![Prologue[แก้ไข]ーーーーーーーーーYear 2xxx, Kasukabe Hospital. Room 708.The las การแปล - Prologue[แก้ไข]ーーーーーーーーーYear 2xxx, Kasukabe Hospital. Room 708.The las ไทย วิธีการพูด](http://thimg.ilovetranslation.com/_data/ilovetranslation_com_th/pic/logo.gif?v=869a7f0268970bd1_1889){kind=logo}
- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Prologue[แก้ไข]ーーーーーーーーーYear 2xxx,
Prologue[แก้ไข]
ーーーーーーーーーYear 2xxx, Kasukabe Hospital. Room 708.
The last time she spoke with her father was in Autumn when she had just turned 11. She could see the indigo-blue skies and the sea from her private hospital room’s bed. Her father, who was lost in his many years of travel——-Kasukabe Koumei, had suddenly appeared in front of her, bringing a vast number of stories for her as souvenirs.
“………An animal with the beak of an eagle, and the body of a lion?”
“Yeah. It’s called a gryphon. They’re brave, tough, and also extremely prideful. They are the kings of the skies and the earth, after all. With their massive wings and powerful limbs which they use to cross the sky, they are the most majestic creatures to exist.”
Her father quietly spoke from memory as he looked up at the indigo-blue sky with a distant look in his eyes. Surprisingly, he had paid a visit while being dressed in a formal suit. The father she remembered had always been dressed in some lame clothes, but this was quite a refreshing sight. Rather large in size but a person with a proper stature, her father told her stories in a calm manner while sitting in an upright posture right next to her bed. Dissatisfied with not being able to share these memories with the father she was so proud of, she rocked her legs back and forth sulkily, and murmured yearningly.
“………I want to meet a gryphon too.”
“What?”
“I want to become friends with a gryphon, and have me ride on its back………I want to go outside and see the world like you did, Dad.”
The words she spun from her mouth had such a strong tone that it even surprised herself. But it was a wish that wasn’t meant to be. Even though she was born in an era which was said to be boundless for humanity, she was diagnosed with a terminal illness, and left in the hospital. Although she knew she was being selfish, she couldn’t help but say it. Even if she went with her father, her legs which could barely walk on their own would surely end up tripping her father’s as well. To her, who was trapped inside a pure white hospital room, the outside world her father spoke of………a place full of the scent and vivid colors of life, it was like paradise to her. However, her father, who showed no signs of being troubled by her selfishness, gently narrowed his peaceful eyes and softly spoke.
“………I see. Then this must really be the workings of fate.”
“Eh?”
“Yō, I’m going to entrust this to you. It’s something you’ll need more than anything else right now.”
After saying that, her father pulled a pendant out from his shirt, and put it around her neck. At the tip of the pendant was a wood carving piece, which he placed in her hands and said,
“If you have this genome tree inscribed pendant with you, it should prove useful when you meet a gryphon.”
“………This pendant?”
“Yeah. If you have this pendant, any animal would………hmm,”
Her father stopped mid-sentence, and looked over at the calico cat basking in the sunlight near the window. As it yawned with a big ‘nyaa’, her father casually picked up the cat and suddenly tossed it over towards Yō.
“Fugyaa!?”
“Wha, w-wha!”
The calico cat let out a yelp from the sudden act, but managed to land safely. She fell back after receiving this body attack to the chest and hit the back of her head. Unconsciously, she puffed her cheeks at her father and raised her voice in protest——-
“M-Master! Whadd’ya do that for all of a sudden!?”
“I threw you.”
“Izzat right-that ain’t what I was askin’ about, ya numskull!! I’m askin’ why it was ya threw me for!!”
“To tick you off.”
“Izzat so-shut yer trap, ya idiooooot!!!”
The calico cat hissed angrily as its fur stood on ends. A look of feigned ignorance showed on her father’s face. While she held onto the wood carving on her pendant, her mouth hung open as she listened to the exchange between the two people(?).
“………Calico?”
“Yo, what’s up Ojou?”
“……… You could speak a human language?”
“Huh? ………O,ooh!!? You can talk to me now too!?”
Surprised, Calico responded in a Kansai dialect. Hearing Calico speak for the first time sparked confusion in her, but as her eyes and arms shuddered, she hugged Calico with all her strength.
“Incredible! I’m talking to you, Calico!”
“Yeah. This is the power of the pendant that was given to you. If you have it with you, you’ll be able to talk to all sorts of animals. ………But that’s not the only thing it can do.”
Her father reached out, lifting her off the bed and setting her feet down on the floor. There, she was shocked for a second time. Her legs that weren’t even able to stand——-as weak as they were, were now holding up her body.
“……You’re kidding me………!?”
“I’m not. If you have this pendant and come into contact with any sort of animal, your body will become much, much stronger than it is right now. Not only will you be able to get out of this hospital, but you’ll also be able to go to school or out into the town on your own with no problems.”
Saying that, her father let go of her. She wasn’t able to stand for very long, and soon fell back on the bed.
“………If I become friends with more animals, I’ll be able to walk more?”
“Yeah.”
“Will I be able to become friends with a gryphon, too?”
“………Well, I wonder about that. Whether or not you can become friends with a gryphon will be up to you. And if you do happen to meet one, don’t get near it without clear resolve. They are highly spirited and prideful. If you are still determined to become friends of equal footing, you must give it your all. ………Even if it means your life.”
Her father hesitated and glared sharply at her. Even for words of warning, they had a great deal of weight to them.
“Dad, did you put your life on the line to become friends with a gryphon?”
“Hmm? W,well………I guess I can’t deny that. In my case, it was more a fight to the death than a match………No, come to think of it, I did do something stupid. To take on Draco Greif with my bare hands, I must’ve been drunk, or perhaps just very rash………”
“?”
Her father’s voice fell to a whisper as he spoke. His already low voice became even harder to hear. She knew that was her father’s habit of inconveniently hiding something, but she let it go anyway.
“Anyway, take care of your friends. When you live on the outside, they will be your most precious fortune.”
“………Was it the same for you, Dad?”
“Yeah. If they weren’t there for me………I probably wouldn’t be here today.”
His distant eyes stared at the setting sun. Looking at those eyes, she thought to herself. If, in the future, she made any friends, they would be more important to her than anyone else.
“It’s starting to get dark. I should get going soon.”
“………I see. Then I’ll see you off.”
She’d finally become able to walk. The least she could do was walk her father to the hospital entrance, so she wobbly stood up, but her father seemed troubled and stopped her, so she gave up. Her father clumsily ruffled her hair, and tapered his peaceful eyes.
“——-The next time is in two years to the day. I will come pick you up on the night of the full moon.”
“………Eh?”
“With that pendant, your body will become far stronger than it is now. So, I’ll promise you. The next time, I will definitely——-travel together with you.”
Her father told her these words of promise with a tint of languish in his tone, and left. ——-She was alone in the hospital room, filled with silence. She thought about her father’s promise to her countless times while gently gripping her pendant.
With that day in mind, she spent her days to fulfil her promise. Starting with Calico, she formed ties with various animals, piling encounter upon encounter to build herself up. Her body, which up until then hadn’t even been able to walk, was able to run in just half a year. To her, who had spent half her life in a hospital room, making friends with animals was refreshing and fun. Rather, it was much more difficult to play with friends her age. The people around her and girls her age didn’t believe her story, and when they ridiculed her father and his stories about the gryphon, there were times when she cried in frustration. From then on, she only made contact with animals. Even if she made human friends, she would have to say her farewells to them in 2 years. Then it would be better not to make any human friends in the first place, and so she put up a wall to protect herself from the people around her.
Over the months, she distanced herself from society, and at last estranging herself from her relatives, leaving her surrounded by nothing but animals. Despite this, she didn’t care. ‘The next time, I will definitely——-travel together with you.’ Just by thinking about that promise………her heart was enveloped in warmth.
ーーーーーーSpending those months and years like that for 2 years, she greeted the promised day. The evening breeze blew strongly as she stood in the center of the garden, embracing Calico——-and shedding large tears that ran down her face. ‘I will come pick you up on the night of the full moon——-.’ That night was supposed to be a full moon. Going by the Moon’s periodic cycle, it was supposed to be a full moon. Even though just for this promised night, it had to be a full moon. Passing the fifteenth night, the starry sky that should have welcomed a full moon——-it was slightly waned, and the sixteenth night’s moon was smiling. The promise couldn’t be kept.
………Her father never came to pick her up.
ーーーーーーーーーYear 2xxx, Kasukabe Hospital. Room 708.
The last time she spoke with her father was in Autumn when she had just turned 11. She could see the indigo-blue skies and the sea from her private hospital room’s bed. Her father, who was lost in his many years of travel——-Kasukabe Koumei, had suddenly appeared in front of her, bringing a vast number of stories for her as souvenirs.
“………An animal with the beak of an eagle, and the body of a lion?”
“Yeah. It’s called a gryphon. They’re brave, tough, and also extremely prideful. They are the kings of the skies and the earth, after all. With their massive wings and powerful limbs which they use to cross the sky, they are the most majestic creatures to exist.”
Her father quietly spoke from memory as he looked up at the indigo-blue sky with a distant look in his eyes. Surprisingly, he had paid a visit while being dressed in a formal suit. The father she remembered had always been dressed in some lame clothes, but this was quite a refreshing sight. Rather large in size but a person with a proper stature, her father told her stories in a calm manner while sitting in an upright posture right next to her bed. Dissatisfied with not being able to share these memories with the father she was so proud of, she rocked her legs back and forth sulkily, and murmured yearningly.
“………I want to meet a gryphon too.”
“What?”
“I want to become friends with a gryphon, and have me ride on its back………I want to go outside and see the world like you did, Dad.”
The words she spun from her mouth had such a strong tone that it even surprised herself. But it was a wish that wasn’t meant to be. Even though she was born in an era which was said to be boundless for humanity, she was diagnosed with a terminal illness, and left in the hospital. Although she knew she was being selfish, she couldn’t help but say it. Even if she went with her father, her legs which could barely walk on their own would surely end up tripping her father’s as well. To her, who was trapped inside a pure white hospital room, the outside world her father spoke of………a place full of the scent and vivid colors of life, it was like paradise to her. However, her father, who showed no signs of being troubled by her selfishness, gently narrowed his peaceful eyes and softly spoke.
“………I see. Then this must really be the workings of fate.”
“Eh?”
“Yō, I’m going to entrust this to you. It’s something you’ll need more than anything else right now.”
After saying that, her father pulled a pendant out from his shirt, and put it around her neck. At the tip of the pendant was a wood carving piece, which he placed in her hands and said,
“If you have this genome tree inscribed pendant with you, it should prove useful when you meet a gryphon.”
“………This pendant?”
“Yeah. If you have this pendant, any animal would………hmm,”
Her father stopped mid-sentence, and looked over at the calico cat basking in the sunlight near the window. As it yawned with a big ‘nyaa’, her father casually picked up the cat and suddenly tossed it over towards Yō.
“Fugyaa!?”
“Wha, w-wha!”
The calico cat let out a yelp from the sudden act, but managed to land safely. She fell back after receiving this body attack to the chest and hit the back of her head. Unconsciously, she puffed her cheeks at her father and raised her voice in protest——-
“M-Master! Whadd’ya do that for all of a sudden!?”
“I threw you.”
“Izzat right-that ain’t what I was askin’ about, ya numskull!! I’m askin’ why it was ya threw me for!!”
“To tick you off.”
“Izzat so-shut yer trap, ya idiooooot!!!”
The calico cat hissed angrily as its fur stood on ends. A look of feigned ignorance showed on her father’s face. While she held onto the wood carving on her pendant, her mouth hung open as she listened to the exchange between the two people(?).
“………Calico?”
“Yo, what’s up Ojou?”
“……… You could speak a human language?”
“Huh? ………O,ooh!!? You can talk to me now too!?”
Surprised, Calico responded in a Kansai dialect. Hearing Calico speak for the first time sparked confusion in her, but as her eyes and arms shuddered, she hugged Calico with all her strength.
“Incredible! I’m talking to you, Calico!”
“Yeah. This is the power of the pendant that was given to you. If you have it with you, you’ll be able to talk to all sorts of animals. ………But that’s not the only thing it can do.”
Her father reached out, lifting her off the bed and setting her feet down on the floor. There, she was shocked for a second time. Her legs that weren’t even able to stand——-as weak as they were, were now holding up her body.
“……You’re kidding me………!?”
“I’m not. If you have this pendant and come into contact with any sort of animal, your body will become much, much stronger than it is right now. Not only will you be able to get out of this hospital, but you’ll also be able to go to school or out into the town on your own with no problems.”
Saying that, her father let go of her. She wasn’t able to stand for very long, and soon fell back on the bed.
“………If I become friends with more animals, I’ll be able to walk more?”
“Yeah.”
“Will I be able to become friends with a gryphon, too?”
“………Well, I wonder about that. Whether or not you can become friends with a gryphon will be up to you. And if you do happen to meet one, don’t get near it without clear resolve. They are highly spirited and prideful. If you are still determined to become friends of equal footing, you must give it your all. ………Even if it means your life.”
Her father hesitated and glared sharply at her. Even for words of warning, they had a great deal of weight to them.
“Dad, did you put your life on the line to become friends with a gryphon?”
“Hmm? W,well………I guess I can’t deny that. In my case, it was more a fight to the death than a match………No, come to think of it, I did do something stupid. To take on Draco Greif with my bare hands, I must’ve been drunk, or perhaps just very rash………”
“?”
Her father’s voice fell to a whisper as he spoke. His already low voice became even harder to hear. She knew that was her father’s habit of inconveniently hiding something, but she let it go anyway.
“Anyway, take care of your friends. When you live on the outside, they will be your most precious fortune.”
“………Was it the same for you, Dad?”
“Yeah. If they weren’t there for me………I probably wouldn’t be here today.”
His distant eyes stared at the setting sun. Looking at those eyes, she thought to herself. If, in the future, she made any friends, they would be more important to her than anyone else.
“It’s starting to get dark. I should get going soon.”
“………I see. Then I’ll see you off.”
She’d finally become able to walk. The least she could do was walk her father to the hospital entrance, so she wobbly stood up, but her father seemed troubled and stopped her, so she gave up. Her father clumsily ruffled her hair, and tapered his peaceful eyes.
“——-The next time is in two years to the day. I will come pick you up on the night of the full moon.”
“………Eh?”
“With that pendant, your body will become far stronger than it is now. So, I’ll promise you. The next time, I will definitely——-travel together with you.”
Her father told her these words of promise with a tint of languish in his tone, and left. ——-She was alone in the hospital room, filled with silence. She thought about her father’s promise to her countless times while gently gripping her pendant.
With that day in mind, she spent her days to fulfil her promise. Starting with Calico, she formed ties with various animals, piling encounter upon encounter to build herself up. Her body, which up until then hadn’t even been able to walk, was able to run in just half a year. To her, who had spent half her life in a hospital room, making friends with animals was refreshing and fun. Rather, it was much more difficult to play with friends her age. The people around her and girls her age didn’t believe her story, and when they ridiculed her father and his stories about the gryphon, there were times when she cried in frustration. From then on, she only made contact with animals. Even if she made human friends, she would have to say her farewells to them in 2 years. Then it would be better not to make any human friends in the first place, and so she put up a wall to protect herself from the people around her.
Over the months, she distanced herself from society, and at last estranging herself from her relatives, leaving her surrounded by nothing but animals. Despite this, she didn’t care. ‘The next time, I will definitely——-travel together with you.’ Just by thinking about that promise………her heart was enveloped in warmth.
ーーーーーーSpending those months and years like that for 2 years, she greeted the promised day. The evening breeze blew strongly as she stood in the center of the garden, embracing Calico——-and shedding large tears that ran down her face. ‘I will come pick you up on the night of the full moon——-.’ That night was supposed to be a full moon. Going by the Moon’s periodic cycle, it was supposed to be a full moon. Even though just for this promised night, it had to be a full moon. Passing the fifteenth night, the starry sky that should have welcomed a full moon——-it was slightly waned, and the sixteenth night’s moon was smiling. The promise couldn’t be kept.
………Her father never came to pick her up.
0/5000
ช่วง[สิทธิการได้]ーーーーーーーーーYear 2xxx โรงพยาบาล Kasukabe ห้อง 708ครั้งสุดท้ายที่เธอพูดกับพ่อของเธอได้ในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อเธอมีเพียงเปิด 11 เธอเห็นท้องฟ้าสีน้ำเงิน indigo และทะเลจากเตียงห้องพยาบาลของเธอ พ่อของเธอ คนหายไปหลายปีของการเดินทาง — — -Kasukabe Koumei มีดี ๆ หน้าเธอ นำจำนวนเรื่องราวมากมายสำหรับเธอเป็นที่ระลึก“……… สัตว์กับจะงอยปากของอินทรี และร่างกายของสิงห์หรือไม่""ใช่ เรียก gryphon พวกเขากำลังกล้า ยาก และยังมากด้วย หลังจากพวกเขาเป็นกษัตริย์ของฟากฟ้าและแผ่นดิน มีปีกขนาดใหญ่และแขนขามีประสิทธิภาพที่ใช้ข้ามฟากฟ้า จะมีชีวิตเฉียงอยู่"พ่อของเธออย่างเงียบ ๆ พูดจากความทรงจำเขามองขึ้นท้องฟ้าสีน้ำเงิน indigo ด้วยมองไกลในสายตาของเขา จู่ ๆ เขาได้จ่ายไปในขณะที่การแต่งตัวในชุดอย่างเป็นทางการ พ่อเธอจดจำได้เสมอการแต่งตัวในเสื้อผ้าบางอ่อนแอ แต่นี้ค่อนข้างสดชื่นเห็น ค่อนข้างใหญ่ในขนาดแต่บุคคลที่ มีรูปร่างที่เหมาะสม พ่อของเธอบอกเรื่องราวของเธออย่างสงบขณะนั่งอยู่ในท่าตัวตรงริมเตียงของเธอ พอใจกับการจะแบ่งปันความทรงจำเหล่านี้กับพ่อเธอจึงภูมิใจ เธอ rocked ขาของเธอและกลับ sulkily และ murmured yearningly“……… ต้องการตอบสนอง gryphon เกินไปกัน""อะไร""ฉันต้อง การเป็น เพื่อนกับเป็น gryphon มีฉันนั่งบนหลังของมัน... ฉันต้อง การไปดูโลกเช่นคุณได้ พ่อ"คำที่เธอปั่นจากปากของเธอนั้นแข็งแกร่งเสียงว่า มันจะประหลาดใจตัวเองได้ แต่ก็ต้องการที่ไม่ได้หมายถึงการ แม้ว่าเธอเกิดในยุคที่กล่าวให้มากมายสำหรับมนุษยชาติ เธอถูกวินิจฉัยกับโรคเทอร์มินัล และซ้ายในโรงพยาบาล แม้ว่าเธอรู้ว่า เธออยู่นาน เธอไม่สามารถช่วย แต่กล่าว แม้ว่าเธอไปกับพ่อของเธอ เธอขาที่แทบไม่สามารถเดินเองจะต้องลงเอยสะดุดของพ่อของเธอเป็นอย่างดี เธอ คนติดอยู่ภายในห้องพักโรงพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์ โลกภายนอกพูดถึงพ่อของเธอ...เต็มไปด้วยกลิ่นและสีสันของชีวิต ก็เหมือนสวรรค์กับเธอ อย่างไรก็ตาม พ่อ ที่แสดงให้เห็นว่าสัญญาณไม่มีปัญหาโดยความของเธอ เบา ๆ จำกัดเขาตาสงบเงียบและเบาการพูด“……… เข้าใจแล้ว แล้ว นี้จริง ๆ ต้องทำของชะตากรรม""เอ๊ะ""Yō ฉันจะฝากฝังนี้เพื่อคุณ มันเป็นสิ่งที่คุณจำเป็นต้องมากกว่าสิ่งอื่นใดขณะนี้"หลังจากพูดว่า พ่อของเธอถูกจี้ที่ดึงออกมาจากเสื้อเชิ้ตของเขา และใส่รอบคอของเธอ ที่ปลายจี้เป็นไม้แกะสลักชิ้น ซึ่งเขาวางไว้ในมือของเธอ และกล่าวว่า"ถ้าคุณมีนี้กลุ่มทรีจารึกไว้จี้กับคุณ แต่ควรพิสูจน์ประโยชน์เมื่อคุณพบ gryphon"“……… นี้จี้""ใช่ ถ้าคุณมีนี้จี้ สัตว์ใด ๆ จะ...อืมม, "พ่อของเธอหยุดกลางประโยค และมองไปแมวคาลิโคท่ามกลางแสงแดดใกล้หน้าต่าง เป็นมันปากกว้างกับ 'nyaa' บิ๊ก พ่อตั้งใจหูแมว และก็เพราะมันผ่านไปทาง Yō"Fugyaa ?""Wha, w wha"แมวคาลิโคให้ออกแต่ละภาษาจากพระราชบัญญัติทันที แต่มีจัดการอย่าง เธอตกกลับหลังจากรับตัวนี้โจมตีการหน้าอก และตีด้านหลังของศีรษะของเธอ รับ เธอหลงไหลแก้มของเธอที่พ่อของเธอ และเสียงของเธอในการประท้วงขึ้น — — -"M-หลัก Whadd'ya ทำที่จู่ ๆ ?""ฉันโยนคุณ""ขวา Izzat-ที่ ain't สิ่งที่ฉันเป็น askin' เกี่ยวกับ ยา numskull !! ฉันเป็น askin' ทำไมมันเป็นยาโยนฉัน!!""การขีดคุณออก""กับดัก Izzat yer เพื่อปิด ยา idiooooot !!! "แมวคาลิโค hissed angrily เป็นขนที่อยู่บนปลาย ตาไม่รู้ที่ feigned แสดงให้เห็นบนใบหน้าของพ่อของเธอ ในขณะที่เธอจับไว้ไม้ที่แกะสลักบนจี้เธอ ปากของเธอแขวนเปิดเป็นเธอฟังแลกเปลี่ยนระหว่าง people(?) สอง“……… คาลิโคหรือไม่"Yo คืออะไรค่า Ojou "“……… คุณสามารถพูดภาษามนุษย์ได้อย่างไร""ฮะ ……… O, ooh !! คุณสามารถพูดคุยกับผมตอนนี้เกินไป?"ประหลาดใจ คาลิโคที่ตอบสนองในสำเนียงคันไซ ได้ยินคาลิโคพูดครั้งแรกจุดประกายสับสนเธอ แต่เป็นดวงตาและแขนของเธอ shuddered นาง hugged คาลิโค มีความแข็งแรงของเธอ"เหลือเชื่อ ฉันพูดกับคุณ คาลิโค""ใช่ นี่คือพลังของจี้ให้คุณ ถ้าคุณมีเรื่องกับคุณ คุณจะสามารถพูดคุยกับทุกประเภทของสัตว์ ……… แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะสามารถทำ"พ่อของเธอแล้ว ยกเธอออกจากนอน และตั้งเท้าของเธอลงบนพื้น มี เธอตกใจเป็นครั้งที่สอง ขาของเธอไม่สามารถแม้แต่จะยืน — — -เป็นอ่อนแอเป็นพวก ตอนนี้ถือขึ้นร่างกายของเธอ“…… คุณกำลังล้อเล่นฉัน... ? ""ฉันไม่ ถ้าคุณมีจี้นี้มาไปยังฝั่งเรียงลำดับใด ๆ ของสัตว์ ร่างกายของคุณจะมาก แข็งแกร่งมากกว่าที่เป็นอยู่ขณะนี้ ไม่เพียงแต่คุณจะได้รับจากโรงพยาบาลนี้ แต่คุณยังจะสามารถไปโรงเรียน หรือ เข้าเมืองของคุณเอง มีปัญหาไม่"บอกว่า ที่ พ่อของเธอให้ไปของเธอ เธอไม่สามารถที่จะยืนสำหรับนาน และเร็ว ๆ นี้น่ากลัวหลังบนเตียงนอน“……… ถ้าผมเป็นเพื่อนกับสัตว์มากขึ้น จะได้เดินมากขึ้น""ใช่""ฉันจะได้เป็น เพื่อนกับเป็น gryphon เกินไป"“……… ดี ไม่ทราบว่า หรือไม่คุณสามารถเป็นเพื่อนกับ gryphon จะขึ้นอยู่กับคุณ และถ้าคุณพบหนึ่ง ไม่ได้ใกล้มันโดยไม่แก้ไขที่ชัดเจน พวกเขาได้พัฒนาคุณภาพสูง และด้วย หากคุณยังตั้งใจจะเป็น เพื่อนของหลักเท่า คุณต้องให้มันทั้งหมดของคุณ ……… แม้ว่ามันหมายถึง ชีวิตของคุณ"Her father hesitated and glared sharply at her. Even for words of warning, they had a great deal of weight to them.“Dad, did you put your life on the line to become friends with a gryphon?”“Hmm? W,well………I guess I can’t deny that. In my case, it was more a fight to the death than a match………No, come to think of it, I did do something stupid. To take on Draco Greif with my bare hands, I must’ve been drunk, or perhaps just very rash………”“?”Her father’s voice fell to a whisper as he spoke. His already low voice became even harder to hear. She knew that was her father’s habit of inconveniently hiding something, but she let it go anyway.“Anyway, take care of your friends. When you live on the outside, they will be your most precious fortune.”“………Was it the same for you, Dad?”“Yeah. If they weren’t there for me………I probably wouldn’t be here today.”His distant eyes stared at the setting sun. Looking at those eyes, she thought to herself. If, in the future, she made any friends, they would be more important to her than anyone else.“It’s starting to get dark. I should get going soon.”“………I see. Then I’ll see you off.”She’d finally become able to walk. The least she could do was walk her father to the hospital entrance, so she wobbly stood up, but her father seemed troubled and stopped her, so she gave up. Her father clumsily ruffled her hair, and tapered his peaceful eyes.“——-The next time is in two years to the day. I will come pick you up on the night of the full moon.”“………Eh?”“With that pendant, your body will become far stronger than it is now. So, I’ll promise you. The next time, I will definitely——-travel together with you.”Her father told her these words of promise with a tint of languish in his tone, and left. ——-She was alone in the hospital room, filled with silence. She thought about her father’s promise to her countless times while gently gripping her pendant.With that day in mind, she spent her days to fulfil her promise. Starting with Calico, she formed ties with various animals, piling encounter upon encounter to build herself up. Her body, which up until then hadn’t even been able to walk, was able to run in just half a year. To her, who had spent half her life in a hospital room, making friends with animals was refreshing and fun. Rather, it was much more difficult to play with friends her age. The people around her and girls her age didn’t believe her story, and when they ridiculed her father and his stories about the gryphon, there were times when she cried in frustration. From then on, she only made contact with animals. Even if she made human friends, she would have to say her farewells to them in 2 years. Then it would be better not to make any human friends in the first place, and so she put up a wall to protect herself from the people around her.Over the months, she distanced herself from society, and at last estranging herself from her relatives, leaving her surrounded by nothing but animals. Despite this, she didn’t care. ‘The next time, I will definitely——-travel together with you.’ Just by thinking about that promise………her heart was enveloped in warmth.ーーーーーーSpending those months and years like that for 2 years, she greeted the promised day. The evening breeze blew strongly as she stood in the center of the garden, embracing Calico——-and shedding large tears that ran down her face. ‘I will come pick you up on the night of the full moon——-.’ That night was supposed to be a full moon. Going by the Moon’s periodic cycle, it was supposed to be a full moon. Even though just for this promised night, it had to be a full moon. Passing the fifteenth night, the starry sky that should have welcomed a full moon——-it was slightly waned, and the sixteenth night’s moon was smiling. The promise couldn’t be kept.………Her father never came to pick her up.
การแปล กรุณารอสักครู่..
อารัมภบท [แก้ไข]
ーーーーーーーーーปี 2xxx, Kasukabe โรงพยาบาล ห้อง 708. ครั้งสุดท้ายที่เธอได้พูดคุยกับพ่อของเธออยู่ในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อเธอเพิ่งหัน 11. เธอจะได้เห็นท้องฟ้าสีครามสีฟ้าและท้องทะเลจากห้องนอนโรงพยาบาลเอกชนของเธอ พ่อของเธอที่หายไปในหลายปีของเขาในการเดินทาง --- Kasukabe Koumei ได้ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอนำจำนวนมากมายของเรื่องราวของเธอเป็นของที่ระลึก. "......... สัตว์ที่มีจะงอยปากของนกอินทรี, และร่างกายของสิงโตได้หรือไม่ " "ใช่ มันเรียกว่ากริฟฟอน พวกเขากล้าหาญที่ยากลำบากและยังทรมาก พวกเขาเป็นกษัตริย์แห่งท้องฟ้าและแผ่นดินหลังจากทั้งหมด ที่มีปีกขนาดใหญ่ของพวกเขาและแขนขาที่มีประสิทธิภาพที่พวกเขาใช้ในการข้ามท้องฟ้าพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่สง่างามที่สุดในการมีชีวิตอยู่. " พ่อของเธออย่างเงียบ ๆ พูดจากหน่วยความจำในขณะที่เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามสีฟ้าที่มีรูปลักษณ์ที่ห่างไกลในสายตาของเขา น่าแปลกที่เขาได้เข้าเยี่ยมคารวะในขณะที่กำลังแต่งตัวในชุดสูทอย่างเป็นทางการ พ่อของเธอจำได้เสมอในชุดเสื้อผ้าง่อย แต่นี้ค่อนข้างสายตาสดชื่น แต่ขนาดใหญ่ แต่คนที่มีความสูงที่เหมาะสมของพ่อของเธอบอกว่าเรื่องราวของเธอในลักษณะที่สงบขณะนั่งอยู่ในท่าตรงขวาถัดจากเตียงของเธอ ไม่พอใจกับการไม่สามารถที่จะแบ่งปันความทรงจำเหล่านี้กับพ่อของเธอเป็นความภาคภูมิใจของเธอโยกขาของเธอกลับมาอย่างโกรธเคืองและบ่น yearningly. "......... ฉันต้องการที่จะตอบสนองความกริฟฟอนเกินไป." "คืออะไร" "ฉัน ต้องการที่จะเป็นเพื่อนกับกริฟฟอนและมีฉันนั่งบนหลังของมัน ......... ฉันต้องการที่จะออกไปข้างนอกและเห็นโลกเช่นคุณได้พ่อ. " คำพูดของเธอหมุนตัวออกมาจากปากของเธอได้เช่นเสียงที่แข็งแกร่งที่มันยังแปลกใจ ตัวเธอเอง แต่มันก็เป็นความปรารถนาที่ไม่ได้หมายถึงการเป็น แม้ว่าเธอเกิดมาในยุคที่ถูกกล่าวว่าเป็นไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับมนุษยชาติเธอได้รับการวินิจฉัยป่วยไข้และที่เหลืออยู่ในโรงพยาบาล แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอถูกเห็นแก่ตัวเธอไม่สามารถช่วย แต่บอกว่ามัน แม้ว่าเธอไปกับพ่อของเธอที่ขาของเธอแทบจะไม่สามารถเดินได้ด้วยตัวเองก็จะจบลงด้วยการสะดุดของพ่อของเธอได้เป็นอย่างดี กับเธอที่ถูกขังอยู่ในห้องของโรงพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์โลกภายนอกพ่อของเธอพูดถึง ......... สถานที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมและสีสันสดใสของชีวิตที่มันเป็นเหมือนสวรรค์กับเธอ แต่พ่อของเธอที่ไม่มีร่องรอยของการถูกทุกข์โดยความเห็นแก่ตัวของเธอหรี่ตาเบา ๆ ที่เงียบสงบของเขาและพูดเบา ๆ . "......... ฉันเห็น นี้จริงๆแล้วจะต้องมีการทำงานของชะตากรรม. " "เอ๊ะ?" "yo, ฉันจะมอบความไว้วางใจนี้ให้คุณ มันเป็นสิ่งที่คุณจะต้องมากกว่าสิ่งอื่นใดในขณะนี้. " หลังจากที่บอกว่าพ่อของเธอดึงจี้ออกมาจากเสื้อของเขาและวางไว้รอบคอของเธอ ที่ปลายจี้เป็นชิ้นไม้แกะสลักซึ่งเขาอยู่ในมือของเธอและกล่าวว่า"ถ้าคุณมีต้นไม้จีโนมนี้จารึกไว้จี้กับคุณก็ควรพิสูจน์ว่ามีประโยชน์เมื่อคุณพบกริฟฟอน." "......... จี้นี้ ? " "ใช่ หากคุณมีจี้นี้สัตว์ใด ๆ ที่จะ ......... อืม " พ่อของเธอหยุดกลางประโยคและมองไปที่แมวผ้าดิบ basking ในแสงแดดใกล้หน้าต่าง ในขณะที่มันหาวกับใหญ่ 'nyaa' พ่อของเธอตั้งใจหยิบขึ้นมาและโยนแมวก็มันไปต่อYō. "Fugyaa !?" "วา, W-วา!" แมวผ้าดิบให้ออกร้องเอ๋งจากการกระทำอย่างฉับพลัน แต่พยายามที่จะลงจอดได้อย่างปลอดภัย เธอกลับลงไปหลังจากที่ได้รับการโจมตีร่างกายนี้ที่หน้าอกและกดด้านหลังของศีรษะของเธอ ไม่รู้เธอป่องแก้มของเธอที่พ่อของเธอและยกเสียงของเธอในการประท้วง --- "M-Master! Whadd'ya ทำที่สำหรับทุก !? ฉับพลัน " "ฉันโยนคุณ." "Izzat ขวาที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ผม askin 'เกี่ยวกับยาคนโง่ !! ฉัน askin 'ทำไมมันเป็นยาสำหรับโยนฉัน !! " "เพื่อติ๊กคุณออก." "Izzat ที่ปิดดักกะ, ya idiooooot !!!" แมวผ้าดิบ hissed โกรธเป็นขนของมันยืนอยู่บนปลาย รูปลักษณ์ของความไม่รู้แกล้งแสดงให้เห็นบนใบหน้าของพ่อของเธอ ในขณะที่เธอจับไม้แกะสลักบนจี้ของเธอเปิดปากแขวนขณะที่เธอได้ฟังการแลกเปลี่ยนระหว่างคนสองคนของเธอ (?). "......... ผ้าดิบ?" "โย่อะไรขึ้น Ojou?" "......... คุณสามารถ พูดภาษามนุษย์? " "หือ? ......... โอโอ !! คุณสามารถพูดคุยกับฉันตอนนี้เกินไป !? " ประหลาดใจ, ผ้าดิบตอบในภาษาคันไซ ได้ยินผ้าดิบพูดเป็นครั้งแรกที่จุดประกายความสับสนในตัวเธอ แต่เป็นตาและแขนของเธอสั่นเธอกอดผ้าดิบที่มีความแข็งแรงของเธอ. "ไม่น่าเชื่อ! ผมพูดกับคุณผ้าดิบ! " "ใช่ นี้เป็นอำนาจของจี้ที่ถูกให้กับคุณ หากคุณมีไปกับคุณคุณจะสามารถที่จะพูดคุยกับทุกประเภทของสัตว์ ......... แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่มันสามารถทำ. " พ่อของเธอเอื้อมมือออกยกเตียงของเธอออกและการตั้งค่าเท้าของเธอลงบนพื้น ที่นั่นเธอก็ตกใจเป็นครั้งที่สอง ขาของเธอที่ไม่ได้สามารถที่จะยืน --- อ่อนแอขณะที่พวกเขาได้รับในขณะนี้ถือขึ้นร่างกายของเธอ. "...... คุณหลอกฉัน ......... !?" "ผมไม่ได้ หากคุณมีจี้นี้และเข้ามาติดต่อกับประเภทของสัตว์ใด ๆ ร่างกายของคุณจะกลายเป็นมากมากดีกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ไม่เพียง แต่คุณจะสามารถที่จะได้รับจากโรงพยาบาลนี้ แต่คุณยังจะสามารถที่จะไปโรงเรียนหรือออกเข้าไปในเมืองด้วยตัวคุณเองที่มีปัญหาไม่. " บอกว่าพ่อของเธอปล่อยให้ไปของเธอ เธอไม่สามารถที่จะยืนเป็นเวลานานมากและเร็ว ๆ นี้กลับลงไปบนเตียง. "......... ถ้าผมเป็นเพื่อนกับสัตว์มากขึ้นผมจะสามารถที่จะเดินไปอีกหรือไม่" "ใช่." "ฉันจะสามารถ ที่จะกลายเป็นเพื่อนกับกริฟฟอน, เกินไป? " "......... ดีฉันสงสัยเกี่ยวกับว่า หรือไม่ว่าคุณสามารถเป็นเพื่อนกับกริฟฟอนจะขึ้นอยู่กับคุณ และถ้าคุณเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้รับที่อยู่ใกล้ได้โดยไม่ต้องแก้ปัญหาที่ชัดเจน พวกเขาเป็นอย่างมากที่มีชีวิตชีวาและทร หากคุณกำลังยังคงมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นเพื่อนเท่าเทียมคุณจะต้องให้มันทั้งหมดของคุณ ......... ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงชีวิตของคุณ. " พ่อของเธอลังเลและจ้องมาที่เธออย่างรวดเร็ว แม้คำเตือนของพวกเขามีการจัดการที่ดีของน้ำหนักให้กับพวกเขา. "พ่อคุณก็ทำให้ชีวิตของคุณในบรรทัดที่จะกลายเป็นเพื่อนกับกริฟฟอน?" "อืม? W ดี ......... ผมคิดว่าผมไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า ในกรณีของฉันมันก็มากขึ้นการต่อสู้ไปสู่ความตายกว่าการแข่งขัน ......... ไม่มีมาคิดว่าฉันไม่ได้ทำอะไรโง่ ที่จะใช้ในเดรโก Greif ด้วยมือเปล่าของฉันฉันคงจะเมาหรือบางทีอาจจะมากเพียงผื่น ......... " "?" เสียงพ่อของเธอลดลงไปกระซิบในขณะที่เขาพูด เสียงต่ำอยู่แล้วเขาก็ยิ่งยากที่จะได้ยิน เธอรู้ว่าเป็นนิสัยของพ่อของเธอลำบากของบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนตัวอยู่ แต่เธอก็ปล่อยให้มันไปต่อไป. "อย่างไรก็ตามในการดูแลของเพื่อนของคุณ เมื่อคุณอาศัยอยู่ด้านนอกที่พวกเขาจะได้รับโชคลาภที่มีค่าที่สุดของคุณ. " "......... มันเป็นเช่นเดียวกันสำหรับคุณพ่อ?" "ใช่ หากพวกเขาไม่ได้มีสำหรับฉัน ......... ฉันอาจจะไม่อยู่ที่นี่วันนี้. " ที่ห่างไกลสายตาของเขาจ้องที่ดวงอาทิตย์ มองไปที่ดวงตาของผู้ที่เธอคิดกับตัวเอง หากในอนาคตเธอทำเพื่อนใดที่พวกเขาจะมีความสำคัญมากขึ้นกับเธอมากกว่าคนอื่น. "มันเริ่มต้นที่จะได้รับความมืด ฉันควรจะได้รับไปในเร็ว ๆ นี้. " "......... ฉันเห็น แล้วฉันจะเห็นคุณออก. " ในที่สุดเธอก็จะกลายเป็นสามารถที่จะเดิน อย่างน้อยเธอจะทำคือพ่อของเธอเดินไปยังทางเข้าโรงพยาบาลเพื่อสั่นคลอนเธอลุกขึ้นยืน แต่พ่อของเธอดูเหมือนจะมีปัญหาและหยุดเธอเพื่อให้เธอให้ขึ้น พ่อของเธองุ่มง่ามน่าระทึกใจผมของเธอและเรียวตาที่เงียบสงบของเขา. "--- ครั้งต่อไปที่อยู่ในสองปีที่ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ ฉันจะมารับคุณในคืนพระจันทร์เต็มดวง. " "......... ใช่มั้ย?" "ด้วยจี้ที่ร่างกายของคุณจะกลายเป็นไกลกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ดังนั้นฉันจะสัญญาว่าคุณ ครั้งต่อไปที่ผมจะแน่นอน --- เดินทางไปด้วยกันกับคุณ. " พ่อของเธอบอกเธอคำเหล่านี้สัญญากับโทนสีของละเหี่ยในน้ำเสียงของเขาและซ้าย --- เธอเป็นคนเดียวในห้องของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยความเงียบ เธอคิดว่าเกี่ยวกับสัญญาของพ่อของเธอที่จะนับครั้งไม่ถ้วนในขณะที่เธอเบา ๆ จับจี้ของเธอ. กับวันที่ในใจเธอใช้เวลาหลายวันของเธอที่จะปฏิบัติตามสัญญาของเธอ เริ่มต้นด้วยผ้าดิบเธอเกิดความผูกพันกับสัตว์ต่าง ๆ ซ้อนพบเมื่อการเผชิญหน้าที่จะสร้างตัวเองขึ้นมา ร่างของเธอซึ่งขึ้นจนแล้วก็ไม่ได้รับสามารถที่จะเดินไปก็สามารถที่จะทำงานได้ในเวลาเพียงครึ่งปี กับเธอที่ได้ใช้เวลาครึ่งชีวิตของเธอในห้องพักโรงพยาบาลทำให้เพื่อนกับสัตว์เป็นความสดชื่นและความสนุกสนาน แต่มันเป็นเรื่องยากมากที่จะเล่นกับเพื่อนอายุของเธอ คนรอบตัวเธอและเด็กหญิงอายุของเธอไม่เชื่อว่าเรื่องราวของเธอและเมื่อพวกเขาเยาะเย้ยพ่อของเธอและเรื่องราวของเขาเกี่ยวกับกริฟฟอนมีบางครั้งที่เธอร้องไห้ในแห้ว จากนั้นเธอได้ติดต่อกับสัตว์ แม้ว่าเธอทำให้เพื่อนมนุษย์ที่เธอจะต้องบอกลาเธอกับพวกเขาใน 2 ปี แล้วมันจะดีกว่าที่จะไม่ทำให้เพื่อนมนุษย์คนใดในสถานที่แรกและเพื่อให้เธอใส่ขึ้นที่ผนังเพื่อป้องกันตัวเองจากคนที่อยู่รอบตัวเธอ. กว่าเดือนที่เธอห่างไกลตัวเองออกจากสังคมและที่สุดท้ายที่ estranging ตัวเองออกจากญาติของเธอ ทิ้งล้อมรอบเธอโดยไม่มีอะไร แต่สัตว์ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เธอไม่ได้ดูแล 'ในครั้งต่อไปผมจะแน่นอน --- เดินทางไปด้วยกันกับคุณ. เพียงแค่คิดเกี่ยวกับการสัญญาว่า ......... หัวใจของเธอถูกห่อหุ้มอยู่ในความอบอุ่น. ーーーーーーใช้จ่ายเดือนเหล่านั้นและปีเช่นเดียวกับที่เป็นเวลา 2 ปีเธอได้รับการต้อนรับในวันที่สัญญาไว้ สายลมเย็นพัดอย่างรุนแรงขณะที่เธอยืนอยู่ในใจกลางของสวนกอดผ้าดิบ --- และน้ำตาไหลขนาดใหญ่ที่วิ่งลงใบหน้าของเธอ 'ฉันจะมารับคุณในคืนพระจันทร์เต็มดวง ---. คืนนั้นที่ควรจะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ไปตามรอบระยะของดวงจันทร์มันก็ควรจะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง แม้ว่าจะเป็นเพียงสำหรับคืนนี้สัญญาว่ามันจะต้องมีพระจันทร์เต็มดวง ผ่านคืนสิบห้าดาวบนท้องฟ้าที่ควรได้รับการต้อนรับที่ดวงจันทร์เต็ม --- มันก็จางหายไปเล็กน้อยและดวงจันทร์คืนที่สิบหกก็ยิ้ม สัญญาไม่สามารถเก็บไว้. ......... พ่อของเธอไม่เคยมารับเธอขึ้น
ーーーーーーーーーปี 2xxx, Kasukabe โรงพยาบาล ห้อง 708. ครั้งสุดท้ายที่เธอได้พูดคุยกับพ่อของเธออยู่ในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อเธอเพิ่งหัน 11. เธอจะได้เห็นท้องฟ้าสีครามสีฟ้าและท้องทะเลจากห้องนอนโรงพยาบาลเอกชนของเธอ พ่อของเธอที่หายไปในหลายปีของเขาในการเดินทาง --- Kasukabe Koumei ได้ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอนำจำนวนมากมายของเรื่องราวของเธอเป็นของที่ระลึก. "......... สัตว์ที่มีจะงอยปากของนกอินทรี, และร่างกายของสิงโตได้หรือไม่ " "ใช่ มันเรียกว่ากริฟฟอน พวกเขากล้าหาญที่ยากลำบากและยังทรมาก พวกเขาเป็นกษัตริย์แห่งท้องฟ้าและแผ่นดินหลังจากทั้งหมด ที่มีปีกขนาดใหญ่ของพวกเขาและแขนขาที่มีประสิทธิภาพที่พวกเขาใช้ในการข้ามท้องฟ้าพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่สง่างามที่สุดในการมีชีวิตอยู่. " พ่อของเธออย่างเงียบ ๆ พูดจากหน่วยความจำในขณะที่เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามสีฟ้าที่มีรูปลักษณ์ที่ห่างไกลในสายตาของเขา น่าแปลกที่เขาได้เข้าเยี่ยมคารวะในขณะที่กำลังแต่งตัวในชุดสูทอย่างเป็นทางการ พ่อของเธอจำได้เสมอในชุดเสื้อผ้าง่อย แต่นี้ค่อนข้างสายตาสดชื่น แต่ขนาดใหญ่ แต่คนที่มีความสูงที่เหมาะสมของพ่อของเธอบอกว่าเรื่องราวของเธอในลักษณะที่สงบขณะนั่งอยู่ในท่าตรงขวาถัดจากเตียงของเธอ ไม่พอใจกับการไม่สามารถที่จะแบ่งปันความทรงจำเหล่านี้กับพ่อของเธอเป็นความภาคภูมิใจของเธอโยกขาของเธอกลับมาอย่างโกรธเคืองและบ่น yearningly. "......... ฉันต้องการที่จะตอบสนองความกริฟฟอนเกินไป." "คืออะไร" "ฉัน ต้องการที่จะเป็นเพื่อนกับกริฟฟอนและมีฉันนั่งบนหลังของมัน ......... ฉันต้องการที่จะออกไปข้างนอกและเห็นโลกเช่นคุณได้พ่อ. " คำพูดของเธอหมุนตัวออกมาจากปากของเธอได้เช่นเสียงที่แข็งแกร่งที่มันยังแปลกใจ ตัวเธอเอง แต่มันก็เป็นความปรารถนาที่ไม่ได้หมายถึงการเป็น แม้ว่าเธอเกิดมาในยุคที่ถูกกล่าวว่าเป็นไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับมนุษยชาติเธอได้รับการวินิจฉัยป่วยไข้และที่เหลืออยู่ในโรงพยาบาล แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอถูกเห็นแก่ตัวเธอไม่สามารถช่วย แต่บอกว่ามัน แม้ว่าเธอไปกับพ่อของเธอที่ขาของเธอแทบจะไม่สามารถเดินได้ด้วยตัวเองก็จะจบลงด้วยการสะดุดของพ่อของเธอได้เป็นอย่างดี กับเธอที่ถูกขังอยู่ในห้องของโรงพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์โลกภายนอกพ่อของเธอพูดถึง ......... สถานที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมและสีสันสดใสของชีวิตที่มันเป็นเหมือนสวรรค์กับเธอ แต่พ่อของเธอที่ไม่มีร่องรอยของการถูกทุกข์โดยความเห็นแก่ตัวของเธอหรี่ตาเบา ๆ ที่เงียบสงบของเขาและพูดเบา ๆ . "......... ฉันเห็น นี้จริงๆแล้วจะต้องมีการทำงานของชะตากรรม. " "เอ๊ะ?" "yo, ฉันจะมอบความไว้วางใจนี้ให้คุณ มันเป็นสิ่งที่คุณจะต้องมากกว่าสิ่งอื่นใดในขณะนี้. " หลังจากที่บอกว่าพ่อของเธอดึงจี้ออกมาจากเสื้อของเขาและวางไว้รอบคอของเธอ ที่ปลายจี้เป็นชิ้นไม้แกะสลักซึ่งเขาอยู่ในมือของเธอและกล่าวว่า"ถ้าคุณมีต้นไม้จีโนมนี้จารึกไว้จี้กับคุณก็ควรพิสูจน์ว่ามีประโยชน์เมื่อคุณพบกริฟฟอน." "......... จี้นี้ ? " "ใช่ หากคุณมีจี้นี้สัตว์ใด ๆ ที่จะ ......... อืม " พ่อของเธอหยุดกลางประโยคและมองไปที่แมวผ้าดิบ basking ในแสงแดดใกล้หน้าต่าง ในขณะที่มันหาวกับใหญ่ 'nyaa' พ่อของเธอตั้งใจหยิบขึ้นมาและโยนแมวก็มันไปต่อYō. "Fugyaa !?" "วา, W-วา!" แมวผ้าดิบให้ออกร้องเอ๋งจากการกระทำอย่างฉับพลัน แต่พยายามที่จะลงจอดได้อย่างปลอดภัย เธอกลับลงไปหลังจากที่ได้รับการโจมตีร่างกายนี้ที่หน้าอกและกดด้านหลังของศีรษะของเธอ ไม่รู้เธอป่องแก้มของเธอที่พ่อของเธอและยกเสียงของเธอในการประท้วง --- "M-Master! Whadd'ya ทำที่สำหรับทุก !? ฉับพลัน " "ฉันโยนคุณ." "Izzat ขวาที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ผม askin 'เกี่ยวกับยาคนโง่ !! ฉัน askin 'ทำไมมันเป็นยาสำหรับโยนฉัน !! " "เพื่อติ๊กคุณออก." "Izzat ที่ปิดดักกะ, ya idiooooot !!!" แมวผ้าดิบ hissed โกรธเป็นขนของมันยืนอยู่บนปลาย รูปลักษณ์ของความไม่รู้แกล้งแสดงให้เห็นบนใบหน้าของพ่อของเธอ ในขณะที่เธอจับไม้แกะสลักบนจี้ของเธอเปิดปากแขวนขณะที่เธอได้ฟังการแลกเปลี่ยนระหว่างคนสองคนของเธอ (?). "......... ผ้าดิบ?" "โย่อะไรขึ้น Ojou?" "......... คุณสามารถ พูดภาษามนุษย์? " "หือ? ......... โอโอ !! คุณสามารถพูดคุยกับฉันตอนนี้เกินไป !? " ประหลาดใจ, ผ้าดิบตอบในภาษาคันไซ ได้ยินผ้าดิบพูดเป็นครั้งแรกที่จุดประกายความสับสนในตัวเธอ แต่เป็นตาและแขนของเธอสั่นเธอกอดผ้าดิบที่มีความแข็งแรงของเธอ. "ไม่น่าเชื่อ! ผมพูดกับคุณผ้าดิบ! " "ใช่ นี้เป็นอำนาจของจี้ที่ถูกให้กับคุณ หากคุณมีไปกับคุณคุณจะสามารถที่จะพูดคุยกับทุกประเภทของสัตว์ ......... แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่มันสามารถทำ. " พ่อของเธอเอื้อมมือออกยกเตียงของเธอออกและการตั้งค่าเท้าของเธอลงบนพื้น ที่นั่นเธอก็ตกใจเป็นครั้งที่สอง ขาของเธอที่ไม่ได้สามารถที่จะยืน --- อ่อนแอขณะที่พวกเขาได้รับในขณะนี้ถือขึ้นร่างกายของเธอ. "...... คุณหลอกฉัน ......... !?" "ผมไม่ได้ หากคุณมีจี้นี้และเข้ามาติดต่อกับประเภทของสัตว์ใด ๆ ร่างกายของคุณจะกลายเป็นมากมากดีกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ไม่เพียง แต่คุณจะสามารถที่จะได้รับจากโรงพยาบาลนี้ แต่คุณยังจะสามารถที่จะไปโรงเรียนหรือออกเข้าไปในเมืองด้วยตัวคุณเองที่มีปัญหาไม่. " บอกว่าพ่อของเธอปล่อยให้ไปของเธอ เธอไม่สามารถที่จะยืนเป็นเวลานานมากและเร็ว ๆ นี้กลับลงไปบนเตียง. "......... ถ้าผมเป็นเพื่อนกับสัตว์มากขึ้นผมจะสามารถที่จะเดินไปอีกหรือไม่" "ใช่." "ฉันจะสามารถ ที่จะกลายเป็นเพื่อนกับกริฟฟอน, เกินไป? " "......... ดีฉันสงสัยเกี่ยวกับว่า หรือไม่ว่าคุณสามารถเป็นเพื่อนกับกริฟฟอนจะขึ้นอยู่กับคุณ และถ้าคุณเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้รับที่อยู่ใกล้ได้โดยไม่ต้องแก้ปัญหาที่ชัดเจน พวกเขาเป็นอย่างมากที่มีชีวิตชีวาและทร หากคุณกำลังยังคงมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นเพื่อนเท่าเทียมคุณจะต้องให้มันทั้งหมดของคุณ ......... ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงชีวิตของคุณ. " พ่อของเธอลังเลและจ้องมาที่เธออย่างรวดเร็ว แม้คำเตือนของพวกเขามีการจัดการที่ดีของน้ำหนักให้กับพวกเขา. "พ่อคุณก็ทำให้ชีวิตของคุณในบรรทัดที่จะกลายเป็นเพื่อนกับกริฟฟอน?" "อืม? W ดี ......... ผมคิดว่าผมไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า ในกรณีของฉันมันก็มากขึ้นการต่อสู้ไปสู่ความตายกว่าการแข่งขัน ......... ไม่มีมาคิดว่าฉันไม่ได้ทำอะไรโง่ ที่จะใช้ในเดรโก Greif ด้วยมือเปล่าของฉันฉันคงจะเมาหรือบางทีอาจจะมากเพียงผื่น ......... " "?" เสียงพ่อของเธอลดลงไปกระซิบในขณะที่เขาพูด เสียงต่ำอยู่แล้วเขาก็ยิ่งยากที่จะได้ยิน เธอรู้ว่าเป็นนิสัยของพ่อของเธอลำบากของบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนตัวอยู่ แต่เธอก็ปล่อยให้มันไปต่อไป. "อย่างไรก็ตามในการดูแลของเพื่อนของคุณ เมื่อคุณอาศัยอยู่ด้านนอกที่พวกเขาจะได้รับโชคลาภที่มีค่าที่สุดของคุณ. " "......... มันเป็นเช่นเดียวกันสำหรับคุณพ่อ?" "ใช่ หากพวกเขาไม่ได้มีสำหรับฉัน ......... ฉันอาจจะไม่อยู่ที่นี่วันนี้. " ที่ห่างไกลสายตาของเขาจ้องที่ดวงอาทิตย์ มองไปที่ดวงตาของผู้ที่เธอคิดกับตัวเอง หากในอนาคตเธอทำเพื่อนใดที่พวกเขาจะมีความสำคัญมากขึ้นกับเธอมากกว่าคนอื่น. "มันเริ่มต้นที่จะได้รับความมืด ฉันควรจะได้รับไปในเร็ว ๆ นี้. " "......... ฉันเห็น แล้วฉันจะเห็นคุณออก. " ในที่สุดเธอก็จะกลายเป็นสามารถที่จะเดิน อย่างน้อยเธอจะทำคือพ่อของเธอเดินไปยังทางเข้าโรงพยาบาลเพื่อสั่นคลอนเธอลุกขึ้นยืน แต่พ่อของเธอดูเหมือนจะมีปัญหาและหยุดเธอเพื่อให้เธอให้ขึ้น พ่อของเธองุ่มง่ามน่าระทึกใจผมของเธอและเรียวตาที่เงียบสงบของเขา. "--- ครั้งต่อไปที่อยู่ในสองปีที่ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ ฉันจะมารับคุณในคืนพระจันทร์เต็มดวง. " "......... ใช่มั้ย?" "ด้วยจี้ที่ร่างกายของคุณจะกลายเป็นไกลกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ดังนั้นฉันจะสัญญาว่าคุณ ครั้งต่อไปที่ผมจะแน่นอน --- เดินทางไปด้วยกันกับคุณ. " พ่อของเธอบอกเธอคำเหล่านี้สัญญากับโทนสีของละเหี่ยในน้ำเสียงของเขาและซ้าย --- เธอเป็นคนเดียวในห้องของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยความเงียบ เธอคิดว่าเกี่ยวกับสัญญาของพ่อของเธอที่จะนับครั้งไม่ถ้วนในขณะที่เธอเบา ๆ จับจี้ของเธอ. กับวันที่ในใจเธอใช้เวลาหลายวันของเธอที่จะปฏิบัติตามสัญญาของเธอ เริ่มต้นด้วยผ้าดิบเธอเกิดความผูกพันกับสัตว์ต่าง ๆ ซ้อนพบเมื่อการเผชิญหน้าที่จะสร้างตัวเองขึ้นมา ร่างของเธอซึ่งขึ้นจนแล้วก็ไม่ได้รับสามารถที่จะเดินไปก็สามารถที่จะทำงานได้ในเวลาเพียงครึ่งปี กับเธอที่ได้ใช้เวลาครึ่งชีวิตของเธอในห้องพักโรงพยาบาลทำให้เพื่อนกับสัตว์เป็นความสดชื่นและความสนุกสนาน แต่มันเป็นเรื่องยากมากที่จะเล่นกับเพื่อนอายุของเธอ คนรอบตัวเธอและเด็กหญิงอายุของเธอไม่เชื่อว่าเรื่องราวของเธอและเมื่อพวกเขาเยาะเย้ยพ่อของเธอและเรื่องราวของเขาเกี่ยวกับกริฟฟอนมีบางครั้งที่เธอร้องไห้ในแห้ว จากนั้นเธอได้ติดต่อกับสัตว์ แม้ว่าเธอทำให้เพื่อนมนุษย์ที่เธอจะต้องบอกลาเธอกับพวกเขาใน 2 ปี แล้วมันจะดีกว่าที่จะไม่ทำให้เพื่อนมนุษย์คนใดในสถานที่แรกและเพื่อให้เธอใส่ขึ้นที่ผนังเพื่อป้องกันตัวเองจากคนที่อยู่รอบตัวเธอ. กว่าเดือนที่เธอห่างไกลตัวเองออกจากสังคมและที่สุดท้ายที่ estranging ตัวเองออกจากญาติของเธอ ทิ้งล้อมรอบเธอโดยไม่มีอะไร แต่สัตว์ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เธอไม่ได้ดูแล 'ในครั้งต่อไปผมจะแน่นอน --- เดินทางไปด้วยกันกับคุณ. เพียงแค่คิดเกี่ยวกับการสัญญาว่า ......... หัวใจของเธอถูกห่อหุ้มอยู่ในความอบอุ่น. ーーーーーーใช้จ่ายเดือนเหล่านั้นและปีเช่นเดียวกับที่เป็นเวลา 2 ปีเธอได้รับการต้อนรับในวันที่สัญญาไว้ สายลมเย็นพัดอย่างรุนแรงขณะที่เธอยืนอยู่ในใจกลางของสวนกอดผ้าดิบ --- และน้ำตาไหลขนาดใหญ่ที่วิ่งลงใบหน้าของเธอ 'ฉันจะมารับคุณในคืนพระจันทร์เต็มดวง ---. คืนนั้นที่ควรจะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ไปตามรอบระยะของดวงจันทร์มันก็ควรจะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง แม้ว่าจะเป็นเพียงสำหรับคืนนี้สัญญาว่ามันจะต้องมีพระจันทร์เต็มดวง ผ่านคืนสิบห้าดาวบนท้องฟ้าที่ควรได้รับการต้อนรับที่ดวงจันทร์เต็ม --- มันก็จางหายไปเล็กน้อยและดวงจันทร์คืนที่สิบหกก็ยิ้ม สัญญาไม่สามารถเก็บไว้. ......... พ่อของเธอไม่เคยมารับเธอขึ้น
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทนำ [ แก้ไข ]
ーーーーーーーーーปี 2xxx Kasukabe , โรงพยาบาล ห้อง 708 .
ครั้งสุดท้าย ที่เธอพูดกับพ่อของเธอในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อเธอได้เปิด 11 เธอจะได้เห็นท้องฟ้าและทะเลสีครามจากเตียงโรงพยาบาลเอกชน ห้องของ พ่อของเขาหายไปหลายปีของเขา --- ท่องเที่ยว Kasukabe koumei ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอนำตัวเลขที่กว้างใหญ่ของเรื่องราวของเธอเป็นของที่ระลึก
" . . . สัตว์ มีจะงอยปากนกอินทรี และตัวเป็นสิงโต ? "
" ครับ มันเรียกว่า Gryphon . เขาเป็นผู้กล้าหาญ เข้มแข็ง และยังแสนโอหัง พวกเขาเป็นกษัตริย์แห่งฟากฟ้าและแผ่นดิน หลังจากทั้งหมด ด้วยปีกที่ใหญ่และทรงพลังแขนที่ใช้เพื่อข้ามท้องฟ้า พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด "
อยู่พ่อของเธอเงียบ ๆพูด จากความทรงจำ เขาเงยหน้าขึ้นมองที่ท้องฟ้าสีฟ้าคราม ด้วยแววตาเลื่อนลอย จู่ ๆ เขาจ่ายไปในขณะที่กำลังแต่งตัวในชุดสูทอย่างเป็นทางการ พ่อที่เธอจดจำได้เสมอสวมใส่เสื้อผ้าบางอ่อนแอ แต่นี่เป็นภาพที่สดชื่น ขนาดค่อนข้างใหญ่ แต่เป็นบุคคลที่มีความสูงที่เหมาะสมพ่อเธอบอกเรื่องราวของเธอในลักษณะที่สงบในขณะนั่งอยู่ในท่าตรงข้างๆเตียงของเธอ ไม่พอใจกับการไม่ได้มีความทรงจำเหล่านี้กับพ่อที่เธอภูมิใจในตัวเธอแกว่งขาไปมา sulkily และบ่น yearningly .
" . . . ผมอยากเจอ Gryphon ด้วย "
" อะไร ? "
" ชั้นอยากเป็นเพื่อนกับ Gryphon ,แล้วให้ผมนั่งบนหลังของมัน . . . อยากออกไปเห็นโลกเหมือนที่เธอทำ พ่อ . . . "
คำพูดเธอปั่นจากปากของเธอมีแรงเสียงจนแปลกใจตัวเอง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็น แม้ว่าเธอจะเกิดในยุค ที่ถูกกล่าวว่าเป็นไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อมนุษยชาติ เธอถูกวินิจฉัยว่าเขาป่วยเป็นโรคร้าย และที่เหลืออยู่ในโรงพยาบาลถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอกำลังเห็นแก่ตัว เธอไม่สามารถช่วย แต่พูด ถ้าเธอไปกับพ่อของเธอ ขาของเธอที่แทบจะเดินไม่ได้ด้วยตัวเองย่อมสิ้นสุดสะดุดพ่อของเธอเช่นกัน เธอ ผู้ที่ติดอยู่ภายในโรงพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์ โลกภายนอกที่พ่อของเธอพูด . . . เต็มไปด้วยกลิ่นและสีสันสดใสของชีวิต มันเหมือนสวรรค์กับเธอ อย่างไรก็ตามพ่อ ผู้ที่ไม่มีอาการ โดยมีปัญหาความเห็นแก่ตัวของเธอค่อยๆลดลง ดวงตาของเขาอ่อนโยนและสงบได้
" . . . ผมเห็น แล้วนี้ต้องมีการทำงานของโชคชะตา "
" เอ๋ ? "
" Y โฮ ข้าจะมอบสิ่งนี้ให้คุณ มันเป็นสิ่งที่คุณจะต้องการมากกว่าอะไรตอนนี้ "
หลังจากนั้นพ่อของเธอดึงจี้ออกมาจากเสื้อของเขาและใส่รอบคอของเธอ ที่ปลายของจี้เป็นไม้แกะสลักชิ้นที่เขาวางไว้ในมือของเธอและพูด
" ถ้าคุณมีต้นไม้ ( จารึกจี้กับคุณ มันควรพิสูจน์ประโยชน์เมื่อคุณพบ Gryphon "
" . . . สร้อยเส้นนี้ ? "
" ครับ ถ้าคุณมีจี้นี้ สัตว์ก็ . . . อืม "
พ่อหยุดกลางประโยค
ーーーーーーーーーปี 2xxx Kasukabe , โรงพยาบาล ห้อง 708 .
ครั้งสุดท้าย ที่เธอพูดกับพ่อของเธอในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อเธอได้เปิด 11 เธอจะได้เห็นท้องฟ้าและทะเลสีครามจากเตียงโรงพยาบาลเอกชน ห้องของ พ่อของเขาหายไปหลายปีของเขา --- ท่องเที่ยว Kasukabe koumei ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอนำตัวเลขที่กว้างใหญ่ของเรื่องราวของเธอเป็นของที่ระลึก
" . . . สัตว์ มีจะงอยปากนกอินทรี และตัวเป็นสิงโต ? "
" ครับ มันเรียกว่า Gryphon . เขาเป็นผู้กล้าหาญ เข้มแข็ง และยังแสนโอหัง พวกเขาเป็นกษัตริย์แห่งฟากฟ้าและแผ่นดิน หลังจากทั้งหมด ด้วยปีกที่ใหญ่และทรงพลังแขนที่ใช้เพื่อข้ามท้องฟ้า พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด "
อยู่พ่อของเธอเงียบ ๆพูด จากความทรงจำ เขาเงยหน้าขึ้นมองที่ท้องฟ้าสีฟ้าคราม ด้วยแววตาเลื่อนลอย จู่ ๆ เขาจ่ายไปในขณะที่กำลังแต่งตัวในชุดสูทอย่างเป็นทางการ พ่อที่เธอจดจำได้เสมอสวมใส่เสื้อผ้าบางอ่อนแอ แต่นี่เป็นภาพที่สดชื่น ขนาดค่อนข้างใหญ่ แต่เป็นบุคคลที่มีความสูงที่เหมาะสมพ่อเธอบอกเรื่องราวของเธอในลักษณะที่สงบในขณะนั่งอยู่ในท่าตรงข้างๆเตียงของเธอ ไม่พอใจกับการไม่ได้มีความทรงจำเหล่านี้กับพ่อที่เธอภูมิใจในตัวเธอแกว่งขาไปมา sulkily และบ่น yearningly .
" . . . ผมอยากเจอ Gryphon ด้วย "
" อะไร ? "
" ชั้นอยากเป็นเพื่อนกับ Gryphon ,แล้วให้ผมนั่งบนหลังของมัน . . . อยากออกไปเห็นโลกเหมือนที่เธอทำ พ่อ . . . "
คำพูดเธอปั่นจากปากของเธอมีแรงเสียงจนแปลกใจตัวเอง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็น แม้ว่าเธอจะเกิดในยุค ที่ถูกกล่าวว่าเป็นไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อมนุษยชาติ เธอถูกวินิจฉัยว่าเขาป่วยเป็นโรคร้าย และที่เหลืออยู่ในโรงพยาบาลถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอกำลังเห็นแก่ตัว เธอไม่สามารถช่วย แต่พูด ถ้าเธอไปกับพ่อของเธอ ขาของเธอที่แทบจะเดินไม่ได้ด้วยตัวเองย่อมสิ้นสุดสะดุดพ่อของเธอเช่นกัน เธอ ผู้ที่ติดอยู่ภายในโรงพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์ โลกภายนอกที่พ่อของเธอพูด . . . เต็มไปด้วยกลิ่นและสีสันสดใสของชีวิต มันเหมือนสวรรค์กับเธอ อย่างไรก็ตามพ่อ ผู้ที่ไม่มีอาการ โดยมีปัญหาความเห็นแก่ตัวของเธอค่อยๆลดลง ดวงตาของเขาอ่อนโยนและสงบได้
" . . . ผมเห็น แล้วนี้ต้องมีการทำงานของโชคชะตา "
" เอ๋ ? "
" Y โฮ ข้าจะมอบสิ่งนี้ให้คุณ มันเป็นสิ่งที่คุณจะต้องการมากกว่าอะไรตอนนี้ "
หลังจากนั้นพ่อของเธอดึงจี้ออกมาจากเสื้อของเขาและใส่รอบคอของเธอ ที่ปลายของจี้เป็นไม้แกะสลักชิ้นที่เขาวางไว้ในมือของเธอและพูด
" ถ้าคุณมีต้นไม้ ( จารึกจี้กับคุณ มันควรพิสูจน์ประโยชน์เมื่อคุณพบ Gryphon "
" . . . สร้อยเส้นนี้ ? "
" ครับ ถ้าคุณมีจี้นี้ สัตว์ก็ . . . อืม "
พ่อหยุดกลางประโยค
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ถ้าพูดแบบหาเรื่องจะแจ้งทันที
- w2099181016 @someone_bie 太好了能看到不 1d
- Strangers
- (goodmorning) last night you ask me what
- ขอโทษ
- การคุยกับฉัน may not have the opportunit
- ฉันจะย้ายบ้าน และ ย้ายงานใหม่
- สร้างความคุ้นเคย
- การคุยกับฉัน may not have the opportunit
- แต๊งคิว
- someone_bie 因为太喜欢，我写了部小小说《日落湄南河后续》终于填补了心
- สหกรณ์การเกษตร
- โดยการทำงานจะใช้อัลตร้าโซนิคเซ็นเซอร์ส่ง
- Auto Desk Maya
- On this feature packed video production,
- 各機器
- Striking
- ส่งออกจริงมั้ย
- เพิ่มเติมข้อมูลที่นอกเหนือจากใน BOM ระบุ
- What time back to school?
- แต่เหตุผลสำคัญ
- i want to punch something
- It is Saturday. Please take sufficient r
- Please use polite language
