The study about bioaccumulation pat

The study about bioaccumulation patterns in fish tissues exposed to metals can be used as effective and reliable indicators of environmental metal pollution (Kim et al., 2004). The experimental fish, rockfish accumulated lead from the dietary lead exposure resulting in accumulation in their tissues and redistribution among tissues. The relative accumulation exposed to the dietary lead in specific tissues was: kidney>liver>spleen>intestine>gill>muscle. In the present study, the dietary lead exposure results from a considerable bioaccumulation in specific tissues of rockfish.

The growth rate and reproduction in fish are generally retarded in the response of the exposure to toxicants because the allocation of energy for growth and reproduction transfers to the use to compensate tissue repair (Wendelaar Bonga, 1997). Actually, the metal accumulation at high concentration can induce retarded growth in fish development, which has influence on fish size (Friedmann et al., 1996). The dietary lead exposure caused a significant inhibition of growth of rockfish, and the condition factor was considerably decreased by the lead exposure. The hepatosomatic index in aquatic animals is commonly regarded as a crucial indicator of toxic effects by the metal toxicity exposure (Datta et al., 2007). It was observed that a significant decrease in hepatosomatic index of rockfish exposed to the dietary lead, which is a similar observation with Maceda-Veiga et al. (2012). The dietary lead exposure induces a significantly negative effect on the growth and hepatosomatic index of rockfish.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบการตกค้างในเนื้อเยื่อปลาที่สัมผัสกับโลหะที่ใช้เป็นตัวชี้วัดประสิทธิภาพ และความน่าเชื่อถือของโลหะมล (Kim et al. 2004) ปลาทดลอง ผาสะสมตะกั่วจากการสัมผัสอาหารตะกั่วที่สะสมในเนื้อเยื่อและกระจายในเนื้อเยื่อใน เป็นการสะสมสัมพัทธ์การรออาหารในเนื้อเยื่อเฉพาะ: ไต > ตับ > ม้าม > ลำไส้ > เหงือก > กล้ามเนื้อ ในการศึกษาปัจจุบัน สัมผัสอาหารรอผลจากชีวภาพมีมากในเนื้อเยื่อเฉพาะของผาอัตราการเติบโตและสืบพันธุ์ในปลามีโดยทั่วไปประโยชน์ในการตอบสนองกับ toxicants แสงเนื่องจากการปันส่วนของพลังงานสำหรับการเติบโตและสืบพันธุ์ถ่ายโอนไปใช้ชดเชยซ่อมแซมเนื้อเยื่อ (Wendelaar Bonga, 1997) จริง การสะสมโลหะที่ความเข้มข้นสูงสามารถก่อให้เกิดปัญญาอ่อนเจริญเติบโตในการพัฒนาปลา ซึ่งมีอิทธิพลต่อขนาดปลา (ฟรีดแมน et al. 1996) แสงอาหารตะกั่วเกิดการยับยั้งที่สำคัญของการเติบโตของผา และปัจจัยเงื่อนไขมากลดลง โดยการสัมผัสตะกั่ว ดัชนี hepatosomatic ในสัตว์โดยทั่วไปถือเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของผลกระทบที่เป็นพิษ โดยการสัมผัสพิษโลหะ (Datta et al. 2007) มันเป็นที่สังเกตว่า ลดลงอย่างมีนัยสำคัญใน hepatosomatic ดัชนีของผาสัมผัสกับนำอาหาร ซึ่งเป็นการสังเกตที่คล้ายกับ Maceda Veiga et al. (2012) การสัมผัสตะกั่วอาหารก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อดัชนีการเจริญเติบโตและ hepatosomatic ของผา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบการสะสมทางชีวภาพในเนื้อเยื่อปลาสัมผัสกับโลหะสามารถนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดที่มีประสิทธิภาพและความน่าเชื่อถือของมลพิษโลหะสิ่งแวดล้อม (Kim et al., 2004) ปลาทดลองกระแด่วสะสมตะกั่วจากการได้รับสารตะกั่วในอาหารที่มีผลในการสะสมในเนื้อเยื่อของพวกเขาและการกระจายในหมู่เนื้อเยื่อ การสะสมสัมผัสกับญาตินำอาหารในเนื้อเยื่อที่เฉพาะเจาะจงคือ: ไต> ตับ> ม้าม> ลำไส้> เหงือก> กล้ามเนื้อ ในการศึกษาปัจจุบันอาหารผลการได้รับสารตะกั่วจากการสะสมทางชีวภาพมากในเนื้อเยื่อที่เฉพาะเจาะจงของกระแด่ว.

อัตราการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ในปลาโดยทั่วไปมักจะปัญญาอ่อนในการตอบสนองของการสัมผัสกับสารพิษเพราะการจัดสรรพลังงานสำหรับการเจริญเติบโตและการทำสำเนาการโอนไปที่ ใช้เพื่อชดเชยการซ่อมแซมเนื้อเยื่อ (Wendelaar Bonga, 1997) ที่จริงแล้วการสะสมโลหะที่มีความเข้มข้นสูงสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตปัญญาอ่อนในการพัฒนาปลาซึ่งมีอิทธิพลกับขนาดปลา (Friedmann et al., 1996) การเปิดรับนำอาหารที่เกิดจากการยับยั้งการเจริญเติบโตของกระแด่วและปัจจัยเงื่อนไขที่ลดลงอย่างมากจากการได้รับสารตะกั่ว ดัชนีตับในสัตว์น้ำได้รับการยกย่องทั่วไปว่าเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของการเป็นพิษจากการสัมผัสความเป็นพิษของโลหะ (Datta et al., 2007) มันถูกตั้งข้อสังเกตว่ามีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในดัชนีตับของกระแด่วสัมผัสกับนำอาหารซึ่งเป็นข้อสังเกตที่คล้ายกันด้วย Maceda-Veiga et al, (2012) การเปิดรับนำอาหารที่ก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการเจริญเติบโตและตับดัชนีของกระแด่ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบการสะสมในเนื้อเยื่อปลาสัมผัสกับโลหะ สามารถใช้เป็นตัวชี้วัดที่มีประสิทธิภาพและเชื่อถือของโลหะมลพิษสิ่งแวดล้อม ( Kim et al . , 2004 ) ปลาทดลอง rockfish สะสมตะกั่วจากอาหาร การได้รับสารตะกั่วสะสมในเนื้อเยื่อ และผลของการ ระหว่างเนื้อเยื่อ การสะสมสัมพัทธ์ตากนำอาหารในเนื้อเยื่อเฉพาะ คือไตตับม้าม > ลำไส้ > > > เหงือก > กล้ามเนื้อ ในการศึกษาการอาหารที่นำผลลัพธ์จากการสะสมมากเฉพาะในเนื้อเยื่อของกานติ .อัตราการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ในปลาโดยทั่วไปจะช้าในการตอบสนองของการสัมผัสกับสารพิษ เพราะการจัดสรรพลังงานเพื่อการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์เพื่อการใช้เพื่อชดเชยซ่อมแซมเนื้อเยื่อ ( wendelaar บองก้า , 1997 ) จริงๆ แล้ว การสะสมของโลหะที่ความเข้มข้นสูงสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตในการพัฒนาปลาซึ่งมีอิทธิพลต่อขนาดปลา ( ฟรีดแมน et al . , 1996 ) การทำให้อาหารเกิดการยับยั้งการเติบโตของกานติ และปัจจัยเงื่อนไขก็ลดลงอย่างมาก โดยนำแสง ดัชนี hepatosomatic ในสัตว์น้ำโดยทั่วไปถือว่าเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของพิษจากโลหะเป็นพิษ การสัมผัส ( ตตา et al . , 2007 ) พบว่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญในดัชนี hepatosomatic ของ rockfish ตากนำอาหารซึ่งเป็นข้อสังเกตที่คล้ายกันกับ maceda veiga et al . ( 2012 ) การ นำอาหาร ทำให้ผลทางลบต่อการเติบโต และดัชนี hepatosomatic ของกานติ .