I’m haunted by that scene in 2001.

I’m haunted by that scene in 2001. What makes it so poignant, and so
weird, is the computer’s emotional response to the disassembly of its
mind: its despair as one circuit after another goes dark, its childlike
pleading with the astronaut

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผม:ผีสิง โดยฉากนั้นในปี 2001 สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดดังนั้น และเพื่อให้เป็นคอมพิวเตอร์ที่ตอบสนองทางอารมณ์ในการถอดชิ้นส่วนของแปลก ของจิตใจ: ความสิ้นหวังเป็นวงจรหนึ่งหลังจากอื่นไปที่มืด ความไร้เดียงสาร้องกับนักบินอวกาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมหลอน โดยฉากที่ในปี 2001 สิ่งที่ทำให้มันสะเทือนอารมณ์ และดังนั้นแปลก คือ การตอบสนองทางอารมณ์ของการถอดชิ้นส่วนของคอมพิวเตอร์จิตใจ : ของความสิ้นหวังเป็นวงจรหนึ่งหลังจากที่อื่นไปมืดของเด็กอ้อนวอนกับนักบินอวกาศ