Finally, an awareness of the broade

Finally, an awareness of the broader context of contested meaning and terminology – of a possible ongoing power struggle between secular and sacred “power knowledges” and of one’s positioning of self within this struggle through the verbal communication of research and practice – may be useful. We may believe ourselves to master language but, without critical reflection on signifiers and the socio-cultural matrix from which they emerge (White & Epston, 1990), language could rather be said to master us (Løvlie, 1992). And perhaps it does anyway with Derrida maintaining that we are “… written only as we write” (Cooper, 1989:494).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด การตระหนักของบริบทกว้างขึ้นระหว่างความหมายและคำศัพท์ – ต่อสู้อำนาจได้อย่างต่อเนื่องระหว่างทางโลก และศักดิ์สิทธิ์ "ไฟซืเพียง" และหนึ่งเป็นตำแหน่งของตนเองในการต่อสู้นี้ผ่านการสื่อสารด้วยวาจาของการวิจัยและการฝึก – อาจเป็นประโยชน์ เราอาจเชื่อว่าตัวเองเป็นภาษาหลัก แต่ ไม่สำคัญสะท้อน signifiers และเมตริกซ์สังคมวัฒนธรรมที่จะเกิด (สีขาวและ Epston, 1990), ภาษาค่อนข้างพูดอย่างแบบเรา (Løvlie, 1992) และบางทีมันไม่ต่อกับ Derrida ที่รักษาเราอยู่ "...เขียนเป็นเราเขียนเท่า" (คูเปอร์ 1989:494)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในที่สุดความตระหนักในบริบทที่กว้างขึ้นของความหมายประกวดและคำศัพท์ - การต่อสู้แย่งชิงอำนาจอย่างต่อเนื่องเป็นไปได้ระหว่างโลกและศักดิ์สิทธิ์ "ความรู้อำนาจ" และการวางตำแหน่งหนึ่งของตัวเองที่อยู่ในการต่อสู้ครั้งนี้ผ่านการสื่อสารทางวาจาของการวิจัยและการปฏิบัติ - อาจจะเป็นประโยชน์ เราอาจจะเชื่อว่าตัวเองจะโทภาษา แต่โดยไม่ต้องสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญใน signifiers และเมทริกซ์สังคมวัฒนธรรมจากที่พวกเขาโผล่ออกมา (สีขาวและ Epston, 1990), ภาษาค่อนข้างอาจจะกล่าวจะโทเรา (Løvlie, 1992) และบางทีมันอาจจะไม่อยู่แล้วกับแดริด้ายืนยันว่าเรากำลัง "... เขียนเท่านั้นที่เราเขียน" (คูเปอร์, 1989: 494)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุดก็ตระหนักในบริบทที่กว้างกว่า ทำให้ความหมายของศัพท์–ของพลังการต่อสู้อย่างต่อเนื่องเป็นไปได้ระหว่างฆราวาสและศักดิ์สิทธิ์ " พลังความรู้ " และเลือกตำแหน่งของตนเองในการต่อสู้นี้ ผ่านการสื่อสารด้วยวาจาของการวิจัยและการปฏิบัติ และอาจเป็นประโยชน์ เราอาจจะเชื่อตัวเองที่จะโทภาษาแต่ปราศจากโยนิโสมนสิการในเสื้อผ้าและเมทริกซ์ทางสังคมและวัฒนธรรมที่พวกเขาโผล่ออกมา ( epston &สีขาว , 1990 ) , ภาษาอาจจะบอกว่าเจ้านายเรา ( ผมขึ้น vlie , 1992 ) และบางทีมันอยู่แล้วด้วย แดร์ริดารักษาที่เรา " . . . . . . . เขียนแต่เราเขียน " ( คูเปอร์ 1989:494 )