Theoretical Framework for the Study

Theoretical Framework for the Study
Cultures
Important research about cultures has differentiated between high-context cultures and low-context cultures. The definition of culture articulated by Hofstede and Hofstede (2010) is that “every person carries within him or herself patterns of thinking and feeling and potential acting that were learned throughout their lifetime” (p. 2). They defined high-context cultures in which direct communication is minimal because most of the information is in the immediate physical and social environment and little is encoded. This type of communication is common in collectivist cultures such as that of Saudi Arabia. This reflects the great significance of body language in general and of gestures in particular. A low-context culture, on the other hand, is “one in which the mass of information is vested in the explicit code which is typical of individualist cultures” (Hofstede & Hofstede, 2010, p. 89). When information is embedded in an explicit code, few if any contextual details or clues are provided to the receiver regarding the message and the meaning is almost entirely enveloped within and understood through the actual words that are communicated. According to Gupta (2010),
High context cultures are ones in which people tend to be indirect and formal communicators. People from low context cultures tend to be direct and informal communicators. Groups that have high context communication styles combine verbal and nonverbal messages to convey the entire meaning. A listener must read between the lines and add nonverbal nuances to fully understand the message. (para. 9)
Similarly, according to Borisoff and Victor (2007), “In high context cultures, members rely heavily on inferred meaning while in low context cultures people strive hard to find a literal meaning” (as cited in Corvette, 2007, p. 104). Borisoff and Victor (1989) also found that
…high-context cultures include the Chinese, Korean, Japanese, Vietnamese, Arabian and Greek cultures as well as, to a lesser extent, the Spanish and Italian cultures (as cited in Corvette, 2007, p. 103). Saudi Arabia would be classified as having a high-context culture whereby context is of great significance to the discernment of meaning. (p. 23)
In online communication, context is not able to play as great a role as it plays in many other forms of interaction. Given the fact that online communication is effected bywritten means, it follows that the study participants were not able to offer any subtle, non-verbal cues through tone of voice and body language, which are critical aspects of face-to-face communication in the Saudi culture. When learners engage in online communication, the role of context is far less significant than in conventional communication and this, in turn, affects their locus of control. Saudi female students – the group from which the subjects of this study were drawn – usually display external locus of control and this impairs their ability to independently make major decisions in their lives. In high-context cultures such as that of Saudi Arabia, people are especially willing to use social power to accomplish their goals. Given the fact that the use of the Internet impairs the traditional, non-verbal means of communicating social power, it follows that Saudi students’ engagement in online learning is teaching them to become more independent and to take charge of their own decisions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบทฤษฎีเพื่อการศึกษา
วัฒนธรรม
การวิจัยที่สำคัญเกี่ยวกับวัฒนธรรมที่แตกต่างได้ระหว่างวัฒนธรรมบริบทสูงและวัฒนธรรมบริบทต่ำ ความหมายของวัฒนธรรมก้องโดย Hofstede และ Hofstede (2010) นั่นคือ "ทุกคนดำเนินการภายในตัวเขาหรือตัวเองรูปแบบของความคิดและความรู้สึกที่มีศักยภาพและการแสดงที่ได้รับการเรียนรู้ตลอดชีวิตของพวกเขา" (พี. 2) พวกเขากำหนดบริบทสูงในการที่สื่อสารโดยตรงมีน้อยเพราะส่วนใหญ่ของข้อมูลที่อยู่ในสภาพแวดล้อมทางกายภาพและสังคมทันทีและเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เข้ารหัส ประเภทของการสื่อสารนี้เป็นเรื่องธรรมดาในวัฒนธรรมฝ่ายซ้ายเช่นว่าซาอุดีอาระเบีย นี้สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของภาษากายทั่วไปและท่าทางโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วัฒนธรรมต่ำบริบทในมืออื่น ๆ ที่เป็น "หนึ่งในสิ่งที่มวลของข้อมูลที่จะตกเป็นของรหัสอย่างชัดเจนซึ่งเป็นเรื่องปกติของวัฒนธรรมปัจเจกชน" (Hofstede & Hofstede, 2010, พี. 89) เมื่อข้อมูลถูกฝังอยู่ในรหัสที่ชัดเจนไม่กี่ถ้ารายละเอียดตามบริบทใด ๆ หรือเบาะแสที่มีไว้เพื่อรับเกี่ยวกับข้อความและความหมายเกือบจะห่อหุ้มทั้งหมดภายในและเข้าใจด้วยคำพูดที่เกิดขึ้นจริงที่มีการสื่อสาร ตาม Gupta (2010),
วัฒนธรรมบริบทสูงจะเป็นคนที่ผู้คนมีแนวโน้มที่จะสื่อสารทางอ้อมและเป็นทางการ คนที่มาจากวัฒนธรรมบริบทต่ำมีแนวโน้มที่จะสื่อสารโดยตรงและไม่เป็นทางการ กลุ่มที่มีรูปแบบการสื่อสารบริบทสูงรวมข้อความด้วยวาจาและอวัจนภาษาในการถ่ายทอดความหมายทั้งหมด ผู้ฟังจะต้องอ่านระหว่างบรรทัดและเพิ่มความแตกต่างอวัจนภาษาที่จะเข้าใจข้อความ (พารา. 9)
ในทำนองเดียวกันตาม Borisoff และวิกเตอร์ (2007), "ในบริบทวัฒนธรรมที่สูงสมาชิกต้องพึ่งพาความหมายสรุปในขณะที่ผู้คนในบริบทวัฒนธรรมต่ำพยายามอย่างหนักที่จะหาความหมายที่แท้จริง" (ตามที่อ้างถึงในเรือลาดตระเวน 2007 พี. 104) Borisoff และวิกเตอร์ (1989) ยังพบว่า
... บริบทสูง ได้แก่ จีน, เกาหลี, ญี่ปุ่น, เวียดนาม, อาหรับและภาษากรีกวัฒนธรรมรวมทั้งในระดับน้อย, วัฒนธรรมสเปนและอิตาลี (ตามที่อ้างถึงในเรือลาดตระเวน 2007 พี. 103) ซาอุดีอาระเบียจะถูกจัดว่ามีวัฒนธรรมสูงบริบทโดยบริบทมีความสำคัญมากที่จะฉลาดของความหมาย (พี. 23)
ในการสื่อสารออนไลน์บริบทจะไม่สามารถเล่นเป็นบทบาทที่ดีในขณะที่มันเล่นในรูปแบบอื่น ๆ ของการมีปฏิสัมพันธ์ รับความจริงว่าการสื่อสารออนไลน์จะได้รับผลกระทบ bywritten หมายถึงมันตามที่เข้าร่วมการศึกษาไม่สามารถที่จะนำเสนอใด ๆ ที่ลึกซึ้งความหมายที่ไม่ใช่คำพูดผ่านน้ำเสียงและภาษากายซึ่งเป็นด้านที่สำคัญของใบหน้าเพื่อใบหน้าในการสื่อสาร วัฒนธรรมซาอุดีอาระเบีย เมื่อผู้เรียนมีส่วนร่วมในการสื่อสารออนไลน์บทบาทของบริบทที่อยู่ไกลอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าในการสื่อสารและการชุมนุมนี้ในที่สุดก็ส่งผลกระทบต่อความเชื่ออำนาจของพวกเขาจากการควบคุม นักเรียนหญิงซาอุ - กลุ่มที่เรื่องของการศึกษาครั้งนี้ถูกวาด - มักจะแสดงความเชื่ออำนาจภายนอกของการควบคุมและบั่นทอนความสามารถในการเป็นอิสระในการตัดสินใจที่สำคัญในชีวิตของพวกเขา ในวัฒนธรรมบริบทสูงเช่นว่าซาอุดีอาระเบียคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งยินดีที่จะใช้พลังทางสังคมที่จะบรรลุเป้าหมายของพวกเขา รับความจริงว่าการใช้อินเทอร์เน็ตบั่นทอนดั้งเดิมหมายถึงไม่ใช่คำพูดของการสื่อสารพลังทางสังคมมันตามที่นักเรียนมีส่วนร่วมของซาอุดีอาระเบียในการเรียนรู้ออนไลน์คือการสอนให้พวกเขากลายเป็นอิสระมากขึ้นและจะใช้ค่าใช้จ่ายในการตัดสินใจของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรอบทฤษฎีการศึกษา

ที่สำคัญวัฒนธรรมวิจัยเกี่ยวกับวัฒนธรรมมีความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมวัฒนธรรมบริบทบริบทสูงและต่ำ ความหมายของวัฒนธรรมการพูดชัดแจ้งและโดยฮอฟสติดฮอฟสติด ( 2010 ) นั่นคือ " ทุกคนมีเขาหรือเธอ ภายใน รูปแบบวิธีคิดและความรู้สึกและศักยภาพการแสดงที่เรียนรู้ตลอดชีวิตของพวกเขา " ( หน้า 2 ) They defined high-context cultures in which direct communication is minimal because most of the information is in the immediate physical and social environment and little is encoded. This type of communication is common in collectivist cultures such as that of Saudi Arabia. This reflects the great significance of body language in general and of gestures in particular. A low-context culture, on the other hand, is “one in which the mass of information is vested in the explicit code which is typical of individualist cultures” (Hofstede & Hofstede, 2010, p. 89). When information is embedded in an explicit code, few if any contextual details or clues are provided to the receiver regarding the message and the meaning is almost entirely enveloped within and understood through the actual words that are communicated. According to Gupta (2010),
High context cultures are ones in which people tend to be indirect and formal communicators. People from low context cultures tend to be direct and informal communicators. Groups that have high context communication styles combine verbal and nonverbal messages to convey the entire meaning. A listener must read between the lines and add nonverbal nuances to fully understand the message. (para. 9)
Similarly, according to Borisoff and Victor (2007), “In high context cultures,สมาชิกอาศัยทั้งความหมายในบริบทวัฒนธรรมในขณะที่น้อยคนพยายามอย่างหนักเพื่อค้นหาความหมาย " ( อ้างใน Corvette , 2550 , หน้า 104 ) borisoff และวิคเตอร์ ( 1989 ) นอกจากนี้ยังพบว่า
. . . . . . . วัฒนธรรมบริบทสูง ได้แก่ จีน , เกาหลี , ญี่ปุ่น , เวียดนาม , อาหรับและวัฒนธรรมกรีก เช่น ในขอบเขตที่น้อยกว่า วัฒนธรรมสเปนและอิตาลี ( ตามที่อ้างใน Corvette , 2550 , หน้า