CONCLUSIONS over the past twenty ye

CONCLUSIONS over the past twenty years urban areas in mainland Southeast Asia have been subjected to successive rounds of change. First came change as a result of the adoption of the market economy. Second came regional cooperation, and later economic corridors that explicitly combine economic liberalization, cooperation, and notions of economic space. The fourth wave is increasing economic cooperation with the PRC through economic and transport corridors, CAFTA, and more general economic interaction between the two areas .

Regional economic cooperation has had an impact on the urban landscape of Southeast Asia since at least as early as colonial times. Trade- facilitarion - focaused regional cooperation, rather than the trade liberalizarion type exemplified by ASEAN and CEPT is shaping the urban landscape in mainland Southeast Asia by lowering transaction costs and reducing risk and uncertainty. Growth triangles and economic corridors, which were introduced in the early and latter part of the nineties respectively, will, through their tight relationship between trade and investment on one side, and geography and location on the other ,shape urban landscapes. other, The full impacts of these forces will be felt after 2015 when the GMs is fully connected by corridors and CAFTA provisions apply to all ASEAN countries, including the four mainland Southeast Asian countries that are currently exempt.
The urban landscape will change,leading to a de facto decentralization of urban activities although urban centres will not gain eqyally. urban landscape will change, leading to equally. urban centres located in the Jinghong - chiang Rai subcorridor and And the "two corridors, one belt" region between the PRC and Vietnam are likely to benefit the most ,as is the eastern part of the EWEC. Further development as is likely, given the "China factor", Thailand's storng interest in acting as a hub for the region, and continued expansion of SEZs. The emerging urban landscape, while not preventing further significant increases in the sizes of primate and megacities, will nonetheless create a more balanced pattern of human settlement and diffuse economic development more evenly within countries.
Challenges, however, exist and include tensions relating to negative externalities, perceived or real extraterritoriality rights, migrant labour issues, and the lack of appropriate institutions to sustain regional will be in promoting local local level capacity of small to medium-sized urban settlements and their private sectors to tap market opportunities successfully and harness the challenges unleashed by regional economic cooperation. ASEAN can play a multifaceted role in the urban evolution of mainland Southeast Asia. The most obvious role is that of accelerating regional cooperation through both trade facilitation and trade liberalization.
The further pursuit of regional integration and connectivity should include addressing proactively the linkages from regional integration on the one hand and urban issues, including changes in settlement patterns, on the other. The Master Plan on ASEAN Connectivity that was adopted at the 17th ASEAN Summit in October 2010 covers much ground and is useful in drawing attention to seven key strategies needed to enhance physical connectivity, as well as the need to find the financing for these strategies and projects. ASEAN may play a leading role in three key areas: (i) generation and dissemination of relevant knowledge and ideas particularly between policymakers and academics; (ii) development of sister cities such as border towns or cities that share common issues, for example, cooperation between Mawlamyine. Dawei, Ranong, and Penang which face the Indian Ocean and have links with one another and (iii) mobilization of the very large amount of financial resources that will be required for urban development in the region

Notes changes that took place in This chapter was completed before the rapid political Myanmar in late 2011 urbanization should note that urban A complete study of Southeast Asian

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปที่ผ่านมายี่สิบปีพื้นที่เขตเมืองในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับการยัดเยียดให้รอบต่อเนื่องของการเปลี่ยนแปลง แรกที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงเป็นผลมาจากการยอมรับของเศรษฐกิจตลาด ประการที่สองมาความร่วมมือระดับภูมิภาคและเส้นทางเศรษฐกิจในภายหลังว่าอย่างชัดเจนรวมการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจความร่วมมือและพัฒนาการทางเศรษฐกิจของพื้นที่ คลื่นลูกที่สี่คือการเพิ่มความร่วมมือทางเศรษฐกิจกับประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนผ่านเส้นทางเศรษฐกิจและการขนส่ง CAFTA และการมีปฏิสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจโดยทั่วไปมากขึ้นระหว่างสองพื้นที่. ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคได้มีผลกระทบต่อภูมิทัศน์เมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างน้อยตั้งแต่เป็นช่วงต้นของยุคอาณานิคม . TRADE- facilitarion - focaused ความร่วมมือระดับภูมิภาคมากกว่าชนิด liberalizarion ค้าสุดขั้วโดยอาเซียนและซีอีพีทีคือการสร้างภูมิทัศน์เมืองในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยการลดค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมและการลดความเสี่ยงและความไม่แน่นอน สามเหลี่ยมการเจริญเติบโตและเดินทางเศรษฐกิจซึ่งถูกนำมาใช้ในช่วงต้นและหลังของยุคตามลำดับจะผ่านความสัมพันธ์ของพวกเขาแน่นระหว่างการค้าและการลงทุนในด้านหนึ่งและภูมิศาสตร์และสถานที่อื่น ๆ รูปร่างภูมิทัศน์เมือง อื่น ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อเต็มรูปแบบของกองกำลังเหล่านี้จะรู้สึกหลังจากที่ 2015 เมื่อเอ็มมีการเชื่อมต่ออย่างเต็มที่โดยทางเดินและบทบัญญัติ CAFTA นำไปใช้กับทุกประเทศในอาเซียนรวมทั้งสี่แผ่นดินใหญ่ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับการยกเว้นในขณะนี้. ภูมิทัศน์เมืองจะมีการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่ การกระจายอำนาจพฤตินัยของกิจกรรมในเมืองแม้เมืองจะไม่ได้รับ eqyally ภูมิทัศน์เมืองจะมีการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่ความเท่าเทียมกัน เมืองที่ตั้งอยู่ในสิบสองปันนา - subcorridor เชียงรายและ "สองทางเดินหนึ่งเข็มขัด" ภาคระหว่างสาธารณรัฐประชาชนจีนและเวียดนามมีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์มากที่สุดเช่นเดียวกับภาคตะวันออกของ EWEC การพัฒนาต่อไปในขณะที่มีแนวโน้มที่จะได้รับ "ปัจจัยจีน" ดอกเบี้ย storng ของไทยในการทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของภูมิภาคและการขยายตัวต่อเนื่องของ SEZs ภูมิทัศน์เมืองที่เกิดขึ้นใหม่ในขณะที่ไม่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญการป้องกันเพิ่มเติมในขนาดของเจ้าคณะและมหานครกระนั้นจะสร้างรูปแบบสมดุลมากขึ้นของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์และการกระจายการพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างเท่าเทียมกันภายในประเทศ. ท้าทาย แต่มีอยู่และรวมถึงความตึงเครียดที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยลบภายนอก การรับรู้หรือสิทธินอกอาณาเขตจริงปัญหาแรงงานข้ามชาติและการขาดของสถาบันที่เหมาะสมเพื่อรักษาระดับภูมิภาคจะได้รับในการส่งเสริมความสามารถในระดับท้องถิ่นของท้องถิ่นขนาดเล็กที่จะตั้งถิ่นฐานในเมืองขนาดกลางและภาคเอกชนของพวกเขาที่จะแตะโอกาสทางการตลาดที่ประสบความสำเร็จและความท้าทายที่ควบคุมการปลดปล่อย โดยความร่วมมือทางเศรษฐกิจในระดับภูมิภาค อาเซียนสามารถมีบทบาทในหลายแง่มุมวิวัฒนาการเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บทบาทที่ชัดเจนที่สุดคือการเร่งความร่วมมือระดับภูมิภาคทั้งการอำนวยความสะดวกทางการค้าและการเปิดเสรีการค้า. การแสวงหาต่อไปของการรวมกลุ่มในระดับภูมิภาคและการเชื่อมต่อควรมีอยู่ในเชิงรุกการเชื่อมโยงบูรณาการระดับภูมิภาคจากบนมือข้างหนึ่งและปัญหาในเมืองรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบการตั้งถิ่นฐานใน อื่น ๆ แผนแม่บทในการเชื่อมต่ออาเซียนที่ได้รับการรับรองในการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 17 ในเดือนตุลาคม 2010 ครอบคลุมพื้นดินมากและเป็นประโยชน์ในการดึงความสนใจไปเจ็ดกลยุทธ์ที่สำคัญที่จำเป็นในการเสริมสร้างการเชื่อมต่อทางกายภาพเช่นเดียวกับความจำเป็นในการหาแหล่งเงินทุนสำหรับกลยุทธ์เหล่านี้และโครงการ . อาเซียนอาจจะเล่นบทบาทนำในสามประเด็นสำคัญ: (i) การสร้างและการเผยแพร่ความรู้และความคิดที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างผู้กำหนดนโยบายและนักวิชาการ; (ii) การพัฒนาของสาวเมืองเช่นเมืองชายแดนหรือเมืองที่ใช้ร่วมกันปัญหาที่พบบ่อยเช่นความร่วมมือระหว่างมะละแหม่ง Dawei, ระนองและปีนังซึ่งเผชิญกับมหาสมุทรอินเดียและมีการเชื่อมโยงกับคนอื่นและ (iii) การชุมนุมของจำนวนเงินที่มีขนาดใหญ่มากของทรัพยากรทางการเงินที่จะต้องใช้ในการพัฒนาเมืองในภูมิภาคหมายเหตุการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบทนี้จะเสร็จสมบูรณ์ ก่อนอย่างรวดเร็วทางการเมืองพม่าในช่วงปลายปี 2011 กลายเป็นเมืองควรทราบว่าในเมืองการศึกษาที่สมบูรณ์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาในพื้นที่เมืองในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับภายใต้รอบต่อเนื่องของการเปลี่ยนแปลง มาเปลี่ยนเป็นผลของการยอมรับของตลาดเศรษฐกิจ ที่สองมาความร่วมมือระดับภูมิภาคและต่อมาเศรษฐกิจทางเดินที่ชัดเจนรวมการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจ ความร่วมมือและความเข้าใจของพื้นที่เศรษฐกิจคลื่นลูกที่สี่ คือ การเพิ่มความร่วมมือทางเศรษฐกิจกับจีนผ่านทางเดินเศรษฐกิจและการขนส่ง CAFTA และทั่วไปทางเศรษฐกิจมากขึ้น ปฏิสัมพันธ์ระหว่างสองพื้นที่ ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในระดับภูมิภาค

ได้มีผลกระทบต่อภูมิทัศน์เมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างน้อยตั้งแต่ก่อนยุคอาณานิคม การค้า - facilitarion - focaused ความร่วมมือระดับภูมิภาคมากกว่าการค้า liberalizarion ประเภท exemplified โดยอาเซียนและ CEPT เป็นรูปร่างภูมิทัศน์เมืองในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยการลดต้นทุนธุรกรรม และการลดความเสี่ยงและความไม่แน่นอน สามเหลี่ยมการเติบโตและทางเดินเศรษฐกิจ ซึ่งมีการแนะนำในส่วนแรกและหลังของ nineties ตามลำดับ จะผ่านของพวกเขาแน่นความสัมพันธ์ระหว่างการค้าและการลงทุนในด้านหนึ่งภูมิศาสตร์และสถานที่ๆ รูปร่างภูมิทัศน์เมือง อื่น ๆผลกระทบที่เต็มไปด้วยพลังเหล่านี้จะรู้สึกหลัง 2015 เมื่อ GMS อย่างเต็มที่เชื่อมต่อกันด้วยทางเดินและ CAFTA บทบัญญัติใช้กับประเทศในกลุ่มอาเซียนทั้งหมด รวมทั้งสี่แผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ปัจจุบันมียกเว้น
ภูมิทัศน์เมืองจะเปลี่ยนแปลงสู่การกระจายอำนาจของพฤตินัยกิจกรรมศูนย์ชุมชนเมืองแม้ว่าจะไม่ได้ eqyally . เมืองภูมิทัศน์จะเปลี่ยนไปสู่พอๆ กัน ศูนย์กลางเมืองตั้งอยู่ในจิ่งหง - เชียงราย subcorridor และ " สองทางเดิน หนึ่งในแถบภูมิภาค " ระหว่างจีนและเวียดนามมีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์มากที่สุด ขณะที่ภาคตะวันออกของลาว . พัฒนาเป็นน่าได้รับ " ปัจจัย " จีนไทย storng สนใจทำหน้าที่เป็นฮับในภูมิภาค และการขยายตัวอย่างต่อเนื่องของ SEZs . เมืองแนวใหม่ ในขณะที่ไม่ป้องกันเพิ่มเติมเพิ่มขึ้นในขนาดของเจ้าคณะ และเมกะซิตี้ จะอย่างไรก็ตาม สร้างแบบสมดุลมากขึ้นของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ และการพัฒนาเศรษฐกิจ กระจายอย่างเท่าเทียมกันภายในประเทศ
ท้าทาย อย่างไรก็ตามอยู่ รวมถึงความตึงเครียดที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบภายนอกเชิงลบ การรับรู้ หรือ สิทธิในการส่งผู้ร้ายข้ามแดนจริง ปัญหาแรงงานแรงงานข้ามชาติและการขาดของสถาบันที่เหมาะสมเพื่อรักษาระดับภูมิภาคจะส่งเสริมความสามารถในระดับท้องถิ่นของเมืองขนาดกลางและขนาดเล็กเพื่อการชำระหนี้ภาคเอกชนของตนแตะโอกาสตลาดเรียบร้อยแล้ว และควบคุมความท้าทาย unleashed โดยความร่วมมือทางเศรษฐกิจในระดับภูมิภาค อาเซียนสามารถเล่นบทบาท multifaceted ในวิวัฒนาการของชุมชนเมืองแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้บทบาทที่ชัดเจนที่สุด คือ เร่งความร่วมมือในภูมิภาคทั้งด้านการค้าและการเปิดเสรีทางการค้า .
ติดตามต่อไปของการรวมกลุ่มในภูมิภาค และการเชื่อมต่อกับระบบควรมีตัวแทนจากภูมิภาค ในมือข้างหนึ่งและปัญหาของเมือง รวมถึงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการตั้งถิ่นฐานบนอื่น ๆแผนแม่บทอาเซียนเชื่อมต่อที่ใช้ในการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 17 ในเดือนตุลาคม 2010 ครอบคลุมพื้นมากและเป็นประโยชน์ในการดึงความสนใจไปที่ 7 กลยุทธ์ที่สำคัญต้องเพิ่มการเชื่อมโยงทางกายภาพ รวมทั้งต้องหาเงินทุนสำหรับกลยุทธ์เหล่านี้และโครงการ อาเซียนอาจเล่นบทบาทนำใน 3 พื้นที่หลัก :( 1 ) การสร้างและเผยแพร่ความรู้ที่เกี่ยวข้อง และความคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างนโยบายและวิชาการ 2 ) การพัฒนาของเมือง เช่น เมืองชายแดนหรือเมืองที่ใช้ปัญหาทั่วไป ตัวอย่างเช่น ความร่วมมือระหว่างเบาหวาน . ทวาย ระนองและปีนังซึ่งใบหน้ามหาสมุทรอินเดียและมีการเชื่อมโยงกับคนอื่นและ ( iii ) การระดมทรัพยากรทางการเงินเป็นจำนวนมากที่ต้องใช้เพื่อการพัฒนาเมืองในภูมิภาค

บันทึกการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบทนี้เสร็จก่อนอย่างรวดเร็วการเมืองพม่าในปลายปี 2011 เมืองควรทราบว่าเมืองที่สมบูรณ์ศึกษา แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้