I do not know if you deserve me to

I do not know if you deserve me to write this. Yet I want to do. I'm not starting this letter will, in what sense know. I am writing to you alone and not for the man who took you from me and which, at least for now, I do not want to hear.But I have written to him once, when you left, so why do not you write to you, as a monument of remembrance is raised.
I liked you right away, I was with you, but I long to love you. I refused. Not because it was you. I could not love. I had thus far to make you suffer. You totally made me thereafter. Well ... It started two years ago for me that time was a time of happiness, despite all the difficulties, and one week lasted for nearly a year and a half.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมไม่ทราบว่าคุณสมควรได้รับให้ผมเขียนนี้ แต่ฉันต้องการจะทำ ฉันไม่ได้เริ่มต้นจดหมายฉบับนี้จะในสิ่งที่รู้สึกรู้ ผมเขียนถึงคุณคนเดียวและไม่ได้สำหรับคนที่เอาคุณไปจากฉันและที่อย่างน้อยสำหรับตอนนี้ฉันไม่ต้องการที่จะ hear.but ฉันได้เขียนถึงเขาอีกครั้งเมื่อคุณซ้ายดังนั้นทำไมคุณไม่เขียนถึง คุณเป็นอนุสาวรีย์แห่งความทรงจำถูกยกขึ้น.
ฉันชอบคุณได้ทันทีผมกับคุณแต่ผมยาวที่จะรักคุณ ฉันปฏิเสธ ไม่ได้เพราะมันเป็นคุณ ฉันไม่สามารถรัก ฉันได้ป่านนี้จะทำให้คุณต้องทนทุกข์ทรมาน คุณทั้งหมดทำให้ผมนั้นไม่นาน ดี ... มันเริ่มสองปีที่ผ่านมาสำหรับผมว่าเวลาที่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขแม้จะมีความยากลำบากทั้งหมดและหนึ่งสัปดาห์กินเวลานานเกือบหนึ่งปีครึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่รู้ว่าถ้าคุณสมควรฉันนี้ ยังอยากจะทำ ผมไม่กำลังเริ่มจะจดหมาย ในความรู้สึกอะไรรู้ ผมเขียน ถึงคุณคนเดียว และ สำหรับคนที่เอาคุณจากฉันและที่ไม่ น้อยสำหรับตอนนี้ ไม่อยากได้ยินแต่เพราะมีเขียนเขาเมื่อ เมื่อคุณ ดังนั้นทำไมไม่เขียนให้คุณ เป็นขึ้นเป็นอนุสรณ์รำลึก.
ผมชอบคุณทันที ผมกับคุณ แต่นานก่อนที่จะรักคุณ ฉันปฏิเสธ ไม่ได้ เพราะมันเป็นคุณ อาจไม่ชอบ ผมมีฉะนี้จะทำให้คุณประสบ คุณทั้งหมดได้ฉันหลังจากนั้น ดี... มันเริ่มต้นเมื่อสองปีที่ผ่านมาสำหรับผมว่า เวลาเวลาของความสุข แม้มีอุปสรรคที่ทั้งหมด และกินเวลาหนึ่งสัปดาห์สำหรับเกือบเป็นปีครึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่รู้ว่าคุณสมควรได้รับฉันจะเขียนจดหมายฉบับนี้ แต่ผมต้องการจะทำ ผมไม่ได้เริ่มต้นจะจดหมายฉบับนี้ในความรู้สึกว่า ผม/ดิฉันเขียนจดหมายถึงคุณคนเดียวและไม่ได้เพราะคนที่มาจากผมและคุณซึ่งอย่างน้อยสำหรับตอนนี้ผมไม่ต้องการได้ยินเสียง.แต่ผมได้เขียนไว้ให้เขาอีกครั้งเมื่อคุณออกแล้วเหตุใดจึงต้องทำไม่ได้คุณเขียนถึงคุณเป็นอนุสรณ์แห่งความทรงจำคือยก.
ผมชอบคุณอยู่ผมก็อยู่กับคุณแต่ผมยาวเพื่อความรักคุณ ฉันไม่ยอม ไม่ใช่เพราะมันก็เป็นได้ ฉันไม่สามารถรัก ผมยังทำให้คุณได้รับ คุณทั้งหมดทำให้ฉันหลังจากนั้น เป็นอย่างดี มันเริ่มสองปีที่ผ่านมาสำหรับผมว่าเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขแม้จะมีปัญหาทั้งหมดและหนึ่งสัปดาห์ก็จางหายไปเกือบปีและครึ่ง