Twenty-eight-year-old Elaine Staffo

Twenty-eight-year-old Elaine Stafford is a very successful journalist. In elementary school Elaine loved English and always got excellent grades on her compositions. Everything changed when she was in the seventh grade and her English teacher retired. From the ages of 13 to 16 , her new English teacher told her that her compositions shouldn’t be so imaginative.
“Just before my 16th birthday, I realized that if I started writing boring compositions, I might get better grades. So, that’s what I did… and I started getting excellent grades and comments like: ‘this is much better!’
“To be fair, though, the teacher did help me in two ways. He taught me that there was more than one way of writhing compositions and that I had to learn to accept criticism. If I hadn’t learned these lessons, my early days as a journalist would have been much more difficult.”
Thirty-two-year-old John Wood is a surgeon at a famous Boston hospital. “During the first two years of high school, I found biology very difficult. My report cards always said things like ‘must try harder’ or ‘John ought to choose non-science classes.’ This was a disaster for someone who had always dreamed of becoming a doctor. I was so discouraged that I dropped out of high school at 16 and started working at a local supermarket.
“One evening I saw a documentary about Albert Einstein. According to the documentary, Einstein had done really badly at school. I began to think that if Einstein could succeed, then I may have a chance, too. I didn’t want to leave my job, so I decided to go to night school to finish high school. Within two years I applied to college and was accepted into a pre-med program!
“I’ve often thought should contact the reporter from the Einstein documentary and thank him. As for the biology teacher, I might contact her, too, one day – but not to thank her!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยี่สิบแปดปีเอเลน Stafford เป็นนักข่าวที่ประสบความสำเร็จมาก ในโรงเรียนประถมเอเลนที่รักภาษาอังกฤษและมักจะได้เกรดที่ดีในการเขียนเรียงความของเธอ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อเธออยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่เจ็ดและครูสอนภาษาอังกฤษของเธอเกษียณ จากอายุ 13-16, ครูสอนภาษาอังกฤษใหม่ของเธอบอกเธอว่าองค์ประกอบของเธอไม่ควรจะเป็นความคิดสร้างสรรค์เพื่อให้.
"เพียงก่อนวันเกิดปีที่ 16 ของฉันฉันตระหนักดีว่าถ้าผมเริ่มเขียนเรียงความที่น่าเบื่อผมอาจจะได้รับเกรดที่ดีกว่า ดังนั้นนั่นคือสิ่งที่ฉันไม่ได้ ... และผมเริ่มได้รับเกรดที่ดีเยี่ยมและความเห็นชอบ 'นี้จะดีมาก'
"เพื่อความเป็นธรรม แต่ครูไม่ช่วยฉันในสองวิธี เขาสอนผมว่ามีมากกว่าหนึ่งวิธีของผลิตผลบิดและที่ฉันได้เรียนรู้ที่จะยอมรับคำวิจารณ์ ถ้าผมไม่ได้เรียนรู้บทเรียนเหล่านี้วันแรกของผมในฐานะนักข่าวจะได้รับยากมากขึ้น. "
สามสิบสองปีจอห์นวู้เป็นศัลยแพทย์ที่โรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงบอสตัน "ในช่วงสองปีแรกของโรงเรียนมัธยมผมพบชีววิทยาเรื่องยากมาก บัตรรายงานของฉันพูดเสมอว่าสิ่งที่ต้องการ 'ต้องพยายามให้หนักขึ้น "หรือ" จอห์นควรจะเลือกเรียนที่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์. นี่คือภัยพิบัติสำหรับคนที่เคยฝันเสมอของการเป็นแพทย์ ผมเป็นกำลังใจเพื่อที่ฉันออกจากโรงเรียนในระดับสูงที่ 16 และเริ่มทำงานที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในท้องถิ่น.
"เย็นวันหนึ่งผมเห็นสารคดีเกี่ยวกับ Albert Einstein ตามที่สารคดี Einstein ได้ทำจริงๆไม่ดีที่โรงเรียน ผมเริ่มที่จะคิดว่าถ้าไอน์สไตสามารถประสบความสำเร็จแล้วผมอาจจะมีโอกาสที่ดีอีกด้วย ฉันไม่ต้องการที่จะออกจากงานของฉันดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะไปโรงเรียนตอนกลางคืนเพื่อเสร็จสิ้นการโรงเรียนมัธยม ภายในสองปีที่ผมนำไปใช้กับโรงเรียนและเป็นที่ยอมรับในโปรแกรมก่อน med!
"ฉันมักจะคิดว่าควรจะติดต่อกับนักข่าวจากสารคดี Einstein และขอบคุณเขา ในฐานะที่เป็นครูสอนชีววิทยาผมอาจจะติดต่อเธออีกด้วยวันหนึ่ง - แต่ไม่ได้ที่จะขอบคุณเธอ "!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยี่สิบแปดปีอีเลน Stafford เป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ โรงเรียนประถมเอลเลน รักภาษาอังกฤษ และมักจะได้คะแนนยอดเยี่ยมในองค์ประกอบของเธอ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อเธออยู่เกรดเจ็ดและครูภาษาอังกฤษของเธอออก จากอายุ 13 ถึง 16 , อาจารย์สอนภาษาอังกฤษคนใหม่ของเธอบอกเธอว่าเรียงความของเธอไม่น่าจะจินตนาการ .
" ก่อนวันเกิดอายุ 16 ของฉันผมรู้ว่า ถ้าผมเริ่มเขียนเรียงความ น่าเบื่อ ฉันอาจจะได้เกรดดีขึ้น แล้วนั่นคือสิ่งที่ฉันทำ . . . ฉันเริ่มได้รับคะแนนและแสดงความคิดเห็นอย่างยอดเยี่ยม : นี่คือที่ดีมาก ! '
" เพื่อความเป็นธรรม แต่ครูไม่ช่วยให้ฉันได้สองวิธี เขาสอนฉันว่ามีมากกว่าหนึ่งวิธีของการเขียนเรียงความและที่ฉันได้เรียนรู้ที่จะยอมรับการวิจารณ์ถ้าผมไม่ได้เรียนรู้บทเรียนเหล่านี้ วันแรกของฉันเป็นนักข่าวจะได้รับยากมากขึ้น "
สามสิบสองปีจอห์นไม้ เป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียงบอสตันในโรงพยาบาล " ในช่วง 2 ปีแรกของโรงเรียนมัธยม ฉันพบชีววิทยายากมาก บัตรรายงานของฉันเสมอกล่าวว่าสิ่งที่ต้องการ ' ต้องพยายามให้หนักขึ้น ' หรือ ' จอห์น ควรจะเลือกที่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ในชั้นเรียนนี้เป็นหายนะสำหรับใครที่มีฝันเสมอของการเป็นหมอ ฉันท้อ ฉันออกจากโรงเรียนเมื่ออายุ 16 ปี และเริ่มทำงานที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตท้องถิ่น .
" เย็นวันหนึ่งผมเห็นสารคดีเกี่ยวกับอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ตามสารคดี ไอน์สไตน์ได้กระทำมากที่โรงเรียน ผมเริ่มที่จะคิดว่า ถ้าไอน์สไตน์ได้สำเร็จ ก็อาจจะมีโอกาสเหมือนกันฉันไม่อยากทิ้งงานของฉัน ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะไปโรงเรียนคืนจนจบมัธยมปลาย ภายในสองปี ผมใช้กับวิทยาลัยและได้รับการยอมรับเป็น pre Med โปรแกรม !
" ฉันมักจะคิดว่าควรติดต่อนักข่าวจากสารคดี Einstein และขอบคุณเขา สำหรับครูชีววิทยา ผมอาจจะติดต่อเธอเหมือนกัน วันนึง ( แต่ไม่ต้องขอบคุณ ! "