นๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกในการเตรียมการเพื่อปฏิรูปเศรษฐกิจที่เริ่มขึ้นในปลายคริสต์ทศวรรษ 950 , นักวางแผนทางเศรษฐกิจจีนที่มีชื่อเสียงที่จะได้เปิดตัวอย่างแรกของวิธีการรวมรัฐสังคมนิยมกับกิจกรรมของภาคเอกชน เช่น การอภิปรายนำโดยบุคารินในช่วงปี ค.ศ. 1920 สหภาพโซเวียตและประสบการณ์ของฮังการี ' ' หลังจากปี 1968 กลไกเศรษฐกิจใหม่ ( fewsmith 1994 ) .ดู ' บทเรียน ' โดยมีไม่เพียงพอกับงานติดจีนเติบโตทางเศรษฐกิจ พวกเขากลับหันมาสนใจประสบการณ์บางส่วนของประเทศเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออก ; ผู้ที่โผล่จากปี 1950 และ 1960 เป็น ' รัฐ ' พัฒนา ในขณะที่การอภิปรายเน้นประสบการณ์การพัฒนาของญี่ปุ่นและไต้หวันมันน่าจะเป็นเกาหลีใต้ที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด กับระดับของความเข้มข้นของทุนสูงมาก ( คือ 30 บริษัทรับผิดชอบมากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี โดยไฟต์นี้และความเข้มข้นเพิ่มขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ) และทิศทางกลยุทธ์ที่ใช้โดยเผด็จการ รัฐ ทหาร มันไม่ยากที่จะเห็นว่าทำไม เกาหลีใต้ เอเชียตะวันออกพัฒนาการของรัฐอาจจะออกมาเป็นรูปแบบของรัฐบาลจีนที่มีต่ออนาคตทางเศรษฐกิจของประเทศ ( คิม 1997 ) พัฒนา ' ผล ' สาธิตรูปแบบการถ่ายทอดความรู้ระหว่างภาคตะวันออกเฉียงเหนือภูมิภาคเอเชียและจีน และต่อมาได้ครบครัน โดยสาขาการลงทุนที่ไหลจากญี่ปุ่น เกาหลีไต้หวันและฮ่องกง บริษัท ซึ่งในกรณีของ สามคนแรกมีผลในขณะนี้ในประเทศจีนการบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลกต่างชาติครอบงำทั่วโลกผ่านเครือข่ายการผลิต .