3.2. Comparison of externally rando

3.2. Comparison of externally randomized intervals
The coverage fluctuations and expected length of the externally randomized split sample Wilson, U(−1/2, 1/2) Wilson
and Stevens intervals are compared in Fig. 3. The U(−1/2, 1/2) interval improves upon the split sample interval about as
much as the split sample interval improves upon the standard Wilson interval. Unlike the split sample and U(−1/2, 1/2)
intervals, the Stevens interval has coverage exactly equal to 1−α for all values of p, so that there are no coverage oscillations
at all. The difference in expected length between the intervals is quite small for all combinations of p and n and is decreasing
in n. The Stevens interval is shorter when p is close to 0 or 1, but wider when p is close to 1/2. When n = 20 the difference
in expected length is at most 0.018 and when n = 100 it is at most 0.002.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 การเปรียบเทียบช่วง randomized ภายนอกความผันผวนของความครอบคลุมและความยาวที่คาดไว้ของแยก randomized ภายนอกอย่าง Wilson, Wilson U(−1/2, 1/2)และช่วง Stevens มีการเปรียบเทียบใน Fig. 3 U (−1/2, 1/2) ช่วงเพิ่มตามช่วงเวลาแบ่งตัวอย่างเกี่ยวกับการเป็นมากเป็นตัวอย่างการแบ่ง ช่วงการปรับปรุงเมื่อช่วง Wilson มาตรฐาน ซึ่งแตกต่างจากการแยกตัวอย่างและ U (−1/2, 1/2)ช่วง ช่วง Stevens มีความครอบคลุมตรงเท่ากับ 1−α สำหรับทุกค่าของ p เพื่อให้มีการแกว่งไม่ครอบคลุมทั้งหมด ความแตกต่างในความยาวที่คาดว่าระหว่างช่วงค่อนข้างเล็กสำหรับชุดทั้งหมดของ n และ p และจะลดลงใน n ช่วง Stevens จะสั้นเมื่อ p เป็น 0 หรือ 1 แต่กว้างเมื่อ p เป็น 1/2 เมื่อ n = 20 ความแตกต่างคาดว่า ความยาวที่สุด 0.018 และเมื่อ n = 100 ห้อง 0.002 ส่วนใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . การเปรียบเทียบภายนอกแบบช่วงเวลา
ความคุ้มครองความผันผวนและความยาวของตัวอย่างสุ่มแยกไว้ภายนอก วิลสัน , u ( − 1 / 2 , 1 / 2 ) และ สตีเวนวิลสัน
ช่วงเวลาเมื่อเทียบในรูปที่ 3 U ( − 1 / 2 , 1 / 2 ) ช่วงปรับปรุงเมื่อแยกกลุ่มตัวอย่างช่วงเวลาเกี่ยวกับ
มากแบ่งตัวอย่างช่วงปรับปรุงเมื่อช่วง วิลสัน มาตรฐานซึ่งแตกต่างจากการแบ่งตัวอย่างและ U ( − 1 / 2 , 1 / 2 )
ช่วงเวลา ช่วงเวลา สตีเว่น ได้ข่าวว่าเท่ากับ 1 −αสำหรับทุกค่าของ p , เพื่อให้มีการสั่น
ที่ไม่ครอบคลุมทั้งหมด ความแตกต่างในความยาวที่คาดหวังระหว่างช่วงเวลาค่อนข้างเล็กสำหรับชุดค่าผสมของ P และ N และลดลงในช่วง
. สตีเว่นสั้นเมื่อ P คือใกล้ 0 หรือ 1แต่กว้างขึ้นเมื่อ P อยู่ใกล้กับ 1 / 2 เมื่อ n = 20 ความแตกต่างในความยาวที่สุด
คาดว่า 0.018 และเมื่อ n = 100 อยู่มากที่สุดใน .