Christmas won't be Christmas withou

Christmas won't be Christmas without any presents, grumbled Jo, lying on the rug.

It's so dreadful to be poor! sighed Meg, looking down at her old dress.

I don't think it's fair for some girls to have plenty of pretty things, and other girls nothing at all, added little Amy, with an injured sniff.

We've got Father and Mother, and each other, said Beth contentedly from her corner.

The four young faces on which the firelight shone brightened at the cheerful words, but darkened again as Jo said sadly, We haven't got Father, and shall not have him for a long time. She didn't say perhaps never, but each silently added it, thinking of Father far away, where the fighting was.

Nobody spoke for a minute; then Meg said in an altered tone, You know the reason Mother proposed not having any presents this Christmas was because it is going to be a hard winter for everyone; and she thinks we ought not to spend money for pleasure, when our men are suffering so in the army. We can't do much, but we can make our little sacrifices, and ought to do it gladly. But I am afraid I don't And Meg shook her head, as she thought regretfully of all the pretty things she wanted.

But I don't think the little we should spend would do any good. We've each got a dollar, and the army wouldn't be much helped by our giving that. I agree not to expect anything from Mother or you, but I do want to buy UNDINE AND SINTRAM for myself. I've wanted it so long, said Jo, who was a bookworm.

I planned to spend mine in new music, said Beth, with a little sigh, which no one heard but the hearth brush and kettle holder.

I shall get a nice box of Faber's drawing pencils. I really need them, said Amy decidedly.

Mother didn't say anything about our money, and she won't wish us to give up everything. Let's each buy what we want, and have a little fun. I'm sure we work hard enough to earn it, cried Jo, examining the heels of her shoes in a gentlemanly manner.

I know I do—teaching those tiresome children nearly all day, when I'm longing to enjoy myself at home, began Meg, in the complaining tone again.

You don't have half such a hard time as I do, said Jo. How would you like to be shut up for hours with a nervous, fussy old lady, who keeps you trotting, is never satisfied, and worries you till you you're ready to fly out the window or cry?

It's naughty to fret, but I do think washing dishes and keeping things tidy is the worst work in the world. It makes me cross, and my hands get so stiff, I can't practice well at all. And Beth looked at her rough hands with a sigh that any one could hear that time.

I don't believe any of you suffer as I do, cried Amy, for you don't have to go to school with impertinent girls, who plague you if you don't know your lessons, and laugh at your dresses, and label your father if he isn't rich, and insult you when your nose isn't nice.

If you mean libel, I'd say so, and not talk about labels, as if Papa was a pickle bottle, advised Jo, laughing.

I know what I mean, and you needn't be satirical about it. It's proper to use good words, and improve your vocabulary, returned Amy, with dignity.

Don't peck at one another, children. Don't you wish we had the money Papa lost when we were little, Jo? Dear me! How happy and good we'd be, if we had no worries! said Meg, who could remember better times.

You said the other day you thought we were a deal happier than the King children, for they were fighting and fretting all the time, in spite of their money.

So I did, Beth. Well, I think we are. For though we do have to work, we make fun of ourselves, and are a pretty jolly set, as Jo would say.

Jo does use such slang words! observed Amy, with a reproving look at the long figure stretched on the rug.

Jo immediately sat up, put her hands in her pockets, and began to whistle.

Don't, Jo. It's so boyish!

That's why I do it.

I detest rude, unladylike girls!

I hate affected, niminy-piminy chits!

Birds in their little nests agree, sang Beth, the peacemaker, with such a funny face that both sharp voices softened to a laugh, and the pecking ended for that time.

Really, girls, you are both to be blamed, said Meg, beginning to lecture in her elder-sisterly fashion. You are old enough to leave off boyish tricks, and to behave better, Josephine. It didn't matter so much when you were a little girl, but now you are so tall, and turn up your hair, you should remember that you are a young lady.

I'm not! And if turning up my hair makes me one, I'll wear it in two tails till I'm twenty, cried Jo, pulling off her net, and shaking down a chestnut mane. I hate to think I've got to grow up, and be Miss March, and wear long gowns, and look as prim as a China Aster! It's bad enough to be a girl, anyway, when I like boy's games and work and manners! I can't get over my disappointment in not being a boy. And it's worse than ever now, for I'm dying to go and fight with Papa. And I can only stay home and knit, like a poky old woman!

And Jo shook the blue army sock till the needles rattled like castanets, and her ball bounded across the room.

Poor Jo! It's too bad, but it can't be helped. So you must try to be contented with making your name boyish, and playing brother to us girls, said Beth, stroking the rough head with a hand that all the dish washing and dusting in the world could not make ungentle in its touch.

As for you, Amy, continued Meg, you are altogether to particular and prim. Your airs are funny now, but you'll grow up an affected little goose, if you don't take care. I I like your nice manners and refined ways of speaking, when you don't try to be elegant. But your absurd words are as bad as Jo's slang.

If Jo is a tomboy and Amy a goose, what am I, please? asked Beth, ready to share the lecture.

You're a dear, and nothing else, answered Meg warmly, and no one contradicted her, for the `Mouse' was the pet of the family.

As young readers like to know `how people look', we will take this moment to give them a little sketch of the four sisters, who sat knitting away in the twilight, while the December snow fell quietly without, and the fire crackled cheerfully within. It was a comfortable room, though the carpet was faded and the furniture very plain, for a good picture or two hung on the walls, books filled the recesses, chrysanthemums and Christmas roses bloomed in the windows, and a pleasant atmosphere of home peace pervaded it.

Margaret, the eldest of the four, was sixteen, and very pretty, being plump and fair, with large eyes, plenty of soft brown hair, a sweet mouth, and white hands, of which she was rather vain. Fifteen-year-old Jo was very tall, thin, and brown, and reminded one of a colt, for she never seemed to know what to do with her long limbs, which were very much in her way. She had a decided mouth, a comical nose, and sharp, gray eyes, which appeared to see everything, and were by turns fierce, funny, or thoughtful. Her long, thick hair was her one beauty, but it was usually bundled into a net, to be out of her way. Round shoulders had Jo, big hands and feet, a fly-away look to her clothes, and the uncomfortable appearance of a girl who was rapidly shooting up into a woman and didn't like it. Elizabeth, or Beth, as everyone called her, was a rosy, smooth-haired, bright-eyed girl of thirteen, with a shy manner, a timid voice, and a ;peaceful expression which was seldom disturbed. Her father called her `Little Miss Tranquillity', and the name suited her excellently, for she seemed to live in a happy world of her own, only venturing out to meet the few whom she trusted and loved. Amy, though the youngest, was a most important person, in her own opinion at least. A regular snow maiden, with blue eyes, and yellow hair curling on her shoulders, pale and slender, and always carrying herself like a young lady mindful of her manners. What the characters of the four sisters were we will leave to be found out.

The clock struck six and, having swept up the hearth, Beth put a pair of slippers down to warm. Somehow the sight of the old shoes had a good effect upon the girls, for Mother was coming, and everyone brightened to welcome her. Meg stopped lecturing, and lighted the lamp, Amy got out of the easy chair without being asked, and Jo forgot how tired she was as she sat up to hold the slippers nearer to the blaze.

They are quite worn out. Marmee must have a new pair.

I thought I'd get her some with my dollar, said Beth.

No, I shall! cried Amy.

I'm the oldest, began Meg, but Jo cut in with a decided, I'm the man of the family now Papa is away, and I shall provide the slippers, for he told me to take special care of Mother while he was gone.

I'll tell you what we'll do, said Beth, let's each get her something for Christmas, and not get anything for ourselves.

That's like you, dear! What will we get? exclaimed Jo.

Everyone thought soberly for a minute, then Meg announced, as if the idea was suggested by the sight of her own pretty hands, I shall give her a nice pair of gloves.

Army shoes, best to be had, cried Jo.

Some handkerchiefs, all hemmed, said Beth.

I'll get a little bottle of cologne. She likes it, and it won't cost much, so I'll have some left to buy my pencils, added Amy.

How will we give the things? asked Meg.

Put them on the table, and bring her in and see her open the bundles. Don't you remember how we used to do on our birthdays? answered Jo.

I used to be so frightened when it was my turn to sit in the chair with the crown on, and see you all come marching round to give the presents, with a kiss. I liked the things and the kisses, but it was dreadful to have you sit looking at me while I opened the bundles, said Beth, who was toasting her face and the bread for tea at the same time.

Let Marmee think we are getting things for ourselves, and then surprise her. We must go shopping tomorrow afternoon, Meg. There is so much to do about the play for Christmas night, said Jo, marching up and down, with her

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คริสมาสต์จะไม่คริสมาสต์ไม่แสดงใด ๆ grumbled โจ้ นอนบนพรมมันเป็น dreadful จึงจะดี ถอนหายใจเม็ก มองลงที่ชุดเก่าของเธอฉันไม่คิดว่า มันยุติธรรมสำหรับหญิงบางให้สวยสิ่ง และสาวอื่น ๆ มากมายอะไรเลย เพิ่มมีน้อย มีการสูดดมการบาดเจ็บเราได้มีพ่อและแม่ และแต่ละอื่น ๆ กล่าวว่า ชาว contentedly จากมุมของเธอหน้าหนุ่มสี่ที่ firelight shone สบาย ๆ ที่ร่าเริงคำ แต่ภาพที่มืดลงอีกเป็นโจ้กล่าวว่า เศร้า เราไม่มีพ่อ แล้วจะได้เขามาเป็นเวลานาน เธอไม่ได้บอกว่า อาจจะไม่เคย แต่ละอย่าเพิ่ม คิดไกล บิดาที่จะต่อสู้ได้ไม่มีใครพูดชั่ว แล้ว เม็กกล่าวว่า ในการเปลี่ยนแปลงเสียง คุณรู้เหตุผลที่แม่นำเสนอไม่มีใด ๆ ที่นำเสนอนี้คริสต์มาสถูก เพราะมันจะ หนาวหนักทุกคน และเธอคิดว่า เราไม่ควรใช้จ่ายเงินเพื่อความสุข เมื่อคนเรามีทุกข์นั้นในกองทัพ เราไม่มาก แต่เราสามารถทำให้ใจของเราเล็กน้อย และควรที่ยินดี แต่ฉันกลัวฉันไม่เม็กและจับหัวของเธอ ตามที่เธอคิดว่า regretfully สิ่งสวยทั้งหมดที่เธอต้องการแต่ฉันไม่คิดว่า น้อยเราควรใช้เวลาทำความดี เราละได้เป็นดอลลาร์ และกองทัพจะไม่สามารถมากช่วยเราให้ที่ ฉันตกลงที่ไม่คาดหวังอะไรจากคุณแม่หรือคุณ แต่ฉันต้องการซื้อ UNDINE และ SINTRAM ตัวเอง ฉันเคยอยากให้มันนาน ว่า โจ้ bookworm เป็นเจ้าฉันวางแผนจะใช้เหมืองในเพลงใหม่ กล่าวว่า เบธกับการแยกกันเล็กน้อย ซึ่งไม่มีใครได้ยินแต่ผู้ถือแปรงและกาต้มน้ำพื้นเตาฉันจะได้รับกล่องดินสอวาดของเฟเบอร์ดี จริง ๆ ต้องให้ ว่า มีหลับแม่ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการเงินของเรา และเธอไม่ต้องการเราให้ทุกอย่าง ลองละซื้ออะไรเราต้องการ และมีน้อยความสนุกสนาน ผมมั่นใจว่า เราทำงานหนักพอจะได้รับ ร้องโจ้ ตรวจสอบส้นรองเท้าของเธออย่างสุภาพบุรุษฉันรู้ว่า ฉันทำตัวสอนเด็ก ๆ น่าเบื่อเหล่านี้เกือบทุกวัน เมื่อฉันกำลังลิ้นกับตัวเองที่บ้าน เริ่มเม็ก ในเสียง complaining อีกคุณไม่มีครึ่งดังกล่าวยากเวลากับฉัน โจ้กล่าวว่า วิธีจะคุณต้องการปิดค่าชั่วโมงด้วยประสาท จู้จี้เก่าผู้หญิง ที่ช่วยให้คุณ trotting ไม่พอใจ และกังวลคุณจนคุณคุณพร้อมที่จะบินออกหน้าต่างหรือร้องไห้เป็นซนต้องกังวล แต่ผมคิดว่า ล้างจาน และเก็บรักษาสิ่งระเบียบเป็นการทำงานที่เลวร้ายที่สุดในโลก มันทำให้ผมข้าม และมือของฉันแข็งดังนั้น ฉันไม่สามารถฝึกที่ดีนั้น และเบธมองมือของเธอคร่าว ๆ กับแยกกันว่า ใดสามารถได้ยินนั้นผมไม่เชื่อว่า ของคุณประสบกับฉัน ร้องมี สำหรับคุณไม่จำเป็นต้องไปเรียนกับหญิงทะลึ่ง ที่ระบาดอยู่ถ้าคุณไม่รู้บทเรียนของคุณ และหัวเราะที่ชุดของคุณ และป้ายชื่อพ่อของคุณถ้าเขาไม่รวย และดูถูกเมื่อจมูกของคุณไม่ดีถ้าคุณหมายถึง คดีหมิ่นประมาท ฉันจะพูดได้ และไม่พูดถึงป้ายชื่อ ว่าปาป้าถูกขวดผักดอง แนะนำโจ้ หัวเราะผมรู้ว่าผมหมายถึง และคุณไม่จำเป็นต้องประเทียดเกี่ยวกับมัน เหมาะสมในการใช้คำที่ดี และปรับปรุงคำศัพท์ของคุณ ส่งคืน มีศักดิ์ศรีได้ไม่ peck ที่อื่น เด็ก ไม่ต้องมีเงินปาป้าหายไปเมื่อเราได้น้อย โจ รักฉัน ความสุข และดีอย่างไรเราจะ ถ้าเรามีไม่ต้องกังวล กล่าวว่า เม็ก ที่สามารถจำเวลาที่ดีคุณพูดในวันอื่น ๆ ที่คุณคิดว่า เรามีการจัดการท่านกษัตริย์เด็ก พวกเขาได้ต่อสู้ และมี fretting ตลอดเวลา แม้ว่าเงินของพวกเขาดังนั้น ค่ะ เบธ ดี ฉันคิดว่า เราเป็น ว่าเราต้องทำงาน เราทำให้ความสนุกของตนเอง และเป็นชุดสวยร่าเริง โจ้พูดนั้นโจ้ใช้คำสแลงดังกล่าว สังเกตมี ด้วยดู reproving ที่ตัวเลขยาวยืดบนพรมโจ้ทันทีนั่งขึ้น ใส่มือของเธอในกระเป๋าของเธอ แล้วเริ่ม whistleไม่ โจ้ มันเป็น boyish ดังนั้นที่ว่าทำไมฉันทำมันฉันเกลียดชังผู้หญิงหยาบ unladylikeฉันเกลียด chits ได้รับผลกระทบ niminy-piminyเห็นนกในรังของพวกเขาน้อย สังเบธ พีซเมกเกอร์ ด้วยเช่นหน้าตลกทั้งคมชัดเสียงที่ก่อการหัวเราะ และจิกสิ้นสุดสำหรับเวลานั้นจริง ๆ ผู้หญิง คุณมีทั้งถูกตำหนิ ว่า เม็ก เริ่มต้นบรรยายในแฟชั่นของเธอพี่ sisterly คุณจะสามารถพอผละออกจากเทคนิค boyish ประพฤติดี Josephine มันไม่ได้สำคัญมากเมื่อคุณมีสาวน้อย แต่ตอนนี้คุณมีสูงมาก และเปิดเส้นผมของคุณ คุณควรจำไว้ว่า คุณเป็นผู้หญิงสาวฉันไม่! และถ้าเปิดขึ้นผมทำให้ผมหนึ่ง ฉันจะใส่มันในหางสองจนฉันประมาณ 20 โจ้ ดึงออกสุทธิของเธอ และสั่นลงแผงคอ chestnut ฉันเกลียดคิดฉันได้ได้เติบโต และ นางสาวมีนาคม สวมชุดยาว และดูว่าพริมเป็นสเตอร์จีน มันไม่ดีพอที่จะ สาว หรือ เมื่อชอบเด็กเกม และทำงาน และมารยาท ฉันไม่สามารถรับผ่านความผิดหวังของฉันในการเด็กไม่ และจะเลวร้ายยิ่งกว่าเคยตอนนี้ สำหรับฉันกำลังตายไป และต่อสู้กับปาป้า และฉันเพียงสามารถอยู่บ้าน และ ถัก เช่นเฒ่า pokyและโจ้จับถุงเท้ากองทัพฟ้าจนเข็มที่ rattled เช่น castanets และลูกของเธอล้อมรอบหลังห้องโจ้ไม่ดี มันเลวร้ายเกินไป แต่ไม่สามารถช่วย ดังนั้น คุณต้องพยายามที่จะพึงพอใจการให้ชื่อของคุณ boyish และเล่นพี่สาว เรากล่าวว่า เบธ ตบหัวหยาบกับมือที่ล้างจานและปัดฝุ่นในโลกทั้งหมดไม่สามารถทำให้ ungentle ในการสัมผัสสำหรับคุณ มี ต่อเม็ก คุณได้ทั้งหมดเฉพาะ และพริม การออกอากาศก็ตลก แต่คุณจะเติบโตเป็นห่านน้อยได้รับผลกระทบ ถ้าคุณไม่ดูแล ฉันชอบคุณมารยาทดีและบริสุทธิ์วิธีการพูด เมื่อคุณไม่พยายามที่จะสวยงาม แต่คำของคุณไร้สาระจะไม่ดีที่เรียกโจโจ้เป็น tomboy และมีห่านเป็น สิ่งฉัน โปรด ถามชาว พร้อมที่จะร่วมการบรรยายคุณกำลังมีรัก อะไร ตอบเม็กอย่างอบอุ่น และไม่มีใคร contradicted เธอ สำหรับ 'เมาส์' เป็นสัตว์เลี้ยงของครอบครัวหนุ่มผู้อ่านต้องการให้รู้ว่า 'คนลักษณะ' เราจะใช้ช่วงเวลานี้เพื่อให้พวกเขาร่างน้อยของสี่น้อง นั่งถักไปในยามอาทิตย์อัสดง ขณะธันวาคม หิมะตกอย่างเงียบ ๆ ไม่มี และไฟไร cheerfully ภายใน มันเป็นห้องพักสะดวกสบาย ว่าพรมมีสีจาง และเฟอร์นิเจอร์ธรรมดามาก รูปดีหรือสองแขวนบนผนัง หนังสือกรอกข้อมูลใน recesses, chrysanthemums และกุหลาบคริสต์มาสบัวบานในหน้าต่าง และบรรยากาศรื่นรมย์ของบ้านถึงจะได้มาร์กาเร็ต คนโต 4 ถูก sixteen มากสวย กำลังอวบ และ ยุติธรรม มีตาขนาดใหญ่ ผมสีน้ำตาลอ่อน ปากหวาน และ มือสีขาว ที่เธอ vain ค่อนข้าง โจ้ห้าปีสูง บาง และสีน้ำตาล และแจ้งเตือนการค้น หนึ่งสำหรับเธอดูเหมือนไม่รู้จะทำอะไรกับเธอยาวแขนขา ซึ่งมีมากในทางของเธอ เธอได้เลือกปาก จมูก ตลก และคมชัด สีเทาตา ซึ่งปรากฏให้ เห็นทุกอย่าง และถูกด้วยจะรุนแรง ตลก หรือเด่น ผมยาว หนาเป็นความงามของเธอหนึ่ง แต่มันมักจะถูกรวมในสุทธิ ให้ออกจากทางของเธอ รอบไหล่มีโจ้ บิ๊กมือ และ เท้า ดูบินเก็บเสื้อผ้าของเธอ และลักษณะของผู้หญิงที่ถูกยิงอย่างรวดเร็วขึ้นเป็นผู้หญิง และไม่ชอบ อึดอัด อลิซาเบธ หรือเบธ ทุกคนเรียกเธอ ถูกสาวโรซี่ เรียบ haired ตาสว่างจาก thirteen มีลักษณะขี้อาย เสียงเป็นพิเศษ และ นิพจน์สงบซึ่งไม่ใคร่มีรบกวน พ่อของเธอเรียกเธอ 'น้อยนางสาวเงียบ' และชื่อเหมาะสมเธอเชิญ สำหรับเธอดูเหมือนจะอยู่ในโลกความสุขของตนเอง เฉพาะรองตรงกับสิ่งที่เธอเชื่อ และรัก มี แม้ว่าอายุน้อยที่สุด เป็นบุคคลสำคัญที่สุด ในความคิดของตนเองที่ มีหิมะทั่วไปหญิงสาว กับตาสีฟ้า สีเหลืองผมดัดผมบนหัวไหล่ของเธอ ซีด และ เรียว และการถือครองตัวเองเสมอเช่นผู้หญิงเด็กคำนึงถึงมารยาทของเธอ ที่ตัวของน้องสาวสี่ได้เราจะปล่อยให้ไปได้พบนาฬิกาหลงหก และ มีกวาดค่าพื้นเตา เบธใส่คู่รองเท้าแตะลงอุ่น อย่างใด สายตาของรองเท้าเก่าได้ผลดีเมื่อหญิง แม่กำลัง และทุกคนสบาย ๆ ต้อนรับเธอ เม็กหยุดปาฐกถา และโคมไฟไฟส่องสว่าง มีได้จากเก้าอี้พักผ่อนโดยไม่ต้องถูกถาม และโจลืมวิธีเบื่อเธอขณะที่เธอนั่งขึ้นเพื่อเก็บรองเท้าแตะใกล้กับเปลวไฟนอกจากนี้พวกเขาค่อนข้างจะทรุดโทรม Marmee ต้องมีคู่ใหม่คิดว่า จะได้รับบางส่วนของเธอกับฉันดอลลาร์ เบธกล่าวว่าไม่ ฉันจะ มีการร้องฉันเก่าแก่ที่สุด เริ่มเม็ก แต่โจ้ตัด ด้วยตัวเลือก ฉันเป็นคนในครอบครัวตอนนี้ปาป้าเป็น และฉันจะให้รองเท้าแตะที่ สำหรับเขาบอกฉันจะเอาใจแม่ในขณะที่ กำลังหายไปฉันจะบอกคุณว่าเราจะทำ กล่าวว่า เบธ เราได้รับของเธอสำหรับคริสต์มาส และไม่รับอะไรสำหรับตนเองที่มีเช่นคุณ รัก เราจะได้อะไร ทางหลุดรอดโจ้ทุกคนคิดว่า soberly ชั่ว แล้วเม็กประกาศ ถ้าความคิดแนะนำตามสายตาของตนเองมือสวย ฉันจะให้เธอถุงมือคู่สวยทหารรองเท้า ดีที่สุดที่จะได้ ร้องโจ้บางผ้าเช็ดหน้า ทั้งหมด hemmed เบธกล่าวฉันจะได้รับขวดเล็ก ๆ ของโคโลญจน์ เธอชอบ และมันจะไม่ค่าใช้จ่ายมาก ดังนั้นจะมีบางซ้ายซื้อดินสอของฉัน เพิ่มมีวิธีเราจะให้สิ่งที่ เม็กถามเก็บตัว และนำเธอ และเห็นเธอเปิดรวมกลุ่ม คุณไม่จำว่า เราเคยทำในวันเกิดของเราหรือไม่ โจ้ตอบเคยจะกลัวเมื่อฉันเปิดให้นั่งในเก้าอี้มีมงกุฎบน และดูทั้งหมดมาสวนสนามรอบให้แสดง มีการจูบ เสียดายสิ่งและการจูบ แต่ก็ dreadful ให้คุณนั่งมองทีขณะเปิดรวมกลุ่ม กล่าวว่า เบธ ที่ถูก toasting ใบหน้าของเธอและขนมปังสำหรับชาในเวลาเดียว กันให้ Marmee คิดว่า เราจะได้รับสิ่งในตนเอง แล้ว แปลกใจเธอ เราต้องไปซื้อวันพรุ่งนี้บ่าย เม็ก ไม่ว่าจะเกี่ยวกับการเล่นในคืนคริสต์มาส กล่าวว่า โจ้ สวนสนามขึ้นและลง มีเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คริสมาสต์จะไม่เป็นคริสมาสต์โดยไม่ต้องนำเสนอใด ๆ บ่นโจนอนอยู่บนพรม. ก็เพื่อให้น่ากลัวจะไม่ดี! ถอนหายใจขามองลงมาที่ชุดเก่าของเธอ. ฉันไม่คิดว่ามันยุติธรรมสำหรับผู้หญิงบางคนที่จะมีความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งที่สวยและผู้หญิงคนอื่น ๆ ไม่มีอะไรที่ทุกคนเข้ามาเล็ก ๆ น้อย ๆ เอมี่กับสูดอากาศได้รับบาดเจ็บ. เรามีพ่อและแม่ และแต่ละคนอื่น ๆ เบ ธ สมถะกล่าวว่าจากมุมของเธอ. สี่หน้าหนุ่มที่ส่องแสงไฟสว่างที่คำร่าเริง แต่มืดอีกครั้งเมื่อโจกล่าวว่าเศร้าเราไม่ได้มีบิดาและจะไม่ได้เขามาเป็นเวลานาน เวลา เธอไม่ได้บอกว่าอาจจะไม่เคย แต่แต่ละเพิ่มเงียบมันความคิดของพ่อที่อยู่ห่างไกลที่ซึ่งการต่อสู้เป็น. ไม่มีใครพูดนาที; แล้ว Meg กล่าวในโทนสีที่แตกต่างกันคุณแม่ทราบเหตุผลที่เสนอไม่ได้มีของขวัญหรือของคริสมาสต์นี้เป็นเพราะมันเป็นไปได้ในช่วงฤดูหนาวที่ยากสำหรับทุกคน และเธอคิดว่าเราไม่ควรที่จะใช้จ่ายเงินเพื่อความสุขเมื่อคนเรามีความทุกข์ดังนั้นในกองทัพ เราไม่สามารถทำอะไรได้มาก แต่เราสามารถทำให้การเสียสละเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราและควรจะทำมันอย่างมีความสุข แต่ฉันกลัวฉันไม่และ Meg ส่ายหัวของเธอขณะที่เธอคิดว่าเศร้าของทุกสิ่งที่เธออยากสวย. แต่ฉันไม่คิดว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราควรใช้จ่ายจะทำดีใด ๆ เราแต่ละคนมีเงินดอลลาร์และกองทัพจะไม่ได้รับความช่วยเหลือมากโดยการให้ของเราที่ ผมเห็นด้วยที่จะไม่คาดหวังอะไรจากแม่หรือคุณ แต่ฉันไม่ต้องการที่จะซื้อนางเงือกและ SINTRAM สำหรับตัวเอง ฉันอยากให้มันนานมากกล่าวว่าโจซึ่งเป็นหนอนหนังสือ. ฉันวางแผนที่จะใช้จ่ายในเหมืองเพลงใหม่กล่าวว่าเบ ธ กับถอนหายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่มีใครได้ยิน แต่แปรงครอบครัวและผู้ถือกาต้มน้ำ. ฉันจะได้รับความสุข กล่องร้างของดินสอวาดภาพ ผมต้องการให้พวกเขาเอมี่กล่าวว่าเด็ด. แม่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเงินของเราและเธอจะไม่ต้องการที่จะให้เราทุกอย่าง ให้แต่ละคนซื้อสิ่งที่เราต้องการและมีความสนุกเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมมั่นใจว่าเราทำงานหนักพอที่จะได้รับมันร้องไห้โจตรวจสอบส้นเท้าของรองเท้าของเธอในลักษณะที่เป็นสุภาพบุรุษ. ฉันรู้ว่าฉันจะสอนเด็กเหล่านั้นน่าเบื่อเกือบทุกวันเมื่อฉันปรารถนาที่จะเพลิดเพลินไปกับตัวเองที่บ้าน เริ่ม Meg ในเสียงบ่นอีกครั้ง. คุณไม่ได้ครึ่งหนึ่งเช่นเวลาที่ยากลำบากที่ผมทำโจกล่าวว่า วิธีที่คุณต้องการที่จะปิดเป็นเวลาหลายชั่วโมงกับประสาทจุกจิกหญิงชราที่ช่วยให้คุณวิ่งเหยาะ, ไม่เคยมีความพึงพอใจและความกังวลคุณจนกว่าคุณคุณพร้อมที่จะบินออกไปนอกหน้าต่างหรือร้องไห้? มันซนจะหงุดหงิด แต่ ฉันคิดว่าล้างจานและรักษาสิ่งที่เป็นระเบียบเรียบร้อยมีการทำงานที่เลวร้ายที่สุดในโลก มันทำให้ฉันข้ามและมือของฉันได้รับแข็งดังนั้นผมไม่สามารถปฏิบัติได้ดีที่ทั้งหมด และเบ ธ มองที่มือหยาบกร้านของเธอกับถอนหายใจที่คนใดคนหนึ่งจะได้ยินเวลานั้น. ผมไม่เชื่อว่าใด ๆ ของคุณประสบเป็นฉันร้องไห้เอมี่สำหรับคุณจะได้ไม่ต้องไปโรงเรียนกับสาวอ้อมค้อมที่เกิดภัยพิบัติ คุณถ้าคุณไม่ทราบว่าบทเรียนของคุณและหัวเราะเยาะชุดของคุณและป้ายคุณพ่อของคุณถ้าเขาไม่รวยและดูถูกคุณเมื่อจมูกของคุณไม่ดี. ถ้าคุณหมายถึงหมิ่นประมาทผมว่าอย่างนั้นและ ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับฉลากเช่นถ้าพ่อเป็นขวดดองแนะนำโจหัวเราะ. ผมรู้ว่าผมหมายและคุณไม่จำเป็นต้องเหน็บแนมเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องที่เหมาะสมในการใช้คำพูดที่ดีและปรับปรุงคำศัพท์ของคุณกลับมาเอมี่มีศักดิ์ศรี. ไม่โขกสับอีกคนหนึ่งเด็ก คุณไม่ต้องการเรามีเงินพ่อหายไปเมื่อเรามีเล็ก ๆ น้อย ๆ โจ? รักฉัน! วิธีที่ดีมีความสุขและเราต้องการจะเป็นถ้าเรามีกังวล! กล่าวว่าขาที่สามารถจำได้ว่าครั้งดีกว่า. คุณบอกว่าวันอื่น ๆ ที่คุณคิดว่าเราจัดการที่มีความสุขกว่าเด็กกษัตริย์เพราะพวกเขากำลังต่อสู้และ fretting ตลอดเวลาทั้งๆที่มีเงินของพวกเขา. ดังนั้นผมจึงเบ ธ ดีฉันคิดว่าเราเป็น เพราะถึงแม้ว่าเราจะมีการทำงานที่เราให้ความสนุกสนานของตัวเองและมีความครึกครื้นชุดสวยโจจะบอกว่า. โจไม่ใช้คำสแลงดังกล่าว! สังเกตเอมี่ด้วยรูปลักษณ์ที่ reproving รูปยาวเหยียดยาวอยู่บนพรม. โจทันทีลุกขึ้นนั่งเอามือของเธอในกระเป๋าของเธอและเริ่มที่จะเป่านกหวีด. อย่าโจ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กเลย! นั่นเป็นเหตุผลที่ผมทำมัน. ฉันเกลียดหยาบคายสาวไม่มีลักษณะสุภาพสตรี! ฉันเกลียดได้รับผลกระทบ Chits niminy-piminy! นกในรังเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาเห็นด้วยร้องเพลงเบ ธ ไกล่เกลี่ยด้วยเช่นใบหน้าตลกที่ทั้งเสียงคมชัดชะลอตัวลงไป หัวเราะและจิกสิ้นสุดวันที่ในช่วงเวลานั้น. จริงๆสาว ๆ คุณจะได้ทั้งสองจะถูกตำหนิกล่าวว่าขาเริ่มต้นการบรรยายในแฟชั่นพี่-น้องสาวของเธอ คุณอยู่ที่โตพอที่จะทิ้งเด็กเทคนิคและการปฏิบัติตนที่ดีกว่าโจเซฟิน มันไม่สำคัญมากเมื่อคุณเป็นสาวน้อย แต่ตอนนี้คุณจะสูงมากและเปิดขึ้นผมของคุณคุณควรจำไว้ว่าคุณจะเป็นหญิงสาว. ฉันไม่ได้! และถ้าเปิดขึ้นผมของฉันทำให้ฉันหนึ่งฉันจะสวมใส่มันในสองหางจนฉันยี่สิบร้องไห้โจดึงออกสุทธิของเธอและเขย่าลงแผงคอเกาลัด ฉันเกลียดที่จะคิดว่าฉันได้มีการเติบโตขึ้นและเป็น Miss March และสวมเสื้อคลุมยาวและดูเรียบร้อยที่สุดเท่าที่ประเทศจีน Aster! มันไม่ดีพอที่จะเป็นสาวแล้วเมื่อผมชอบเกมของเด็กและการทำงานและมารยาท! ฉันไม่สามารถได้รับมากกว่าความผิดหวังของฉันในการที่จะไม่เด็ก และมันเลวร้ายยิ่งกว่าที่เคยตอนนี้สำหรับฉันกำลังจะตายไปและต่อสู้กับพ่อ และผมสามารถอยู่ที่บ้านและถักเช่นคับแคบหญิงชรา! และโจส่ายถุงเท้ากองทัพสีฟ้าจนถึงเข็ม rattled เช่นฉิ่งและลูกของเธอกระโดดข้ามห้อง. โจแย่! มันเลวร้ายเกินไป แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ดังนั้นคุณต้องพยายามที่จะเป็นที่พึงพอใจกับการทำชื่อของคุณเป็นเด็กและพี่ชายเล่นให้เราสาวกล่าวว่าเบ ธ ลูบหัวหยาบด้วยมือทั้งหมดที่ล้างจานและปัดฝุ่นในโลกไม่สามารถทำให้มือหนักในสัมผัส. ในฐานะที่เป็น คุณเอมี่ยังคง Meg คุณจะโดยสิ้นเชิงที่จะโดยเฉพาะอย่างยิ่งและเป็นระเบียบ มาดของคุณจะตลกในขณะนี้ แต่คุณจะเติบโตขึ้นห่านเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้รับผลกระทบถ้าคุณไม่ดูแล ครั้งที่สองเช่นมารยาทที่ดีของคุณและวิธีการกลั่นของการพูดในเมื่อคุณไม่ได้พยายามที่จะสง่างาม แต่คำพูดที่ไร้สาระของคุณจะไม่ดีเท่าที่สแลงโจ. ถ้าโจเป็นทอมบอยและเอมี่ห่าน, สิ่งที่ฉันได้ไหม ถามเบ ธ พร้อมที่จะแบ่งปันบรรยาย. คุณรักและไม่มีอะไรอื่นตอบ Meg อย่างอบอุ่นและไม่มีใครแย้งของเธอสำหรับ `เมาส์ 'เป็นสัตว์เลี้ยงของครอบครัว. ในฐานะที่เป็นผู้อ่านหนุ่มอยากจะรู้ว่าคน ` ดู 'เราจะใช้ช่วงเวลานี้เพื่อให้พวกเขาร่างเล็ก ๆ ของน้องสาวทั้งสี่ซึ่งนั่งถักออกไปในเวลากลางคืนขณะที่หิมะธันวาคมลดลงอย่างเงียบ ๆ โดยไม่และไฟ crackled ความสุขภายใน มันเป็นห้องพักที่สะดวกสบายแม้ว่าพรมถูกจางหายไปและเฟอร์นิเจอร์ที่ธรรมดามากสำหรับภาพที่ดีหรือสองแขวนอยู่บนผนังหนังสือที่เต็มไปด้วยซุ้ม, เบญจมาศและดอกกุหลาบดอกคริสต์มาสในหน้าต่างและบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์ของความสงบสุขที่บ้านอบอวล มัน. มาร์กาเร็คนโตของสี่สิบหกและสวยมากเป็นอวบอ้วนและเป็นธรรมกับตาขนาดใหญ่มากมายของผมสีน้ำตาลอ่อนปากหวานและมือสีขาวซึ่งเธอก็ค่อนข้างไร้สาระ สิบห้าปีโจก็สูงมากบางและสีน้ำตาลและนึกถึงหนึ่งในเด็กหนุ่มเพราะเธอดูเหมือนจะไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะทำอย่างไรกับแขนขายาวของเธอซึ่งเป็นอย่างมากในทางของเธอ เธอมีปากตัดสินใจจมูกตลกและคมชัดดวงตาสีเทาที่ปรากฏจะเห็นทุกอย่างและเป็นผลัดที่รุนแรง, ตลก, หรือความคิด ความยาวของเธอผมหนาเป็นหนึ่งในความงามของเธอ แต่มันก็มักจะมาพร้อมเข้าสุทธิที่จะออกจากทางของเธอ ไหล่กลมมีโจมือใหญ่และเท้าลักษณ์บินไปกับเสื้อผ้าของเธอและการปรากฏตัวของหญิงสาวอึดอัดที่ถูกถ่ายภาพอย่างรวดเร็วขึ้นเป็นผู้หญิงและไม่ชอบมัน ลิซาเบ ธ หรือเบ ธ เป็นทุกคนเรียกเธอว่าเป็นสีดอกกุหลาบเรียบผมสาวสว่างตาสิบสามมีลักษณะขี้อาย, เสียงขี้อายและ; แสดงออกอย่างสันติซึ่งไม่ค่อยถูกรบกวน พ่อของเธอเรียกว่า 'ลิตเติ้ลมิสจิตใจ' ของเธอและเป็นชื่อที่เหมาะกับเธออย่างดีเพราะเธอดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่ในโลกที่มีความสุขของเธอเองเพียง venturing ออกไปพบไม่กี่คนที่เธอรักและไว้วางใจ เอมี่ แต่น้องคนสุดท้องเป็นคนที่สำคัญที่สุดในความคิดของเธอเองอย่างน้อย หญิงสาวหิมะปกติที่มีตาสีฟ้าและผมดัดผมสีเหลืองบนไหล่ของเธอซีดและเรียวและมักจะถือตัวเองเช่นเดียวกับหญิงสาวสติในมารยาทของเธอ สิ่งที่ตัวละครของน้องสาวทั้งสี่ถูกเราจะออกไปจะพบ. นาฬิกาหลงหกและหลังจากกวาดครอบครัวเบ ธ ใส่รองเท้าแตะลงไปที่อบอุ่น ยังไงก็เถอะสายตาของรองเท้าเก่ามีผลดีเมื่อสาว, แม่กำลังจะมาและทุกคนสดใสที่จะต้อนรับเธอ Meg หยุดการบรรยายและจุดเทียน, เอมี่ได้ออกจากเก้าอี้ได้ง่ายโดยไม่ต้องถูกถามและโจลืมวิธีเหนื่อยเธอเป็นขณะที่เธอลุกขึ้นนั่งที่จะถือรองเท้าแตะใกล้เปลวไฟ. พวกเขาจะสวมใส่ค่อนข้างออก Marmee ต้องมีคู่ใหม่. ฉันคิดว่าฉันรับเธอบางคนที่มีเงินดอลลาร์ของฉันเบ ธ กล่าว. ไม่ฉันจะ! ร้องไห้เอมี่. ฉันที่เก่าแก่ที่สุดที่เริ่มเม็ก แต่โจตัดด้วยการตัดสินใจที่ผมเป็นผู้ชายในครอบครัวตอนนี้พ่ออยู่ห่างออกไปและฉันจะให้รองเท้าแตะเพราะเขาบอกให้ฉันดูแลพิเศษของแม่ ในขณะที่เขาก็หายไป. ฉันจะบอกคุณในสิ่งที่เราจะทำกล่าวว่าเบ ธ ให้แต่ละคนได้รับสิ่งที่เธอสำหรับคริสมาสต์และไม่ได้รับอะไรเพื่อตัวเราเอง. นั่นเป็นเหมือนที่คุณรัก! สิ่งที่เราจะได้รับ? อุทานโจ. ทุกคนคิดอย่างมีสติสัมปชัญญะนาทีแล้ว Meg ประกาศเช่นถ้าความคิดที่ถูกแนะนำโดยสายตาของมือสวยของเธอเองฉันจะให้เธอเป็นคู่ที่ดีของถุงมือ. รองเท้ากองทัพที่ดีที่สุดที่จะได้ร้องโจผ้าเช็ดหน้าบางทั้งหมดเรียงรายกล่าวว่าเบ ธ . ฉันจะได้รับขวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของโคโลญจ์ เธอชอบมันและมันจะไม่เสียค่าใช้จ่ายมากดังนั้นฉันจะมีบางส่วนที่เหลือที่จะซื้อดินสอของฉันเพิ่มเอมี่. วิธีการที่เราจะให้สิ่งที่? ถาม Meg. ใส่ไว้บนโต๊ะและพาเธอและเห็นเธอเปิดการรวมกลุ่ม คุณจำไม่ได้วิธีการที่เราใช้ในการทำในวันเกิดของเราหรือไม่ ตอบโจ. ผมเคยเป็นกลัวดังนั้นเมื่อได้มีการเปิดของฉันไปนั่งในเก้าอี้ที่มีมงกุฎและดูทุกท่านมาเดินรอบที่จะให้ของขวัญกับจูบ สิ่งที่ผมชอบและจูบ แต่มันก็น่ากลัวจะมีคุณนั่งมองผมในขณะที่ผมเปิดการรวมกลุ่มกล่าวว่าเบ ธ ที่ถูกย่างใบหน้าและขนมปังสำหรับชาในเวลาเดียวกันเธอ. ให้ Marmee คิดว่าเราจะได้รับสิ่งที่ สำหรับตัวเองแล้วแปลกใจของเธอ เราต้องไปช้อปปิ้งในช่วงบ่ายวันพรุ่งนี้ Meg มีมากที่จะทำเกี่ยวกับการเล่นในคืนคริสมาสต์กล่าวว่าโจเดินขึ้นและลงกับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คริสต์มาสจะไม่เป็นคริสต์มาส โดยไม่เสนอ คร่ำครวญ โจ , นอนบนพรม

มันน่ากลัวที่จะเป็นคนจน ถอนหายใจเม็ก ก้มมองชุดเก่าของเธอ

ผมไม่คิดว่ามันยุติธรรมสำหรับผู้หญิงบางคนมีความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งที่สวยและสาว ๆคนอื่นเลย เพิ่มเล็กน้อย เอมี่ กับผู้ได้รับบาดเจ็บ สูดอากาศ

เราก็มี พ่อ และ แม่ และแต่ละอื่น ๆ กล่าวว่า เบธ สมถะจากมุมของเธอ

สี่หนุ่มใบหน้าที่แสงไฟจากในห้องส่องสว่างที่คำพูดที่ร่าเริง แต่มืดไปอีกครั้ง เมื่อ โจ บอกว่า เสียดาย เราไม่มีพ่อ และไม่มีเขามานานแล้ว เธอไม่ได้พูดหรือว่าไม่ แต่แต่ละเพิ่มอย่างเงียบ ๆแล้ว คิดว่าพ่อไกลที่ไหนกัน

ไม่มีใครพูดสักครู่ แล้วเม็ก กล่าวว่า ในการเปลี่ยนโทนสีคุณรู้เหตุผลที่แม่เสนอไม่มีของขวัญคริสต์มาสนี้เป็นเพราะว่ามันเป็นฤดูหนาวที่ยากสำหรับทุกคน และคิดว่าเราไม่ควรที่จะใช้จ่ายเงินเพื่อความสุขเมื่อคนของเราต้องเดือดร้อนในกองทัพ เราก็ทำอะไรไม่ได้มาก แต่เราสามารถเสียสละเล็ก ๆน้อย ๆของเรา และควรจะทำมันด้วยความยินดี แต่ฉันเกรงว่าฉันไม่และเม็กสั่นหัวของเธออย่างที่คิดเสียดาย ทุก สิ่ง ที่ เขา ต้องการ สวย

แต่ผมไม่คิดว่าเราควรจะใช้เวลาน้อยจะทำอะไรดี เราต่างมีดอลลาร์ และกองทัพก็จะไม่มาก โดยเราช่วยให้มัน ผมเห็นด้วยที่จะไม่คาดหวังอะไรจากแม่ หรือ คุณ แต่ฉันต้องการที่จะซื้อและ sintram นดีเน่เอง ฉันต้องการมันนานมาก บอกว่า โจ ที่เป็นหนอนหนังสือ

ฉันวางแผนที่จะใช้เวลาของฉันในเพลงใหม่บอกว่าเบ็ธถอนหายใจเล็กน้อย ซึ่งไม่มีใครได้ยิน แต่เตาแปรงและถือกาน้ำ

ผมจะได้กล่องสวย เฟก็วาดดินสอ ฉันต้องการมันจริงๆ ว่าเอมี่เด็ด

แม่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับ เงินของเรา และจะไม่ขอให้เรายอมแพ้ได้ทุกอย่าง ให้แต่ละซื้อสิ่งที่เราต้องการและมีความสนุกเล็ก ๆน้อย ๆฉันแน่ใจว่าเราตั้งใจมากพอที่จะได้รับมัน ร้อง โจ สอบส้นของรองเท้าของเธอในลักษณะที่สุภาพ

ฉันรู้ฉันสอนเด็กน่าเบื่อเกือบทุกวัน เมื่อฉันต้องการที่จะสนุกกับตัวเองที่บ้าน เริ่มเม็กในเสียงบ่นอีกแล้ว

คุณ ไม่ ได้ ครึ่งหนึ่งเช่นยากเวลาที่ผมทำ บอกว่า โจ วิธีที่คุณจะชอบที่จะหุบปากชั่วโมงกับประสาทจู้จี้ของหญิงชราที่ช่วยให้คุณ trotting เป็นไม่พอใจและกังวลคุณจนกว่าคุณจะพร้อมที่จะบินออกไปทางหน้าต่าง หรือร้องไห้

มันซนจะต้องกังวล แต่ผมก็คิดว่าล้างจานและเก็บทุกอย่างเรียบร้อย งานที่เลวร้ายที่สุดในโลก มันทำให้ฉันข้าม มือจะแข็งแล้ว ผมไม่ได้ซ้อมเลย และเบธ มอง มือหยาบกร้านของเธอพร้อมกับถอนหายใจที่ไม่มีใครฟังออกเวลา

ผมไม่เชื่อเรื่องที่คุณประสบมา ร้องไห้ เอมี่ คุณไม่ต้องไปโรงเรียนกับสาวบ้านป่าที่ plague คุณถ้าคุณไม่รู้บทเรียนของคุณ และหัวเราะใส่ชุดของคุณ , ป้ายชื่อและคุณพ่อของคุณถ้าเขาไม่ใช่คนรวย และดูถูกคุณ เมื่อจมูกไม่ค่อยสวย

ถ้าคุณหมายถึง การหมิ่นประมาท ผมจะพูด และไม่พูดเรื่องป้าย เช่น ถ้าพ่อเป็นดองขวดแนะนำโจหัวเราะ