JongtaegiThey are used in holding,

Jongtaegi
They are used in holding, washing, and carrying the oysters and clams. In the olden days, they were made out of hay strings or kudzu vines, but since after the war, people used more durable materials such as telephone cables (The Compilation Committee for Siheung City History, 2007). Some still use the ones made out of nylon strings, but for the most part, plastic buckets have replaced them (Fig. 12).

Mangtaegi
Like jongtaegi, they were used to be made with organic materials like bamboo, but people mostly use ones made of nylon strings now. They are also used in holding fishes, and though they are originally designed to hold fishes and clams, they are more often used in carrying them (Fig. 12).

Conclusion
A European naturalist once said, “Death of an old African man can compare to destruction of a natural history museum in Europe.” Right now, fishing villages and marine culture of Korea is on to the same path. Even the fishermen in their 50s do not possess the complete knowledge of traditional fishing methods and marine cultures. Nowadays, one would have to find people in their 70s to look for someone who has extensive knowledge over disappearing traditional marine culture. Since these memories and experience are not naturally being passed down to the younger generations, like they used in the olden days, it is crucial to collect and record their knowledge and experiences. Studies on fishing gears have to be much more specific and scientific, for their shapes and forms greatly vary upon ‘getbatang’, region, personal tastes, and the creativity of blacksmith who made them. Since it requires the process of organizing the precious knowledge of individual fishermen, marine culture experts have a big role to play. Culture is not simply limited to human life history ( UNESCO, 2008). It is the history of relationship between environment (as well as biological resource), those that live in it, and humanity. For this reason, a motion regarding island biocultural diversity and its traditional ecological knowledge was accepted as IUCN Resolution (IUCN Resolution 5.115) in World Conservation Congress at Jeju in 2012 ( Hong et al., 2013). Moreover, its initiative is starting in international networking in Asia–Pacific regions. Cultures and human use on marine biological resource is important information that should be shared with international network for keeping their sustainable conservation. Concept and philosophy regarding ‘bioculture and its diversity’ ( Maffi, 2001) and its land(sea)scape ( Hong et al., 2014), therefore, are emerging as important issue in both biological diversity and cultural diversity.

Acknowledgements
This research was conducted as a part of “National Survey of Tidal Flats in KOREA” of the Ministry of Land, Transport, and Maritime Affairs. This work was also supported by the National Research Foundation of Korea Grant (NRF-2009-361-A00007). We are grateful to local people, especially four persons; Mrs. Inmo Choi, Choonil Choi, Sunggu Jung and Jongsun Kim who live in Daebu Island for talking about their marine and coastal culture and collecting fishing gears.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jongtaegiพวกเขาจะใช้ในการจับ ซักผ้า และแบกหอยนางรมและหอย สมัยนี้ พวกเขาทำจากนำ kudzu หรือสตริงที่เฮย์ แต่ตั้งแต่หลังจากสงคราม คนใช้วัสดุทนทานมากขึ้นเช่นสายโทรศัพท์ (รวบรวมคณะกรรมการสำหรับประวัติเมืองแฮง 2007) บางส่วนยังคงใช้ที่ทำจากสายไนล่อน แต่ส่วนใหญ่ ถังพลาสติกได้แทนพวกเขา (Fig. 12)Mangtaegiเช่น jongtaegi พวกเขาใช้ได้กับวัสดุอินทรีย์เช่นไม้ไผ่ แต่คนส่วนใหญ่ใช้ที่ทำจากสายไนล่อนขณะนี้ พวกเขายังใช้ในการจับปลา และแม้ว่าพวกเขาจะออกแบบเดิมเพื่อเก็บปลาและหอย มากมักใช้ในการดำเนินการดังกล่าว (Fig. 12)บทสรุปธรรมชาตินิยมยุโรปเคยกล่าว "ความตายของคนแอฟริกาสามารถเปรียบเทียบการทำลายของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในยุโรป" ตอน หมู่บ้านชาวประมง และวัฒนธรรมทางทะเลของเกาหลีจะไปเส้นทางเดียวกัน แม้ชาวประมงในการผสมยังไม่มีความรู้สมบูรณ์วิธีการตกปลาแบบดั้งเดิมและวัฒนธรรมทางทะเล ปัจจุบัน หนึ่งจะต้องค้นหาคนใน 70s ของพวกเขาเพื่อค้นหาบุคคลที่มีความรู้กว้างขวางมากกว่า disappearing วัฒนธรรมทางทะเล เนื่องจากความทรงจำและประสบการณ์เหล่านี้จะไม่ธรรมชาติจะส่งผ่านลงไปรุ่นอายุ เหมือนที่พวกเขาใช้ในโบราณกาล มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อเก็บรวบรวม และบันทึกความรู้และประสบการณ์ การศึกษาการประมงเกียร์จะต้องระบุ และ วิทยาศาสตร์ รูปร่างและรูปแบบมากมาก 'getbatang' ภูมิภาค รสนิยมส่วนบุคคล และความคิดสร้างสรรค์ของช่างตีเหล็กที่ทำให้พวกเขาแตกต่างกันไป เนื่องจากต้องการจัดระเบียบความรู้ล้ำค่าของชาวประมงแต่ละ ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมทางทะเลมีบทบาทใหญ่ในการเล่น วัฒนธรรมไม่เพียงแค่จำกัดประวัติชีวิตมนุษย์ (ยูเนสโก 2008) ประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อม (เช่นชีวภาพเป็นทรัพยากร), ผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น และมนุษย์ได้ ด้วยเหตุนี้ ภาพเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเกาะ biocultural ความหลากหลายและความรู้ระบบนิเวศดั้งเดิมยอมรับเป็นการแก้ปัญหาเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติความละเอียด 5.115) ในคองเกรสอนุรักษ์โลกที่เกาะเชจูในปี 2012 (Hong et al., 2013) การ นอกจากนี้ ริเริ่มการเริ่มต้นในระบบเครือข่ายระหว่างประเทศในภูมิภาคเอเชีย – แปซิฟิก วัฒนธรรมและมนุษย์ใช้ทรัพยากรชีวภาพทางทะเลเป็นข้อมูลสำคัญที่ควรใช้ร่วมกับเครือข่ายทำให้การอนุรักษ์อย่างยั่งยืน แนวคิดและปรัชญาเกี่ยวกับ "bioculture และความหลากหลายของ" (Maffi, 2001) และของแผ่นดิน (ทะเล) scape (Hong et al., 2014), ดังนั้น เกิดขึ้นใหม่เป็นประเด็นสำคัญในความหลากหลายทางชีวภาพและความหลากหลายทางวัฒนธรรมถาม-ตอบงานวิจัยนี้ได้ดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งของ "ชาติสำรวจหน้าแฟลตในเกาหลี" ของกระทรวงที่ดิน ขนส่ง และทะเล งานนี้ยังได้รับการสนับสนุน โดยแห่งชาติวิจัยมูลนิธิของเกาหลีเงินช่วยเหลือ (NRF-2009-361-A00007) เรามีความภาคภูมิใจให้คนในท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่สี่ นาง Inmo Choi, Choonil Choi, Sunggu Jung และ Jongsun Kim ที่อาศัยอยู่ในเกาะ Daebu สำหรับพูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมของทางทะเล และชายฝั่ง และเก็บตกเกียร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Jongtaegi
พวกเขาจะใช้ในการถือครอง, ซักผ้าและถือหอยนางรมและหอย ในสมัยก่อนที่พวกเขาทำออกมาจากสายหญ้าแห้งหรือเถาคุดสุ แต่ตั้งแต่หลังสงครามคนใช้วัสดุที่คงทนมากขึ้นเช่นสายโทรศัพท์ (คณะกรรมการรวบรวมสำหรับ Siheung ประวัติเมือง, 2007) บางส่วนยังคงใช้คนทำออกมาจากสายไนลอน แต่ส่วนใหญ่, ถังพลาสติกได้เข้ามาแทนที่พวกเขา (รูปที่. 12). Mangtaegi jongtaegi เหมือนพวกเขาถูกนำมาใช้จะต้องทำด้วยวัสดุอินทรีย์เช่นไม้ไผ่ แต่คนส่วนใหญ่ใช้คนทำ ของสตริงไนลอนในขณะนี้ พวกเขายังใช้ในการถือครองปลาและแม้ว่าพวกเขาจะได้รับการออกแบบมาเพื่อถือปลาหอยและพวกเขามักจะใช้มากขึ้นในการดำเนินการให้พวกเขา (รูปที่. 12). สรุปธรรมชาติยุโรปเคยกล่าวว่า "ความตายของคนแอฟริกันเก่าสามารถเปรียบเทียบ การทำลายของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในยุโรป. "ตอนนี้หมู่บ้านชาวประมงทางทะเลและวัฒนธรรมของเกาหลีอยู่บนเส้นทางเดียวกัน แม้ชาวประมงในยุค 50 ของพวกเขาไม่ได้มีความรู้ที่สมบูรณ์ของวิธีการตกปลาแบบดั้งเดิมและวัฒนธรรมทางทะเล ปัจจุบันหนึ่งจะต้องไปหาคนที่อยู่ในยุค 70 ของพวกเขาที่จะมองหาใครสักคนที่มีความรู้กว้างขวางในช่วงที่หายไปในทะเลวัฒนธรรมแบบดั้งเดิม ตั้งแต่ทรงจำเหล่านี้และประสบการณ์ตามธรรมชาติไม่ได้ถูกส่งลงไปยังรุ่นน้องเช่นที่พวกเขาใช้ในสมัยก่อนก็เป็นสิ่งสำคัญในการเก็บรวบรวมและบันทึกความรู้และประสบการณ์ของพวกเขา การศึกษาเกี่ยวกับเครื่องมือประมงจะต้องมีมากขึ้นที่เฉพาะเจาะจงและวิทยาศาสตร์สำหรับรูปร่างของพวกเขาและรูปแบบที่แตกต่างกันอย่างมากเมื่อ 'getbatang' ภูมิภาครสนิยมส่วนตัวและความคิดสร้างสรรค์ของช่างตีเหล็กที่ทำให้พวกเขา เพราะมันต้องมีกระบวนการในการจัดระเบียบความรู้อันมีค่าของชาวประมงแต่ละผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมทางทะเลมีบทบาทสำคัญในการเล่น วัฒนธรรมไม่ได้เป็นเพียงแค่ จำกัด ให้ประวัติชีวิตของมนุษย์ (ยูเนสโก 2008) มันเป็นประวัติศาสตร์ของความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อม (เช่นเดียวกับทรัพยากรชีวภาพ) ผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้นและความเป็นมนุษย์ ด้วยเหตุนี้การเคลื่อนไหวเกี่ยวกับความหลากหลาย biocultural เกาะและความรู้ระบบนิเวศแบบดั้งเดิมได้รับการยอมรับว่าเป็นมติของ IUCN (IUCN มติ 5.115) ในสภาคองเกรสอนุรักษ์โลกที่เกาะเชจูในปี 2012 (Hong et al., 2013) นอกจากนี้ยังมีความคิดริเริ่มของมันคือการเริ่มต้นในการสร้างเครือข่ายระหว่างประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก วัฒนธรรมและการใช้ทรัพยากรมนุษย์ทางชีวภาพทางทะเลเป็นข้อมูลที่สำคัญที่ควรจะใช้ร่วมกันกับเครือข่ายระหว่างประเทศในการรักษาอนุรักษ์ที่ยั่งยืนของพวกเขา แนวคิดและปรัชญาเกี่ยวกับ 'bioculture และความหลากหลายของ' (Maffi, 2001) และที่ดิน (น้ำทะเล) สเคป (Hong et al., 2014) ดังนั้นที่เกิดขึ้นใหม่เป็นเรื่องที่สำคัญทั้งในความหลากหลายทางชีวภาพและความหลากหลายทางวัฒนธรรม. กิตติกรรมประกาศงานวิจัยนี้ ดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งของ "การสำรวจแห่งชาติของแฟลตน้ำขึ้นน้ำลงในเกาหลี" ของกระทรวงที่ดินการขนส่งและกิจการทางทะเล งานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยมูลนิธิวิจัยแห่งชาติเกาหลีแกรนท์ (NRF-2009-361-A00007) เราขอบคุณที่คนในท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสี่คน; นาง Inmo ชอย Choonil ชอย Sunggu จุงและคิม Jongsun ที่อาศัยอยู่ในเกาะ Daebu สำหรับการพูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมทางทะเลและชายฝั่งของพวกเขาและการเก็บรวบรวมเครื่องมือประมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

jongtaegi
พวกเขาจะใช้ในการถือครอง , ซักผ้า , และแบกหอยนางรมและหอย สมัยก่อน พวกที่ทำจากเชือกฟางหรือเถาคุด แต่ตั้งแต่หลังสงคราม ผู้คนที่ใช้วัสดุที่ทนทาน เช่น สายเคเบิ้ลโทรศัพท์ ( คณะกรรมการรวบรวมสำหรับ Siheung ประวัติศาสตร์เมือง 2550 ) บางคนยังใช้อันที่ทำมาจากเชือกไนลอน แต่ส่วนใหญ่ถังน้ำพลาสติกแทนได้ ( รูปที่ 12 ) mangtaegi

ชอบ jongtaegi พวกเขาเคยถูกสร้างด้วยวัสดุอินทรีย์ เช่น ไม้ไผ่ แต่คนส่วนใหญ่ที่ทำจากเชือกไนลอนที่ใช้ตอนนี้ พวกเขายังใช้ในการจับปลา และแม้ว่าพวกเขาจะถูกออกแบบมาเพื่อถือปลาและหอย , มีการใช้บ่อยในการถือครองพวกเขา ( รูปที่ 12 ) .

สรุป
ยุโรปนักธรรมชาติวิทยา เคยกล่าวไว้ว่า" ความตายของคนแอฟริกาเก่าสามารถเปรียบเทียบกับการทำลายของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในยุโรป " ตอนนี้ หมู่บ้านชาวประมง วัฒนธรรมทางทะเลของเกาหลีในเส้นทางเดียวกัน แม้แต่ชาวประมงใน 50s ของพวกเขาไม่ได้มีความรู้ที่สมบูรณ์ของวิธีการตกปลาแบบดั้งเดิมและวัฒนธรรมทางทะเล ทุกวันนี้หนึ่งจะต้องพบผู้คนใน 70s ของพวกเขาเพื่อค้นหาบุคคลที่มีความรู้กว้างขวางกว่าวัฒนธรรมดั้งเดิมของทะเลหายไป เนื่องจากความทรงจำและประสบการณ์ ไม่ใช่ธรรมชาติ ที่ถูกส่งลงมา เพื่อรุ่นน้อง เหมือนเค้าใช้ในสมัยก่อน มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเก็บและบันทึกความรู้และประสบการณ์การศึกษาเครื่องมือประมงได้เฉพาะเจาะจงมากขึ้น และวิทยาศาสตร์ ของรูปทรงและรูปแบบแตกต่างกันไปตาม getbatang อย่างมาก ' ' เขตส่วนบุคคล รสนิยม และความคิดสร้างสรรค์ของช่างตีเหล็กที่ทำพวกเขา เนื่องจากใช้กระบวนการของการจัดระเบียบความรู้ที่ล้ำค่าของชาวประมงแต่ละ ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมทางทะเลมีบทบาทใหญ่ในการเล่นวัฒนธรรมไม่เพียง จำกัด ประวัติชีวิตของมนุษย์ ( UNESCO , 2008 ) มันเป็นประวัติศาสตร์ของความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อม ( รวมทั้งทรัพยากรชีวภาพ ) , ผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น และมนุษยชาติ ด้วยเหตุนี้การเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเกาะทางชีวะวัฒนธรรมความหลากหลายและนิเวศวิทยาความรู้แบบดั้งเดิมได้รับการยอมรับโดย IUCN ความละเอียด ( IUCN สหประชาชาติ 5115 ) สภาคองเกรสในการอนุรักษ์โลกที่เกาะเจจูใน 2012 ( Hong et al . , 2013 ) นอกจากนี้ การริเริ่มของเริ่มในเครือข่ายระหว่างประเทศในเอเชียแปซิฟิกภูมิภาค วัฒนธรรมและการใช้ประโยชน์ของมนุษย์ ในทรัพยากรชีวภาพทางทะเลที่สำคัญข้อมูลที่ควรจะใช้ร่วมกันกับเครือข่ายนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์อย่างยั่งยืนของพวกเขาแนวคิดและปรัชญาเกี่ยวกับ ' bioculture และความหลากหลาย ' ( มาฟฟิ , 2001 ) และดินแดน ( ทะเล ) ทิวทัศน์ ( Hong et al . , 2010 ) จึงเป็นปัญหาสำคัญที่เกิดขึ้นใหม่ทั้งความหลากหลายทางชีวภาพและความหลากหลายทางวัฒนธรรม .

ขอบคุณ
งานวิจัยเป็นส่วนหนึ่งของ " การสำรวจแห่งชาติของน้ำขึ้นน้ำลงแฟลต ในเกาหลี " ของกระทรวงที่ดิน ขนส่ง และกิจการทางทะเลงานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยมูลนิธิวิจัยแห่งชาติของเกาหลี แกรนท์ ( nrf-2009-361-a00007 ) เราขอบคุณที่ประชาชนในท้องถิ่น โดยเฉพาะสี่คน นาง inmo ชอย choonil ชอย จอง และ sunggu จงซัน คิม ที่อาศัยอยู่ในเกาะ daebu พูดเกี่ยวกับวัฒนธรรมทางทะเลและชายฝั่งของพวกเขาและเก็บเครื่องมือประมง
.