It was in response to such criticis

It was in response to such criticism, alongside changes in consumer
demand and the evident negative impacts of the post-war tourism
boom, that responsible tourism emerged. Whilst the term was first
used in the early 1990s to describe alternative (to mass) forms of tourism
and understood as being broadly synonymous with sustainable
tourism at the time (Sharpley, 2013), it is now promoted as a conceptually
distinctive approach or social movement (Diani, 2000; Goodwin,
2011) for managing all forms of tourism, rather than being a particular
type of tourism or a niche market (Goodwin, 2011; Hall; Scheyvens,
2011; Sharpley and Telfer, 2015). This current approach to responsible
tourism builds on the objectives of sustainable tourism and requires
that “producers and consumers identify sustainability issues which
they can address, that they take responsibility for doing so and demonstrate
the outcomes. At the core of responsible tourism is the ethic of responsibility,
the willingness and capacity to respond, to exercise
responsibility” (Goodwin, 2011:31).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอยู่ในการตอบสนองต่อการวิจารณ์ดังกล่าวควบคู่ไปกับการเปลี่ยนแปลงของผู้บริโภคที่มีความต้องการและผลกระทบที่เห็นได้ชัดของหลังสงครามการท่องเที่ยวบูมที่ท่องเที่ยวที่รับผิดชอบโผล่ออกมา ในขณะที่คำว่าเป็นครั้งแรกที่นำมาใช้ในช่วงปี 1990 ที่จะอธิบายทางเลือก (มวล) รูปแบบของการท่องเที่ยวและเข้าใจว่าเป็นวงกว้างตรงกันกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนการท่องเที่ยวในเวลา(ชาร์ป 2013) จะได้รับการสนับสนุนในขณะนี้เป็นแนวคิดวิธีการที่โดดเด่นหรือการเคลื่อนไหวทางสังคม(Diani 2000; กูดวิน2011) สำหรับการจัดการทุกรูปแบบของการท่องเที่ยวแทนที่จะเป็นเฉพาะประเภทของการท่องเที่ยวหรือตลาดเฉพาะ(กูดวินปี 2011 ฮอลล์; Scheyvens, 2011; ชาร์ปและ Telfer 2015) วิธีนี้ในปัจจุบันเพื่อรับผิดชอบในการท่องเที่ยวสร้างในวัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและต้องว่า"การผลิตและผู้บริโภคระบุปัญหาการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่พวกเขาสามารถอยู่ที่พวกเขาจะรับผิดชอบในการทำเช่นนั้นและแสดงให้เห็นผล ที่แกนหลักของการท่องเที่ยวที่รับผิดชอบเป็นจรรยาบรรณของความรับผิดชอบ, ความตั้งใจและความสามารถที่จะตอบสนองต่อการออกกำลังกายความรับผิดชอบ "(กูดวิน 2011: 31)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอยู่ในการตอบสนองต่อการวิพากษ์วิจารณ์ดังกล่าว ควบคู่ไปกับการเปลี่ยนแปลงในความต้องการของผู้บริโภคและผลกระทบที่เห็นได้ชัด

หลังสงครามของบูมการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวที่รับผิดชอบเกิด ขณะที่ในระยะแรก
ใช้ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 เพื่ออธิบายทางเลือก ( มวล ) รูปแบบของการท่องเที่ยว
และเข้าใจเป็นวงกว้างพ้องกับการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
เวลา ( ชาร์ปลีย์ , 2013 )ตอนนี้เลื่อนขั้นเป็นแนวคิดที่โดดเด่นวิธีการหรือขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม
( ได นิ , 2000 ; Goodwin
2011 ) สำหรับการจัดการทุกรูปแบบของการท่องเที่ยว มากกว่าจะเป็นประเภทเฉพาะ
การท่องเที่ยวหรือตลาดเฉพาะกลุ่ม ( กู้ดวิน , 2011 ; hall scheyvens
, 2011 ; ชาร์ปลีย์ และ เทลเฟอร์ 2015 ) ปัจจุบันแนวทางการท่องเที่ยวที่รับผิดชอบ
สร้างวัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน และต้องใช้
" ผู้ผลิตและผู้บริโภคระบุประเด็นความยั่งยืนซึ่ง
พวกเขาสามารถอยู่ที่พวกเขารับผิดชอบสำหรับการทำเช่นนั้น และสาธิต
ผลลัพธ์ . ที่หลักของการท่องเที่ยวที่รับผิดชอบมีจริยธรรม รับผิดชอบ ความเต็มใจและความสามารถในการตอบสนองต่อ

เพื่อออกกำลังกายความรับผิดชอบ " ( กู๊ดวิน 2011:31 )