It was hard to get a painting that

It was hard to get a painting that was despicable enough so that no one would hang it--everybody was hanging everything. It was almost acceptable to hang a dripping paint rag, everybody was accustomed to this. The one thing everyone hated was commercial art; apparently they didn't hate that enough, either."--Roy Lichtenstein, 1963
Roy Lichtenstein began producing Pop Art paintings--based on the imagery of consumerism and popular culture--in the early 1960s, and he is most often associated with paintings and prints based on comic strips. When once asked how he selected his images, the artist explained, "I go through comic books looking for material which seems to hold possibilities for painting, both in its visual impact and the impact of its written message. I try to take messages which are kind of universal . . . completely meaningless or so involved that they become ludicrous."

Although not based on an actual comic-book image, Artist's Studio No. 1 (Look Mickey) is stylistically similar to Lichtenstein's cartoon translations. Following a centuries-old tradition in Western art in which artists use their own studios as subject matter, he depicts his artistic environment and acknowledges his accomplishment as an artist by including examples of his pioneering works such as Look Mickey (1961) and Couch (1961). However, unlike other more traditional representations of artists' studios, Lichtenstein satirizes his own work by painting the space in the impersonal comic-strip style that made him famous.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับภาพวาดที่เป็นที่น่ารังเกียจมากพอเพื่อที่ว่าไม่มีใครที่จะแขวน - ทุกคนถูกแขวนทุกอย่าง มันเป็นที่ยอมรับได้เกือบที่จะแขวนผ้าสีหยดทุกคนได้คุ้นเคยกับการนี้ ทุกคนเกลียดสิ่งหนึ่งที่เป็นศิลปะในเชิงพาณิชย์; เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เกลียดพอที่จะทำให้ทั้ง "-. รอย Lichtenstein 1963
Roy Lichtenstein เริ่มผลิตภาพวาดศิลปะป๊อป - ขึ้นอยู่กับภาพของการคุ้มครองผู้บริโภคและวัฒนธรรมที่เป็นที่นิยม - ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 และเขาก็ส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวข้องกับ ภาพวาดและภาพพิมพ์บนพื้นฐานของการ์ตูน. เมื่อถามว่าเขาเลือกภาพของศิลปินอธิบายว่า "ฉันไปถึงหนังสือการ์ตูนที่กำลังมองหาวัสดุซึ่งดูเหมือนว่าจะถือเป็นไปได้สำหรับการวาดภาพทั้งในผลกระทบต่อภาพและผลกระทบของการเขียนข้อความของตน . ฉันพยายามที่จะใช้ข้อความที่เป็นชนิดของสากล . . สมบูรณ์ความหมายหรือมีส่วนร่วมเพื่อให้พวกเขากลายหัวเราะ. "แม้ว่าจะไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของภาพหนังสือการ์ตูนที่เกิดขึ้นจริงของศิลปินสตูดิโอฉบับที่1 (ดูมิกกี้) เป็นสไตล์คล้ายกับ Lichtenstein ของการแปลการ์ตูน. ตามประเพณีมีอายุหลายศตวรรษในศิลปะตะวันตกที่ ศิลปินใช้สตูดิโอของตัวเองเป็นเรื่องที่เขาแสดงให้เห็นถึงสภาพแวดล้อมทางศิลปะของเขาและยอมรับความสำเร็จของเขาในฐานะศิลปินโดยรวมทั้งตัวอย่างของงานสำรวจของเขาเช่นดูมิกกี้ (1961) และที่นอน (1961). แต่แตกต่างจากคนอื่น ๆ การแสดงแบบดั้งเดิมมากขึ้นของศิลปิน สตูดิโอ, Lichtenstein เสียดสีทำงานของตัวเองโดยการวาดภาพพื้นที่ในรูปแบบการ์ตูนแถบไม่มีตัวตนที่ทำให้เขามีชื่อเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับภาพวาดที่น่ารังเกียจเพียงพอเพื่อให้ไม่มีใครจะแขวนมัน . . . ทุกคนอยู่ทุกอย่าง มันเกือบจะเป็นที่แขวนผ้าหยดสี ทุกคนคุ้นเคยกับนี้ สิ่งหนึ่งที่ทุกคนเกลียด เป็นพาณิชย์ศิลป์ ; เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เกลียดที่เพียงพอด้วย " - Roy Lichtenstein , 1963
รอย ลิคเทนสไทน์เริ่มผลิตศิลปะภาพวาด -- ตามจินตภาพของบริโภคนิยมและได้รับความนิยมวัฒนธรรม -- ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 และเขามักเกี่ยวข้องกับภาพเขียนและพิมพ์ตามแถบการ์ตูน เมื่อถามว่า เขาเลือกรูปของเขา ศิลปินอธิบาย " ผมผ่านหนังสือการ์ตูนมองหาวัสดุที่ดูเหมือนว่าจะถือความเป็นไปได้สำหรับจิตรกรรมทั้งผลกระทบภาพและผลกระทบของข้อความที่เขียนไว้ ฉันพยายามที่จะใช้ข้อความที่เป็นสากล . . . . . . . ไม่ได้มีความหมายอะไรเลยหรือที่เกี่ยวข้องที่พวกเขากลายเป็นสิ้นดี "

แต่ไม่ยึดตัวจริงหนังสือการ์ตูนภาพศิลปินสตูดิโอ ครั้งที่ 1 ( ดูมิกกี้ ) stylistically คล้ายกับ Lichtenstein การ์ตูนแปลต่อไปนี้เป็นศตวรรษเก่าประเพณีตะวันตกศิลปะที่ศิลปินใช้สตูดิโอของตนเอง เป็นเรื่องที่เขาแสดงให้เห็นสภาพแวดล้อมศิลปะของเขาและยอมรับความสำเร็จของเขาในฐานะศิลปิน โดยรวมถึงตัวอย่างผลงานบุกเบิกของเขาเช่นดูมิกกี้ ( 1961 ) และโซฟา ( 1961 ) อย่างไรก็ตาม แตกต่างจากภาพอื่น ๆแบบดั้งเดิมมากขึ้นของศิลปินสตูดิโอลิชเตนสไตน์ เสียดสีของเขาเองโดยการวาดภาพพื้นที่ในรูปแบบการ์ตูนที่ทำให้เขามีชื่อเสียง