1. IntroductionSesame (Sesamum indi

1. Introduction
Sesame (Sesamum indicum L.) is one of the longest cultivated
plants having been grown for edible oil and food
since 2350 B.C. (Ashri, 1989). In Korea, sesame seeds and
sesame oil containing about 47% oleic and 39% linoleic acid
are used in cooking and baking (Ashri, 1989; Weiss, 1983).
Farmers in Korea have cultivated sesame because it is a
well-adapted crop for Korea that develops an extensive
seedling root system during drought or rainy conditions
and can be harvested 100 days after seeding. However,
continuous cultivation of sesame results in several problems,
including decreased healthy stands, resulting in
reduced yields (Ashri, 1989; Kang and Kim, 1989; Weiss,
1983). In particular, the planting of sesame in a Weld for
successive years leads to heavy losses in yield due to complex
foliar and soil-borne diseases. The most common diseases
are leaf spot, leaf and stem blights, Fusarium wilt,
charcoal rot, and root rot (Ojiambo et al., 1999; Weiss,
1983). Recently, mosaic disease caused by a potyvirus,
Sesame mosaic potyvirus, was also reported in the United
States (Pappu et al., 1997). By 2003 in Korea, a total of 25
diseases, including three viral, two phytoplasmas, two
bacterial, and 18 fungal pathogens, have been reported in sesame
(Choi et al., 2004). The main issue is a complex of soilborne
or leaf pathogens such as Fusarium spp., Rhizoctonia
solani, Ralstonia solanacearum, Alternaria sesame, Cercospora
sesame, and Odium sesami, which cause symptoms
such as damping-oV, severe wilt, and leaf damage (Cho and
Shin, 2004; Jeong et al., 2003). To solve this problem, various
disease management methods such as biological control
have been used (Kang and Kim, 1989).
Plant growth-promoting rhizobacteria (PGPR) are a
group of root-colonizing bacteria in the rhizosphere of
many plant species that exert beneWcial eVects on plants
(James and Olivares, 1998; Kim et al., 1997a,b, 1998;
Kloepper, 1992; Park et al., 1988). During the past several
decades, many researchers have studied various PGPR
strains for their capacity to increase the plant growth and
yield, and to control the plant pathogens under greenhouse
and Weld conditions (Kloepper et al., 2004; Leeman et al.,
1995; McSpadden-Gardener, 2004; Weller, 1988). To date,
many mechanisms have been proposed for growth promotion
by PGPR strains. First, enhancement of plant growth
by PGPR was elucidated by the production of compounds
that mimic plant hormones or other plant stimulants
(James and Olivares, 1998; Lucy et al., 2004; Ryu et al.,
2003). Second, mechanisms for growth promotion that
decrease microbial populations of pathogenic or deleterious
microorganisms through antibiosis have been proposed
(Handelsman and Stabb, 1996; Jetiyanon and Kloepper,
2002; Kloepper et al., 2004). These mechanisms have been
referred to as both direct and indirect mechanisms (Glick,
1999).
In addition to these mechanisms, PGPR strains must
eVectively colonize roots in order to provide consistent
results under greenhouse or Weld conditions (Cho and Shin,
2004; Emmert and Handelsman, 1999; Kim et al., 1997a;
Maplestone and Campbell, 1989; Yan et al., 2003). Some
evidences have been presented for a positive correlation
between high populations of introduced bacteria and
increased disease control. Bull et al. (1991) obtained an
inverse correlation of wheat grown in a growth chamber for
a period of three weeks to root colonization and suppression
of take-all. Bacillus sp. strain L324-92, which colonized
wheat roots, exhibited antagonism against Gaeumannomyces
graminis var. tritici, R. solani, R. oryzea, and Pythium
spp., resulting in increasing yield in the Weld (Kim et al.,
1997a,b). Bacillus cereus UW85 grew and spread on soybean
roots, and it persisted in the rhizosphere until seed
harvesting (Emmert and Handelsman, 1999; Halverson
et al., 1993). However, optimal root colonization for disease
suppression may be diVerent, depending on the strategy of
pathogenesis of the pathogen to be controlled. Many procedures
have been used to improve the capacity of introduced
bacteria on the seed; these include processes such as seed
formulation and pelleting with talc and soil (Jacobsen et al.,
2004). Pelleting makes a small seed like sesame larger and
therefore easier to handle and plant accurately (Connick
et al., 1990; Schisler et al., 2004; Taylor and Harman, 1990).
The objective of this study was to assess the disease management
potential of a biocontrol agent under greenhouse
and Weld conditions. We used seed pelleting to enhance the
capacity of the biocontrol agent, Paenibacillus polymyxa
strain E681. To date, there are no reports of PGPR strains
that act as biological control agents against the complex of
soil-borne sesame diseases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำงา (Sesamum เก... L.) เป็นหนึ่งในโลหะยาวที่สุดพืชมีการเติบโตกินน้ำมันและอาหารตั้งแต่บี 2350 (Ashri, 1989) เกาหลี เมล็ดงา และน้ำมันงาที่ประกอบด้วยประมาณ 47% โอเลอิคและกรด linoleic 39%ใช้ในการทำอาหาร และเบเกอรี่ (Ashri, 1989 มีร์ 1983)เกษตรกรในเกาหลีมี cultivated งาเนื่องจากเป็นการพืชดัดแปลงห้องพักในเกาหลีที่พัฒนาการระบบรากแหล่งในช่วงแล้งหรือฤดูฝนสภาพแวดล้อมและสามารถเก็บเกี่ยว 100 วันหลังจากปลูก อย่างไรก็ตามเพาะปลูกอย่างต่อเนื่องของปัญหา ผลงารวมถึงลดลงยืนสุขภาพ ผลอัตราผลตอบแทนลดลง (Ashri, 1989 แกงและคิม 1989 มีร์1983) โดยเฉพาะ การปลูกงาในเชื่อมสำหรับเป้าหมายในปีต่อ ๆ มาขาดทุนหนักผลตอบแทนจากคอมเพล็กซ์โรค foliar และดินแบกรับ โรคพบมากที่สุดมีใบจุด ใบและก้าน blights เหี่ยว Fusariumrot ถ่าน และราก rot (Ojiambo et al., 1999 มีร์1983) ด้วยงานโมเสกโรค potyvirus ล่าสุดงา potyvirus กระเบื้องโมเสค ยังมีรายงานในสหรัฐอเมริกา (Pappu และ al., 1997) 2003 ในเกาหลี จำนวน 25โรค รวมสามไวรัส phytoplasmas 2, 2แบคทีเรีย และ 18 โรคเชื้อรา มีการรายงานในงา(Choi et al., 2004) ปัญหาหลักคือราคา ที่ซับซ้อนของ soilborneหรือโรคใบไม้เช่น Fusarium โอ Rhizoctoniasolani, Ralstonia solanacearum, Alternaria งา Cercosporaงา และ Odium บริษัทเอ็นเนอร์ ซึ่งก่อให้เกิดอาการเช่นลดเสียงรบกวน-oV เหี่ยวรุนแรง และความเสียหายของใบ (ช่อ และชิน 2004 จองและ al., 2003) การแก้ปัญหา ต่าง ๆวิธีการจัดการโรคเช่นการควบคุมทางชีวภาพมีการใช้ (Kang และคิม 1989)โรงงานส่งเสริมการเจริญเติบโต rhizobacteria (PGPR) มีการกลุ่มของแบคทีเรียที่ราก colonizing ในไรโซสเฟียร์ของพืชหลายชนิดที่แรง eVects beneWcial ในพืช(James และ Olivares, 1998 คิม al. et, 1997a บี 1998Kloepper, 1992 สวนร้อยเอ็ด al., 1988) ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา นักวิจัยจำนวนมากได้ศึกษา PGPR ต่าง ๆสายพันธุ์สำหรับกำลังการผลิตเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตของพืช และผลตอบแทน และ การควบคุมโรคพืชภายใต้เรือนกระจกและเชื่อมเงื่อนไข (Kloepper et al., 2004 Leeman et al.,1995 McSpadden-คนสวน 2004 เวลเลอร์ 1988) วันที่ได้รับการเสนอกลไกในการส่งเสริมการเจริญเติบโตโดย PGPR สายพันธุ์ แรก เพิ่มประสิทธิภาพของการเติบโตของพืชโดย PGPR ที่ elucidated โดยการผลิตสารที่เลียนแบบฮอร์โมนพืชหรือสารกระต้นพืชอื่น(James และ Olivares, 1998 ลูซี่ et al., 2004 Ryu et al.,2003) . 2 กลไกส่งเสริมการเจริญเติบโตที่ลดประชากรจุลินทรีย์ ของอุบัติร้ายจุลินทรีย์ทาง antibiosis ได้รับการเสนอชื่อ(Handelsman และ Stabb, 1996 Jetiyanon และ Kloepper2002 Kloepper et al., 2004) กลไกเหล่านี้ได้เรียกว่ากลไกทั้งทางตรง และทางอ้อม (Glick1999)นอกจากนี้กลไก สายพันธุ์ PGPR ต้องeVectively colonize รากเพื่อให้สอดคล้องกันผลใต้เรือนกระจกหรือเชื่อมเงื่อนไข (ช่อและชิน2004 Emmert และ Handelsman, 1999 คิม et al., 1997aMaplestone และ Campbell, 1989 ยานและ al., 2003) บางมีการแสดงหลักฐานสำหรับความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างประชากรสูงของนำแบคทีเรีย และควบคุมและป้องกันโรคเพิ่มขึ้น วัว et al. (1991) ได้รับการความสัมพันธ์ที่ผกผันของข้าวสาลีที่ปลูกในหอเจริญเติบโตในระยะเวลาของสัปดาห์ที่สามในสนามราก และปราบปรามของใช้ทั้งหมด คัด sp.ต้องใช้ L324-92 ซึ่งยึดครองข้าวสาลีราก จัดแสดง antagonism กับ Gaeumannomycestritici เพียง graminis, R. solani, R. oryzea และปริมาณเชื้อโอ ผลในการเพิ่มผลผลิตในการเชื่อม (Kim et al.,1997a, b) คัด cereus UW85 เติบโต และแพร่กระจายในถั่วเหลืองราก และยังคงอยู่ในไรโซสเฟียร์ที่จนเมล็ดเก็บเกี่ยว (Emmert และ Handelsman, 1999 Halversonร้อยเอ็ด al., 1993) อย่างไรก็ตาม สนามรากดีที่สุดสำหรับโรคปราบปรามอาจ diVerent ขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของพยาธิกำเนิดของการศึกษาการควบคุม หลายขั้นตอนใช้เพื่อปรับปรุงกำลังการผลิตของแนะนำแบคทีเรียในเมล็ด ประกอบด้วยกระบวนการเช่นเมล็ดกำหนดและ pelleting แป้งและดิน (จาบ et al.,2004) . Pelleting ทำให้เมล็ดขนาดเล็กเช่นงาใหญ่ และดังนั้นจึงง่ายต่อการจัดการ และพืชได้อย่างถูกต้อง (Connickและ al., 1990 Schisler et al., 2004 เทย์เลอร์และ Harman, 1990)วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ ประเมินการบริหารจัดการโรคศักยภาพของตัวแทน biocontrol ภายใต้เรือนกระจกและเงื่อนไขที่เชื่อม เราใช้เมล็ด pelleting เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการกำลังการผลิตของตัวแทน biocontrol, Paenibacillus polymyxaสายพันธุ์ E681 วันที่ ไม่มีรายงานของสายพันธุ์ PGPRที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนควบคุมกับการที่ซับซ้อนโรคดินแบกรับงา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
งา (Sesamum indicum L. ) เป็นหนึ่งในที่ยาวที่สุดในการเพาะปลูก
พืชที่ได้รับการปลูกเพื่อกินน้ำมันและอาหาร
ตั้งแต่ 2,350 ปีก่อนคริสตกาล (Ashri, 1989) ในประเทศเกาหลี, เมล็ดงาและ
น้ำมันงาที่มีประมาณ 47% โอเลอิกและกรดไลโนเลอิก 39%
ที่ใช้ในการทำอาหารและเบเกอรี่ (Ashri 1989; ไวสส์, 1983).
เกษตรกรในเกาหลีได้รับการปลูกฝังงาเพราะเป็น
พืชที่ดีเหมาะสำหรับเกาหลี ที่พัฒนาอย่างกว้างขวาง
ระบบรากของต้นกล้าในช่วงภาวะภัยแล้งหรือฝนตก
และสามารถเก็บเกี่ยว 100 วันหลังเพาะ อย่างไรก็ตาม
การเพาะปลูกอย่างต่อเนื่องของผลงาในปัญหาหลาย,
รวมทั้งการลดลงยืนสุขภาพดีมีผลใน
ผลผลิตลดลง (Ashri 1989; คังและคิม 1989; ไวสส์,
1983) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปลูกงาในเชื่อมสำหรับ
ปีต่อเนื่องนำไปสู่การสูญเสียผลผลิตเนื่องจากความซับซ้อน
ทางใบและโรคดินลม โรคที่พบมากที่สุด
มีใบจุดใบและลำต้น blights, โรคเหี่ยวเหลือง,
ถ่านเน่าและรากเน่า (Ojiambo et al, 1999;. ไวสส์,
1983) เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นโรคที่เกิดจากกระเบื้องโมเสค potyvirus,
กระเบื้องโมเสคงา potyvirus ยังมีรายงานในประเทศ
สหรัฐอเมริกา (Pappu et al., 1997) 2003 โดยในเกาหลีรวม 25
โรครวมทั้งสามไวรัสสองไฟโตพลาสมาสอง
แบคทีเรียและ 18 เชื้อโรคเชื้อราได้รับการรายงานในงา
(Choi et al., 2004) ประเด็นหลักที่มีความซับซ้อนของ soilborne
หรือใบเชื้อโรคเช่นเชื้อรา Fusarium spp. Rhizoctonia
solani, Ralstonia solanacearum งา Alternaria, Cercospora
งาและเกลียดชัง Sesami ซึ่งทำให้เกิดอาการ
เช่นโรคโคนเน่า OV, เหี่ยวรุนแรงและความเสียหายใบ (Cho และ
ชิน, 2004;. จอง et al, 2003) เพื่อแก้ปัญหานี้หลากหลาย
วิธีการจัดการโรคเช่นการควบคุมทางชีวภาพ
ได้ถูกนำมาใช้ (คังและคิม, 1989).
การเจริญเติบโตของพืชส่งเสริมแบคทีเรีย (PGPR) เป็น
กลุ่มของแบคทีเรียที่รากอาณานิคมบริเวณราก
พืชหลายชนิดที่ออกแรง beneWcial eVects ในพืช
(เจมส์และโอลิเวีย, 1998. คิมและคณะ, 1997a, B, 1998;
Kloepper 1992;. พาร์คและคณะ, 1988) ในช่วงที่ผ่านมาหลาย
ทศวรรษที่ผ่านมานักวิจัยหลายคนมีการศึกษา PGPR ต่างๆ
สายพันธุ์สำหรับความจุของพวกเขาเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตของพืชและ
ผลผลิตและการควบคุมพืชเชื้อโรคภายใต้เรือนกระจก
และเงื่อนไขในการเชื่อม (Kloepper et al, 2004;. Leeman, et al.
1995; McSpadden-สวน, 2004; เวลเลอร์, 1988) ในวันที่
กลไกหลายคนได้รับการเสนอชื่อเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโต
จากสายพันธุ์ PGPR ประการแรกการเพิ่มประสิทธิภาพของการเติบโตของพืช
โดย PGPR ได้รับการอธิบายจากการผลิตของสารประกอบ
ที่เลียนแบบฮอร์โมนพืชหรือสารกระตุ้นพืชอื่น ๆ
(เจมส์และโอลิเวีย, 1998. ลูซี่, et al, 2004;. รและคณะ,
2003) ประการที่สองกลไกในการส่งเสริมการเจริญเติบโตที่
ลดลงของประชากรจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคหรืออันตราย
จุลินทรีย์ผ่าน antibiosis ได้รับการเสนอ
(Handelsman และ Stabb 1996; Jetiyanon และ Kloepper,
2002;. Kloepper et al, 2004) กลไกเหล่านี้ได้รับการ
เรียกว่ากลไกทั้งโดยตรงและโดยอ้อม (กลิก,
1999).
นอกจากกลไกเหล่านี้สายพันธุ์ PGPR ต้อง
eVectively รกรากรากเพื่อให้สอดคล้อง
ผลภายใต้เรือนกระจกหรือเงื่อนไขเชื่อม (Cho และชิน,
2004; Emmert และ Handelsman 1999;. คิมและคณะ, 1997a;
Maplestone และแคมป์เบล, 1989;. ยัน et al, 2003) บาง
หลักฐานที่ได้รับการเสนอเพื่อความสัมพันธ์เชิงบวก
ระหว่างประชากรสูงของเชื้อแบคทีเรียที่นำมาใช้และ
การควบคุมโรคเพิ่มขึ้น กระทิงและคณะ (1991) ที่ได้รับ
ความสัมพันธ์ผกผันของข้าวสาลีที่ปลูกในห้องการเจริญเติบโตสำหรับ
ระยะเวลาสามสัปดาห์เพื่อรากและปราบปรามการล่าอาณานิคม
ของจะใช้เวลาทั้งหมด เชื้อ Bacillus sp ความเครียด L324-92 ซึ่งอาณานิคม
รากข้าวสาลีแสดงเป็นปรปักษ์กับ Gaeumannomyces
graminis var tritici, R. solani หม่อมราชวงศ์ oryzea และ Pythium
spp. มีผลในการเพิ่มผลผลิตในการเชื่อม (Kim et al.,
1997a, ข) เชื้อ Bacillus cereus UW85 เติบโตและการแพร่กระจายในถั่วเหลือง
รากและมันยังคงอยู่ในบริเวณรากจนเมล็ด
เก็บเกี่ยว (Emmert และ Handelsman 1999; Halverson
et al., 1993) อย่างไรก็ตามการล่าอาณานิคมรากที่ดีที่สุดสำหรับโรค
ปราบปรามอาจจะ diVerent ขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของการ
เกิดโรคของเชื้อโรคที่จะควบคุม หลายขั้นตอน
ได้รับการใช้ในการปรับปรุงความสามารถของการแนะนำให้รู้จัก
แบคทีเรียในเมล็ด; เหล่านี้รวมถึงกระบวนการต่าง ๆ เช่นเมล็ด
กำหนดและอัดเม็ดที่มีแป้งและดิน (จาคอป et al.,
2004) อัดเม็ดทำให้เมล็ดเล็ก ๆ เช่นงาขนาดใหญ่และ
ดังนั้นจึงง่ายต่อการจัดการและโรงงานอย่างถูกต้อง (Connick
et al, 1990;. Schisler et al, 2004;. เทย์เลอร์และ Harman, 1990).
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินการจัดการโรค
ที่อาจเกิดขึ้น ของตัวแทนการควบคุมทางชีวภาพภายใต้เรือนกระจก
และเงื่อนไขในการเชื่อม เราใช้การเคลือบเมล็ดเพื่อเพิ่ม
ขีดความสามารถของตัวแทนการควบคุมทางชีวภาพ, Paenibacillus polymyxa
สายพันธุ์ E681 ในวันที่ไม่มีรายงานของสายพันธุ์ PGPR
ที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนการควบคุมทางชีวภาพกับที่ซับซ้อนของ
ดินที่เป็นพาหะนำโรคงา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
งาเป็นหนึ่งในพืชที่ปลูกได้โต

น้ํามันพืชและอาหารตั้งแต่ 1 พฤษภาคม ( ashri , 1989 ) ในเกาหลี , เมล็ดงาและน้ำมันงาที่มีประมาณ 47 %

% กรด linoleic และ oleic 39 จะใช้ในการปรุงอาหารและเบเกอรี่ ( ashri , 1989 ; Weiss , 1983 ) .
เกษตรกรในเกาหลีมีการปลูกงา เพราะมันเป็น
ดัดแปลงได้ดีพืชสำหรับเกาหลีที่พัฒนากว้างขวาง
รากระบบในช่วงแล้งหรือฝนเงื่อนไข
และสามารถเก็บเกี่ยว 100 วัน น้ำหนัก . อย่างไรก็ตาม การปลูกงา
อย่างต่อเนื่องผลลัพธ์ในปัญหาต่างๆ รวมทั้งสุขภาพลดลง

หมายถึง ส่งผลให้ลดอัตราผลตอบแทน ( ashri , 1989 ; คัง และ คิม , 1989 ; Weiss ,
1983 ) โดยเฉพาะการปลูกงาในเชื่อมต่อ
ปีต่อเนื่องนำไปสู่การขาดทุนหนักในผลผลิต เนื่องจากโรคทางดินและทางใบที่ซับซ้อน
. โรคพบบ่อยที่สุด
เป็นใบจุด ใบและลำต้น blights , Fusarium เหี่ยว
เน่าถ่าน และรากเน่า ( ojiambo et al . , 1999 ; Weiss ,
1983 ) เมื่อเร็วๆ นี้ โรคที่เกิดจากโพตีไวรัสโมเสก , โมเสก
งาโพตีไวรัสก็รายงานในประเทศสหรัฐอเมริกา (
บับบู et al . , 1997 ) โดย 2003 ในเกาหลีทั้งหมด 25
โรค รวมทั้งสามแบบ สอง phytoplasmas 2
, แบคทีเรีย และเชื้อโรคเชื้อรา 18 , ได้รับการรายงานในงา
( Choi et al . , 2004 ) ปัญหาหลักคือความซับซ้อนของทางดิน
หรือใบไม้เชื้อโรคเช่น Fusarium spp . , ไรซอคโทเนีย
solani , ralstonia เชื้อโรค
= งา , งาและความเกลียดชัง sesami ซึ่งอาการสาเหตุ
เช่น damping ov รุนแรง , เหี่ยวและความเสียหายของใบ ( โชและ
ชิน , 2004 ; จอง et al . , 2003 ) ปัญหาโรคต่างๆ
วิธีการจัดการ เช่น การควบคุมทางชีวภาพ
ถูกใช้ ( คัง และ คิม , 1989 ) .
ไรโซแบคทีเรียส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช ( มีแนวโน้ม ) คือกลุ่มของแบคทีเรียที่ราก
colonizing ในรากของพืชชนิดที่ออกแรงมาก
benewcial evects พืช
( เจมส์และ olivares , 1998 ; คิม 1997a et al . , 1998 ;
Bkloepper , 1992 ; ปาร์ค et al . , 1988 ) ในช่วงที่ผ่านมาหลาย
ทศวรรษที่ผ่านมานักวิจัยได้มีการค้นคว้าสายพันธุ์มีแนวโน้ม
ต่างๆสำหรับกำลังการผลิตของพวกเขาที่จะเพิ่มการเจริญเติบโตของพืชและผลผลิต
และการควบคุมพืชเชื้อโรคภายใต้เรือนกระจก
และเงื่อนไขเชื่อม ( kloepper et al . , 2004 ; ลิเมิน et al . ,
1995 ; mcspadden คนสวน , 2004 ; เวลเลอร์ , 1988 ) . วันที่
กลไกหลายได้รับการเสนอสำหรับ
ส่งเสริมการเจริญเติบโต โดยมีแนวโน้มสายพันธุ์ แรก , การเพิ่มประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตของพืช โดยมีแนวโน้มถูกมาก

โดยการผลิตสารที่เลียนแบบฮอร์โมนหรือสารกระตุ้นพืชอื่น ๆพืช
( เจมส์และ olivares , 1998 ; ลูซี่ et al . , 2004 ;
ริว et al . , 2003 ) ประการที่สอง กลไกในการส่งเสริมการเจริญเติบโต ลดจุลินทรีย์กลุ่มก่อโรคที่

หรือเป็นอันตรายจุลินทรีย์ที่ผ่านแอนติไบโ ิสได้ถูกเสนอ
( handelsman และ stabb , 1996 ; jetiyanon และ kloepper
, 2002 ; kloepper et al . , 2004 ) กลไกเหล่านี้ได้รับ
เรียกว่าทั้งทางตรง และทางอ้อม กลไก ( Glick

2542 ) นอกเหนือไปจากกลไกเหล่านี้ มีแนวโน้มว่าต้อง
evectively ตั้งรกรากรากเพื่อที่จะให้ผลที่สอดคล้องกัน
ภายใต้โรงเรือน หรือเงื่อนไข ( โช กับ ชิน
, เชื่อม2004 ; เอมเมิร์ต และ handelsman , 1999 ; Kim et al . , 1997a ;
maplestone และแคมพ์เบล , 1989 ; ยัน et al . , 2003 )
หลักฐานบางอย่างได้ถูกนำเสนอสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างประชากรสูง

แนะนำแบคทีเรียและเพิ่มการควบคุมโรค . วัว et al . ( 1991 ) ได้รับการ
แปรผกผันของข้าวสาลีที่ปลูกในการเจริญเติบโตหอการค้า
ช่วงสามสัปดาห์เพื่อการปราบปราม
รากของไปทั้งหมด Bacillus sp . สายพันธุ์ l324-92 ซึ่ง colonized
รากข้าวสาลี มีกันกับ gaeumannomyces
graminis var tritici R . solani , R , oryzea และ Pythium spp .
, ผลในการเพิ่มผลผลิตในการเชื่อม ( Kim et al . ,
1997a , B ) Bacillus cereus uw85 เติบโตและแพร่กระจายในรากถั่วเหลือง
และมันฝังอยู่ในรากจนถึงการเก็บเกี่ยวเมล็ด
( เอมเมิร์ต และ handelsman , 1999 ;
แฮลเวอร์สันet al . , 1993 ) อย่างไรก็ตาม การปราบปรามโรครากเหมาะสม
อาจจะ diverent ขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของ
พยาธิกำเนิดของเชื้อที่ถูกควบคุม หลายขั้นตอน
ถูกใช้เพื่อปรับปรุงความสามารถของแนะนำ
แบคทีเรียบนเมล็ด ; เหล่านี้รวมถึงกระบวนการเช่นการพอกด้วยแป้งและเมล็ด
และดิน ( Jacobsen et al . ,
2004 )อัดทำให้เมล็ดเล็กๆเหมือนงาขนาดใหญ่และดังนั้นจึงง่ายต่อการจัดการ และพืช
ถูกต้อง ( คอนนิค
et al . , 1990 ; schisler et al . , 2004 ; เทย์เลอร์และ Harman , 2533 ) .
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินศักยภาพของตัวแทนการจัดการโรค

และสภาวะเรือนกระจกไบโอคอนโทรลใต้เชื่อม . เราใช้เม็ดอัดเพิ่ม
ความจุของไบโอคอนโทรล ตัวแทนpaenibacillus polymyxa
เมื่อย e681 . ในวันที่ไม่มีรายงานของการมีแนวโน้มที่เป็นชีวภาพควบคุมสายพันธุ์

ตัวแทนต่อที่ซับซ้อนของโรคทางดิน งา . . .