Having finished speaking, she unhur

Having finished speaking, she unhurriedly turned around and walked away, her footsteps were exceptionally firm, the view of her back gave an extremely decisive feeling.

Steward Leng would never have thought that Su Luo would walk away. Moreover, when she said she would leave, she had directly and efficiently left,, without a trace of dragging her feet.

For a period of time, he was somewhat stunned. Among the people who came to seek treatment, who wasn’t grovelling or trembling with fear? This loathsome girl had no discerning eyes, unable to tell good from bad!

Steward Leng had a gloomy look on his face, and coldly sneered at Su Luo. He loudly threatened: “Once you walk out of this door, you’d better not expect our master to personally undertake the task of medical treatment! You’d better think carefully!”

This type of threat, for one hundred tries, was one hundred percent effective.

But, this time was an exception.

Su Luo’s figure paused, she glanced back and smiled in a charming and touching manner. “Steward Leng, I look forward to seeing you again.”

Finished speaking, with an indifferent expression, Su Luo turned around and resolutely walked out.

In fact, Steward Leng really wanted to grab Su Luo and drag her to see Apothecary Leng. However, he didn’t know why this calm and tranquil Su Luo gave him a strong feeling of deterrence. It made him acknowledge her, a reverence that prevented him from even resisting her.

Steward Leng coldly snorted, darkly cursing her: “You loathsome girl who doesn’t know what’s good for you, if you have the guts to walk out of these doors, then you’d better not come back crying and begging to enter again.”

Since he was done cursing at her, while heading towards Apothecary Leng’s refining room, he also tried to come up with ideas to tattletale on this loathsome girl to get her in trouble.

Su Luo walked out of the door. She saw Steward Xu manner, which indicated he was hesitant to speak, and she just gave him a smile. “It’s okay, relax. We will just wait here for Apothecary Leng.”

Wait for Apothecary Leng? Miss Su, you could actually say that, even now? Was Apothecary Leng someone who, when a person wanted to see, would actually get to see? Much less even expecting him to personally come out?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการพูดจบ เธอ unhurriedly หันไปรอบ ๆ และเดินไป รอยเท้าของเธอถูกพิเศษบริษัท มุมมองของเธอกลับให้ความรู้สึกสำคัญมากสจ๊วตเล้งจะไม่เคยมีความคิดว่า ลู Su จะเดินออกไป นอกจากนี้ เมื่อเธอบอกว่า เธอจะออกจาก เธอได้โดยตรง และมีประสิทธิภาพซ้าย รอยการลากเท้าของเธอระยะเวลา เขาตกใจบ้าง ในหมู่คนที่มารับการรักษา ที่ไม่ grovelling หรือสะทกสะท้าน คนนี้ loathsome มีดวงตาไม่สบาย ไม่บอกดีจากร้ายสจ๊วตเล้งมีดูมืดมนบนใบหน้าของเขา และจ้างงานยิ้มเยาะที่ลู Su เขาขู่เสียงดัง: "เมื่อคุณเดินออกจากประตูนี้ คุณจะดีกว่าไม่คาดหวังหลักของเราให้บุคคลทำงานในการรักษาพยาบาล คุณจะดีขึ้นคิดอย่างรอบคอบ"ชนิดของภัยคุกคาม หนึ่งร้อยพยายาม ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ เวลานี้ ข้อยกเว้นหยุดชั่วคราวรูป Su ลู เธอ glanced กลับ และยิ้มอย่างมีเสน่ห์ และสัมผัส "เล้ง steward ฉันหวังว่าจะได้เห็นคุณอีก"เสร็จสิ้นการพูด กับนิพจน์ไม่แยแส Su ลูหันไปรอบ ๆ และความเด็ดขาดเดินออกในความเป็นจริง เล้งดูแลจริง ๆ อยากจะคว้าลู Su และลากเธอดู Apothecary เล้ง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้ว่าทำไมลู Su นี้ บรรยากาศให้เขารู้สึกแข็งแรงผ่าน มันทำให้เขายอมรับเธอ ความเคารพที่ทำให้เขาไม่ได้ต่อต้านเธอร้านเล้งดูแลจ้างงาน snorted, cursing ของเธอ: "คุณ loathsome สาวที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ดีสำหรับคุณ ถ้าคุณมีความกล้าที่จะเดินออกจากประตูเหล่านี้ แล้วคุณ จะดีกว่าไม่มากลับร้องไห้ และอ้อนวอนพระป้อนอีกครั้ง"เนื่องจากเขาได้ทำ cursing เธอ ในขณะที่มุ่งหน้าไปทาง Apothecary เล้งของการกลั่นห้อง เขายังพยายามที่จะเกิดขึ้นกับความคิดกับ tattletale บนนี้สาว loathsome กับครอบครัวของเธอลู Su เดินออกจากประตู เธอเห็นอย่าง Steward Xu ซึ่งระบุเขาลังเลที่จะพูด และเธอเพิ่งให้เขายิ้ม "ก็ไม่เป็นไร ผ่อนคลาย เราจะเพียงแค่รอนี่ Apothecary เล้ง"รอเล้ง Apothecary นางสาว Su คุณสามารถจริง ๆ พูดได้ว่า แม้ตอนนี้ เป็นเล้ง Apothecary คน เมื่อคนต้องการเห็น จะจริงได้เห็น น้อยมากแม้แต่คาดว่าเขาจะออกมาเองหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากพูดจบเธอไม่รีบร้อนหันไปรอบ ๆ และเดินไปตามรอยเท้าของเธอเป็น บริษัท ล้ำมุมมองของเธอกลับให้ความรู้สึกที่เด็ดขาดมาก. สจ๊วตเล้งจะไม่ได้คิดว่าซู Luo จะเดินออกไป นอกจากนี้เมื่อเธอบอกว่าเธอจะปล่อยให้เธอได้โดยตรงและมีประสิทธิภาพซ้าย ,, โดยไม่มีร่องรอยของการลากเท้าของเธอ. สำหรับระยะเวลาที่เขาค่อนข้างตะลึง ท่ามกลางผู้คนที่เข้ามารับการรักษาที่ไม่ได้ที่นอนหรือสั่นด้วยความกลัว? ผู้หญิงคนนี้น่าขยะแขยงไม่มีลูกตาฉลาดไม่สามารถที่จะบอกได้ดีจากเลว! สจ๊วตเล้งมีลักษณะมืดมนบนใบหน้าของเขาอย่างเย็นชาและ sneered ที่ซู Luo เขาขู่เสียงดัง: "เมื่อคุณเดินออกมาจากประตูนี้คุณจะดีกว่าไม่ได้คาดหวังว่านายของเราเองที่จะดำเนินงานของการรักษาพยาบาล! คุณควรที่จะคิดให้รอบคอบ " ประเภทของภัยคุกคามนี้เป็นหนึ่งร้อยพยายามเป็นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ที่มีประสิทธิภาพ. แต่คราวนี้เป็นข้อยกเว้น. ร่างซู Luo หยุดชั่วคราวเธอชำเลืองมองย้อนกลับไปและยิ้มในลักษณะที่มีเสน่ห์และน่าประทับใจ "สจ๊วตเล้งฉันหวังว่าจะได้เห็นคุณอีกครั้ง". พูดจบด้วยการแสดงออกไม่แยแสซู Luo หันไปรอบ ๆ และเฉียบขาดเดินออก. ในความเป็นจริงสจ๊วตเล้งอยากจะคว้าซู Luo และลากเธอเพื่อดู Apothecary เล้ง แต่เขาไม่ทราบว่าทำไมถึงความสงบและเงียบสงบซู Luo ทำให้เขามีความรู้สึกที่ดีของการป้องปราม มันทำให้เขายอมรับเธอเคารพที่ทำให้เขาจากแม้กระทั่งการต่อต้านของเธอ. สจ๊วตเล้งอย่างเย็นชา snorted, ลึกลับด่าเธอว่า "คุณผู้หญิงที่น่าขยะแขยงที่ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ดีสำหรับคุณถ้าคุณมีความกล้าที่จะเดินออกจากประตูเหล่านี้ แล้วคุณควรที่จะไม่กลับมาร้องไห้และขอทานเพื่อป้อนอีกครั้ง ". นับตั้งแต่ที่เขาได้ทำแช่งที่เธอในขณะที่มุ่งหน้าไปทางห้องกลั่น Apothecary เล้งเขายังพยายามที่จะมากับความคิดที่จะนกกะปูดสาวน่าขยะแขยงนี้เพื่อให้ได้เธอ ในปัญหา. ซู Luo เดินออกมาจากประตู เธอเห็นลักษณะสจ๊วตเสี่ยวซึ่งบ่งบอกว่าเขายังลังเลที่จะพูดและเธอก็ทำให้เขามีรอยยิ้ม "มันโอเคที่ผ่อนคลาย เราก็จะรอที่นี่สำหรับ Apothecary เล้ง. " รอ Apothecary เล้ง? มิสซูคุณจริงอาจกล่าวได้ว่าแม้ตอนนี้หรือไม่ เป็น Apothecary เล้งคนที่เมื่อคนอยากจะเห็นจริงจะได้รับการเห็น? มากน้อยแม้จะคาดหวังให้เขาเองออกมา?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อพูดจบ เธอออกอุบายหันไปรอบ ๆและเดินจากไป เสียงฝีเท้าของเธอแน่นโคตร ดูเธอกลับให้ความรู้สึกที่แสนธรรมดาสจ๊วตเล้งจะไม่เคยมีความคิดว่า ซู ลู จะเดินออกไป นอกจากนี้ เมื่อเธอจะจากไป เธอได้โดยตรงและมีประสิทธิภาพแล้ว โดยไม่มีร่องรอยของการลากเท้าของเธอในช่วงเวลานี้ เขาก็ค่อนข้างงง ของประชาชนที่มารับการรักษาที่ไม่ได้ grovelling หรือตัวสั่นด้วยความกลัว สาวที่น่ารังเกียจ ไม่มีสายตา ผู้ไม่สามารถจะบอกที่ดีจากที่ไม่ดี !สจ๊วตเล้งได้ดูเศร้าหมองบนใบหน้าของเขา และหัวเราะเยาะอย่างซูหลอ . เขาเสียงดัง ขู่ " เมื่อคุณเดินออกจากประตูนี้ คุณไม่ควรคาดหวังว่าเจ้านายของเราเองรู้งานของการรักษาทางการแพทย์ คุณน่าจะคิดให้ดี ! "ของการคุกคามประเภทนี้ อีกสัก 100 ครั้ง หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ที่มีประสิทธิภาพแต่คราวนี้เป็นข้อยกเว้นรูปของซู หลัวชะงัก เธอมองกลับมาและยิ้มในเสน่ห์และสัมผัสกัน " สจ๊วตเล้ง ผมหวังว่าจะได้พบคุณอีก "พูดจบด้วยสีหน้าเฉยเมย ซู ลู หันไปรอบ ๆและแยกเดินออกไปในความเป็นจริง , สจ๊วตเล้งอยากคว้าซู Luo และลากเธอเห็นเภสัชกรเล้ง . อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้ว่าทำไมสงบและเงียบสงบ ซู ลู ให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของการป้องปราม . มันทำให้เขายอมรับเธอเคารพที่ขัดขวางเขาก็ต่อต้านเธอตัวแบบมืด ๆได้กลิ่นสจ๊วต , สาปแช่งเธอ : " คุณน่ารังเกียจผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับคุณ ถ้าคุณกล้าเดินออกจากประตูนี้ไป แล้วคุณไม่ต้องกลับมาร้องไห้และขอร้องให้ใส่อีก . . .เพราะเขาได้ด่าเธอ ขณะมุ่งหน้าสู่เภสัชกรเล้งก็กลั่นห้อง เขายังพยายามที่จะมากับความคิดไร้สาระกับผู้หญิงน่ารังเกียจนี้ ทำให้เธอมีปัญหาซูหลัวเดินออกจากประตู เธอเห็นพ่อบ้านซอ อย่างที่พบ เขาลังเลที่จะพูด และเธอก็ทำให้เขายิ้มได้ " ไม่เป็นไรหรอกน่า เราก็แค่รอเภสัชกรเล้ง "รอเภสัชกรเล้ง ? นางสาวซู นายจะบอกว่า แม้แต่ตอนนี้ เป็นเภสัชกรเล้งใคร เมื่อมีใครอยากไปดู จะได้เห็นไหม ? มากน้อยก็คาดหวังให้เขาเป็นการส่วนตัวออกมา