Purchasing online is considered ris

Purchasing online is considered risky, since customers lack direct contact with the company, i.e. through sales personnel or the physical store (Reichheld and Schefter, 2000), and have to hand over sensitive information, such as credit card numbers, in order to complete the transaction. The absence of interpersonal interaction also suggests that online trust is mainly cognitive, i.e. based on customers’ judgments of the reliability and capabilities of the merchant or the exchange channel, and not affective trust, i.e. founded on a bond among individuals (McAllister, 1995).

To date, there is a lack of empirical studies on trust in online exchanges (for a review, see Grabner-Krauter and Kalusha, 2003), and particularly on the effect of e-trust on customer behavior. Grabner-Krauter and Kalusha (2003) also point to a lack of studies on the trust in e-tailers, since many past studies have only investigated web site browsing, hypothetical purchasing scenarios, or internet banking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซื้อออนไลน์ถือว่ามีความเสี่ยง เนื่องจากลูกค้าขาดการติดต่อโดยตรงกับบริษัท เช่นผ่านทางพนักงานขายหรือทางกายภาพ (Reichheld และ Schefter, 2000), และต้องส่งมอบข้อมูลสำคัญ เช่นหมายเลขบัตรเครดิต การบัญชี ของมนุษยสัมพันธ์โต้ตอบยังชี้ให้เห็นว่า ความน่าเชื่อถือออนไลน์เป็นส่วนใหญ่รับรู้ เช่นตามคำพิพากษาของลูกค้าของความน่าเชื่อถือและความสามารถของผู้ขาย หรือแลกเปลี่ยนช่อง และเชื่อ ถือไม่ได้ผล ก่อตั้งขึ้นในตราสารหนี้ระหว่างบุคคล (McAllister, 1995) เช่นวันที่ มีการขาดการศึกษาผลความไว้วางใจในการแลกเปลี่ยนออนไลน์ (สำหรับการตรวจทาน ดู Grabner Krauter และ Kalusha, 2003), และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลของอีแทนลักษณะการทำงานของลูกค้า Grabner-Krauter และ Kalusha (2003) ยังชี้ไปยังการขาดการศึกษาความน่าเชื่อถือใน e-tailers เนื่องจากหลายการศึกษาที่ผ่านมามีตรวจสอบเฉพาะการเรียกดูเว็บไซต์ สถานการณ์สมมุติซื้อ หรือธนาคารทางอินเทอร์เน็ต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซื้อออนไลน์จะถือว่ามีความเสี่ยงเนื่องจากลูกค้าขาดการติดต่อโดยตรงกับ บริษัท เช่นผ่านบุคลากรหรือการขายร้านค้าทางกายภาพ (Reichheld และ Schefter, 2000), และมีการส่งมอบข้อมูลที่สำคัญเช่นหมายเลขบัตรเครดิตเพื่อให้สมบูรณ์ การซื้อขาย ขาดการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าความไว้วางใจออนไลน์ส่วนใหญ่เป็นองค์ความรู้พื้นฐานในการตัดสินคือลูกค้าของความน่าเชื่อถือและความสามารถของผู้ประกอบการค้าหรือช่องทางแลกเปลี่ยนและความไว้วางใจอารมณ์ไม่ได้คือการก่อตั้งขึ้นในพันธบัตรในหมู่ประชาชน (McAllister, 1995) . ในวันที่มีการขาดการศึกษาเชิงประจักษ์ในความไว้วางใจในการแลกเปลี่ยนออนไลน์ (สำหรับการตรวจสอบให้ดู Grabner-Krauter และ Kalusha 2003) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับผลกระทบของ e-ความไว้วางใจที่มีต่อพฤติกรรมของลูกค้า Grabner-Krauter และ Kalusha (2003) นอกจากนี้ยังชี้ไปที่ขาดการศึกษาเกี่ยวกับความไว้วางใจในรูปแบบ e-tailers เนื่องจากการศึกษาที่ผ่านมาหลายคนได้รับการตรวจสอบเพียงการเรียกดูเว็บไซต์ของสถานการณ์สมมุติซื้อหรือธนาคารทางอินเทอร์เน็ต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซื้อออนไลน์ถือว่ามีความเสี่ยง เนื่องจากลูกค้าขาดการติดต่อโดยตรงกับบริษัท คือผ่านพนักงานขาย หรือร้านค้าทางกายภาพ ( reichheld และ schefter , 2000 ) และมีการส่งข้อมูลที่สำคัญเช่นหมายเลขบัตรเครดิต ในการทําธุรกรรม ไม่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคล นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าเชื่อใจออนไลน์ส่วนใหญ่มีการรับรู้ ได้แก่ขึ้นอยู่กับลูกค้าคำตัดสินของความน่าเชื่อถือและความสามารถของร้านค้า หรือช่องทางการแลกเปลี่ยนและไม่ได้อารมณ์ เชื่อ เช่น ก่อตั้งขึ้นในสายสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ( McAllister , 1995 ) .

วันที่ไม่มีการศึกษาเชิงประจักษ์ในความไว้วางใจในการแลกเปลี่ยนออนไลน์ ( สำหรับรีวิว เห็น grabner krauter kalusha และ , 2003 ) , และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผลของ e-trust พฤติกรรมลูกค้าและ grabner krauter kalusha ( 2003 ) ยังชี้ขาดของการศึกษาในความไว้วางใจใน e เนื่องจากการศึกษาที่ผ่านมามีเพียงตรวจสอบเว็บไซต์การสมมุติสถานการณ์การซื้อ หรือบริการธนาคารทางอินเทอร์เน็ต .