Within the past twenty years, the w

Within the past twenty years, the way that many people conceptualize and consume
spatial information has been revolutionized. Where it was once common to have a static map
displaying locations over a base of imagery, land surface classification, or hypsography, now a
user often expects to have the ability to vary the scale, type of location data displayed, as well
as base layer to overview the data. Web-based mapping officially began in 1993 with the
release of PARC map viewer by the Xerox Corporation, but it was the exponential growth of
internet usage and companies such as MapQuest and Google that turned the technology into
an everyday tool for many in countries well served by internet access (Fu & Sun, 2011).
Availability of high resolution satellite imagery through Google Earth brought an unprecedented
opportunity for archaeological projects to engage in thorough prospection prior to ever setting
foot in the field (Klokoník & Kostelecký, 2010). Such access has also led some researchers to
obtain data directly by digitizing structures from this imagery for further analysis (Sadr &
Rodier, 2012). Though the benefit offered by imagery of this quality is enormous, the web
offers greater capabilities for knowledge dissemination and interaction that provide an
opportunity for spatial data availability currently underserved by any existing application.
Archaeological data has begun to make its way onto the web through both existing
media as well as new applications. Google Earth provides every user with the ability to create
data additions in the form of .kml and .kmz files which can be added to the imagery within their
program. Potential users only need to have the free program installed on their computers, and
they can view these layers over the high resolution imagery. Projects such as the Egypt

(Witschey & Brown, 2012) have presented compiled information for hundreds, if not
4
thousands, of sites and made them viewable within Google Earth. The EES Delta Survey also
presents information about the site, its preservation status, and photos from the ground or of
notable artifacts, while the Maya database gives rank dependent rendering to better
understand site distribution and complexity.
There have been advancements working to bring archaeological information onto the
web through mapping applications. An ongoing project called MAGIS, Mediterranean
Archaeology GIS, presents a map based search option, but the resulting data are text based
web pages which link to data about the individual projects within the database (Foss &
Schindler, 2011). Middle Eastern Geodatabase for Antiquities (MEGA Jordan) is a $1 million
project headed by the Getty Conservation Institute, and is a major leap forward in web-based
dispersal of archaeological data.
a readily available format for risk assessment and monitoring purposes (Getty Conservation
Institute, 2008). MEGA involved the digitization of antiquities records, and the building of the
geodatabase in addition to the creation of a web viewer application capable of display and
interactive selection of the more than 10,000 Jordanian archaeological sites (Kennedy, 2010;
Getty Conservation Institute, 2011). Designed both for professionals as well as amateurs, sites
well as other Google basemaps,
and the application allows a variety of search functions.
While it is easy to wax poetic over the wealth of information quickly available through
MEGA, the system is only a searchable database. This leaves space for further development of
web mapping for archaeology that PRAGIS is a test case to fill. Just like MEGA, there is a native
geodatabase containing site information as well as several different search options, but it brings
5
in some of the functionality typically found only in a desktop GIS into a web-mapping
environment.
1.3 Region of Study The Puuc Region of the Yucatan, Mexico has been the subject of archaeological
exploration for almost 2 centuries and professional archaeological investigation for about 90
years. This time depth has led to many sources with information regarding sites. Knowing how
these works interrelate can often be challenging, and when dealing with sites that have been
called by different names, or amalgamated with other sites, or assigned to geographic locations
with widely varying degrees of accuracy, the opportunity for error increases greatly.
Understanding the regional distribution of archaeological sites can be challenging at best, and
has long relied on the accurate publication of all known locations within a single source. This
presents an inevitable dilemma where information can quickly become obsolete, and any error
made in the publication is likely to be reproduced before a revised edition can be released.
There have been several scholars who have published the known sites within the Puuc
such as Garza and Kurjack (1980) and Dunning (1992), but these both exhibit the limitati

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในยี่สิบปีผ่านมา วิธีที่หลายคนทำ และใช้ ข้อมูลเชิงพื้นที่ได้ถูกปฏิวัติ ที่เป็นทั่วไปมีแผนที่แบบคงที่ แสดงตำแหน่งที่ตั้งบนภาพ ที่ดินประเภทผิว หรือ hypsography ขณะ ผู้ใช้มักจะคาดว่าจะสามารถเปลี่ยนแปลงขนาด ชนิดของข้อมูลตำแหน่งที่แสดง เช่น เป็นชั้นการรวมข้อมูล เว็บการแมปเริ่มต้นในปี 1993 ด้วยการ ปล่อยของแสดงแผนที่ปาร์คโดย บริษัท Xerox แต่มันเป็นเรขาของ การใช้อินเทอร์เน็ตและบริษัทเช่น MapQuest และ Google ที่ใช้เทคโนโลยีใน เครื่องมือในชีวิตประจำวันหลายประเทศโดยเน็ต (ฟูและดวงอาทิตย์ 2011) ของภาพถ่ายดาวเทียมความละเอียดสูงผ่าน Google Earth มาเป็นประวัติการณ์ โอกาสสำหรับโครงการโบราณคดีใน prospection อย่างละเอียดก่อนเคยตั้ง เท้าในฟิลด์ (Klokoník & Kostelecký, 2010) เข้าถึงดังกล่าวยังได้นำนักวิจัยบางคนให้ ขอรับข้อมูลโดยตรง โดยโครงสร้างจากภาพนี้คำแปลงเป็นดิจิทัล (Sadr & โรนาโรเดียร์ 2012) แม้ว่าประโยชน์ที่นำเสนอ โดยภาพของคุณภาพนี้จะมหาศาล เว็บ มีความสามารถมากขึ้นสำหรับการเผยแพร่ความรู้และการโต้ตอบที่ให้การ โอกาสความพร้อมข้อมูล spatial เป้า โดยโปรแกรมประยุกต์ใด ๆ ที่มีอยู่ในปัจจุบัน ข้อมูลทางโบราณคดีได้เริ่มทำทางลงบนเว็บผ่านทั้งที่มีอยู่ สื่อตลอดจนใช้งานใหม่ Google Earth ให้ผู้ใช้ทุกคนสามารถสร้าง เพิ่มเติมข้อมูลในรูปแบบของไฟล์.kml และ.kmz ซึ่งสามารถเพิ่มภาพภายในของพวกเขา โปรแกรม ผู้ใช้อาจจะต้องมีโปรแกรมฟรีที่ติดตั้งบนเครื่องคอมพิวเตอร์ และ พวกเขาสามารถดูชั้นเหล่านี้ผ่านภาพความละเอียดสูง โครงการเช่นอียิปต์ (Witschey & 2012 น้ำตาล) ได้นำเสนอข้อมูลที่คอมไพล์สำหรับร้อย ถ้าไม่ 4 พัน เว็บไซต์ และทำให้พวกเขาสามารถดูได้ใน Google Earth เดลต้า EES สำรวจยัง นำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเว็บไซต์ รักษาสถานะ และรูปภาพ จากพื้นดิน หรือของ สิ่งประดิษฐ์ที่โดดเด่น ในขณะที่ฐานข้อมูลยาให้อันดับขึ้นอยู่กับสีที่ดีกว่า เข้าใจไซต์กระจายและความซับซ้อน มีความก้าวหน้าในการทำงานเพื่อให้ข้อมูลทางโบราณคดีลงความ เว็บผ่านโปรแกรมการแมป โครงการต่อเนื่องเรียกว่า MAGIS เมดิเตอร์เรเนียน โบราณคดี GIS นำเสนอเป็นแผนที่ใช้เลือกค้นหา แต่ข้อมูลผลลัพธ์เป็นข้อความที่ใช้ หน้าเว็บที่เชื่อมโยงไปยังข้อมูลเกี่ยวกับแต่ละโครงการภายในฐานข้อมูล (Foss และ ชินด์เลอร์ 2011) Geodatabase ตะวันออกกลางสำหรับโบราณวัตถุ (Jordan ล้าน) อยู่ 1 ล้าน ดอลลาร์ โครงการโดย สถาบันอนุรักษ์เก็ตตี และเป็นก้าวกระโดดสำคัญที่ในเว็บ การแพร่กระจายของข้อมูลทางโบราณคดี รูปแบบที่พร้อมสำหรับการประเมินความเสี่ยงและการตรวจสอบวัตถุประสงค์ (การอนุรักษ์เก็ตตี สถาบัน 2008) ล้านเกี่ยวข้องไทซ์ของโบราณวัตถุ และการสร้างการ geodatabase นอกเหนือจากการสร้างของเว็บแสดงโปรแกรมประยุกต์ที่สามารถแสดงผล และ ตัวเลือกโต้ตอบมากกว่า 10,000 จอร์แดนโบราณคดี (เคนเนดี้ 2010 เก็ตตีอนุรักษ์สถาบัน 2011) ออกแบบมา สำหรับผู้เชี่ยวชาญเป็นมือสมัครเล่น เว็บไซต์ เป็นอื่น ๆ Google basemaps และโปรแกรมที่ช่วยให้ค้นหาฟังก์ชั่นที่หลากหลาย ในขณะที่ขี้ผึ้งบทกวีมากกว่าความมั่งคั่งของข้อมูลได้อย่างรวดเร็วผ่านง่าย ล้าน ระบบเป็นฐานข้อมูลค้นหาเท่านั้น นี้ออกพื้นที่สำหรับพัฒนา เว็บการแม็ปสำหรับโบราณคดีที่ PRAGIS กรณีทดสอบการเติม เหมือนเมกา มีดั้งเดิม geodatabase ที่ประกอบด้วยเว็บไซต์ข้อมูลเป็นหลายตัวเลือกการค้นหาแตกต่างกัน แต่จะนำ 5 ในการทำงานที่พบโดยทั่วไปเฉพาะใน GIS ประในเว็บแผนที่ สภาพแวดล้อม 1.3 ภาคภาคการศึกษา Puuc ของยูคาทาน เม็กซิโกได้รับเรื่องของโบราณคดี สำรวจเกือบ 2 ศตวรรษและการสำรวจทางโบราณคดีมืออาชีพประมาณ 90 ปี ความลึกครั้งนี้ได้นำไปสู่หลายแหล่งข้อมูลเกี่ยวกับเว็บไซต์ รู้วิธี interrelate ทำงานเหล่านี้มักจะท้าทาย และเมื่อจัดการกับเว็บไซต์ที่ได้รับ เรียกชื่อแตกต่างกัน ประสมกับไซต์อื่น ๆ หรือกำหนดตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ด้วยองศาที่แตกต่างกันความแม่นยำ โอกาสสำหรับข้อผิดพลาดเพิ่มมากขึ้น ทำความเข้าใจเกี่ยวกับโบราณคดีกระจายภูมิภาคสามารถท้าทายที่ดีที่สุด และ ได้อาศัยระยะยาวในสิ่งพิมพ์ที่ถูกต้องของสถานเป็นที่รู้จักทั้งภายในแหล่งเดียวกัน นี้ คายหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ข้อมูลจะรวดเร็วกลายเป็นล้าสมัย และข้อผิดพลาดใด ๆ ทำในสิ่งพิมพ์ได้มีแนวโน้มที่จะทำซ้ำก่อนเป็นรุ่นปรับปรุงสามารถออก ได้มีนักวิชาการต่าง ๆ ที่เผยแพร่ไซต์ที่รู้จักภายใน Puuc เช่น Garza และ Kurjack (1980) และ Dunning (1992), แต่เหล่านี้ทั้งสองมีการ limitati

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในยี่สิบปีที่ผ่านวิธีการที่หลายคนคิดรวบยอดและใช้
ข้อมูลเชิงพื้นที่ได้รับการปฏิวัติ ที่มันเคยเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีแผนที่แบบคงที่
แสดงสถานที่มากกว่าฐานของภาพการจำแนกผิวดินหรือ hypsography ที่ตอนนี้
ผู้ใช้มักจะคาดว่าจะมีความสามารถที่แตกต่างกันขนาดประเภทของข้อมูลที่ตั้งแสดงรวม
เป็นชั้นฐาน ภาพรวมข้อมูล การทำแผนที่ที่ใช้เว็บอย่างเป็นทางการเริ่มขึ้นในปี 1993 ด้วย
การเปิดตัวของดูแผนที่ PARC โดย บริษัท Xerox Corporation แต่มันก็เจริญเติบโตของ
การใช้งานอินเทอร์เน็ตและ บริษัท เช่น MapQuest และ Google ที่เปิดเทคโนโลยีเข้ามา
เป็นเครื่องมือในชีวิตประจำวันสำหรับหลาย ๆ คนในประเทศที่ทำหน้าที่ได้ดี โดยอินเทอร์เน็ต (Fu & Sun 2011).
ความพร้อมของภาพถ่ายดาวเทียมความละเอียดสูงผ่าน Google Earth นำเป็นประวัติการณ์
โอกาสสำหรับโครงการโบราณคดีที่จะมีส่วนร่วมใน prospection อย่างละเอียดก่อนที่จะมีการตั้งค่าที่เคย
เดินเท้าในสนาม (Klokoník & Kostelecký 2010) การเข้าถึงดังกล่าวยังได้นำนักวิจัยบางคนที่จะ
ได้รับข้อมูลโดยตรงจาก digitizing โครงสร้างจากภาพนี้สำหรับการวิเคราะห์ต่อ (ซาดร์และ
Rodier 2012) แม้ว่าจะได้รับประโยชน์ที่นำเสนอโดยภาพที่มีคุณภาพนี้เป็นอย่างมากเว็บ
มีความสามารถมากขึ้นสำหรับการเผยแพร่ความรู้และการมีปฏิสัมพันธ์ที่ให้
โอกาสสำหรับความพร้อมของข้อมูลเชิงพื้นที่ด้อยโอกาสในขณะนี้โดยโปรแกรมที่มีอยู่ใด ๆ .
ข้อมูลโบราณคดีได้เริ่มที่จะทำให้ทางเข้าสู่เว็บผ่านทั้งสอง ที่มีอยู่ใน
สื่อเช่นเดียวกับการใช้งานใหม่ Google Earth ให้ผู้ใช้ทุกคนที่มีความสามารถในการสร้าง
เพิ่มเติมข้อมูลในรูปแบบของ .kml และไฟล์ .kmz ซึ่งสามารถเพิ่มไปยังภาพภายในของพวกเขา
โปรแกรม ผู้ที่มีศักยภาพจะต้องมีโปรแกรมฟรีติดตั้งบนคอมพิวเตอร์ของพวกเขาและ
พวกเขาสามารถดูชั้นเหล่านี้มากกว่าภาพความละเอียดสูง โครงการต่าง ๆ เช่นอียิปต์(Witschey & Brown, 2012) ได้นำเสนอข้อมูลที่รวบรวมหลายร้อยหากไม่ได้4 พันเว็บไซต์และทำให้พวกเขาสามารถดูได้ภายใน Google Earth EES สำรวจเดลต้ายังนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเว็บไซต์สถานะการเก็บรักษาของตนและภาพถ่ายจากพื้นดินหรือสิ่งประดิษฐ์ที่โดดเด่นในขณะที่ฐานข้อมูลยาจะช่วยให้การจัดอันดับขึ้นอยู่กับการแสดงผลที่ดีกว่าการทำความเข้าใจการกระจายเว็บไซต์และความซับซ้อน. มีความก้าวหน้าการทำงานเพื่อนำข้อมูลทางโบราณคดี บนเว็บผ่านการใช้งานการทำแผนที่ เป็นโครงการต่อเนื่องที่เรียกว่า MAGIS เมดิเตอร์เรเนียนโบราณคดี GIS นำเสนอแผนที่ตามตัวเลือกการค้นหา แต่ข้อมูลที่เกิดขึ้นมีข้อความตามหน้าเว็บที่เชื่อมโยงไปยังข้อมูลเกี่ยวกับแต่ละโครงการภายในฐานข้อมูล (ฟอสส์และชินด์เลอร์ 2011) ตะวันออกกลาง geodatabase สำหรับโบราณวัตถุ (MEGA จอร์แดน) เป็น $ 1 ล้านบาทโครงการนำโดย Getty อนุรักษ์สถาบันและเป็นก้าวกระโดดที่สำคัญไปข้างหน้าใน web-based กระจายของข้อมูลทางโบราณคดี. รูปแบบที่พร้อมสำหรับการประเมินความเสี่ยงและวัตถุประสงค์การตรวจสอบ (Getty อนุรักษ์สถาบัน 2008) MEGA เกี่ยวข้องกับการแปลงของบันทึกโบราณวัตถุและสิ่งปลูกสร้างของของ Geodatabase นอกเหนือไปจากการสร้างโปรแกรมดูเว็บความสามารถในการแสดงผลและการเลือกแบบโต้ตอบของแหล่งโบราณคดีมากกว่า 10,000 จอร์แดน (เคนเนดี 2010; Getty อนุรักษ์สถาบัน 2011) ได้รับการออกแบบทั้งสำหรับมืออาชีพเช่นเดียวกับมือสมัครเล่น, เว็บไซต์รวมทั้งแผนที่ฐานอื่น ๆ ของ Google และโปรแกรมที่ช่วยให้ความหลากหลายของฟังก์ชั่นการค้นหา. ขณะที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะขี้ผึ้งบทกวีมากกว่าความมั่งคั่งของข้อมูลได้อย่างรวดเร็วสามารถใช้ได้ผ่านทางMEGA ระบบเป็นเพียงฐานข้อมูลที่ค้นหา . ซึ่งจะทำให้พื้นที่สำหรับการพัฒนาต่อไปของการทำแผนที่เว็บสำหรับโบราณคดีที่ PRAGIS เป็นกรณีทดสอบเพื่อเติมเต็ม เช่นเดียวกับ MEGA มีเป็นชนพื้นเมืองของ Geodatabase มีข้อมูลเว็บไซต์เช่นเดียวกับหลายตัวเลือกการค้นหาที่แตกต่างกัน แต่จะนำ5 ในบางส่วนของการทำงานมักจะพบได้เฉพาะในระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ตั้งโต๊ะเป็นเว็บการทำแผนที่สภาพแวดล้อม. 1.3 ภาคการศึกษา Puuc ภาค ยูคาทานเม็กซิโกได้รับเรื่องของทางโบราณคดีสำรวจเกือบ 2 ศตวรรษและการตรวจสอบทางโบราณคดีระดับมืออาชีพสำหรับประมาณ 90 ปีที่ผ่านมา ความลึกในครั้งนี้ได้นำไปสู่หลายแหล่งข้อมูลเกี่ยวกับเว็บไซต์ รู้วิธีการทำงานเหล่านี้ข้องมักจะสามารถท้าทายและเมื่อจัดการกับเว็บไซต์ที่ได้รับการเรียกชื่อแตกต่างกันหรือ บริษัท กับเว็บไซต์อื่น ๆ หรือได้รับมอบหมายให้สถานที่ทางภูมิศาสตร์ที่มีองศาที่แตกต่างกันอย่างแพร่หลายของความถูกต้องโอกาสสำหรับการเพิ่มขึ้นของข้อผิดพลาดอย่างมาก. ทำความเข้าใจ กระจายภูมิภาคของแหล่งโบราณคดีสามารถท้าทายที่ดีที่สุดและได้อาศัยระยะยาวในสิ่งพิมพ์ที่ถูกต้องของสถานที่ที่รู้จักกันทั้งหมดภายในแหล่งเดียว นี้มีการจัดขึ้นเขียงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ข้อมูลได้อย่างรวดเร็วสามารถกลายเป็นล้าสมัยและข้อผิดพลาดใด ๆที่เกิดขึ้นในสิ่งพิมพ์ที่มีแนวโน้มที่จะทำซ้ำก่อนฉบับแก้ไขจะถูกปล่อยออก. มีหลายนักวิชาการที่มีการเผยแพร่ในเว็บไซต์ที่เป็นที่รู้จักกันใน Puuc เช่นการ์ซาและ Kurjack (1980) และการติดตามหนี้ (1992) แต่ทั้งสองแสดง limitati