The use of the term ‘waste’ is in o

The use of the term ‘waste’ is in one respect an unfortunate one. As used in the speech of everyday life the word carries an undertone of deprecation. It is here used for want of a better term that will adequately describe the same range of motives and of phenomena, and it is not to be taken in an odious sense, as implying an illegitimate expenditure of human products or of human life. In the view of economic theory the expenditure in question is no more and no less legitimate than any other expenditure. It is here called ‘waste’ because this expenditure does not serve human life or human well-being on the whole, not because it is waste or misdirection of effort or expenditure as viewed from the standpoint of the individual consumer who chooses it. If he chooses it, that disposes off the question of its relative utility to him, as compared with other forms of consumption that would not be deprecated on account of their wastefulness. Whatever form of expenditure the consumer chooses, or whatever end he seeks in making his choice, has utility to him by virtue of his preference. As seen from the point of view of the individual con- sumer, the question of wastefulness does not arise within the scope of economic theory proper. The use of the word ‘waste’ as a technical term, therefore, implies no deprecation of the motives or of the ends sought by the consumer under this canon of conspicuous waste.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้คำว่า 'ขยะ' ถือเป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างหนึ่ง ตามที่ใช้ในการกล่าวสุนทรพจน์ในชีวิตประจำวันคำนี้แสดงถึงความเสื่อมทราม คำนี้ใช้ในที่นี้เพื่อต้องการคำที่ดีกว่าซึ่งจะอธิบายแรงจูงใจและปรากฏการณ์ต่างๆ ในระดับเดียวกันได้อย่างเพียงพอ และไม่ควรถือเป็นความหมายที่น่ารังเกียจ เช่น เป็นการสื่อถึงการใช้จ่ายที่ผิดกฎหมายของผลิตภัณฑ์ของมนุษย์หรือชีวิตมนุษย์ ในมุมมองของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ รายจ่ายที่เป็นปัญหานั้นไม่มากไปและไม่น้อยไปกว่ารายจ่ายอื่นๆ ในที่นี้เรียกว่า 'ขยะ' เพราะรายจ่ายนี้ไม่มีประโยชน์ต่อชีวิตมนุษย์หรือความเป็นอยู่ของมนุษย์โดยรวม ไม่ใช่เพราะเป็นการสิ้นเปลืองหรือทำให้ความพยายามหรือรายจ่ายไปในทางที่ผิดเมื่อมองจากมุมมองของผู้บริโภคแต่ละรายที่เลือก หากเขาเลือกสิ่งนี้ นั่นก็ช่วยขจัดคำถามเกี่ยวกับประโยชน์ใช้สอยที่เกี่ยวข้องกับมัน เมื่อเทียบกับการบริโภครูปแบบอื่น ๆ ที่จะไม่ถูกปฏิเสธเนื่องจากความสิ้นเปลืองของสิ่งเหล่านั้น ไม่ว่าผู้บริโภคจะเลือกรายจ่ายในรูปแบบใด หรือแสวงหาจุดประสงค์ใดในการตัดสินใจเลือก ย่อมมีประโยชน์ต่อเขาตามความชอบของตน เมื่อมองจากมุมมองของผู้บริโภคแต่ละรายแล้ว คำถามเรื่องความสิ้นเปลืองไม่ได้เกิดขึ้นภายในขอบเขตของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ที่เหมาะสม ดังนั้น การใช้คำว่า 'ของเสีย' เป็นศัพท์เทคนิค จึงไม่แสดงถึงการเสื่อมถอยของแรงจูงใจหรือจุดสิ้นสุดที่ผู้บริโภคต้องการภายใต้หลักการของของเสียที่เห็นได้ชัดเจนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช้คำว่าขยะก็น่าเสียดายในระดับหนึ่ง ในชีวิตประจําวัน คํานี้มีความหมายที่เสื่อมเสีย มันถูกใช้ในที่นี้เพราะขาดศัพท์ที่ดีกว่าที่จะอธิบายแรงจูงใจและปรากฏการณ์ในขอบเขตเดียวกันได้อย่างเต็มที่และไม่ได้ในความหมายที่น่ารังเกียจมันหมายถึงการใช้จ่ายที่ผิดกฎหมายกับผลิตภัณฑ์ของมนุษย์หรือชีวิตมนุษย์ การใช้จ่ายที่กล่าวถึงนั้นถูกกฎหมายพอๆ กับรายจ่ายอื่นๆ ในมุมมองของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ ในที่นี้เรียกว่า "ของเสีย" เนื่องจากค่าใช้จ่ายดังกล่าวไม่ได้ให้บริการชีวิตมนุษย์หรือความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์โดยทั่วไปไม่ใช่เพราะเป็นการสิ้นเปลืองหรือเข้าใจผิดในความพยายามหรือการใช้จ่ายจากมุมมองของผู้บริโภคแต่ละรายที่เลือก หากเขาเลือกมันจะแก้ปัญหาอรรถประโยชน์สัมพัทธ์สำหรับเขา เมื่อเทียบกับการบริโภครูปแบบอื่น ๆ การบริโภคเหล่านี้จะไม่ถูกปฏิเสธเพราะสิ้นเปลือง ไม่ว่าผู้บริโภคจะเลือกใช้จ่ายในรูปแบบใด หรือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแง่หนึ่งการใช้คําว่า"ของเสีย"ไม่เหมาะสม ในชีวิตประจําวันคํานี้มีลักษณะเสื่อมเสีย ใช้ที่นี่เนื่องจากไม่มีคําที่ดีกว่าเพื่ออธิบายถึงแรงจูงใจและปรากฏการณ์เดียวกันและไม่ควรถือว่าเป็นความหมายที่น่ารังเกียจเนื่องจากหมายถึงการใช้จ่ายที่ผิดกฎหมายในผลิตภัณฑ์ของมนุษย์หรือชีวิตมนุษย์ จากมุมมองของทฤษฎีทางเศรษฐกิจค่าใช้จ่ายดังกล่าวถูกต้องตามกฎหมายเช่นเดียวกับค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่นี่เรียกว่า"เสีย"เนื่องจากค่าใช้จ่ายโดยทั่วไปไม่ได้ให้บริการชีวิตมนุษย์หรือความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์ไม่ใช่เพราะเป็นความพยายามหรือค่าใช้จ่ายที่เสียหายหรือผิดพลาดจากมุมมองของผู้บริโภคแต่ละรายที่เลือกค่าใช้จ่ายดังกล่าว ถ้าเขาเลือกมันจะแก้ปัญหาของประโยชน์ที่สัมพันธ์กับเขาและรูปแบบอื่นๆของการบริโภคจะไม่ต่อต้านการสูญเสียเมื่อเทียบกับรูปแบบอื่นๆของการบริโภค ไม่ว่าผู้บริโภคจะเลือกใช้จ่ายประเภทใดหรือวัตถุประสงค์ที่เขาแสวงหาในการเลือกจะเป็นประโยชน์ต่อเขาเนื่องจากความต้องการของพวกเขา จากมุมมองของผู้บริโภคแต่ละรายปัญหาของเสียไม่ได้อยู่ในหมวดหมู่ของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ ดังนั้นการใช้คําว่า"เสีย"เป็นคําศัพท์ทางเทคนิคไม่ได้หมายความว่าการลดลงของแรงจูงใจหรือวัตถุประสงค์ที่ผู้บริโภคแสวงหาภายใต้เกณฑ์ที่เห็นได้ชัดว่าเสีย