A psychoactive drug, psychopharmace

A psychoactive drug, psychopharmaceutical, or psychotropic is a chemical substance that crosses the blood–brain barrier and acts primarily upon the central nervous system where it affects brain function, resulting in alterations in perception, mood, consciousness, cognition, andbehavior.[1] These substances may be used recreationally, to purposefully alter one's consciousness, or as entheogens, for ritual, spiritual, and/orshamanic purposes, as a tool for studying or augmenting the mind. Many psychoactive drugs have therapeutic utility, e.g., as anesthetics,analgesics, or for the treatment of psychiatric disorders.
Psychoactive substances often bring about subjective changes in consciousness and mood that the user may find pleasant (e.g. euphoria) or advantageous (e.g. increased alertness) and are thus reinforcing. Thus, many psychoactive substances are abused, that is, used excessively, despite health risks or negative consequences. With sustained use of some substances, psychological and physical dependence ("addiction") may develop, making the cycle of abuse even more difficult to interrupt. Drug rehabilitation aims to break this cycle of dependency, through a combination of psychotherapy, support groups, maintenance and even other psychoactive substances. However, the reverse is also true in some cases, that certain experiences on drugs may be so unfriendly and uncomforting that the user may never want to try the substance again. This is especially true of the deliriants (e.g. Jimson weed) and powerful dissociatives (e.g. Salvia divinorum). Most purely psychedelic drugs are considered to be non-addictive (e.g. LSD, psilocybin, mescaline). "Psychedelic amphetamines" or empathogen-entactogens (such as MDA and MDMA) may produce an additional stimulant and/or euphoriant effect, and thus have an addiction potential.
In part because of this potential for abuse and dependency, the ethics of drug use are debated. Many governments worldwide place restrictions on drug production and sales in an attempt to decrease drug abuse. Ethical concerns have also been raised about over-use of these drugs clinically, and about their marketing by manufacturers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาเสพติดทางจิต psychopharmaceutical หรือจิตเป็นสารเคมีที่ข้ามอุปสรรคเลือดสมองและการกระทำที่เกี่ยวเนื่องกับระบบประสาทส่วนกลางที่มีผลต่อการทำงานของสมองที่มีผลในการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้อารมณ์สติญาณ andbehavior. [1] สารเหล่านี้อาจจะถูกใช้ recreationally เพื่อมุ่งปรับเปลี่ยนจิตสำนึกของคนหรือเป็น entheogens สำหรับพิธีกรรมทางจิตวิญญาณและ / วัตถุประสงค์ orshamanic, เป็นเครื่องมือในการศึกษาหรือการเพิ่มจิตใจ ยาเสพติดทางจิตหลายคนมียูทิลิตี้การรักษาเช่นเป็นยาชา, ยาแก้ปวดหรือเพื่อรักษาความผิดปกติทางจิตเวช.
สารออกฤทธิ์ทางจิตมักจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงอัตนัยในสติและอารมณ์ที่ผู้ใช้อาจพบที่น่าพอใจ (เช่นความรู้สึกสบาย) หรือประโยชน์ (เช่นเพิ่มขึ้นความระมัดระวัง) และจึงเสริม ดังนั้นสารออกฤทธิ์ทางจิตจำนวนมากที่ถูกทารุณกรรมที่ใช้มากเกินไปแม้จะมีความเสี่ยงต่อสุขภาพหรือผลกระทบเชิงลบ ด้วยการใช้อย่างต่อเนื่องของสารบางพึ่งพาทางด้านจิตใจและทางกายภาพ ("ยาเสพติด") อาจทำให้วงจรของการละเมิดยิ่งยากที่จะหยุดยั้ง ฟื้นฟูยาเสพติดมีจุดมุ่งหมายที่จะทำลายวงจรของการพึ่งพานี้ผ่านการรวมกันของจิตบำบัดกลุ่มสนับสนุนการบำรุงรักษาและแม้กระทั่งสารออกฤทธิ์ทางจิตอื่น ๆ แต่กลับยังเป็นจริงในบางกรณีที่มีประสบการณ์บางอย่างกับยาเสพติดอาจจะเป็นอย่างนั้นไม่เป็นมิตรและ uncomforting ที่ผู้ใช้อาจจะไม่เคยต้องการที่จะลองสารอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่แท้จริงของ deliriants (เช่นวัชพืช Jimson) และแตกแยกที่มีประสิทธิภาพ (เช่นซัลเวีย divinorum) ส่วนใหญ่ล้วนยาประสาทหลอนจะถือว่าเป็นไม่เสพติด (เช่น LSD, แอลเอส, มอมเมา) "ยาบ้าประสาทหลอน" หรือ empathogen-entactogens (เช่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือและ MDMA) อาจกระตุ้นเพิ่มเติมและ / หรือผล euphoriant และทำให้มีศักยภาพติดยาเสพติด.
ในส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีศักยภาพสำหรับการละเมิดและการพึ่งพานี้จริยธรรมของการใช้ยาที่มี ถกเถียงกัน รัฐบาลหลายสถานที่ทั่วโลกมีข้อ จำกัด ในการผลิตและการขายยาเสพติดในความพยายามที่จะลดการละเมิดยาเสพติด จริยธรรมยังได้รับการยกขึ้นเกี่ยวกับการใช้งานในช่วงของยาเสพติดเหล่านี้ทางคลินิกและเกี่ยวกับการตลาดโดยผู้ผลิตของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น psychopharmaceutical psychoactive ยา หรือเป็นสารเคมีที่ออกฤทธิ์ข้ามอุปสรรคเลือดสมองและการกระทำเป็นหลัก ซึ่งเมื่อระบบประสาทที่มีผลต่อการทำงานของสมอง เป็นผลในการเปลี่ยนแปลงการรับรู้ อารมณ์ ความจำ การรับรู้พฤติกรรม [ 1 ] สารเหล่านี้อาจจะถูกใช้เพื่อความบันเทิง เพื่อตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงของจิตสำนึก เป็น entheogens หรือ ,สำหรับพิธีกรรมทางจิตวิญญาณและวัตถุประสงค์ / orshamanic เป็นเครื่องมือสำหรับการศึกษาหรือยกระดับจิตใจ ยาเสพติดออกฤทธิ์ทางจิตหลายคนรักษาสาธารณูปโภค เช่น เป็นยาชา , ยาระงับปวด หรือเพื่อการรักษาโรคทางจิตเวช .
psychoactive สารมักจะนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในจิตสำนึกอัตวิสัยและอารมณ์ที่ผู้ใช้อาจพบรื่นรมย์ ( เช่น euphoria ) หรือประโยชน์ ( เช่นเพิ่มความตื่นตัว ) และจึงเสริม . ดังนั้นสารออกฤทธิ์ทางจิตหลายอย่าง คือใช้มากเกินไปแม้จะมีความเสี่ยงต่อสุขภาพ หรือผลกระทบเชิงลบ สนับสนุนการใช้สารบางอย่าง จิต และทางกายภาพ การพึ่งพา ( " เสพติด " ) อาจพัฒนา การวงจรของการละเมิดมากขึ้นยากที่จะขัดจังหวะ ยาฟื้นฟูมีวัตถุประสงค์เพื่อทำลายวัฏจักรของการพึ่งพานี้ผ่านการรวมกันของจิตบำบัดกลุ่มสนับสนุนบำรุงรักษาและยังอื่น ๆสาร psychoactive . แต่กลับยังเป็นจริงในบางกรณี ที่ประสบการณ์บางอย่างในยาอาจจะไม่เป็นมิตร และ uncomforting ที่ผู้ใช้อาจไม่เคยต้องการที่จะลองสารอีกครั้ง นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ deliriants ( เช่นสามัญสำนึก ) และ dissociatives ที่มีประสิทธิภาพ ( เช่น ซัลเวีย divinorum )ยาประสาทหลอนหมดจดที่สุด ถือว่าไม่เสพติด ( เช่น LSD ขี้ควายเมสคาลิน , ) ยาบ้าประสาทหลอน " หรือ empathogen entactogens ( เช่น MDA และ MDMA ) อาจผลิตยากระตุ้นเพิ่มเติมและ / หรือ euphoriant ผล จึงมีการเกิดขึ้น .
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะนี้อาจเกิดขึ้นสำหรับการละเมิดและการพึ่งพา จริยธรรมในการใช้ยาก็ถกเถียงกันหลายรัฐบาลทั่วโลกสถานที่ข้อ จำกัด ในการผลิตและการขายยาในความพยายามที่จะลดการใช้ยาในทางที่ผิด จริยธรรมยังได้รับการยกเกี่ยวกับเรื่องการใช้ยาเหล่านี้ ทางการแพทย์ และเกี่ยวกับการตลาดของผู้ผลิต