Aggressive periodontitisAggressive

Aggressive periodontitis
Aggressive periodontitis replaces the category “early onset periodontitis” which in the 1989 AAP and 1993 European classifications embraced a number of diseases affecting young patients. It was felt that the use of this new term addressed the clinical characteristics of the disease while avoiding the controversial age barrier. While generally patients in this category would be under the age of 30, it is recognized that older patients may also experience periods of more rapid attachment loss. It also avoids the dilemma frequently confronted using the 1989 classification as to where to place certain patients. For example, deciding whether a young adult with generalized periodontal destruction has rapidly progressive periodontitis or generalized juvenile periodontitis under the 1989 classification highlights the problem with age dependency and rates of progression. A diagnosis of generalized juvenile periodontitis, which has persisted into adulthood, requires knowledge of the time of onset. Alternatively, the condition may be a rapidly progressive periodontitis. However, making this diagnosis requires knowledge of rates of progression and time of onset which can only be gained from previous records, which in many cases may or may not be available (Fig 7). Further, is it appropriate to classify it as a juvenile periodontitis when the patient is now an adult? Should the classification be changed to something else and, if so, what? It may not fit into any of our categories. One purpose of a classification system is to provide a framework in which to undertake orderly treatment of a disease. In this instance the classification system is contributing to confusion and is not suggesting appropriate treatment. Should we be carrying out treatment appropriate for a rapidly progressive disease or treatment for a generalized juvenile periodontitis which may no longer be rapidly progressive? Localized juvenile periodontitis has a circumpubertal onset and progresses very rapidly for a number of years then frequently goes into remission,32 becoming more generalized and, as Suzuki33 suggests, clinically similar to adult (chronic) periodontitis. Thus, we may be treating what under the 1999 classification is a chronic periodontitis. The new classification system attempts to avoid these problems by simplifying the diagnosis. The treatment dilemma, however, may still exist with the new classification when we have imperfect knowledge of the disease history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปริทันต์ก้าวร้าวAggressive periodontitis replaces the category “early onset periodontitis” which in the 1989 AAP and 1993 European classifications embraced a number of diseases affecting young patients. It was felt that the use of this new term addressed the clinical characteristics of the disease while avoiding the controversial age barrier. While generally patients in this category would be under the age of 30, it is recognized that older patients may also experience periods of more rapid attachment loss. It also avoids the dilemma frequently confronted using the 1989 classification as to where to place certain patients. For example, deciding whether a young adult with generalized periodontal destruction has rapidly progressive periodontitis or generalized juvenile periodontitis under the 1989 classification highlights the problem with age dependency and rates of progression. A diagnosis of generalized juvenile periodontitis, which has persisted into adulthood, requires knowledge of the time of onset. Alternatively, the condition may be a rapidly progressive periodontitis. However, making this diagnosis requires knowledge of rates of progression and time of onset which can only be gained from previous records, which in many cases may or may not be available (Fig 7). Further, is it appropriate to classify it as a juvenile periodontitis when the patient is now an adult? Should the classification be changed to something else and, if so, what? It may not fit into any of our categories. One purpose of a classification system is to provide a framework in which to undertake orderly treatment of a disease. In this instance the classification system is contributing to confusion and is not suggesting appropriate treatment. Should we be carrying out treatment appropriate for a rapidly progressive disease or treatment for a generalized juvenile periodontitis which may no longer be rapidly progressive? Localized juvenile periodontitis has a circumpubertal onset and progresses very rapidly for a number of years then frequently goes into remission,32 becoming more generalized and, as Suzuki33 suggests, clinically similar to adult (chronic) periodontitis. Thus, we may be treating what under the 1999 classification is a chronic periodontitis. The new classification system attempts to avoid these problems by simplifying the diagnosis. The treatment dilemma, however, may still exist with the new classification when we have imperfect knowledge of the disease history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก้าวร้าวปริทันต์ก้าวร้าวแทนที่หมวดหมู่ "ปริทันต์การโจมตีในช่วงต้น" ซึ่งในปี 1989 และ 1993 AAP จำแนกประเภทยุโรปกอดจำนวนของโรคที่ส่งผลต่อผู้ป่วยเด็ก
มันเป็นความรู้สึกว่าการใช้คำใหม่นี้แก้ไขลักษณะทางคลินิกของโรคขณะที่หลีกเลี่ยงอุปสรรคอายุขัดแย้ง ในขณะที่ผู้ป่วยทั่วไปในหมวดหมู่นี้จะอยู่ภายใต้อายุ 30 ก็จะได้รับการยอมรับว่าผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าอาจจะพบช่วงเวลาของการสูญเสียสิ่งที่แนบมาอย่างรวดเร็วมากขึ้น นอกจากนี้ยังหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกใช้บ่อย 1989 การจัดหมวดหมู่เป็นที่ที่จะวางผู้ป่วยบาง ยกตัวอย่างเช่นการตัดสินใจไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ด้วยการทำลายปริทันต์ทั่วไปมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วหรือปริทันต์ทั่วไปเด็กและเยาวชนอายุต่ำกว่าปี 1989 ไฮไลท์การจัดหมวดหมู่ปัญหาเกี่ยวกับการพึ่งพาอายุและอัตราของความก้าวหน้า การวินิจฉัยโรคปริทันต์เด็กและเยาวชนทั่วไปซึ่งได้หายเป็นผู้ใหญ่ต้องมีความรู้ถึงช่วงเวลาของการโจมตี อีกวิธีหนึ่งคือสภาพที่อาจจะเป็นความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วปริทันต์ อย่างไรก็ตามการวินิจฉัยโรคนี้ต้องมีความรู้ของอัตราของความก้าวหน้าและเวลาที่เริ่มมีอาการซึ่งสามารถได้รับจากการบันทึกก่อนหน้านี้ซึ่งในหลายกรณีอาจจะหรืออาจไม่สามารถใช้ได้ (รูปที่ 7) ต่อไปก็มีความเหมาะสมที่จะจัดเป็นปริทันต์เด็กและเยาวชนเมื่อผู้ป่วยอยู่ในขณะนี้ผู้ใหญ่? ควรจัดหมวดหมู่จะมีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นและหากดังนั้นสิ่งที่? มันอาจจะไม่พอดีกับประเภทใดประเภทหนึ่งของเรา วัตถุประสงค์หนึ่งของระบบการจำแนกคือการให้กรอบในการที่จะดำเนินการรักษาเป็นระเบียบเรียบร้อยของโรค ในกรณีนี้ระบบการจัดหมวดหมู่เป็นที่เอื้อให้เกิดความสับสนและไม่ได้แสดงให้เห็นการรักษาที่เหมาะสม เราควรจะดำเนินการรักษาที่เหมาะสมสำหรับโรคที่มีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วหรือการรักษาสำหรับเด็กและเยาวชนทั่วไปปริทันต์ซึ่งอาจจะไม่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว? ภาษาท้องถิ่นปริทันต์เด็กและเยาวชนมีการโจมตี circumpubertal และดำเนินไปอย่างรวดเร็วสำหรับจำนวนของปีที่แล้วบ่อยครั้งที่จะเข้าสู่การให้อภัย 32 มากขึ้นทั่วไปและเป็น Suzuki33 แนะนำทางการแพทย์ที่คล้ายกับผู้ใหญ่ (เรื้อรัง) ปริทันต์ ดังนั้นเราอาจจะรักษาสิ่งที่อยู่ภายใต้ 1999 จำแนกเป็นปริทันต์อักเสบเรื้อรัง ระบบการจัดหมวดหมู่ใหม่พยายามที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้โดยการลดความซับซ้อนของการวินิจฉัย ขึ้นเขียงรักษา แต่อาจจะยังคงอยู่กับการจัดหมวดหมู่ใหม่เมื่อเรามีความรู้ที่ไม่สมบูรณ์ของประวัติศาสตร์การเกิดโรค