Clinical resultsTable 2shows the re

Clinical results

Table 2shows the results for the 69 patients who completed the crossover period. With active pacing, peak Vo2 increased 1.37 ml/min/kg (95% confidence interval [CI] 1.99 to 0.76; p < 0.001) (Fig. 2A), and Vo2 at the anaerobic threshold increased 0.87 ml/min/kg (95% CI 1.35 to 0.40; p < 0.001), compared with inactive pacing. The distance walked in 6 min was 26 m longer with active pacing (95% CI 48 to 5; p = 0.021). The quality-of-life score improved 4.7 points with active pacing (95% CI 8.5 to 0.9; p = 0.015). The NYHA functional class significantly improved by 0.25 class points with active pacing (95% CI 0.38 to 0.11; p = 0.001). No carryover or period effects were observed. There were no significant differences in any end point improvement between patients with a pacemaker and patients with an ICD, or between patients paced with LV coronary vein leads and those with epicardial screw-in leads.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ทางคลินิกตาราง 2shows ผลลัพธ์ผู้ป่วย 69 ที่เสร็จสมบูรณ์ระยะไขว้ กับใช้ pacing, Vo2 สูงสุดเพิ่มขึ้น 1.37 ml/min/kg (95% ช่วงความเชื่อมั่น [CI] 1.99-0.76; p < 0.001) (Fig. 2A), และ Vo2 ที่ขีดจำกัดไม่ใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้น 0.87 ml/min/kg (95% CI 1.35-0.40; p < 0.001), เทียบกับ pacing ไม่ ระยะทางการเดินใน 6 นาที 26 เมตรยาวกับใช้ pacing (95% CI 48 5; p = 0.021) คะแนนคุณภาพชีวิตดีขึ้นใช้ pacing 4.7 สถาน (95% CI 8.5-0.9; p = 0.015) ชั้นทำงาน NYHA มากขึ้น 0.25 คลาจุดกับใช้ pacing (95% CI 0.38-0.11; p = 0.001) ไม่ carryover หรือผลรอบระยะเวลาที่ดำเนินการ มีเป้าหมายไม่แตกต่างกันในการปรับปรุงจุดสิ้นสุด ระหว่าง pacemaker ผู้ป่วยและผู้ป่วยที่ มีการ ICD หรือ ระหว่างศึกษาได้กับ LV หัวใจหลอดเลือดดำของผู้ป่วย และผู้ที่ มี epicardial สกรูในเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลทางคลินิกตาราง 2shows ผลสำหรับ 69 ผู้ป่วยที่เสร็จสิ้นระยะเวลาที่ครอสโอเวอร์ ด้วยการเว้นระยะการใช้งานสูงสุด VO2 เพิ่มขึ้น 1.37 มล. / นาที / กก. (95% ช่วงความเชื่อมั่น [CI] 1.99-0.76; p <0.001) (. รูปที่ 2A) และ VO2 ที่เกณฑ์ไม่ใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้น 0.87 มล. / นาที / kg (95 % CI 1.35-0.40; p <0.001) เมื่อเทียบกับเดินไปเดินมาไม่ได้ใช้งาน ระยะทางเดิน 6 นาที 26 เมตรอีกต่อไปกับการเว้นระยะการใช้งาน (95% CI 48-5; p = 0.021) คะแนนคุณภาพชีวิตดีขึ้น 4.7 จุดที่มีการเว้นระยะการใช้งาน (95% CI 8.5-0.9; p = 0.015) ชั้นการทำงานที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ NYHA 0.25 จุดที่ระดับที่มีการเว้นระยะการใช้งาน (95% CI 0.38-0.11; p = 0.001) ไม่มียกยอดหรือผลระยะเวลาที่ถูกตั้งข้อสังเกต ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการปรับปรุงจุดสิ้นสุดใด ๆ ระหว่างผู้ป่วยที่มีผู้นำและผู้ป่วยที่มี ICD หรือระหว่างผู้ป่วยที่รวดเร็วด้วยนำไปสู่เส้นเลือดหัวใจตีบเลเวลและผู้ที่มี epicardial สกรูในการนำไปสู่การเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางผลลัพธ์ทางคลินิก

2shows ผลสำหรับผู้ป่วยที่ระยะเวลา 69 เสร็จครอสโอเวอร์ การใช้ออกซิเจนสูงสุดกับการใช้งานการจับจังหวะเพิ่มขึ้น 1.37 ml / min / กิโลกรัม ( 95% ช่วงความเชื่อมั่น [ CI ] 1.99 ถึง 0.76 ; p < 0.001 ) ( รูปที่ 2A ) , และการใช้ออกซิเจนที่จุดเริ่มล้าเพิ่มขึ้น 0.87 มิลลิลิตรต่อนาทีต่อกิโลกรัม ( 95% CI 1.35 ถึง 0.40 ; p < 0.001 ) เมื่อเทียบกับการเต้นๆ .ระยะทางที่เดินได้ใน 6 นาที 26 เมตร ยาวด้วยปราดเปรียวเดิน ( 95% CI 48 5 ; p = 0.021 ) คะแนนคุณภาพชีวิตดีขึ้น 4.7 คะแนนกับปราดเปรียวเดิน ( 95% CI 8.5 ถึง 0.9 ; p = 0.015 ) การ nyha หน้าที่เรียน เพิ่มขึ้น 0.25 จุด โดยเรียนกับ Active pacing ( 95% CI 0.38 0.11 ; P = 0.001 ) ไม่มีคงไปหรือระยะเวลาผลพบว่าไม่มีความแตกต่างใด ๆระหว่างผู้ป่วยกับจุดสิ้นสุดโครงการเครื่องกระตุ้นหัวใจและผู้ป่วยกับอุปกรณ์ หรือระหว่างผู้ป่วยกับ LV สภาพหลอดเลือดเวนา และผู้ที่มี epicardial สกรูในนัก