“You are the one….”Xuan Yuan Po rub

“You are the one….”

Xuan Yuan Po rubbed his big hands on his old clothes. He was a little nervous, “Then whatever you call me is fine, it is fine.”

Luo Luo wanted to reignite the fighting spirit of this boy but she never thought he would react like this. She was a little helpless.

Chen Chang Sheng was thinking about another problem and was confused. He asked, “You….left the Starseeker Academy?”

He thought that even if this Yao youngster was handicapped by Tian Hai Ya Er and couldn’t even xiuxing anymore, much less regain his strength, at least he entered the Ivy Festival as a student of the Starseeker Academy. Would the school expel him just because he was handicapped? This was illogical.

Xuan Yuan Po didn’t know who this human youngster was and knew he misinterpreted from his expression. Xuan Yuan Po was a little nervous and quickly waved his two hands while explaining, “The school didn’t expel me, but…..I got injured like his and can’t xiuxing anymore. I don’t want to waste the school’s resources while not being able to do anything. Therefore I left.”

Seeing that Chen Chang Shang and Luo Luo did not believe him, he became a little worried. “It’s true, the principle and my instructor all advised me to not leave but I’m a little stubborn. I didn’t listen to them and left without notice. You can’t blame them.”

He sure was an innocent kid – Chen Chang Sheng and Luo Luo both thought. Whatever the reason for him to leave Starseeker Academy was or worrying about others misinterpreting the school’s action, these all proved that this Yao youngster had a pure soul.

Luo Luo relaxed a bit and asked, “Is that so? Then what are you doing to do in the future?”

Xuan Yuan Po smiled and said, “I’m trying to save up some money for the trip so I can return home. Since I can’t xiuxing anymore, I rather go home and help my family do some chores…..By the way, don’t blame the shop owner. Although he likes to yell a lot, he’s a nice person. I broke so many bowls and dishes recently but he didn’t let me repay him.”

The owner in front of the iron plate kept on flipping the food and didn’t even turn around, but he laughed and yelled something.

Looking at the Yao Youngster’s smile and not see a trace of sadness on his face, Luo Luo didn’t know why but she was melancholic. She looked at him and said, “So are you satisfied to return like this?”

Xuan Yuan Po was silent for a while and said, “Just like what you said before, I came to the capital to xiuxing. It’s not easy for my clan to save up the money and of course I don’t want to return like this……but the instructors in the school also said that the body structure of a Yao is different from a human. It’s hard to heal up a broken right arm. Then what can I do staying here?”

He continued, “my instructor was kind enough to offer me to stay in the Starseeker Academy and do some chore work. But I may feel worse just looking at my schoolmates progressing day by day while I’m unable to do anything.”

Luo Luo said, “If you stay in the capital, you may find a way. Why would you leave the Starseeker in such a hurry?”

Xuan Yuan Po answered, “The elders in my clan taught us when we were young to never accept any sympathy from anyone, especially from humans.”

Luo Luo quietly looked at his eyes and felt she that liked him even more, “Follow me.”

They were two simple words. It wasn’t a command but it felt unresistable. It couldn’t be denied.

Xuan Yuan Po felt a little odd, he stumped a little and didn’t know how to refuse. After telling the owner of the shop, he followed her onto the streets.

When they were about to exit the street and saw the well on the Hundred Blossom Street, Luo Luo remembered something and looked at Chen Chang Sheng embarrassingly.

Chen Chang Sheng smiled and didn’t say anything.

Whenever he did something, Luo Luo never opposed him. Then of course, when Luo Luo wanted to do something, he wouldn’t object either. He was never worried if Xuan Yuan Po would do anything because he knew Luo Luo’s people were always guarding her from afar and protecting her.

——————————————

The Tradition Academy was quiet as usual under the night sky. Due to the second night of the Ivy Festival, there were much less people watching over in the Hundred Blossom Street. It helped to relax Chen Chang Sheng’s mood. He never expected that Xuan Yuan Po would be more relaxed than him when it was his first time entering the Tradition Academy.

The Yao youngster’s hands were on his waist looking around the school. Sometimes, he touches the old broken sculptures and curiosity fills his eyes. Not a trace of nervousness was seen in him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณเป็นคนหนึ่ง . . . . . . . "ซวนหยวนโปลูบมือใหญ่ของเขาในเสื้อผ้าเก่าของเขา เขาตกใจนิดหน่อย " แล้วสิ่งที่คุณเรียกฉันว่าดี เป็น ดีหลัวหลัวต้องการที่จะ reignite วิญญาณการต่อสู้ของเด็กชายคนนี้ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นแบบนี้ เธอมันไร้ประโยชน์เฉินฉาง เซิง กำลังคิดเกี่ยวกับปัญหาอื่น ๆและสับสน เขาถามว่า " คุณ . . . . . . . ออกจากโรงเรียนที่คล้ายกัน ? "เขาคิดว่าถ้ายาวเจ้าหนูก็พิการโดยเถียนไห่นะเอ้อ และไม่สามารถ xiuxing อีกต่อไป อย่าว่าแต่ฟื้นความแข็งแรงของเขา อย่างน้อยเขาก็เข้าเทศกาลไอวี่ เป็นนักเรียนของโรงเรียนที่คล้ายกัน . โรงเรียนจะไล่เขาออกเพราะเขาพิการ ? นี่มันไม่มีเหตุผลเลยซวนหยวน ปอ ไม่รู้ว่ารุ่นมนุษย์นี้และรู้ว่าเขาแปลผิดๆจากสีหน้าของเขา ซวนหยวนโปเป็นกังวลเล็กน้อย แล้วรีบโบกมือทั้งสองของเขาในขณะที่อธิบาย " โรงเรียนไม่ได้ไล่ฉัน แต่ . . . . . ฉันได้รับบาดเจ็บอย่างเขา และไม่ xiuxing อีกต่อไป ฉันไม่ต้องการเสียทรัพยากรของโรงเรียนในขณะที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ดังนั้นฉันซ้าย .เห็นว่าเฉินชางชาง และหลัวหลัวไม่ได้เชื่อเขา เขาเริ่มกังวลเล็กน้อย " มันก็จริง หลักการ และอาจารย์ของฉันแนะนำให้ฉัน ไม่ทิ้ง แต่ผมดื้อนิดหน่อย ผมไม่ได้ฟังพวกเขา และทิ้งโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า คุณไม่สามารถตำหนิพวกเขา . "เขาเป็นเด็กไร้เดียงสา ( ฉางเฉิน Sheng และ Luo หลัว ทั้งสองคิด ไม่ว่าเหตุผลที่เขาออกจากโรงเรียนที่คล้ายกันหรือห่วงคนอื่นตีความของโรงเรียน การกระทำเหล่านี้พิสูจน์แล้วว่าเรื่องนี้ยาวเจ้าหนูมีวิญญาณที่บริสุทธิ์หลัวหลัวผ่อนคลายบิตและถามว่า " งั้นเหรอ ? แล้วคุณจะทำอะไรจะทำอะไรในอนาคต ? "ซวนหยวน ปอยิ้มและกล่าวว่า " ฉันพยายามที่จะบันทึกเงินบางส่วนสำหรับการเดินทาง ดังนั้นฉันสามารถกลับบ้าน เพราะฉันไม่สามารถ xiuxing อีกต่อไป ผมจะกลับบ้านไปช่วยที่บ้านทำภารกิจ . . . . . ว่าแต่ อย่าโทษเจ้าของร้าน ถึงแม้ว่าเขาจะชอบร้องมาก เขาก็เป็นคนดี ฉันทำจานชามมาก และเมื่อเร็วๆ นี้ แต่เขาไม่ได้ให้ฉันตอบแทนเขา " .เจ้าของหน้าจานเหล็กยังพลิกอาหารและไม่ได้หันกลับไป แต่เขาก็หัวเราะและตะโกนอะไรบางอย่างมองยาวหนุ่มยิ้มและไม่เห็นร่องรอยของความเศร้าบนใบหน้า , Luo หลัว ไม่รู้ว่าทำไมแต่เธอเศร้า . เธอมองที่เขาและกล่าวว่า " ดังนั้นคุณจะพอใจกับผลตอบแทนแบบนี้ "ซวนหยวนโป ก็เงียบไปสักพักแล้วบอกว่า " เหมือนอย่างที่คุณเคยบอก ผมมาเมืองหลวงเพื่อ xiuxing . มันไม่ง่ายสำหรับผมตระกูลประหยัดเงินและแน่นอนฉันไม่ต้องการที่จะกลับมาเหมือน . . . . . . . แต่อาจารย์ในโรงเรียน กล่าวว่า โครงสร้างของร่างกายของยาว แตกต่างจากมนุษย์ มันยากที่จะรักษาขึ้น แขนขวาหัก แล้วอะไรที่ฉันสามารถทำได้ที่นี่ "เขากล่าวต่อว่า " อาจารย์ของฉันเป็นประเภทพอที่จะให้ฉันอยู่ในโรงเรียนและทำงานที่คล้ายกันที่น่าเบื่อ แต่ฉันอาจจะรู้สึกแย่ แค่ได้มองเพื่อนร่วมชั้นของฉันอยู่ทุกวัน ในขณะที่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย "หลัวหลัวกล่าวว่า " ถ้าคุณอยู่ในเมืองหลวง คุณอาจพบวิธี ทำไมคุณถึงออกจากที่คล้ายกันรีบเหรอ ? "ซวนหยวนโปตอบว่า " ผู้ใหญ่ในตระกูลของฉันสอนเราตอนเด็กไม่ได้รับความเห็นใจจากใคร โดยเฉพาะจากมนุษย์ "หลัวหลัว เงียบๆ มองที่ตาของเขา และรู้สึกว่าเธอชอบเขามากขึ้น " ตามฉันมา "มันเป็นคำพูดง่าย ๆสอง ไม่ใช่คำสั่ง แต่มันรู้สึก unresistable . มันไม่สามารถจะปฏิเสธได้ซวนหยวนโปรู้สึกแปลกๆ เขานิ่งงันเล็กน้อย และไม่รู้ว่าจะปฏิเสธ หลังจากที่ได้คุยกับเจ้าของร้าน เค้าตามเธอบนถนนเมื่อพวกเขากำลังจะออกจากถนนและเห็นได้ดีในร้อยดอกถนนหลัวหลัวนึกอะไรขึ้นมาได้และมองที่เฉินฉาง เซิง เปิ่น .เฉินฉาง เซิง ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรเมื่อใดก็ตามที่เขาทำอะไรบางอย่าง , Luo หลัวไม่คัดค้าน แล้วแน่นอน เมื่อหลัวหลัว อยากทำอะไร เขาก็จะไม่คัดค้าน เขาไม่เคยเป็นห่วงถ้าซวนหยวนโปจะทำอะไร เพราะเขารู้ว่าเป็นหลัวหลัวคนมักจะปกป้องเธอจากที่ไกลๆ และปกป้องเธอ--------------ประเพณีโรงเรียนก็เงียบเป็นปกติภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน เนื่องจากคืนที่สองของเทศกาล ไอวี่ มี น้อยมาก คนเฝ้าในร้อย Blossom Street มันช่วยให้ผ่อนคลายของเฉินฉาง เซิง อารมณ์ เขาไม่เคยคาดหวังว่าซวนหยวนโปจะผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเมื่อมันเป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาในประเพณีโรงเรียนมือยาวนักเลงอยู่บนเอวมองรอบๆโรงเรียน บางครั้ง เขาสัมผัสเก่าเสียประติมากรรมและความอยากรู้เติมตา ไม่มีร่องรอยของความกังวลใจที่เห็นในตัวเขา