1. IntroductionSudden death syndrom

1. Introduction
Sudden death syndrome (SDS), caused by the soil-borne
fungus F. solani f. sp. glycines, is an economically harmful
disease of soybean (Rupe, 1989). SDS causes rapid defoliation
of soybean, resulting in reducing both the quality and
quantity of soybean product (Roy et al., 1989; Rupe, 1989).
The development of SDS is favored by cool and wet rhizospheric
conditions through the growing season (Scherm
and Yang, 1996). There is no total elimination of this disease
because F. solani f. sp. glycines as mycelium and chlamydospores
can survive in the soil and tolerate to the
unfavorable conditions (Rupe and Gbur, 1995). The use of
chemical substances for controlling Fusarium pathogen,
mainly methyl bromide as a broad spectrum disinfectant,
has been found to be eVective (Allen et al., 2004). However,
the excessive application of chemical fungicides led to
increase in fungicide resistance in pathogens and a continued
presence of the pathogens in other areas of the Weld
(Bourbos et al., 1997) as well as contamination of the environment.
Additionally, the fungicides contaminated in the
environment tend to accumulate in agricultural products
and human body via the food chain.
Chitosan (poly--(1,4)-D-glucosamine), a transformed
oligosaccharide, is obtained by alkaline deacetylation of
chitin, one of the most abundant natural biopolymers, that
is extracted from the exoskeleton of crustaceans such as
shrimps and crabs, as well as the cell walls of some fungi
(Sandford, 1989; Roller and Covill, 1999; Domard and
Domard, 2002). Thus, chitosan has attracted tremendous
attention as a potentially important biological resource due
to its biological properties including biocompatibility, nontoxicity
and biodegradability (Kurita, 1998). It has been
widely applied in the Welds of agriculture, environment,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำโรคเสียชีวิตอย่างกะทันหัน (SDS), เกิดจากการพัดพาดินเชื้อรา F. solani เอสพี f. glycines เป็นอันตรายที่เศรษฐกิจโรคของถั่วเหลือง (Rupe, 1989) SDS เป็นสาเหตุ defoliation อย่างรวดเร็วของถั่วเหลือง เป็นผลในการลดทั้งคุณภาพ และปริมาณของผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง (Roy และ al. 1989 Rupe, 1989)การพัฒนาของ SDS ตามเย็น และเปียก rhizosphericเงื่อนไขผ่านฤดูการเจริญเติบโต (Schermและ ยาง 1996) มีไม่มีตัดออกทั้งหมดของโรคนี้เนื่องจาก F. solani เอสพี f. glycines เป็นยังและ chlamydosporesสามารถอยู่รอดในดิน และยอมให้การการอัปมงคล (Rupe และ Gbur, 1995) การใช้งานสารเคมีเพื่อควบคุมเชื้อ Fusariumส่วนใหญ่เมธิลโบรไมด์เป็นฆ่าสเปกตรัมพบเป็น eVective (อัลเลน et al. 2004) อย่างไรก็ตามเชื้อราสารเคมีที่นำไปใช้มากเกินไปเพิ่มความต้านทานต่อเชื้อราเชื้อโรคและมีอย่างต่อเนื่องของเชื้อโรคในพื้นที่อื่น ๆ ของรอยเชื่อม(Bourbos et al. 1997) และปนเปื้อนสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ เชื้อราปนเปื้อนในการสภาพแวดล้อมที่มักจะ สะสมอยู่ในผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรและร่างกายมนุษย์ผ่านทางห่วงโซ่อาหารไคโตซาน (poly--(1,4)-D-glucosamine) การเปลี่ยนoligosaccharide จะได้รับ โดย deacetylation อัลคาไลน์ของไคทิน biopolymers ธรรมชาติมากที่สุด อย่างใดอย่างหนึ่งที่สกัดจากโครงกระดูกภายนอกของกุ้งเช่นกุ้ง และปู เป็นผนังเซลล์ของเชื้อราบาง(Sandford, 1989; Roller and Covill, 1999; Domard andDomard, 2002). Thus, chitosan has attracted tremendousattention as a potentially important biological resource dueto its biological properties including biocompatibility, nontoxicityand biodegradability (Kurita, 1998). It has beenwidely applied in the Welds of agriculture, environment,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ซินโดรมเสียชีวิตอย่างกะทันหัน (SDS) ที่เกิดจากดินที่เกิดจาก
เชื้อรา F. solani F SP Glycines เป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจ
โรคถั่วเหลือง (Rupe, 1989) SDS ทำให้เกิดการผลัดใบอย่างรวดเร็ว
ของถั่วเหลืองที่มีผลในการลดทั้งคุณภาพและ
ปริมาณของสินค้าถั่วเหลือง (รอย et al, 1989;. Rupe, 1989).
การพัฒนาระบบ SDS เป็นที่ชื่นชอบโดย rhizospheric เย็นและเปียก
เงื่อนไขผ่านฤดูการเจริญเติบโต (scherm
และ ยาง, 1996) ไม่มีขจัดรวมของโรคนี้เป็น
เพราะเอฟ solani F SP Glycines เป็นเส้นใยและ chlamydospores
สามารถอยู่รอดในดินและทนกับ
สภาพที่ไม่เอื้ออำนวย (Rupe และ Gbur, 1995) การใช้
สารเคมีในการควบคุมเชื้อรา Fusarium เชื้อโรค
ส่วนใหญ่เมทิลโบรไมด์เป็นยาฆ่าเชื้อที่ออกฤทธิ์กว้าง,
ได้รับพบว่ามี eVective (อัลเลน et al., 2004) อย่างไรก็ตาม
แอพลิเคชันที่มากเกินไปของสารฆ่าเชื้อราสารเคมีที่นำไปสู่การ
เพิ่มขึ้นในการต้านทานสารกำจัดเชื้อราในเชื้อโรคและยังคง
ปรากฏตัวของเชื้อโรคในพื้นที่อื่น ๆ ของการเชื่อม
(Bourbos et al., 1997) เช่นเดียวกับการปนเปื้อนของสิ่งแวดล้อม.
นอกจากนี้สารฆ่าเชื้อราปนเปื้อน ใน
สภาพแวดล้อมที่มีแนวโน้มที่จะสะสมในสินค้าเกษตร
และร่างกายมนุษย์ผ่านทางห่วงโซ่อาหาร.
ไคโตซาน (โพลี - (1,4) -D-glucosamine) ซึ่งเป็นเปลี่ยน
Oligosaccharide, จะได้รับโดยสิด่างของ
ไคตินซึ่งเป็นหนึ่งในความอุดมสมบูรณ์มากที่สุด พลาสติกชีวภาพจากธรรมชาติที่
สกัดจากรพกุ้งเช่น
กุ้งและปูเช่นเดียวกับผนังเซลล์ของเชื้อรา
(Sandford 1989; ลูกกลิ้งและโควิลล์ 1999; Domard และ
Domard, 2002) ดังนั้นไคโตซานมีความสนใจอย่างมาก
ให้ความสนใจเป็นทรัพยากรทางชีวภาพที่สำคัญที่อาจเกิดขึ้นเนื่องจาก
คุณสมบัติทางชีวภาพรวมกันได้ทางชีวภาพ, nontoxicity
และย่อยสลายทางชีวภาพ (กูริ, 1998) มันได้รับการ
ใช้กันอย่างแพร่หลายในรอยเชื่อมของการเกษตรสิ่งแวดล้อม