2. Principles to Guide Behavior in

2. Principles to Guide Behavior in International and Global Matters
What sorts of duties of justice, if any, exist among human beings who do not reside in the same country? If there are such duties, what grounds them? Some argue that John Rawls’s principles developed for the case of domestic justice, notably, the Fair Equality of Opportunity Principle or the Difference Principle, should apply globally (Caney 2005, Moellendorf 2002). Others maintain that the content of our duties to one another is best explored by examining alternative concepts not featured in the Rawlsian corpus, such as capabilities or human rights (Nussbaum 2006, Pogge 2008).

Much discussion about what we owe one another in the global context is influenced by the work of John Rawls, so a short synopsis is needed to situate debates. Since discussion of these issues is amply covered in the entries on international distributive justice and on John Rawls, this will be a compressed summary focusing only on the most central aspects of the debate that have a bearing on core topics of global justice.

2.1 The Influence of Rawls’s Law of Peoples
In The Law of Peoples, John Rawls argues for eight principles that he believes should regulate international interactions of peoples. For Rawls, a “people” is constituted by a group of persons who have in common sufficient characteristics such as culture, history, tradition, or sentiment. Rawls uses the term “people” in ways that relevantly correspond with how many use the term “nation”. In addition, Rawls often assumes that, for the most part, each people has a state.

The eight principles Rawls endorses acknowledge peoples’ independence and equality, that peoples have the right to self-determination along with having duties of non-intervention, that they ought to observe treaties, honor a particular list of human rights, should conduct themselves in certain appropriate ways if they engage in warfare, and that they have duties to assist other peoples in establishing institutions to enable people’s self-determination. He also advocates for international institutions governing trade, borrowing, and other international matters that are characteristically dealt with by the United Nations.

Several claims have been the subject of much debate between critics and defenders of Rawls’s position. In particular, Rawls believes that so long as all peoples have a set of institutions that enable citizens to lead decent lives, any global inequality that might remain is not morally troubling. Critics draw attention to the ways in which global inequality—perhaps in levels of power or affluence—can convert into opportunities for deprivation and disadvantage. For instance, the global advantaged can use their superior position to influence the rules that govern international institutions—such as trade practices—which can facilitate further opportunities for increased advantage and so they can indeed threaten the abilities of others in distant lands to lead decent lives (Pogge 2008).[1]

Another important issue that underlies debate between Rawls and his critics concerns different views about the nature and origins of prosperity. Rawls gives a particularly strong statement of what he takes the causes of prosperity to be. He claims that the causes of the wealth of a people can be traced to the domestic political culture, the virtues and vices of leaders, and the quality of domestic institutions. He says:

I believe that the causes of the wealth of a people and the forms it takes lie in their political culture and in the religious, philosophical, and moral traditions that support the basic structure of their political and social institutions, as well as in the industriousness and cooperative talents of its members … The crucial elements that make the difference are the political culture, the political virtues and civic society of the country (Rawls 1999, p. 108).
Critics observe that in addition to local factors there are also international ones which play an important role in prospects for well-being. Thomas Pogge prominently helps bring some of these into view. International institutions, such as the International Borrowing and Resource Privileges, are good examples of the ways in which international institutions can have profound effects on domestic factors which undeniably also play a role in promoting prosperity. According to the international borrowing privilege, governments may borrow amounts of money on behalf of the country and the country thereby incurs an obligation to repay the debt. The international resource privilege refers to a government’s ability to do what it likes with resources, including sell them to whomsoever it chooses to and at what price. Any group that exercises effective power in a state is internationally recognized as the legitimate government of that territory and enjoys the two privileges. But, Pogge argues, this sets up undesirable incentives that hamper developing countries’ abilities to flourish. These include incentivizing those strongly motivated to hold office for material gain to take power by force or exercise it in oppressive ways that help reinforce oppressive governments’ abilities to retain control. The global advantaged benefit greatly from these privileges and so have little incentive to reform them. But, according to Pogge, reforms are sorely needed. If only sufficiently legitimate governments are able to enjoy these privileges, the international community would remove one important obstacle developing countries currently face.

Defenders of Rawls’s views argue that his position is more complex than is commonly acknowledged and allows for both a principled stance on some fundamental values along with appropriate openness to alternative ways in which legitimate and decent peoples might organize their collective lives (Reidy 2004, Freeman 2006). They argue that Rawls’s position shows great sensitivity to a number of factors that must be weighed in considering right conduct in international affairs. For instance, when Rawls makes his bold claims about the causes of wealth it is useful to bear in mind the context in which he is arguing. Against an assumption that resources are enormously important for a society’s ability to flourish, Rawls emphasizes the importance of strong institutions, political culture and other local factors, in sustaining decent lives for citizens. Rawls also reflects on the difficulty of changing political culture, noting that simply transferring resources will not help. Interestingly, in a little discussed passage, Rawls ventures that an “emphasis on human rights may work to change ineffective regimes and the conduct of rulers who have been callous about the well-being of their own people” (Rawls 1999, p. 109). For more on whether Rawls provides us with a cogent model that can provide sage guidance in international matters see the entry on international distributive justice and the entry on John Rawls. See also Martin and Reidy (2006). For the purposes of this entry we need only summarize some key questions that were influential in setting the terms of discussion about global justice for some time.

Some key questions are:

What principles should govern interactions among peoples at the global level?
What are the causes of prosperity and are they traceable entirely to domestic factors or are international considerations relevant?
What should count as the kind of prosperity or well-being that we are aiming to promote?
Do we have an obligation to ensure people have their basic needs met and can otherwise lead “decent” lives, or should we be more concerned with global socio-economic equality?
What duties do we have to those peoples who do not yet have what they need for self-determination or prosperity?
If human rights serve an important role in world affairs, which rights should be on our list of those to endorse? What duties arise from such commitment?
Can we properly hold nations to be entirely responsible for the well-being of their people and if so, in what kinds of conditions might this make sense? How do we encourage nations to take responsibility for their people’s well-being?
When we consider what we owe one another, do compatriots deserve special consideration?
I trace some of the influential positions that have shaped answers to these questions next.

2.2 What Global Duties Do We Have?
One of the most visible and large-scale contemporary global justice problems we face is that of global poverty. What ought we to do for the 1 billion or so people who currently live in poverty? (This is a huge area nicely canvassed in the entry on international distributive justice.) A few seminal arguments deserve mention here as well, however. In a classic argument Peter Singer describes a so-called easy rescue case in which an infant is drowning in a shallow pond. You happen by and can save the child with minimal effort and inconvenience on your part. Singer argues that you would be obligated to assist using the principle that when it is in our power to prevent something bad from happening without sacrificing anything comparable, it is wrong not to prevent the bad from occurring. Reflecting on this principle Singer argues that it entails extensive duties to assist needy others, whether they be geographically proximate or not. We have extensive duties to assist the global poor who, with equally minimal effort on our part, can be saved from dire circumstances, since the same principle applies in both cases (Singer 1972, and for more treatment Unger 1996).

Another enormously influential contribution is that of Thomas Pogge who argues that since developed countries impose a coercive global order on the poor that foreseeably and avoidably causes great harm, they have important responsibilities to reform the global order such that it ceases to do so and instead better secures human rights (Pogge 2002, 2008, 2010). We harm the global poor when we

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. หลักการทำงานแนะนำในเรื่องโลกและนานาชาติเรียงลำดับสิ่งของหน้าที่ความยุติธรรม ถ้ามี อยู่ในหมู่มนุษย์ที่มีอยู่ในประเทศเดียวกันหรือไม่ ถ้ามีหน้าที่ดังกล่าว สิ่ง grounds พวกเขา บางคนโต้เถียงว่า จอห์น Rawls หลักพัฒนาสำหรับกรณีของความยุติธรรมในประเทศ ยวด เป็นธรรมความเสมอภาคของโอกาสทางการขายหลักการหรือหลักการแตกต่าง ควรใช้ทั่วโลก (Caney 2005, Moellendorf 2002) ผู้รักษาว่า เนื้อหาของเราหน้าที่อื่นส่วนอุดม ด้วยการตรวจสอบแนวคิดทางเลือกที่โดดเด่นในคอร์พัสคริ Rawlsian เช่นความสามารถหรือสิทธิมนุษยชน (Nussbaum 2006, Pogge 2008) ไม่สนทนามากเกี่ยวกับว่าเราค้างชำระอื่นในบริบทโลกได้รับอิทธิพลจากการทำงานของจอห์น Rawls เพื่อเป็นข้อสรุปสั้น ๆ ที่จำเป็นสำหรับการดำเนินแล้ว เนื่องจากสนทนาปัญหาเหล่านี้จะครอบคลุมในรายการแจกแจงธรรมนานาชาติ และจอห์น Rawls, amply นี้จะสรุปบีบเน้นด้านกลางที่สุดของการอภิปรายที่มีเรืองเป็นหัวข้อหลักของความยุติธรรมสากล เท่านั้น2.1 อิทธิพลของกฎหมายของ Rawls คนในกฎหมายของคน จอห์น Rawls จนในหลักแปดที่เขาเชื่อว่า ควรควบคุมการโต้ตอบระหว่างประเทศของชนชาติ สำหรับ Rawls "คน" จะทะลักตามกลุ่มของบุคคลที่มีลักษณะพอกัน เช่นวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ประเพณี ความเชื่อมั่น Rawls ใช้คำว่า "คน" ที่ relevantly ตรงกับการใช้คำว่า "ชาติ" นอกจากนี้ Rawls มักจะสันนิษฐานว่า ส่วนใหญ่ แต่ละคนมีสถานะหลักแปด Rawls endorses ยอมรับคนชอบอิสระและความเสมอภาค การที่คนมีสิทธิที่จะปกครองตนเองรวมทั้งมีหน้าที่ไม่ใช่แทรกแซง ว่า พวกเขาควรจะคำนึงถึงสนธิสัญญา เกียรติรายการเฉพาะของสิทธิมนุษยชน ควรดำเนินการเองในวิธีที่เหมาะสมบางอย่างถ้าพวกเขามีส่วนร่วมในสงคราม และพวกเขามีหน้าที่ช่วยเหลือคนอื่น ๆ ในการสร้างสถาบันให้ประชาชนปกครองตนเอง นอกจากนี้เขายังสนับสนุนการควบคุมการค้า เงินกู้ยืม และเรื่องอื่น ๆ ระหว่างประเทศที่มี characteristically ดำเนินการ โดยสหประชาชาติสถาบันระหว่างประเทศเรียกร้องต่าง ๆ มีเรื่องถกเถียงกันมากระหว่างกองหลังตำแหน่งของ Rawls และนักวิจารณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Rawls เชื่อว่า ตราบใดที่ทุกคนมีชุดของสถาบันซึ่งทำให้ประชาชนนำชีวิตที่ดี อสมการใด ๆ ทั่วโลกที่อาจยังคงไม่คุณธรรม troubling นักวิจารณ์วาดความสนใจไปยังวิธีอสมการใดโลก — บางทีระดับของพลังงานหรือ affluence — สามารถแปลงให้เป็นโอกาสมาและข้อเสียได้ ตัวอย่าง ส่วนกลางพิจารณาเป็นพิเศษสามารถใช้ตำแหน่งของพวกเขาเหนือกว่าการมีอิทธิพลต่อกฎที่ควบคุมสถาบันนานาชาติ — เช่นวิธีปฏิบัติทางการค้า — ซึ่งจะอำนวยความสะดวกเพิ่มเติมโอกาสในประโยชน์ที่เพิ่มขึ้น และเพื่อให้ พวกเขาสามารถแน่นอนคุกคามความสามารถของคนในดินแดนที่ห่างไกลเพื่อนำชีวิตที่ดี (Pogge 2008) [1]ปัญหาสำคัญอื่นที่ underlies อภิปรายระหว่าง Rawls และนักวิจารณ์ของเขาเกี่ยวข้องกับมุมมองต่าง ๆ เกี่ยวกับธรรมชาติและต้นกำเนิดของความเจริญรุ่งเรือง Rawls ให้แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งรายงานสิ่งที่เขาใช้สาเหตุของความเจริญรุ่งเรืองให้ เขาอ้างว่า สามารถติดตามสาเหตุของมายคนมีวัฒนธรรมทางการเมืองภายในประเทศ คุณค่า vices ผู้นำ และคุณภาพของสถาบันในประเทศ เขากล่าวว่า:ผมเชื่อว่า สาเหตุของความมั่งคั่งของคนเป็นและแบบที่ใช้อยู่ ในวัฒนธรรมการเมือง และศาสนา ปรัชญา และประเพณีคุณธรรมที่สนับสนุนโครงสร้างพื้นฐานของสถาบันทางการเมือง และสังคมของพวกเขา และ ในพรสวรรค์ industriousness และสหกรณ์ของสมาชิก... องค์ประกอบสำคัญที่ทำให้ความแตกต่างมีวัฒนธรรมทางการเมือง คุณธรรมทางการเมือง และสังคมที่พลเมืองของประเทศ (Rawls 1999, p. 108)Critics observe that in addition to local factors there are also international ones which play an important role in prospects for well-being. Thomas Pogge prominently helps bring some of these into view. International institutions, such as the International Borrowing and Resource Privileges, are good examples of the ways in which international institutions can have profound effects on domestic factors which undeniably also play a role in promoting prosperity. According to the international borrowing privilege, governments may borrow amounts of money on behalf of the country and the country thereby incurs an obligation to repay the debt. The international resource privilege refers to a government’s ability to do what it likes with resources, including sell them to whomsoever it chooses to and at what price. Any group that exercises effective power in a state is internationally recognized as the legitimate government of that territory and enjoys the two privileges. But, Pogge argues, this sets up undesirable incentives that hamper developing countries’ abilities to flourish. These include incentivizing those strongly motivated to hold office for material gain to take power by force or exercise it in oppressive ways that help reinforce oppressive governments’ abilities to retain control. The global advantaged benefit greatly from these privileges and so have little incentive to reform them. But, according to Pogge, reforms are sorely needed. If only sufficiently legitimate governments are able to enjoy these privileges, the international community would remove one important obstacle developing countries currently face.Defenders of Rawls’s views argue that his position is more complex than is commonly acknowledged and allows for both a principled stance on some fundamental values along with appropriate openness to alternative ways in which legitimate and decent peoples might organize their collective lives (Reidy 2004, Freeman 2006). They argue that Rawls’s position shows great sensitivity to a number of factors that must be weighed in considering right conduct in international affairs. For instance, when Rawls makes his bold claims about the causes of wealth it is useful to bear in mind the context in which he is arguing. Against an assumption that resources are enormously important for a society’s ability to flourish, Rawls emphasizes the importance of strong institutions, political culture and other local factors, in sustaining decent lives for citizens. Rawls also reflects on the difficulty of changing political culture, noting that simply transferring resources will not help. Interestingly, in a little discussed passage, Rawls ventures that an “emphasis on human rights may work to change ineffective regimes and the conduct of rulers who have been callous about the well-being of their own people” (Rawls 1999, p. 109). For more on whether Rawls provides us with a cogent model that can provide sage guidance in international matters see the entry on international distributive justice and the entry on John Rawls. See also Martin and Reidy (2006). For the purposes of this entry we need only summarize some key questions that were influential in setting the terms of discussion about global justice for some time.Some key questions are:What principles should govern interactions among peoples at the global level?What are the causes of prosperity and are they traceable entirely to domestic factors or are international considerations relevant?What should count as the kind of prosperity or well-being that we are aiming to promote?Do we have an obligation to ensure people have their basic needs met and can otherwise lead “decent” lives, or should we be more concerned with global socio-economic equality?What duties do we have to those peoples who do not yet have what they need for self-determination or prosperity?If human rights serve an important role in world affairs, which rights should be on our list of those to endorse? What duties arise from such commitment?Can we properly hold nations to be entirely responsible for the well-being of their people and if so, in what kinds of conditions might this make sense? How do we encourage nations to take responsibility for their people’s well-being?When we consider what we owe one another, do compatriots deserve special consideration?I trace some of the influential positions that have shaped answers to these questions next.2.2 What Global Duties Do We Have?One of the most visible and large-scale contemporary global justice problems we face is that of global poverty. What ought we to do for the 1 billion or so people who currently live in poverty? (This is a huge area nicely canvassed in the entry on international distributive justice.) A few seminal arguments deserve mention here as well, however. In a classic argument Peter Singer describes a so-called easy rescue case in which an infant is drowning in a shallow pond. You happen by and can save the child with minimal effort and inconvenience on your part. Singer argues that you would be obligated to assist using the principle that when it is in our power to prevent something bad from happening without sacrificing anything comparable, it is wrong not to prevent the bad from occurring. Reflecting on this principle Singer argues that it entails extensive duties to assist needy others, whether they be geographically proximate or not. We have extensive duties to assist the global poor who, with equally minimal effort on our part, can be saved from dire circumstances, since the same principle applies in both cases (Singer 1972, and for more treatment Unger 1996).Another enormously influential contribution is that of Thomas Pogge who argues that since developed countries impose a coercive global order on the poor that foreseeably and avoidably causes great harm, they have important responsibilities to reform the global order such that it ceases to do so and instead better secures human rights (Pogge 2002, 2008, 2010). We harm the global poor when we

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.
หลักการเพื่อให้คำแนะนำเรื่องพฤติกรรมในประเทศและทั่วโลกมีอะไรแปลกหน้าที่ของความยุติธรรมถ้ามีอยู่ในหมู่มนุษย์ที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในประเทศเดียวกันได้หรือไม่ หากมีการปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวสิ่งที่บริเวณพวกเขา? บางคนอ้างว่าจอห์นวล์หลักการของการพัฒนาสำหรับกรณีของความยุติธรรมในประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเท่าเทียมกันโอกาสยุติธรรมของหลักการหรือความแตกต่างหลักการที่ควรนำไปใช้ทั่วโลก (Caney 2005 Moellendorf 2002) อื่น ๆ ยืนยันว่าเนื้อหาของการปฏิบัติหน้าที่ของเราไปอีกคนหนึ่งคือการสำรวจที่ดีที่สุดโดยการตรวจสอบแนวความคิดทางเลือกที่ไม่ได้ให้ความสำคัญในคลัง Rawlsian เช่นความสามารถหรือสิทธิมนุษยชน (Nussbaum 2006 Pogge 2008). การอภิปรายมากเกี่ยวกับสิ่งที่เราเป็นหนี้คนอื่นในโลก บริบทเป็นผลมาจากการทำงานของจอห์นวล์เพื่อให้สรุปสั้น ๆ เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อการอภิปรายตั้งอยู่ ตั้งแต่การอภิปรายในประเด็นเหล่านี้ได้รับการคุ้มครองอย่างพอเพียงในรายการที่เกี่ยวกับความยุติธรรมจำหน่ายระหว่างประเทศและจอห์นวล์นี้จะเป็นบทสรุปที่ถูกบีบอัดเน้นเฉพาะในที่สุดด้านกลางของการอภิปรายที่มีผลในหัวข้อหลักของความยุติธรรมทั่วโลก. 2.1 อิทธิพล กฎหมายวล์ของประชาชนในกฎหมายของประชาชนจอห์นวล์ระบุว่าสำหรับแปดหลักการว่าเขาเชื่อว่าควรจะควบคุมการปฏิสัมพันธ์ระหว่างประเทศของประชาชน สำหรับวล์เป็น "คน" เป็น constituted โดยกลุ่มบุคคลที่มีลักษณะเพียงพอทั่วไปเช่นวัฒนธรรมประวัติศาสตร์ประเพณีหรือความเชื่อมั่น วล์จะใช้คำว่า "คน" ในรูปแบบที่สอดคล้องกับประเด็นหลายวิธีที่ใช้คำว่า "ประเทศ" นอกจากนี้วล์มักจะสันนิษฐานว่าส่วนใหญ่ที่ผู้คนแต่ละคนมีรัฐ. แปดหลักการวล์ราชบัณฑิตรับทราบความเป็นอิสระของประชาชนและความเสมอภาคที่ประชาชนมีสิทธิที่จะกำหนดวิถีชีวิตตนเองพร้อมกับมีหน้าที่ของการไม่แทรกแซงที่ พวกเขาควรจะสังเกตสนธิสัญญาเกียรติรายการโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิทธิมนุษยชนควรปฏิบัติตนในรูปแบบที่เหมาะสมบางอย่างถ้าพวกเขามีส่วนร่วมในการทำสงครามและว่าพวกเขามีหน้าที่ในการให้ความช่วยเหลือคนอื่น ๆ ในการจัดตั้งสถาบันการศึกษาที่จะช่วยให้ผู้คนตัดสินใจเอง นอกจากนี้เขายังสนับสนุนสำหรับสถาบันระหว่างประเทศว่าด้วยการค้าการกู้ยืมเงินและเรื่องระหว่างประเทศอื่น ๆ ที่มีการกระทำที่มีลักษณะพิเศษโดยสหประชาชาติ. เรียกร้องหลายคนได้รับเรื่องของการถกเถียงกันมากระหว่างนักวิจารณ์และกองหลังของตำแหน่งของวล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวล์เชื่อว่าตราบใดที่มนุษย์ทุกคนมีชุดของสถาบันการศึกษาที่ช่วยให้ประชาชนที่จะนำไปสู่ชีวิตที่ดีใด ๆ ที่ไม่เท่าเทียมกันทั่วโลกที่อาจยังคงอยู่ไม่ได้หนักใจศีลธรรม วิจารณ์ดึงความสนใจไปวิธีการที่ไม่เท่าเทียมกันทั่วโลก-อาจจะอยู่ในระดับของการใช้พลังงานหรือความมั่งคั่งสามารถแปลงเป็นโอกาสในการกีดกันและข้อเสีย ยกตัวอย่างเช่นพิจารณาเป็นพิเศษทั่วโลกสามารถใช้ตำแหน่งที่เหนือกว่าของพวกเขาที่มีอิทธิพลต่อกฎระเบียบที่ควบคุมสถาบันดังกล่าวระหว่างประเทศการปฏิบัติซึ่งการค้าสามารถอำนวยความสะดวกในโอกาสต่อไปเพื่อประโยชน์เพิ่มขึ้นและเพื่อให้พวกเขาแน่นอนสามารถคุกคามความสามารถของคนอื่น ๆ ในดินแดนที่ห่างไกลที่จะนำไปสู่ชีวิตที่ดี (Pogge 2008). [1] อีกเรื่องที่สำคัญที่รองรับการอภิปรายระหว่างวล์และความกังวลของนักวิจารณ์มุมมองต่างกันเกี่ยวกับธรรมชาติและต้นกำเนิดของความเจริญรุ่งเรือง วล์ให้คำสั่งที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เขานำสาเหตุของความเจริญรุ่งเรืองที่จะ เขาอ้างว่าสาเหตุของความมั่งคั่งของคนที่สามารถโยงไปถึงวัฒนธรรมทางการเมืองในประเทศคุณธรรมและความชั่วร้ายของผู้นำและคุณภาพของสถาบันการศึกษาในประเทศ เขาพูดว่า: ผมเชื่อว่าสาเหตุของความมั่งคั่งของคนและรูปแบบที่ใช้อยู่ในวัฒนธรรมทางการเมืองของพวกเขาและในศาสนาปรัชญาและประเพณีทางศีลธรรมที่สนับสนุนโครงสร้างพื้นฐานของสถาบันทางการเมืองและสังคมของพวกเขาเช่นเดียวกับใน อุตสาหะและความร่วมมือความสามารถของสมาชิก ... องค์ประกอบสำคัญที่สร้างความแตกต่างที่มีวัฒนธรรมทางการเมืองคุณธรรมทางการเมืองและสังคมของพลเมืองของประเทศ (วล์ 1999, น. 108). วิจารณ์สังเกตว่านอกจากปัจจัยในท้องถิ่นนอกจากนี้ยังมี คนต่างประเทศที่มีบทบาทสำคัญในโอกาสสำหรับการเป็นอยู่ที่ดี โทมัส Pogge เด่นช่วยนำบางส่วนของเหล่านี้เป็นมุมมอง สถาบันระหว่างประเทศเช่นการกู้ยืมระหว่างประเทศและสิทธิประโยชน์ทรัพยากรเป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการที่สถาบันระหว่างประเทศสามารถมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อปัจจัยภายในประเทศที่ปฏิเสธไม่ได้นอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความเจริญรุ่งเรือง ตามสิทธิ์การกู้ยืมเงินระหว่างประเทศรัฐบาลสามารถกู้ยืมเงินจำนวนเงินในนามของประเทศและประเทศจึงเกิดขึ้นจากภาระที่จะต้องชำระหนี้ได้ สิทธิพิเศษทรัพยากรระหว่างประเทศหมายถึงความสามารถของรัฐบาลที่จะทำในสิ่งที่มันชอบที่มีทรัพยากรรวมถึงการขายให้กับผู้ใดที่มันเลือกที่จะและราคาที่ กลุ่มใด ๆ ว่าการออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพในการใช้พลังงานของรัฐได้รับการยอมรับจากนานาชาติว่าเป็นถูกต้องตามกฎหมายของรัฐบาลของดินแดนที่และมีความสุขทั้งสองสิทธิพิเศษ แต่ Pogge ระบุชุดนี้ขึ้นแรงจูงใจที่ไม่พึงประสงค์ที่ขัดขวางความสามารถของประเทศกำลังพัฒนาที่จะอวด เหล่านี้รวมถึงผู้ที่มีแรงจูงใจ incentivizing อย่างยิ่งที่จะดำรงตำแหน่งได้รับวัสดุที่จะใช้อำนาจโดยการบังคับหรือการออกกำลังกายในรูปแบบเผด็จการที่ช่วยเสริมสร้างความสามารถของรัฐบาลที่กดขี่ 'จะรักษาอำนาจ ประโยชน์ที่ได้เปรียบอย่างมากจากทั่วโลกสิทธิพิเศษเหล่านี้และเพื่อให้มีแรงจูงใจน้อยที่จะปฏิรูปพวกเขา แต่ตาม Pogge การปฏิรูปมีความจำเป็นอย่างมาก ถ้าเพียง แต่รัฐบาลที่ถูกต้องเพียงพอที่จะสามารถเพลิดเพลินไปกับสิทธิพิเศษเหล่านี้ประชาคมระหว่างประเทศจะลบหนึ่งประเทศกำลังพัฒนาอุปสรรคสำคัญในปัจจุบันต้องเผชิญ. ป้อมปราการของมุมมองวล์ของยืนยันว่าตำแหน่งของเขาที่มีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปและช่วยให้ทั้งสองท่าทางจริยธรรมบนพื้นฐานบางอย่าง ค่าพร้อมกับการเปิดกว้างที่เหมาะสมกับทางเลือกในการที่ประชาชนที่ถูกต้องและดีอาจจัดระเบียบชีวิตรวมของพวกเขา (Reidy 2004 ฟรีแมน 2006) พวกเขาให้เหตุผลว่าตำแหน่งวล์แสดงให้เห็นถึงความไวที่ดีในการจำนวนของปัจจัยที่จะต้องชั่งน้ำหนักในการพิจารณาการปฏิบัติที่ถูกต้องในกิจการระหว่างประเทศ ตัวอย่างเช่นเมื่อวล์ทำให้การเรียกร้องที่เป็นตัวหนาของเขาเกี่ยวกับสาเหตุของความมั่งคั่งที่จะเป็นประโยชน์ที่จะแบกในใจบริบทในการที่เขาเถียง กับสมมติฐานที่ว่าทรัพยากรที่มีความสำคัญอย่างมากสำหรับความสามารถของสังคมที่จะอวดหนึ่ง, วล์เน้นความสำคัญของสถาบันที่แข็งแกร่งวัฒนธรรมทางการเมืองและปัจจัยในประเทศอื่น ๆ ในการดำรงชีวิตที่ดีสำหรับประชาชน วล์ยังสะท้อนให้เห็นถึงความยากลำบากของการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมทางการเมืองสังเกตว่าเพียงแค่การถ่ายโอนทรัพยากรจะไม่ช่วย ที่น่าสนใจในทางที่กล่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ กิจการวล์ว่า "ให้ความสำคัญกับสิทธิมนุษยชนอาจทำงานในการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองที่ไม่ได้ผลและความประพฤติของผู้ปกครองที่ได้รับความรู้สึกเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของคนของตัวเองของพวกเขา" (วล์ 1999, น. 109) . สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับว่าวล์ให้เรามีรูปแบบตรงจุดที่สามารถให้คำแนะนำผู้รอบรู้ในเรื่องต่างประเทศดูรายการเกี่ยวกับความยุติธรรมระหว่างประเทศและจำหน่ายรายการจอห์นวล์ ดูเพิ่มเติมร์ตินและ Reidy (2006) . สำหรับวัตถุประสงค์ของรายการนี้ที่เราต้องการเพียงสรุปบางคำถามที่สำคัญที่มีอิทธิพลในการกำหนดเงื่อนไขของการอภิปรายเกี่ยวกับความยุติธรรมของโลกบางครั้งบางคำถามที่สำคัญคือ? หลักการสิ่งที่ควรควบคุมการโต้ตอบในหมู่ประชาชนในระดับโลกสิ่งที่เป็นสาเหตุของความเจริญรุ่งเรืองและการที่พวกเขาตรวจสอบย้อนกลับทั้งปัจจัยในประเทศหรือมีการพิจารณาระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้อง? สิ่งที่ควรนับเป็นชนิดของความเจริญรุ่งเรืองหรือเป็นอยู่ที่ดีที่เรามีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริม? เรามีภาระที่จะต้องให้แน่ใจว่าผู้คนมีความต้องการขั้นพื้นฐานของพวกเขาได้พบและสามารถ อื่นนำไปสู่ ​​"ดี" ชีวิตหรือเราควรจะกังวลมากขึ้นกับความเท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจและสังคมทั่วโลกหรือไม่อะไรหน้าที่เราต้องที่จะให้ประชาชนผู้ที่ยังไม่ได้มีสิ่งที่พวกเขาต้องการสำหรับการตัดสินใจเองหรือความเจริญรุ่งเรือง? ถ้าสิทธิมนุษยชนให้บริการมีบทบาทสำคัญ ในกิจการโลกซึ่งสิทธิควรจะอยู่ในรายชื่อของผู้ที่จะรับรอง? สิ่งที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติหน้าที่ความมุ่งมั่นดังกล่าวหรือไม่เราจะต้องถือประเทศจะต้องรับผิดชอบทั้งหมดสำหรับความเป็นอยู่ของผู้คนของพวกเขาและถ้าเป็นเช่นนั้นในสิ่งที่ชนิดของเงื่อนไขที่อาจทำให้รู้สึกนี้หรือไม่? ทำอย่างไรเราสนับสนุนให้ประเทศที่จะรับผิดชอบสำหรับคนที่พวกเขาเป็นอยู่ที่ดี? เมื่อเราพิจารณาสิ่งที่เราเป็นหนี้อีกคนหนึ่งทำร่วมสมควรได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ? ฉันติดตามบางส่วนของตำแหน่งที่มีอิทธิพลที่มีรูปคำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้ต่อไป. 2.2 อะไรหน้าที่ทั่วโลก อย่าว่าเรามี? หนึ่งในที่สุดที่มองเห็นและขนาดใหญ่ในปัจจุบันปัญหาความยุติธรรมทั่วโลกเราเผชิญเป็นที่ของความยากจนของโลก สิ่งที่เราควรจะทำอย่างไรสำหรับ 1 พันล้านหรือเพื่อให้คนที่กำลังอยู่ในความยากจน? (ซึ่งเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่หาเสียงอย่างในรายการความยุติธรรมจำหน่ายระหว่างประเทศ.) ข้อโต้แย้งน้ำเชื้อไม่กี่สมควรได้รับการพูดถึงที่นี่เช่นกันอย่างไรก็ตาม ในการโต้แย้งที่คลาสสิกนักร้องปีเตอร์อธิบายถึงกรณีการช่วยเหลือเรื่องง่ายมากที่เรียกว่าในการที่ทารกจะจมน้ำในบ่อตื้น คุณเกิดขึ้นโดยสามารถบันทึกและเด็กที่มีความพยายามน้อยที่สุดและความไม่สะดวกในส่วนของคุณ ซิงเกอร์ระบุว่าคุณจะได้รับภาระผูกพันในการให้ความช่วยเหลือโดยใช้หลักการที่ว่าเมื่อมันอยู่ในอำนาจของเราเพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้นโดยไม่ต้องเสียสละอะไรเทียบเคียงมันเป็นความผิดไม่ได้ที่จะป้องกันไม่ให้เลวร้ายเกิดขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงหลักการนี้นักร้องระบุว่ามันส่งผลการปฏิบัติหน้าที่ที่ครอบคลุมเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นที่ยากจนไม่ว่าจะเป็นทางภูมิศาสตร์ใกล้เคียงหรือไม่ เรามีหน้าที่ที่กว้างขวางให้ความช่วยเหลือคนยากจนทั่วโลกที่มีความพยายามน้อยที่สุดอย่างเท่าเทียมกันในส่วนของเราจะถูกบันทึกไว้จากสถานการณ์เลวร้ายเนื่องจากหลักการเดียวกันกับในทั้งสองกรณี (นักร้องปี 1972 และสำหรับการรักษามากขึ้นอังเกอร์ 1996). อีกผลงานที่มีอิทธิพลอย่างมาก เป็นที่ของโทมัส Pogge ที่ระบุว่าตั้งแต่ประเทศที่พัฒนาแล้วกำหนดเพื่อที่ทั่วโลกบีบบังคับที่ยากจนที่ foreseeably และ avoidably ทำให้เกิดอันตรายที่ดีที่พวกเขามีความรับผิดชอบที่สำคัญในการปฏิรูปการสั่งซื้อทั่วโลกเช่นที่มันสิ้นสุดสภาพการทำเช่นนั้นและแทนที่จะดีกว่ายึดสิทธิมนุษยชน ( Pogge 2002, 2008, 2010) เราเป็นอันตรายต่อคนยากจนทั่วโลกเมื่อเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . หลักการมัคคุเทศก์พฤติกรรมระหว่างประเทศและทั่วโลก
เรื่องแบบไหน หน้าที่ของความยุติธรรม ถ้ามี อยู่ในหมู่มนุษย์ ผู้ที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในประเทศเดียวกัน ถ้ามันเป็นหน้าที่ อะไร ? บางคนโต้แย้งว่า จอห์น รอลส์หลักการพัฒนา สำหรับกรณีของความยุติธรรมในประเทศโดยเฉพาะ เป็นธรรม ความเสมอภาคของโอกาสหรือหลักการ หลักการที่ต่างกันควรใช้ทั่วโลก ( ที่ตั้ง 2005 moellendorf 2002 ) ใครรักษาที่ เนื้อหาในหน้าที่ของกันและกัน โดยพิจารณาทางเลือกที่ดีที่สุดคือหาแนวคิดที่โดดเด่นในคลังข้อมูล rawlsian ไม่ได้ เช่น ความสามารถ หรือสิทธิมนุษยชน ( นัสเบาม์ 2006 pogge 2008 ) .

การอภิปรายมากเกี่ยวกับสิ่งที่เราติดค้างกันในบริบทโลกได้รับอิทธิพลจากงานของ จอห์น รอลส์ ,ดังนั้น เรื่องย่อสั้น ๆคือต้องตั้งอภิปราย . ตั้งแต่การอภิปรายประเด็นเหล่านี้พอเพียงครอบคลุมในรายการในการกระจายความยุติธรรมระหว่างประเทศ และจอห์น รอลส์ จะเป็นการบีบอัดสรุปเน้นเฉพาะในด้านกลางส่วนใหญ่ของการอภิปรายที่ต้องแบกในหัวข้อหลักของความยุติธรรมในโลก

2.1 อิทธิพลของ Rawls กฎหมายประชาชน
ในกฎหมายของประชาชน ,John Rawls เสนอ 8 หลัก ว่า เขาเชื่อว่าควรควบคุมระหว่างประเทศการสื่อสารของประชาชน สำหรับ Rawls , " คน " เป็น constituted โดยกลุ่มบุคคลที่มีลักษณะเพียงพอทั่วไป เช่น วัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ประเพณี หรือความรู้สึก นิยมใช้คำว่า " คน " ในรูปแบบที่สอดคล้องกับการกีฬา ใช้คำว่า " ชาติ " แค่ไหน นอกจากนี้นิยมมักจะสันนิษฐานว่า ส่วนใหญ่ แต่ละคนมีสภาพ

8 หลักนิยม รับรอง ยอมรับประชาชนอิสระและความเสมอภาค ที่ประชาชนมีสิทธิในการตัดสินใจด้วยตนเองพร้อมกับมีการแทรกแซงองค์กร มีหน้าที่ ที่พวกเขาควรจะปฏิบัติตามสนธิสัญญาที่ให้เกียรติรายการเฉพาะของสิทธิมนุษยชนควรประพฤติในบางวิธีที่เหมาะสมถ้าพวกเขามีส่วนร่วมในสงคราม และพวกเขามีหน้าที่ที่จะช่วยเหลือคนอื่นในการจัดตั้งสถาบันเพื่อให้ปกครองตนเองของประชาชน นอกจากนี้เขายังสนับสนุนให้สถาบันระหว่างประเทศว่าด้วยการค้า การกู้ยืม และที่สำคัญระหว่างประเทศอื่น ๆ ที่มีลักษณะแจกด้วย

โดยสหประชาชาติหลายคนอ้างว่าได้รับเรื่องของการอภิปรายมากระหว่างนักวิจารณ์และผู้ตำแหน่งนิยม . โดยเฉพาะ Rawls เชื่อว่าตราบใดที่ทุกคนมีชุดของสถาบัน ที่ ช่วยให้ประชาชนสามารถดำเนินชีวิตที่ดีใด ๆที่อาจยังคงไม่เท่าเทียมกันทั่วโลกมีปัญหานักวิจารณ์ดึงดูดความสนใจกับวิธีการที่ไม่เท่าเทียมกันทั่วโลก บางทีในระดับของอำนาจหรือความมั่งคั่งสามารถแปลงเป็นโอกาสสำหรับการถอดถอนและเสียเปรียบ สำหรับอินสแตนซ์พิจารณาเป็นพิเศษ ) สามารถใช้ตำแหน่งที่เหนือกว่าอำนาจกฎที่ใช้ควบคุมสถาบันการเงินระหว่างประเทศ เช่น การปฏิบัติทางการค้าที่สามารถอำนวยความสะดวกในโอกาสต่อไปเพื่อเพิ่มประโยชน์และพวกเขาแน่นอนสามารถคุกคามความสามารถของผู้อื่นในดินแดนที่ห่างไกลเพื่อนำไปสู่ชีวิตที่ดี ( pogge 2008 [ 1 ]

)