After some time, the curse’s effect

After some time, the curse’s effect seemed to fade, and she calmed down. To Lefille, who was on the ground putting on the knights clothes he had brought, Suimei quietly asked about the curse.

“Is it a curse?”

He asked to confirm. And as expected, Lefille nodded without looking at him. When Suimei was about to ask again, Lefille who was lowering her head with depressed eyes suddenly said:

“I am…”

“...”

“... I am someone related to the royal family of Noshias… No, Noshias is gone, I should say that I was someone related to them.”

Lefille looked down and sighed. It was a sigh as if she was mocking herself, as the girl continued her monologue depressedly. Lefille then continued:

“The Noshias royal family— as a branch family, the bloodline of spiritual power run in my clan. Because I was born with powerful spiritual powers, I was raised with the goal of protecting Noshias from early on. Day after day, I practiced my swordsmanship and ways to use my spiritual powers just to protect my homeland from the Mazoku that would attack from the north.”

Lefille then turned towards Suimei to confirm something.

“In the day, I told you that Noshias was defeated by the Mazoku right?”

“...Yeah…”

“Back then… about half a year ago, the northernmost fortress entrusted to us was stamped out by the hordes of Mazoku. And I was separated with the comrades that fought alongside me. By the time we fought at the capital, there were only a few people left.”

It was a harsh memory, and her voice oozed with pain. And yet, Lefille, as if she had to talk, continued on.

“The Mazoku’s attack was terrifyingly fast. There wasn’t even time for the citizens to escape out of the country. The Mazoku controlled the majority of the country in no time. By that point, we had almost no means to resist. Normally, a summoning for a hero would also be done, but it was too late. They could only call on my power, but my strength was futile against the Mazoku army. Due to the overwhelming differences in numbers and resources, our army renowned for being elite was also crushed. In the end, in order to show the Mazoku our resolve, the people of Noshias chose to defend the city until the very end.”

Making a last stand. In the first place, there was no option to run. Because of the pride of the northern people, they wouldn’t yield to the Mazoku, and struggled to the end to not let the Mazoku do as they wanted.

However—

“While everyone else was preparing for the last time, I was given a different task. I wasn’t allowed to die in the siege because of the spirit’s power. The spirit’s power could not be allowed to die out, and so, I was not permitted to fight until the end at the castle. As a result of this power, my father, my mother, my friends, everyone that was important to me, I had to run and abandon it all.”

This must have been the greatest regret in her life, and Lefille’s shoulders hung with regret.

Suimei was born in modern Japan, and would firstly be happy about being alive in such a situation. But for the people of this world who live for the sake of battle and took pride in the duty passed down by their ancestors, this situation was probably unbearable. For someone who was bestowed with more spiritual powers than power, this was even more true.

“It was in the middle of that. I got cursed. While escaping to other countries, I fought with the Mazoku, and then…”

“It’s that guy…?”

“...No, not Rajas. The one who cursed me was a female Mazoku commanding Rajas and the army. That Mazoku seemed to specialize in curses. What her intention was, I don’t know, but in that fight where I was fighting with everything on the line, she cursed me as if it was child's play. It feels as if insects creep onto me, and I have to comfort myself in that indecent way.”

That was everything. Lefille who was bound helplessly. Regarding the curse, that was the whole story. Her feelings of revenge, the matter of the curse, she had a lot of things weighing down on her.

At that point, Suimei suddenly noticed something about Lefille’s curse and what had happened earlier.

“Could it be, that at the inn and …”

“Ahh, you remembered. That’s right. That night, I also searched for a place with water like this too. In the morning, when I woke up, I tried to avoid others and ran back to the inn. After that, it’s as you remember, I ran into you.”

Suimei continued asking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางเวลา ผลของคำสาปแช่งดูเหมือนจาง และเธอสงบลง ถึง Lefille ผู้บนพื้นวางบนผ้าอัศวินที่เขาได้นำ Suimei เงียบ ๆ ถามเกี่ยวกับคำสาป "คือมันเป็นคำสาปแช่ง เขาถามเพื่อยืนยัน และตามที่คาดไว้ Lefille เลยต้องโดยไม่ได้มองที่เขา เมื่อ Suimei คือจะ ถามอีก Lefille ที่ถูกลดหัวของเธอ ด้วยตาหดหู่ก็กล่าวว่า: "ฉัน... " “...” “... ผมคนที่เกี่ยวข้องกับพระราชวงศ์ของ Noshias ... ไม่ Noshias หายไป ผมควรพูดว่า ผมเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา" Lefille มองลงไป และถอนหายใจ ได้ด้วย[ว่าเธอถูกเยาะเย้ยตัวเอง เป็นสาวต่อพรุ่งนี้เธอ depressedly Lefille แล้วอย่างต่อเนื่อง: "ครอบครัว Noshias — เป็นครอบครัวสาขา ยเลือดของพลังทางจิตวิญญาณที่เรียกใช้ในกองทัพของฉัน เนื่องจากผมเกิดอำนาจทางจิตวิญญาณที่มีประสิทธิภาพ ฉันถูกยกขึ้น ด้วยเป้าหมายของการป้องกัน Noshias ในช่วงต้น ทุก ๆ วัน ฝึกฝนกายกรรมและวิธีในการใช้อำนาจทางจิตวิญญาณของฉันเพียงเพื่อปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนของฉันจาก Mazoku ที่จะโจมตีจากเหนือของฉัน" Lefille แล้วหันไปทาง Suimei เพื่อยืนยันสิ่งที่ "ในวัน ผมบอกคุณว่า Noshias พ่ายแพ้ โดยขวา Mazoku" “... ใช่..." "กลับมาแล้ว...เกี่ยวกับครึ่งปี ป้อมเหนือสุดที่ได้รับมอบหมายให้เราแก้ไขตราประทับออกพยุหะของ Mazoku และฉันถูกคั่น ด้วยสหายที่ต่อสู้เคียงข้างฉัน โดยเวลาที่เราต่อสู้ที่เมืองหลวง ได้เพียงไม่กี่คนซ้าย" มันเป็นความทรงจำที่เลวร้าย และเสียงของเธอจากผู้ผลิตรายที่ มีอาการปวด และยัง Lefille ว่าเธอต้องการพูดคุย ต่อบน "Mazoku โจมตีได้รวดเร็วน่ากลัว ไม่ได้เวลาที่ประชาชนจะหลบหนีออกจากประเทศ Mazoku การควบคุมส่วนใหญ่ของประเทศในเวลาไม่นาน โดยจุดนั้น เรามีเกือบจะไม่หมายถึงการต่อต้าน ปกติ เรียกสำหรับฮีโร่จะยังทำได้ แต่มันก็สายเกินไป พวกเขาสามารถเรียกพลังของฉันเท่านั้น แต่ความแข็งแรงของฉันเป็นลม ๆ แล้ง ๆ กับกองทัพ Mazoku เนื่องจากความแตกต่างที่ล้นหลามในหมายเลขทรัพยากร กองทัพของเรามีชื่อเสียง ยอดยังถูกบด ในสุด เพื่อแสดง Mazoku ใจของเรา คนของ Noshias เลือกที่จะปกป้องเมืองจน" ทำให้สุดท้ายยืน ในสถานที่แรก คือไม่มีตัวเลือกการเรียกใช้ เพราะความภาคภูมิใจของคนภาคเหนือ พวกเขาจะไม่ยอมตาม Mazoku ของ และต่อสู้เพื่อสิ้นสุดไม่ให้ทำ Mazoku ตามที่พวกเขาต้องการ อย่างไรก็ตาม — "ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเตรียมเป็นครั้งสุดท้าย ฉันได้รับงานแตกต่าง ฉันไม่สามารถตายในล้อมเมืองเนื่องจากพลังแห่งจิตวิญญาณ พลังแห่งจิตวิญญาณไม่ได้รับอนุญาตมอด และดังนั้น ฉันไม่สามารถจะต่อสู้จนถึงสุดทางที่ปราสาท เป็นผลมาจากอำนาจนี้ พ่อ แม่ เพื่อนของฉัน ทุกคนที่สำคัญสำหรับฉัน ผมทำงาน และละทิ้งทั้งหมด" นี้ต้องรับเสียใจมากที่สุดในชีวิตของเธอ และเสียใจของ Lefille ไหล่แขวนด้วย Suimei เกิดในประเทศญี่ปุ่นสมัยใหม่ และตอนแรกจะมีความสุขเกี่ยวกับการมีชีวิตอยู่ในสถานการณ์ดังกล่าว แต่สำหรับคนของโลกนี้ที่อาศัยอยู่เพื่อประโยชน์ในการต่อสู้ และเอาความภาคภูมิใจในหน้าที่ทอด โดยบรรพบุรุษ สถานการณ์นี้อาจจะทนไม่ได้ สำหรับคนที่รับพระราชทานอำนาจทางจิตวิญญาณมากขึ้นกว่าไฟ นี้เป็นจริงมากยิ่งขึ้น "มันเป็นกลางที่ ผมมีซวย ในขณะที่หลบหนีไปยังประเทศอื่น ๆ ที่ต่อสู้กับ Mazoku แล้ว... " "ก็ว่า... ? " “... ไม่ ไม่ Rajas ผู้สาปแช่งฉันถูก Mazoku หญิงสั่ง Rajas และกองทัพ Mazoku ที่ดูเหมือนจะ เชี่ยวชาญในคำสาป ความตั้งใจของเธอ คือ ฉันไม่รู้ แต่ในการต่อสู้ที่ที่ฉันต่อสู้ทุกบรรทัด เธอสาปแช่งฉันเป็นถ้ามันเป็นของเล่นเด็ก มันรู้สึกว่าแมลงคืบลงฉัน และมีเพื่อความสะดวกสบายของตนเองในทางที่สุจริต" นั่นคือทุกอย่าง Lefille ที่ถูกผูกพันซม เกี่ยวกับคำสาป ที่เป็นเรื่องราวทั้งหมด ความรู้สึกของเธอแก้แค้น เรื่องของคำสาป เธอมีจำนวนมากของสิ่งที่ชั่งน้ำหนักลงบนตัวเธอ ที่จุดนี้ Suimei ก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับคำสาปและมีเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ของ Lefille "อาจจะเป็น ว่าที่อินน์ และ..." "ปรบมือ คุณจำ ถูกต้อง คืนนั้น ฉันยังค้นหาสถานที่ที่มีน้ำเช่นนี้เกินไป ในตอนเช้า เมื่อผมตื่นขึ้น ผมพยายามที่จะหลีกเลี่ยงคนอื่น ๆ และวิ่งกลับไปยังที่พัก หลังจากนั้น มันเป็นการให้คุณจำไว้ ผมพบคุณ" Suimei continued asking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่บางครั้งผลการสาปแช่งของดูเหมือนจะจางหายไปและเธอก็สงบลง เพื่อ Lefille ที่อยู่ในพื้นดินวางบนเสื้อผ้าอัศวินเขาได้นำ Suimei เงียบ ๆ ถามเกี่ยวกับคำสาป. "มันเป็นคำสาปแช่ง?" เขาถามเพื่อยืนยัน และเป็นไปตามคาด Lefille พยักหน้าโดยไม่ได้มองไปที่เขา เมื่อ Suimei เป็นเรื่องที่จะถามอีก Lefille ที่ถูกลดหัวของเธอด้วยตาหดหู่กึกกล่าวว่า: "ผม ... " " ... " " ... ผมมีคนที่เกี่ยวข้องกับพระราชวงศ์ของ Noshias ... ไม่มี Noshias จะหายไป ผมควรจะพูดว่าผมเป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา. " Lefille มองลงและถอนหายใจ มันก็ถอนหายใจราวกับว่าเธอถูกเยาะเย้ยตัวเองเป็นหญิงสาวที่ยังคงพูดคนเดียวของเธอ depressedly Lefille แล้วต่อ: "การ Noshias พระราชครอบครัวเป็นครอบครัวสาขาสายเลือดของอำนาจทางจิตวิญญาณทำงานในตระกูลของฉัน เพราะผมเกิดมาพร้อมกับพลังทางจิตวิญญาณที่มีประสิทธิภาพผมถูกเลี้ยงดูมาโดยมีเป้าหมายของการปกป้อง Noshias จากในช่วงต้นของ วันหลังจากวันฉันฝึกดาบและวิธีการที่จะใช้พลังทางจิตวิญญาณของฉันเพียงเพื่อปกป้องบ้านเกิดของฉันจาก Mazoku ว่าจะมีการโจมตีจากทางเหนือของฉัน. " Lefille แล้วหันไปทาง Suimei เพื่อยืนยันการบางสิ่งบางอย่าง. " ในวันที่ฉันบอกคุณว่า Noshias พ่ายแพ้โดย Mazoku ใช่มั้ย? " " ... ใช่ ... " " ... กลับมาแล้วประมาณครึ่งหนึ่งของปีที่ผ่านมาป้อมปราการเหนือสุดมอบหมายให้เราได้รับการประทับตราออกโดยพยุหะของ Mazoku และฉันถูกคั่นด้วยสหายที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับฉัน ตามเวลาที่เราต่อสู้ในเมืองหลวงที่มีเพียงไม่กี่คนที่เหลือ. " มันเป็นความทรงจำที่รุนแรงและเสียงของเธอ oozed ที่มีอาการปวด และยัง Lefille เช่นถ้าเธอได้มีการพูดคุยอย่างต่อเนื่อง. "การโจมตีของ Mazoku ได้อย่างรวดเร็วน่ากลัว ไม่มีแม้กระทั่งเวลาสำหรับประชาชนที่จะหลบหนีออกนอกประเทศ Mazoku ควบคุมส่วนใหญ่ของประเทศในเวลาไม่นาน โดยจุดที่เรามีเกือบจะไม่มีวิธีการที่จะต่อต้าน ปกติเรียกสำหรับพระเอกก็จะทำได้ แต่มันก็สายเกินไป พวกเขาจะสามารถเรียกร้องอำนาจของฉัน แต่ความแข็งแรงของฉันไม่มีประโยชน์อะไรกับกองทัพ Mazoku เนื่องจากความแตกต่างอย่างท่วมท้นในตัวเลขและทรัพยากรกองทัพของเราอีกหนึ่งในชนชั้นสูงยังถูกบด ในท้ายที่สุดเพื่อแสดง Mazoku แก้ปัญหาของเราคนของ Noshias เลือกที่จะปกป้องเมืองจนท้ายสุด. " ทำขาตั้งล่าสุด ในครั้งแรกที่มีตัวเลือกที่จะไม่ทำงาน เพราะของความภาคภูมิใจของคนภาคเหนือที่พวกเขาจะได้ผลกับ Mazoku และพยายามที่จะท้ายที่จะไม่ปล่อยให้ Mazoku ทำตามที่พวกเขาต้องการ. However- "ในขณะที่คนอื่นๆ ได้รับการเตรียมความพร้อมสำหรับครั้งสุดท้ายที่ผมได้รับ งานที่แตกต่างกัน ฉันไม่ได้รับอนุญาตที่จะตายในการล้อมเพราะอำนาจของจิตวิญญาณ อำนาจจิตวิญญาณของการที่อาจไม่ได้รับอนุญาตให้ตายออกและอื่น ๆ ผมไม่ได้รับอนุญาตที่จะต่อสู้จนกว่าจะสิ้นสุดที่ปราสาท อันเป็นผลมาจากอำนาจนี้พ่อแม่ของฉันเพื่อนของฉันทุกคนว่าเป็นสิ่งสำคัญที่ผมต้องวิ่งและละทิ้งมันทั้งหมด. " นี้จะต้องได้รับความเสียใจยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอและไหล่ Lefille แขวนด้วยความเสียใจ . Suimei เกิดในญี่ปุ่นสมัยใหม่และในตอนแรกจะมีความสุขกับการมีชีวิตอยู่ในสถานการณ์ดังกล่าว แต่สำหรับคนในโลกนี้ที่อาศัยอยู่เพื่อประโยชน์ของการต่อสู้และเอาความภาคภูมิใจในการปฏิบัติหน้าที่ที่ผ่านลงมาจากบรรพบุรุษของพวกเขาสถานการณ์เช่นนี้ก็อาจจะทนไม่ได้ สำหรับคนที่มอบให้กับผู้มีอำนาจทางจิตวิญญาณมากกว่าอำนาจนี้เป็นจริงมากยิ่งขึ้น. "มันอยู่ในช่วงกลางของการที่ ผมได้รับการสาปแช่ง ในขณะที่หลบหนีไปยังประเทศอื่น ๆ ที่ฉันต่อสู้กับ Mazoku แล้ว ... " " มันเป็นผู้ชายคนนั้น ... ? " " ... ไม่มีไม่ Rajas เป็นผู้หนึ่งที่สาปแช่งฉันเป็นหญิงบังคับบัญชา Rajas Mazoku และกองทัพ ที่ Mazoku ดูเหมือนจะมีความเชี่ยวชาญในการให้คำสาปแช่ง สิ่งที่ความตั้งใจของเธอก็คือผมไม่ทราบ แต่ในการต่อสู้ที่ที่ฉันกำลังต่อสู้กับทุกสิ่งที่อยู่บนเส้นเธอสาปแช่งฉันราวกับว่ามันเป็นของเด็กเล่น มันให้ความรู้สึกราวกับว่าแมลงคลานบนฉันและฉันต้องปลอบตัวเองในทางที่ไม่เหมาะสม. " นั่นคือทุกอย่าง Lefille ที่ถูกผูกไว้อย่างช่วยไม่ได้ เกี่ยวกับคำสาปแช่งที่เป็นเรื่องราวทั้งหมด ความรู้สึกของเธอของการแก้แค้นเรื่องของคำสาปที่เธอมีจำนวนมากของสิ่งที่ชั่งน้ำหนักลงบนของเธอ. ณ จุดที่ Suimei จู่ ๆ ก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับคำสาปแช่ง Lefille และสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้. "มันอาจจะเป็นที่ที่อินน์และ ... " " อ่าคุณจำได้ ถูกตัอง. คืนนั้นฉันยังหาสถานที่ที่มีน้ำเช่นนี้มากเกินไป ในตอนเช้าเมื่อผมตื่นขึ้นมาผมพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการอื่นและวิ่งกลับไปอินน์ หลังจากนั้นก็เป็นตามที่คุณจำได้ว่าผมวิ่งเข้าไปในคุณ. " Suimei ยังคงถาม