There is enough evidence(p < 0.05)

There is enough evidence
(p < 0.05) that the beans with shell have greater concentrations
of water and VFA than the beans without shell, which is expected
because shell is in contact with the mucilage where the main fermentation
changes occurs. The drying kinetics for water and VFAs
are plotted in Fig. 4–8. It can be observed that the kinetic of water,
acetic, propionic and butyric acids represented in a semi-log scale
show an approximate linear trend one hour after of the drying
beginning. Iso-butyric acid kinetic has the greatest dispersion
probably because that this component concentration in beans
was at the limits of detection.The linear behavior was confirmed by fitting the experimental
drying kinetics, at t > 1 h, to a linear model in semi-log scale,
which results in the continuous lines plotted in Figs. 4–8.
The slopes of these lines ðm) and their 95% interval confidence limits
(calculated with Eq. (17)) were applied in Eq. (15) jointly with their
characteristic length ðl ¼ lz) listed in Table 1, for the calculation of
average diffusivities, and their confidence interval. The whole set
of the results are listed in Table 3.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลักฐานเพียงพอ(p < 0.05) เปลือกถั่วมีความเข้มข้นมากขึ้นน้ำและ VFA กว่าเมล็ดไม่มีเปลือก ซึ่งคาดว่าเนื่องจากเปลือกมีสารเมือกติดต่อกับที่หมักหลักการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น จลนพลศาสตร์การอบแห้งน้ำและ VFAsมีพล็อตในรูป 4-8 มันสามารถจะสังเกตที่การเคลื่อนไหวของน้ำโพรพิโอนิ อะซิติกและกรดแกมแสดงระดับกึ่งล็อกแสดงแนวโน้มเชิงเส้นการประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากอบแห้งจุดเริ่มต้น กรดบิวทีริก Iso ที่เคลื่อนไหวมีการกระจายตัวมากที่สุดอาจเป็นเพราะที่ความเข้มข้นส่วนประกอบนี้ในถั่วคือเวลาจำกัดของการตรวจสอบ ลักษณะการทำงานเชิงเส้นได้รับการยืนยันโดยการทดลองการอบแห้ง จลนพลศาสตร์ที่ t > 1 ชม. เป็นแบบจำลองเชิงเส้นในขนาดกึ่งล็อกซึ่งผลลัพธ์ในบรรทัดต่อเนื่องพล็อตในมะเดื่อ. 4-8ลาด ðm บรรทัดเหล่านี้) และช่วงความเชื่อมั่นช่วง 95% ของ(คำนวณ ด้วย Eq. (17)) ใช้ใน Eq. (15) ร่วมกับพวกเขาความยาวลักษณะ ðl ¼ lz) แสดงในตารางที่ 1 สำหรับการคำนวณเฉลี่ย diffusivities และช่วงความเชื่อมั่นของพวกเขา ทั้งชุดผลลัพธ์จะแสดงในตารางที่ 3 นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลักฐานเพียงพอ
(p <0.05) ที่ถั่วที่มีเปลือกมีความเข้มข้นมากขึ้น
ของน้ำและ VFA กว่าถั่วเปลือกโดยไม่ต้องซึ่งคาดว่า
เพราะเปลือกในการติดต่อกับเมือกที่หมักหลัก
การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น จลนพลศาสตร์การอบแห้งสำหรับน้ำและ VFAs
มีการวางแผนในรูป 4-8 ก็สามารถที่จะตั้งข้อสังเกตว่าการเคลื่อนไหวของน้ำ
อะซิติกกรดโพรพิโอนิและ butyric ตัวแทนในระดับกึ่งล็อก
แสดงประมาณเชิงเส้นแนวโน้มหนึ่งชั่วโมงหลังจากที่ของการอบแห้ง
เริ่มต้น การเคลื่อนไหวกรด ISO-butyric มีการกระจายตัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
อาจจะเป็นเพราะความเข้มข้นส่วนนี้ในถั่ว
อยู่ในขอบเขตของพฤติกรรมเชิงเส้น detection.The ได้รับการยืนยันโดยการปรับทดลอง
จลนพลศาสตร์การอบแห้งที่ t> 1 ชั่วโมงเพื่อให้รูปแบบเชิงเส้นกึ่งเข้าสู่ระบบ ขนาด
ซึ่งส่งผลให้สายการอย่างต่อเนื่องในพล็อตมะเดื่อ 4-8.
ลาดของเส้นเหล่านี้ DM) และ 95% ข้อ จำกัด ช่วงความเชื่อมั่นของพวกเขา
(คำนวณด้วยสม. (17)) ถูกนำไปใช้ในสมการ (15) ร่วมกับพวกเขา
DL ลักษณะยาว¼ LZ) ที่ระบุไว้ในตารางที่ 1 สำหรับการคำนวณของ
สัมประสิทธิ์การแพร่เฉลี่ยและช่วงความเชื่อมั่นของพวกเขา ทั้งชุด
ของผลที่มีการระบุไว้ในตารางที่ 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลักฐานเพียงพออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ถั่วที่มีเปลือกมีความเข้มข้นมากขึ้นของน้ำและลดลงกว่าเมล็ดไม่มีเปลือก ซึ่งคาดว่าเพราะเปลือกจะสัมผัสกับเมือกที่หมักหลักการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทางจลนพลศาสตร์การอบแห้งและน้ำ vfasจะวางแผนในรูปที่ 4 – 8 จะสามารถสังเกตได้ว่า พลังงานจลน์ของน้ํากรดโพรพิออนิก และกรดบิว , แสดงในระดับกึ่งล็อกแสดงแนวโน้มเชิงเส้น ประมาณหนึ่งชั่วโมง หลังจากการอบแห้งเริ่มต้น ISO butyric acid พลังงานจลน์มีการกระจายมากที่สุดอาจเป็นเพราะว่าส่วนประกอบของถั่วอยู่ในขอบเขตของการตรวจสอบ พฤติกรรมเชิงยืนยันโดยการทดลองจลนพลศาสตร์การอบแห้งที่ t > 1 H , แบบจำลองเชิงเส้นในแบบบันทึกกึ่งซึ่งผลในการต่อเนื่องสายวางแผนในมะเดื่อ . 4 – 8ความชันของเส้นเหล่านี้ð M ) และช่วงความเชื่อมั่นร้อยละ 95 จำกัด( คำนวณกับอีคิว ( 17 ) ) มาใช้อีคิว ( 15 ) ร่วมกับคุณลักษณะความยาวðผม¼แอล ) ที่ระบุไว้ในตารางที่ 1 สำหรับการคำนวณของdiffusivities เฉลี่ยของช่วงความเชื่อมั่น . ทั้งชุดของผลลัพธ์ที่แสดงในตารางที่ 3