ครอบครัวของฉันเมื่อก่อน ครอบครัวของ

ครอบครัวของฉัน
เมื่อก่อน ครอบครัวของฉันมีทั้งหมด 5 คน มีน้องหมา1ตัว มียาย พ่อ แม่ น้องสาว และฉัน
เมื่อก่อนเราก็อยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตัวเอง เมื่อฉันโตขึ้นน้องก็โตขึ้น แน่นอนอยู่แล้วว่า
ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ก็จำเป็นต้องแยกย้ายกันไปทำมาหากิน พ่อก็ไปทำงานที่หนึ่ง แม่ก็ไปทำงานที่หนึ่ง และแล้วเรื่องเศร้าๆก็เกิดขึ้น จากครอบครัวที่เคยอบอุ่นแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน ก็คือ พ่อกับแม่ของฉันได้หย่าร้างกันประมาณหนึ่งปีที่แล้ว สาเหตุก็เกิดจากหลายอย่างซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกท้อแท้ หมดกำลังใจแต่ก็ต้องสู้ เพื่ออนาคต และแย่ไปกว่านั้นปกติฉันก็เป็นคนสมองช้าจำอะไรไม่ค่อยได้อยู่แล้วยิ่งมาเจอกับปัญหาในครอบครัว มันยิ่งทำให้ฉันปวดหัว เหนื่อยใจ สมาธิไม่ค่อยมีในเวลาเรียนอีกด้วย ส่วนฉันก็มาเรียนในเมือง น้องก็เรียนอยู่กับยายก็อยู่บ้านกับน้องหมาชื่อ ยุ่งยิ่ง ยายของฉันรักมันมาก เวลายายไปทุ่งนาน้องยุ่งก็ตามไปด้วยทุกครั้ง เวลาน้องกลับจากโรงเรียน น้องหมาก็จะวิ่งไปรับที่หน้าประตูทุกวัน ส่วนฉันก็ได้กลับบ้านเฉพาะเวลาวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เท่านั้นเวลากลับบ้านไปยายก็จะบอกกับฉันเสมอว่าถ้าฉันเรียนจบได้ทำงานไม่ว่าจะไปทำงานอยู่ที่ไหน ยายจะไปอยู่ด้วยฉะนั้นฉันจึงจะพยายามตั้งใจเรียนให้จบและจะพยายามให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครอบครัวของฉัน
เมื่อก่อนครอบครัวของฉันมีทั้งหมด 5 คนมีน้องหมา 1 ตัวมียายพ่อแม่น้องสาวและฉัน
เมื่อก่อนเราก็อยู่ด้วยกัน เมื่อฉันโตขึ้นน้องก็โตขึ้น
ก็จำเป็นต้องแยกย้ายกันไปทำมาหากินพ่อก็ไปทำงานที่หนึ่งแม่ก็ไปทำงานที่หนึ่งและแล้วเรื่องเศร้า ๆ ก็เกิดขึ้น ก็คือ หมดกำลังใจ แต่ก็ต้องสู้เพื่ออนาคต มันยิ่งทำให้ฉันปวดหัวเหนื่อยใจสมาธิไม่ค่อยมีในเวลาเรียนอีกด้วยส่วนฉันก็มาเรียนในเมือง ยุ่งยิ่งยายของฉันรักมันมาก เวลาน้องกลับจากโรงเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อก่อนครอบครัวของฉันครอบครัวของฉันมีทั้งหมด 5 คนมีน้องหมา 1 ตัวมียายพ่อแม่น้องสาวและฉัน
เมื่อก่อนเราก็อยู่ด้วยกันแต่ตอนนี้ต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตัวเองเมื่อฉันโตขึ้นน้องก็โตขึ้นแน่นอนอยู่แล้วว่า
ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ก็จำเป็นต้องแยกย้ายกันไปทำมาหากินพ่อก็ไปทำงานที่หนึ่งแม่ก็ไปทำงานที่หนึ่งและแล้วเรื่องเศร้าๆก็เกิดขึ้นจากครอบครัวที่เคยอบอุ่นแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากเหลือเกินก็คือสาเหตุก็เกิดจากหลายอย่างซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจแต่ก็ต้องสู้เพื่ออนาคตและแย่ไปกว่านั้นปกติฉันก็เป็นคนสมองช้าจำอะไรไม่ค่อยได้อยู่แล้วยิ่งมาเจอกับปัญหาในครอบครัวมันยิ่งทำให้ฉันปวดหัวสมาธิไม่ค่อยมีในเวลาเรียนอีกด้วยส่วนฉันก็มาเรียนในเมืองน้องก็เรียนอยู่กับยายก็อยู่บ้านกับน้องหมาชื่อยุ่งยิ่งยายของฉันรักมันมากเวลายายไปทุ่งนาน้องยุ่งก็ตามไปด้วยทุกครั้งเวลาน้องกลับจากโรงเรียนส่วนฉันก็ได้กลับบ้านเฉพาะเวลาวันหยุดเสาร์ - อาทิตย์เท่านั้นเวลากลับบ้านไปยายก็จะบอกกับฉันเสมอว่าถ้าฉันเรียนจบได้ทำงานไม่ว่าจะไปทำงานอยู่ที่ไหน