This specificity results from the h

This specificity results from the hydrogen-bonding
capacities of the bases themselves. Adenine and thymine form two
hydrogen bonds, and guanine and cytosine form three hydrogen
bonds. The specificity of molecular interactions within the DNA
molecule allows one to predict the sequence of nucleotides in one
polynucleotide strand if the sequence of nucleotides in the complementary
strand is known (24). Although the hydrogen bonds
themselves are relatively weak, the number of hydrogen bonds
within a DNA molecule results in a very stable molecule that
would never spontaneously separate under physiological conditions.
There are many possibilities for hydrogen-bonding between
pairs of heterocyclic bases. Most important are the hydrogenbonded
basepairs A:T and G:C that were proposed by Watson and
Crick in their double-helix structure of DNA (3,24). However,
other forms of base-pairing have been described (25,26). In addition,
hydrophobic interactions between the stacked bases in the
double helix lend additional stability to the DNA molecule.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้ specificity ผลลัพธ์จากงานไฮโดรเจนกำลังของฐานตัวเอง แบบ adenine และไทมีนสองพันธบัตรไฮโดรเจน และ guanine และ cytosine ฟอร์ม 3 ไฮโดรเจนพันธบัตร Specificity โต้ตอบระดับโมเลกุลภายในดีเอ็นเอช่วยให้การทำนายลำดับของนิวคลีโอไทด์ในโมเลกุลpolynucleotide สแตรนถ้าลำดับของนิวคลีโอไทด์ในการเสริมสแตรนด์มีชื่อเสียง (24) แม้ว่าการขายหุ้นกู้ไฮโดรเจนตัวเองจะค่อนข้างอ่อนแอ จำนวนพันธบัตรไฮโดรเจนภายในโมเลกุลดีเอ็นเอผลโมเลกุลมีเสถียรภาพมากที่ไม่ธรรมชาติจะแยกสภาวะสรีรวิทยามีโอกาสมากสำหรับไฮโดรเจนที่ยึดระหว่างคู่ของฐาน ๔๒๓ สำคัญที่สุดอยู่ hydrogenbondedbasepairs A:T และ G:C ที่ถูกนำเสนอ โดย Watson และคริกในโครงสร้างเกลียวคู่ของดีเอ็นเอ (3,24) อย่างไรก็ตามรูปแบบอื่น ๆ ของการจับคู่ฐานได้อธิบายไว้ (25,26) นอกจากนี้โต้ตอบ hydrophobic ระหว่างฐานซ้อนในการเกลียวคู่ช่วยเพิ่มเสถียรภาพให้โมเลกุลดีเอ็นเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจำเพาะนี้เป็นผลมาจากไฮโดรเจนพันธะความจุของฐานของตัวเอง adenine
และรูปแบบที่มีนสองพันธะไฮโดรเจนและguanine และ cytosine
สามรูปแบบไฮโดรเจนพันธบัตร ความจำเพาะของการสื่อสารภายในโมเลกุลดีเอ็นเอโมเลกุลช่วยให้หนึ่งในการทำนายลำดับของนิวคลีโอในหนึ่งสาระPolynucleotide ถ้าลำดับของนิวคลีโอในเสริมสาระเป็นที่รู้จักกัน(24) แม้ว่าพันธะไฮโดรเจนตัวเองเป็นที่ค่อนข้างอ่อนแอจำนวนพันธบัตรไฮโดรเจนภายในผลโมเลกุลดีเอ็นเอเป็นโมเลกุลที่มีเสถียรภาพมากที่จะไม่แยกเป็นธรรมชาติภายใต้เงื่อนไขทางสรีรวิทยา. มีความเป็นไปได้มากสำหรับพันธะไฮโดรเจนระหว่างมีคู่ของฐานเฮ ที่สำคัญที่สุดคือ hydrogenbonded basepairs A: T และ G: C ที่ได้รับการเสนอโดยวัตสันและคริกในโครงสร้างเกลียวคู่ดีเอ็นเอของพวกเขา(3,24) อย่างไรก็ตามรูปแบบอื่น ๆ ของการจับคู่ฐานได้รับการอธิบาย (25,26) นอกจากนี้การมีปฏิสัมพันธ์กับน้ำระหว่างฐานซ้อนกันในเกลียวคู่ยืมเพิ่มเติมเพื่อความมั่นคงโมเลกุลดีเอ็นเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เฉพาะเจาะจงผลลัพธ์จากพันธะไฮโดรเจน
ความจุของฐานตัวเอง และแบบสอง
เพลินตาและพันธะไฮโดรเจน และกัวนีน และย้ายถิ่นรูปแบบ 3
ไฮโดรเจนพันธบัตร ความจำเพาะของปฏิสัมพันธ์ระหว่างโมเลกุลภายในโมเลกุลดีเอ็นเอ
ช่วยหนึ่งที่จะทำนายลำดับของนิวคลีโอไทด์ในหนึ่ง
โพลีนิวคลีโอไทด์เกลียวถ้าลำดับของนิวคลีโอไทด์ในประกอบ
ชายหาดเป็นที่รู้จักกัน ( 24 ) แม้ว่าไฮโดรเจนพันธบัตร
ตัวเองค่อนข้างอ่อนแอ หมายเลขของพันธะไฮโดรเจนภายในโมเลกุลดีเอ็นเอผล

ในโมเลกุลมีเสถียรภาพมากที่ไม่เคยได้แยกภายใต้เงื่อนไขทางสรีรวิทยา .
มีความเป็นไปได้มากสำหรับพันธะไฮโดรเจนระหว่าง
คู่ของเฮเบส ที่สำคัญที่สุดคือ hydrogenbonded
พบ : T และ G :C ที่ถูกเสนอโดย Watson และ
คริกในโครงสร้างเกลียวคู่ของดีเอ็นเอของพวกเขา ( 3,24 ) อย่างไรก็ตาม
รูปแบบอื่น ๆของฐานการจับคู่ได้ถูกอธิบายไว้ ( 25,26 ) นอกจากนี้ ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
) ซ้อนกันในฐาน
เกลียวคู่ให้ยืมเสถียรภาพเพิ่มเติมในโมเลกุลดีเอ็นเอ