Seeing Chen Rong lower her eyes wor

Seeing Chen Rong lower her eyes wordlessly, Chen Wei leaned forward in spite of herself and wrung her hands together as she nervously said, “Father says that my last meeting with General Ran had been a bit regrettable, and he wants me to make a better showing this time. Ah Rong, you had said that General Ran likes those who are sharp and frank. What else does he like in someone?”

Chen Wei seemed to have forgotten that she had slapped Chen Rong last time for the very same matter.

Chen Rong looked up and shook her head, softly replying: “I don’t know.”

“But you must.” She sounded a little anxious. She reached out for Chen Rong’s hand, shaking it as she smilingly said, “Dearest cousin, tell me. You must let me know.”

Chen Rong continued to shake her head.

Chen Wei was riled now. She got up and angrily demanded, “Is it because I’ve offended you last time that you’re purposely not telling me?”

Yes, I’m not telling you on purpose! Do I owe you anything? Chen Rong secretly scoffed.

Chen Wei got even more incensed when she saw her cousin indifferently hanging her head in silence. She stomped on the ground and yelled: “Ah Rong of the Chen house, why are you like this? Hmph, no wonder none of the girls like you.”

Chen Rong shot to her feet at the same time Chen Wei blurted these words. She lifted her long skirt and turned back into her room. Before long, her bedchamber door had slammed shut.

Chen Wei was infuriated. She screamed at the door: “Ah Rong of the Chen house, you have no sense of social hierarchy! No wonder nobody likes you. Hmph, you’re not betrothed yet, you know. I’ll tell father to throw you to any random old man.”

When she said her peace, she turned and stalked out.

By the time she got the the gate, she was a little surprised that Chen Rong hadn’t chased after her. Was she not afraid?

Chen Wei had always felt that Chen Rong should curry favor with her. Not only because she had a higher status, but also because Chen Rong was under her father’s guard. It stood to reason that she ought to be careful in how she treated her.

After a length of bewilderment, Chen Wei paused to suddenly remember that: yes, Chen Rong has caught Wang Qilang’s attention. No wonder. Hmph, does she think it’s all good and well? I’ll tell father not to give Ah Rong to Wang Qilang so that she can’t be together with her beloved. go to moc.824retsmah

At this thought, Chen Wei began walking again and headed directly for the main compound.

Nurse Ping and the others had been watching since they began to fight, but all they could do was look on. They couldn’t expect too much from their lady when they knew what her personality was like. She was, after all, much gentler now compared to the times they were still in Ping.

After staying quiet for some time, Old Shang went to Chen Rong’s door to report to her: “Miss, land has been bought.”

“Has it really?” go to moc.824retsmah

Chen Rong was thrilled. She threw her door open and happily asked the retainer: “How much did you buy?”

“The entire city is in a state of panic,” he replied with his hands clasped together. “Everybody wants to leave his land to run away from here. Land’s now very cheap. Usually, we could only buy a hundred acres or so with the amount of silk we have on hand. But we can now buy up to six or seven hundred acres, and they’re all good, fertile land. In addition to the farmland, the laborers have also been left behind. They said they are willing to work day and night so long as the landlord gives them a bowl of gruel to drink. I’ve agreed seeing that these people are reliable enough; the rules will be as before. We are buying under General Ran’s name, after all. If we are too harsh, we’ll give him a bad name.”

Chen Rong nodded, waved and said, “You don’t need to tell me these things. Do as you see fit.”

She gazed outside and thought to herself: Six to seven hundred acres of good farmland? Cousin Chen Wei’s dowry are at most this much if not less. Finally, I have some assets of my own.

Thinking awhile, Chen Rong lowered her voice and bade: “Old Shang, trade seven carriages of grains for some storefronts within the next two days. Remember to use General Ran’s name again, and they must be on South Street.” After a pause, she added: “I want all of you to tell outsiders the same thing: that I’m exchanging the grains for books.” There had been a few of her father’s treasured volumes from the bamboo collection she brought with her. They could be used to fill out the numbers.

Old Shang remained looking at her in worriment, sighing as he did. “Miss, if your father sends a missive and asks that you come to Jiankang, we are not going to be able to find buyers.”

Chen Rong shook her head, smiled and said, “Don’t worry, just go do as I say.”

She watched Old Shang leave and mulled over things for a while, then went to her room and picked up the whip to play in the backyard.

Another day swiftly passed. go to hamster428

Nan’yang was in a festive mood again with the re

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นต่ำกว่าดวงตาของเธอ wordlessly รงเฉิน เฉินเว่ยก็เอนไปข้างหน้าทั้ง ๆ ที่ตัวเองมี และ wrung มือของเธอกันเธอกล่าวอย่างกังวลใจ, "พ่อบอกว่า ประชุมครั้งสุดท้ายของฉันกับ Ran ทั่วไปเคยเสียใจบิต และเขาต้องการดีกว่าการแสดงครั้งนี้ อา ร็อง คุณได้กล่าวว่า ผู้ที่มีความคมชัด และตรงไปตรงมาถูกใจวิ่งทั่วไป มีอะไรที่เขาชอบในคน"เว่ยเฉินดูเหมือนจะ ลืมว่า เธอมีตบเฉินร้องครั้งสุดท้ายสำหรับเรื่องเดียวกันเฉินร่องมองขึ้น และส่ายหัวของเธอ เบา ๆ ตอบกลับ: ฉัน ""แต่คุณต้อง" เธอฟังกังวลเล็กน้อย เธอเอื้อมมือเฉินร่อง สั่นมันเธอครั้งกล่าวกล่าว "ลูกพี่ลูกน้องเดียเรส บอกฉัน คุณต้องแจ้งให้เราทราบ"รองเฉินยังคงเขย่าหัวของเธอเว่ยเฉิน riled คือตอนนี้ เธอตื่น และเรียก ร้องด้วยความโกรธ "มันเป็น เพราะฉันเคยเคืองครั้งสุดท้ายที่คุณจะจงใจไม่บอกฉัน"ใช่ ฉันไม่บอกคุณใน ไม่รู้อะไร เฉินร่องที่แอบ scoffedเว่ยเฉินได้หอมมากเมื่อเธอเห็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ indifferently ห้อยหัวของเธอในความเงียบ เธอ stomped บนพื้นดิน และตะโกน: " Ah ร่องของบ้านเฉิน ทำไมคุณเป็นเช่นนี้ Hmph เสน่ห์ของสาว ๆ ไม่ชอบคุณ. "เฉินรองยิงเท้าของเธอในเวลาเดียวกันเว่ยเฉิน blurted คำเหล่านี้ เธอยกกระโปรงยาวของเธอ และหันกลับเข้าไปในห้องของเธอ อีกไม่นาน ประตูห้องบรรทมของเธอมีปากปิดเว่ยเฉินถูกโกรธแค้น เธอกรีดร้องที่ประตู: " Ah ร่องของบ้านเฉิน คุณมีความรู้สึกของลำดับชั้นทางสังคม เสน่ห์ที่ไม่มีใครชอบคุณ Hmph คุณจะไม่มีนั้นรับในหมั้นบุตร ยัง คุณทราบ ผมจะบอกพ่อทิ้งคุณชายเก่าสุ่มใดๆ"เมื่อเธอกล่าวว่า สันติภาพของเธอ เธอเปิด และไล่ออกเวลา ที่เธอได้ประตู เธอประหลาดใจเล็กน้อยว่า เฉินร่องไม่ไล่หลังจากที่เธอ ก็เธอไม่กลัวเว่ยเฉินได้เสมอรู้สึกว่า เฉินร่องควรประจบกับเธอ ไม่ใช่ เพราะเธอมีสถานะสูงขึ้น แต่เนื่องจากเฉินร่องใต้ยามพ่อของเธอ มันยืนเพื่อเหตุผลที่ เธอควรจะระมัดระวังในวิธีการที่เธอถือว่าเธอหลังจากความยาวของความสับสน เว่ยเฉินหยุดชั่วคราวเพื่อก็จำไว้ว่า: ใช่ เฉินรองได้จับความสนใจวัง Qilang ไม่น่าแปลกใจ Hmph เธอคิดไม่ดี และดีทั้งหมด ผมจะบอกพ่อไม่ให้ให้อา รองวัง Qilang เพื่อให้เธอไม่สามารถร่วมกับรักของเธอ ไปที่ moc.824retsmahที่คิดนี้ เว่ยเฉินเริ่มเดินอีกครั้ง และมุ่งตรงสารประกอบหลักปิงพยาบาลและคนอื่น ๆ ได้รับชมตั้งแต่พวกเขาเริ่มการต่อสู้ แต่ทั้งหมดไม่ควรถูกมองใน พวกเขาไม่คาดหวังมากเกินไปจากผู้หญิงของพวกเขาเมื่อพวกเขารู้ว่าบุคลิกของเธอที่เป็นเหมือน เธอ นี้เบาเมื่อเทียบกับเวลาที่พวกเขาอยู่ใน Ping ยังคงหลังจากพักเงียบซางบางเวลา เก่าไปเฉินร่องประตูรายงานเธอ: "นางสาว ที่ดินถูกซื้อมา"“Has it really?” go to moc.824retsmahChen Rong was thrilled. She threw her door open and happily asked the retainer: “How much did you buy?”“The entire city is in a state of panic,” he replied with his hands clasped together. “Everybody wants to leave his land to run away from here. Land’s now very cheap. Usually, we could only buy a hundred acres or so with the amount of silk we have on hand. But we can now buy up to six or seven hundred acres, and they’re all good, fertile land. In addition to the farmland, the laborers have also been left behind. They said they are willing to work day and night so long as the landlord gives them a bowl of gruel to drink. I’ve agreed seeing that these people are reliable enough; the rules will be as before. We are buying under General Ran’s name, after all. If we are too harsh, we’ll give him a bad name.”Chen Rong nodded, waved and said, “You don’t need to tell me these things. Do as you see fit.”She gazed outside and thought to herself: Six to seven hundred acres of good farmland? Cousin Chen Wei’s dowry are at most this much if not less. Finally, I have some assets of my own.Thinking awhile, Chen Rong lowered her voice and bade: “Old Shang, trade seven carriages of grains for some storefronts within the next two days. Remember to use General Ran’s name again, and they must be on South Street.” After a pause, she added: “I want all of you to tell outsiders the same thing: that I’m exchanging the grains for books.” There had been a few of her father’s treasured volumes from the bamboo collection she brought with her. They could be used to fill out the numbers.Old Shang remained looking at her in worriment, sighing as he did. “Miss, if your father sends a missive and asks that you come to Jiankang, we are not going to be able to find buyers.”Chen Rong shook her head, smiled and said, “Don’t worry, just go do as I say.”She watched Old Shang leave and mulled over things for a while, then went to her room and picked up the whip to play in the backyard.Another day swiftly passed. go to hamster428Nan’yang was in a festive mood again with the re

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นเฉินหยงลดสายตาของเธอได้แต่ เฉินเว่ยโน้มไปข้างหน้าทั้งๆที่ตัวเธอและบีบมือเธอขณะที่เธออย่างตื่นเต้นว่า " คุณพ่อกล่าวว่า เมื่อประชุมกับทั่วไปวิ่งได้นิดหน่อย เป็นเรื่องน่าเศร้า และเขาต้องการให้ฉันขึ้นแสดงในครั้งนี้ อาหยง ท่านได้กล่าวว่า ทั่วไป รันชอบผู้ที่มีคม และ แฟรงค์ อะไรคือสิ่งที่เขาชอบใคร ? "เฉินเวยเหมือนจะลืมว่าเธอตบเชนร้องครั้งสุดท้ายสำหรับเรื่องนี้มากเหมือนกันเฉินหยงมองขึ้นและส่ายหัวเบาๆ เธอตอบ : " ไม่รู้ "" แต่คุณต้อง . . . " เสียงเธอกังวลนิดหน่อย เธอถึงออกมาเป็น Chen ร่องมือ สั่น มันเป็นเธออมยิ้มว่า " รักญาติ บอกมา คุณต้องบอกให้ผมรู้ .เฉินหยงยังคงสั่นศีรษะเฉิน เว่ยก็สงบแล้ว เธอลุกขึ้นอย่างฉุนเฉียว เรียกร้อง " เพราะผมเคยล่วงเกินท่านครั้งสุดท้ายที่เธอจงใจไม่บอกฉัน ? "ใช่ ฉันยังไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ ! ฉันติดค้างอะไรนาย ? เฉินหยงแอบไม่เชื่อ .เฉิน เว่ยก็ยิ่งโกรธเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่แตกต่างกันห้อยหัวเธออยู่ในความเงียบ เธอกระทืบพื้นและตะโกน : " อ๊ะ ร่องของบ้านเฉิน ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้ ? อืม ไม่สงสัยเลยว่าทำไมไม่มีของผู้หญิงที่ชอบคุณ .เฉินหยงยิงเท้าของเธอในเวลาเดียวกัน เฉินเหว่ยพูดคำเหล่านี้ เธอยกกระโปรงยาวของเธอและเปิดกลับเข้าไปในห้องของเธอ ไม่นาน ประตูห้องนอนของเธอก็กระแทกปิดเฉินเว่ยกำลังอารมณ์ไม่ดี เธอตะโกนใส่หน้าประตูว่า " อ้าร่องของบ้านเฉิน คุณไม่มีความรู้สึกของลำดับชั้นทางสังคม ไม่สงสัยเลยว่าทำไมไม่มีใครชอบคุณ อืม คุณไม่ได้หมั้นหรอก คุณก็รู้ ผมจะบอกพ่อจะโยนเธอให้ชายใด ๆแบบสุ่ม .เมื่อเธอกล่าวว่าสันติภาพ เธอหันมา ไล่ ออกเมื่อเธอได้ประตู เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เฉินหยงไม่ไล่ตามเธอ เธอไม่กลัวเหรอเฉิน เว่ยก็รู้สึกเสมอว่า เฉินหยงก็ประจบกับเธอ ไม่ใช่เพียงเพราะว่าเธอมีสถานะสูงกว่า แต่ยังเพราะเฉินหยงภายใต้การดูแลของพ่อ มันยืนเพื่อเหตุผลที่เธอควรจะระมัดระวังในวิธีที่เธอปฏิบัติกับเธอหลังจากระยะเวลาของความสับสน เฉิน เหว่ย หยุดก็จำไว้ว่า : ใช่ เชนโรงมีการจับความสนใจของวัง qilang . ไม่สงสัยเลย ฮึ เธอคิดว่ามันคือทั้งหมดที่ดีและดี ผมจะบอกพ่อให้อาหยง เพื่อหวัง qilang เพื่อที่เธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกันกับคนรักของเธอ ไป moc.824retsmahที่คิดแบบนี้ เฉินเหว่ยเริ่มเดินอีกครั้ง และมุ่งหน้าตรงสำหรับสารประกอบหลักปิง พยาบาลและผู้อื่นได้รับชมตั้งแต่พวกเขาเริ่มที่จะต่อสู้ แต่ทั้งหมดที่พวกเขาทำคือมองดู พวกเขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากผู้หญิงของพวกเขาเมื่อพวกเขารู้ว่านิสัยเป็นยังไง เธอ , หลังจากทั้งหมด , เบามากเมื่อเทียบกับตอนนี้เวลาที่พวกเขายังคง ปิงหลังจากที่เงียบอยู่สักพัก เก่า ซางไปเฉินร่องประตูรายงานของเธอ : " คุณ ได้ซื้อที่ดิน " ." ได้จริงๆ เหรอ " ไป moc.824retsmahเชนร้องตื่นเต้น เธอผลักประตูเปิด และมีความสุข ขอให้ผู้ติดตาม : " ทำไมคุณซื้อ ? "" เมืองนี้กำลังอยู่ในภาวะตื่นตระหนก " เขาตอบพร้อมกับมือของเขาไว้ด้วยกัน " ทุกคนต้องการที่จะออกไปจากแผ่นดินของเขาจะหนีไปจากที่นี่ ที่ดินตอนนี้ราคาถูกมาก . โดยปกติแล้ว เราสามารถซื้อร้อยเอเคอร์หรือเพื่อให้มีปริมาณของผ้าไหมที่เรามีอยู่ แต่ตอนนี้เราสามารถซื้อได้ถึงหกหรือเจ็ดร้อยเอเคอร์ และพวกเขาทั้งหมดที่ดี ผืนดินที่อุดมสมบูรณ์ นอกเหนือไปจากไร่ แรงงานยังถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง พวกเขากล่าวว่าพวกเขายินดีที่จะทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนตราบเท่าที่เจ้าของบ้านให้ชามข้าวต้มให้ดื่ม ผมเห็นด้วยที่เห็นว่าคนเหล่านี้มีความน่าเชื่อถือเพียงพอ กติกาจะเหมือนเดิม เราซื้อทั่วไปรันภายใต้ชื่อ หลังจากทั้งหมด ถ้าเรารุนแรงเกินไป เราก็จะให้มันเป็นชื่อที่ไม่ดี "เฉินหรงพยักหน้าโบกมือและพูดว่า " คุณไม่ต้องมาบอกฉันเรื่องพวกนี้ ทำตามที่คุณเห็นพอดี "เธอจ้องมองไปด้านนอก และคิดกับตัวเอง : 6-7 ร้อยเอเคอร์ของพื้นที่การเกษตรที่ดี ? ลูกพี่ลูกน้อง เฉินเว่ยสินสอดจะมากที่สุดขนาดนี้ถ้าไม่ใช่น้อย สุดท้าย ผมมีทรัพย์สินของตัวเองคิดสักครู่ เฉินหยงลดเสียงของเธอและกล่าว : " แก่ซาง การค้าเจ็ดรถม้าธัญพืชบางร้านค้าภายในสองวัน อย่าลืมใช้ทั่วไปรันชื่ออีกครั้งและพวกเขาต้องอยู่บนถนน " หลังจากหยุดเธอเพิ่ม : " ฉันต้องการคุณที่จะบอกคนนอกเหมือนกันที่ฉันแลกเปลี่ยนธัญพืชสำหรับหนังสือ " มีเพียงไม่กี่ของพ่อของเธอเน้นปริมาณจากไม้ไผ่เก็บเธอ เอากับเธอ พวกเขาสามารถใช้ให้กรอกตัวเลขเก่าที่ยังคงมองเธออยู่ในความทุกข์แล้วถอนหายใจ เขาทำ " ถ้าพ่อส่งหนังสือราชการ และถามว่า คุณมาเจี้ยนคัง เราจะไม่สามารถที่จะหาผู้ซื้อ”เฉินหยงส่ายหัว เธอยิ้มและกล่าวว่า " ไม่ต้องเป็นห่วง แค่ทำอย่างที่ฉันพูด .เธอมองไปที่เก่า และครุ่นคิดเรื่องสักพัก จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้อง หยิบแส้