When you turn your head from horizo

When you turn your head from horizon to horizon your eyes see a vast space in which all the things of the earth and of the sky appear. But this space is always limited where the earth meets the sky. The space in the mind is so small. In this little space all our activities seem to take place: the daily living and the hidden struggles with contradictory desires and motives. In this little space the mind seeks freedom, and so it is always a prisoner of itself. Meditation is the ending of this little space. To us, action is bringing about order in this little space of the mind. But there is another action which is not putting order in this little space. Meditation is action which comes when the mind has lost its little space. This vast space which the mind, the I, cannot reach, is silence. The mind can never be silent within itself; it is silent only within the vast space which thought cannot touch. Out of this silence there is action which is not of thought. (Meditation is this silence. - Meditations, 1969)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคุณเปิดหัวของคุณจากขอบฟ้าขอบฟ้าที่ตาของคุณดูพื้นที่กว้างใหญ่ซึ่งทุกสิ่งที่ของแผ่นดินและของท้องฟ้าปรากฏ แต่พื้นที่นี้ จำกัด อยู่เสมอไหนกับพื้นโลกที่เป็นไปตามท้องฟ้า พื้นที่ในใจที่มีขนาดเล็กดังนั้น ในพื้นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ทุกกิจกรรมของเราดูเหมือนจะใช้สถานที่: ในชีวิตประจำวันและการต่อสู้ที่ซ่อนอยู่กับความปรารถนาที่ขัดแย้งและแรงจูงใจในพื้นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ใจแสวงหาเสรีภาพและดังนั้นจึงมักจะเป็นนักโทษของตัวเอง การทำสมาธิคือความตายของพื้นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ ให้เราดำเนินการจะนำเกี่ยวกับการสั่งซื้อในพื้นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ของจิตใจ แต่มีการกระทำที่ไม่ได้ใส่คำสั่งในพื้นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้อีกคือ การทำสมาธิคือการกระทำที่มาใจเมื่อมีการสูญเสียพื้นที่น้อยของตน พื้นที่นี้กว้างใหญ่ซึ่งจิตใจผม,ไม่สามารถเข้าถึงความเงียบคือ ใจไม่สามารถจะเงียบภายในตัวมันเองเงียบเฉพาะภายในพื้นที่กว้างใหญ่ซึ่งคิดว่าไม่สามารถสัมผัส ออกจากความเงียบนี้มีการกระทำที่ไม่ได้คิดเป็น (การทำสมาธิคือความเงียบนี้ -. สมาธิ, 1969)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคุณเปิดหัวของคุณจาก ฟ้าฟ้า ตาดูทุกสิ่ง ของโลก และท้องฟ้าปรากฏช่องว่างมากมาย แต่พื้นที่นี้จำกัดที่โลกตรงกับท้องฟ้า พื้นที่ในจิตใจจึงมีขนาดเล็กได้ ในพื้นที่เล็ก ๆ นี้กิจกรรมของเราดูเหมือนจะวาง: ย่างซ่อนความขัดแย้งและไม่สนคำครหาและชีวิตประจำวัน ในพื้นที่นี้น้อย ใจมุ่งอิสรภาพ และดังนั้น เป็นนักโทษของตัวเอง การทำสมาธิเป็นการสิ้นสุดของพื้นที่นี้เล็กน้อย เรา การดำเนินการจะนำเกี่ยวกับใบสั่งในพื้นที่เล็ก ๆ ของจิตใจ แต่มีการดำเนินการอื่นที่จะวางใบสั่งในพื้นที่เล็ก ๆ นี้ การทำสมาธิเป็นการกระทำที่เมื่อจิตใจมีการสูญเสียพื้นที่น้อย กว้างใหญ่ไพศาลนี้พื้นที่ซึ่งจิตใจ ฉัน ไม่สามารถเข้าถึง เป็นความเงียบ จิตใจไม่สามารถเงียบนั้นเอง เงียบเฉพาะภายในพื้นที่กว้างใหญ่ความคิดที่ไม่สามารถสัมผัสได้ จากความเงียบนี้ เป็นการกระทำที่ไม่คิด (การทำสมาธิเป็นนี้เงียบ - สมาธิ 1969)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคุณเปิดศีรษะของคุณจากเส้นขอบฟ้าในเส้นขอบฟ้าดวงตาของคุณโปรดดูพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ที่อยู่ในที่เหตุการณ์ทั้งหมดในโลกและของท้องฟ้าจะปรากฏขึ้น แต่พื้นที่บริเวณนี้จะถูกจำกัด(มหาชน)ที่ที่ดินที่มาบรรจบกับท้องฟ้าที่อยู่เสมอ พื้นที่ว่างที่อยู่ในใจที่มีขนาดเล็กมาก ในพื้นที่ขนาดเล็กแห่งนี้กิจกรรมทั้งหมดของเราเป็นการใช้เวลาที่มีชีวิตทุกวันที่และการต่อสู้ที่ซ่อนไว้ด้วยว่าความปรารถนาและมีความขัดแย้งกันอยู่ในพื้นที่ขนาดเล็กแห่งนี้ใจที่กำลังมองหา เสรีภาพ และให้มีนักโทษคนหนึ่งของตัวมันเอง นั่งสมาธิเป็นการสิ้นสุดการทำงานของพื้นที่ขนาดเล็กแห่งนี้ เรามีการดำเนินการนำเกี่ยวกับการสั่งซื้อในพื้นที่ขนาดเล็กแห่งนี้ในใจได้ แต่มีการดำเนินการอื่นๆซึ่งไม่ใช่การสั่งซื้อในพื้นที่ขนาดเล็กแห่งนี้ นั่งสมาธิก็คือการดำเนินการที่จะเกิดขึ้นเมื่อใจได้สูญเสียพื้นที่น้อยๆของ พื้นที่ขนาดกว้างขวางแห่งนี้ซึ่งความคิดจิตใจที่ไม่สามารถเข้าถึงยังเป็นปิดเสียง ความคิดที่จะไม่สามารถไม่มีเสียงในตัวของมันเองมันเป็นไม่มีเสียงเฉพาะ ภายใน พื้นที่ขนาดใหญ่ซึ่งคิดว่าไม่สามารถแตะที่ ออกจากความเงียบแห่งนี้มีการดำเนินการที่ไม่ได้อยู่ในความคิด (ทำสมาธิมีความเงียบแห่งนี้ - สมาธิ 1969 )