Religion and morals
It is a moot point as to whether the idea of moral precepts preceded, or stemmed from,
religion. One might consider that morals were first defined by seers who recognised
that it would be misunderstood, or be unpalatable to the populace unless dressed as
religion: or we might consider whether or not a developed religion enunciated the
precepts that became moral rules.
This is, again, surprisingly close to the teaching of spirituality and common sense.
The Christian Gospel reads: “[. . .] all things whatsoever ye would that men should do
to you, do ye even so to them” (Matthew 7, 12: King James version (n.d.) of the Bible).
The Buddhist tradition instructs that moral guidance of action is simply to do good
(i.e. not to cause suffering to other living things). Such is also the instinctive popular
perception. Which is, after all, not that far either from Kant’s “Act in such a way that
you treat any person always as an end and never merely as a means to an end”: or from
Bentham (1789, 1961) and Mill (1861, 1998) “the greatest happiness for the greatest
number of people”.
ศีลธรรมและศาสนา
ซึ่งจะช่วยเป็นจุดที่ถกเถียงกันได้มากว่าความคิดของศีลธรรมอันคริปท์นำหน้าหรือมาจาก
ศาสนา หนึ่งอาจจะพิจารณาว่าขัดต่อศีลธรรมอันดีมี defined first โดยผู้ที่ได้รับการยอมรับว่า
ว่ามันจะเป็นความเข้าใจผิดหรือมีกินไม่ลงเพื่อประชาชนได้เว้นแต่เป็น
ศาสนาหรือเราอาจจะพิจารณาหรือไม่ว่าจะไม่ใช้ศาสนาพัฒนาถึง
ศีลที่กลายเป็นกฎศีลธรรม.
นี้คืออีกครั้งอย่างน่ามหัศจรรย์ใจอยู่ใกล้กับการเรียนการสอนของหัวใจและความรู้สึกร่วมกัน.
คริสเตียน Gospel อ่านที่"[. .... ..]สิ่งทั้งหลายไม่ว่าจะที่คนควรจะทำ
ซึ่งจะช่วยให้คุณ,ท่านทำอะไรก็ให้พวกเขา"( Matthew 7 , 12 : King James (เวอร์ชัน n.d. )ของ คัมภีร์ ไบเบิล)..
ที่แนะนำให้ชาวพุทธลักษณะแบบดั้งเดิมที่ทางศีลธรรมคำแนะนำในการดำเนินการมีความเรียบง่ายในการทำดี
(เช่นไม่ทำให้เกิดความทุกข์ทรมานกับสิ่งมีชีวิต)เช่นว่านั้นยังเป็นไปตามสัญชาตญาณ
ซึ่งจะช่วยสร้างการรับรู้ที่ได้รับความนิยม ซึ่งเป็น,หลังจากทั้งหมด,ไม่ว่าไกลทั้งจากความเป็น"การกระทำในลักษณะที่
ซึ่งจะช่วยคุณให้ความสุขกับบุคคลใดจะเป็นที่สิ้นสุดและไม่เพียงเป็นที่หมายถึงการที่สิ้นสุด":
ซึ่งจะช่วยหรือจากนักปรัชญาอย่างเจอเร( 1789 , 1961 )และโถบด( 1861 , 1998 )"ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
หมายเลขของคน".
การแปล กรุณารอสักครู่..