3.3. Adsorption on modified agricul

3.3. Adsorption on modified agriculture and biological wastes (bio-sorption)

Recently, a great deal of interest in the research for the removal of heavy metals from industrial effluent has been focused on the use of agricultural by-products as adsorbents. The use of agricultural by-products in bioremediation of heavy metal ions, is known as bio-sorption. This utilizes inactive (non-living) microbial biomass to bind and concentrate heavy metals from waste streams by purely physico-chemical pathways (mainly chelation and adsorption) of uptake (Igwe et al., 2005). New resources such as hazelnut shell, rice husk, pecan shells, jackfruit, maize cob or husk can be used as an adsorbent for heavy metal uptake after chemical modification or conversion by heating into activated carbon. Ajmal et al. (2000) employed orange peel for Ni(II) removal from simulated wastewater. They found that the maximum metal removal occurred at pH 6.0. The applicability of coconut shell charcoal (CSC) modified with oxidizing agents and/or chitosan for Cr(VI) removal was investigated by Babel and Kurniawan (2004). Cu(II) and Zn(II) removal from real wastewater were studied using pecan shells-activated carbon (Bansode et al., 2003) and potato peels charcoal (Amana et al., 2008). Bishnoi et al. (2003) conducted a study on Cr(VI) removal by rice husk-activated carbon from an aqueous solution. They found that the maximum metal removal by rice husk took place at pH 2.0. Rice hull, containing cellulose, lignin, carbohydrate and silica, was investigated for Cr(VI) removal from simulated solution (Tang et al., 2003). To enhance its metal removal, the adsorbent was modified with ethylenediamine. The maximum Cr(VI) adsorption of 23.4 mg/g was reported to take place at pH 2. Other type of biosorbents, such as the biomass of marine dried green alga (biological materials) (Gupta et al., 2006, Fenga and Aldrich, 2004, El-Sikaily et al., 2007, Gupta and Rastogi, 2008 and Ahmady-Asbchin et al., 2008), were investigated for up-taking of some heavy metals from aqueous solution. Some of the used alga wastes were; Spirogyra species ( Gupta et al., 2006), Ecklonia maxima (Fenga and Aldrich, 2004), Ulva lactuca ( El-Sikaily et al., 2007), Oedogonium sp. and Nostoc sp. ( Gupta and Rastogi, 2008), and brown alga Fucus serratus ( Ahmady-Asbchin et al., 2008). On the whole, an acidic pH ranging 2–6 is effective for metal removal by adsorbents from biological wastes. The mechanism of up-taking heavy metal ions can take place by metabolism-independent metal-binding to the cell walls and external surfaces (Deliyanni et al., 2007). This involves adsorption processes such as ionic, chemical and physical adsorption. A variety of ligands located on the fungal walls are known to be involved in metal chelation. These include carboxyl, amine, hydroxyl, phosphate and sulfhydryl groups. Metal ions could be adsorbed by complexing with negatively charged reaction sites on the cell surface. Table 3 shows the adsorption capacities of different biosorbents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3 การดูดซับบนแก้ไขเสียเกษตรและชีวภาพ (ไบโอดูดซับ)เมื่อเร็ว ๆ นี้ การสนใจในการวิจัยสำหรับการกำจัดโลหะหนักจากกากอุตสาหกรรมได้ประโยชน์ในการใช้ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรเป็น adsorbents การใช้ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรในววิธีของไอออนโลหะหนัก เรียกว่าดูดซับชีวภาพ นี้ใช้ชีวมวลจุลินทรีย์ (ไม่มีชีวิต) ไม่ผูก และเข้มข้นโลหะหนักจากเสีย ด้วยทางแท้จากในทางดิออร์ (ส่วนใหญ่ธาตุรวมและดูดซับ) การดูดซึม (Igwe et al. 2005) ทรัพยากรใหม่เช่นเปลือกเฮเซลนัท ข้าวเปลือกหอยพีแคน ขนุน แกลบ ซังข้าวโพดหรือแกลบสามารถใช้เป็น adsorbent ที่สำหรับดูดซึมโลหะหนักหลังจากการเปลี่ยนแปลงทางเคมีหรือแปลง โดยความร้อนในถ่าน Ajmal et al. (2000) ใช้เปลือกส้มกำจัด Ni(II) จากน้ำจำลอง พวกเขาพบว่า การกำจัดโลหะสูงสุดเกิดที่ pH 6.0 มาสของถ่านกะลามะพร้าว (CSC) แก้ไข ด้วยสารไคโตซานสำหรับ Cr(VI) หรือตัวแทนการตรวจสอบ โดยบาเบลและ Kurniawan (2004) Cu(II) และ Zn(II) ออกจากน้ำเสียจริงได้ศึกษาโดยใช้คาร์บอนเรียกหอยพีแคน (Bansode et al. 2003) และมันฝรั่งลอกถ่าน (อมานา et al. 2008) Bishnoi et al. (2003) ดำเนินการศึกษาการกำจัด Cr(VI) โดยข้าวแกลบเรียกคาร์บอนที่ละลาย พวกเขาพบว่า การกำจัดโลหะสูงสุด โดยแกลบที่เกิดที่ pH 2.0 ข้าวฮัลล์ เซลลูโลส ลิกนิ คาร์โบไฮเดรท และซิลิ ก้า การตรวจสอบสำหรับการกำจัด Cr(VI) จากโซลูชันจำลอง (Tang et al. 2003) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดโลหะ adsorbent การล่า ด้วย ethylenediamine ดูดซับ Cr(VI) สูงสุด 23.4 มิลลิกรัม/กรัมรายงานผลที่ pH 2 ชนิดอื่น ๆ ของ biosorbents เช่นชีวมวลของทะเลแห้ง alga เขียว (วัสดุชีวภาพ) (Gupta et al. 2006, Fenga และ Aldrich, 2004, El Sikaily et al. 2007, Gupta และ Rastogi, 2008 และ Ahmady-Asbchin et al. 2008), ถูกตรวจสอบการขึ้นบางโลหะหนักจากสารละลาย ของเสีย alga ใช้ได้ พันธุ์ spirogyra (Gupta et al. 2006), แมก Ecklonia (Fenga และ Aldrich, 2004), lactuca น้ำความเค็ม (El Sikaily et al. 2007), Oedogonium เอสพี และเอสพี Nostoc (Gupta และ Rastogi, 2008), และน้ำตาล alga Fucus serratus (Ahmady-Asbchin et al. 2008) บนทั้งหมด มีค่า pH เป็นกรดตั้งแต่ 2 – 6 มีประสิทธิภาพในการกำจัดโลหะโดย adsorbents จากขยะชีวภาพ กลไกของไอออนโลหะหนักการขึ้นสามารถใช้สถานที่ โดยเผาผลาญอิสระโลหะรวมผนังเซลล์และพื้นผิวภายนอก (Deliyanni et al. 2007) นี้เกี่ยวข้องกับกระบวนการดูดซับเช่นดูดซับไอออน เคมี และกายภาพ หลากหลาย ligands ที่อยู่บนผนังราทราบว่าจะเกี่ยวข้องกับธาตุโลหะรวม เหล่านี้รวมถึงกลุ่ม carboxyl มีน ไฮดรอก ฟอสเฟต และ sulfhydryl ประจุของโลหะอาจจะ adsorbed โดย complexing ไซต์ปฏิกิริยาประจุบนผิวเซลล์ ตารางที่ 3 แสดงกำลังดูดซับของ biosorbents แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 การดูดซับกับการเกษตรการแก้ไขและของเสียทางชีวภาพ (Bio-ดูดซับ) เมื่อเร็ว ๆ นี้การจัดการที่ดีของความสนใจในการวิจัยสำหรับการกำจัดโลหะหนักจากน้ำทิ้งอุตสาหกรรมที่ได้รับการมุ่งเน้นไปที่การใช้งานของการเกษตรโดยผลิตภัณฑ์ที่เป็นตัวดูดซับ การใช้ทางการเกษตรโดยผลิตภัณฑ์ในการบำบัดทางชีวภาพของไอออนโลหะหนักเป็นที่รู้จักกันชีวภาพการดูดซับ นี้จะใช้ไม่ได้ใช้งาน (ที่ไม่มีชีวิต) ชีวมวลจุลินทรีย์ในการผูกและมีสมาธิโลหะหนักออกจากขยะโดยหมดจดทางเดินกายภาพและทางเคมี (ส่วนใหญ่ขับและดูดซับ) ของการดูดซึม (Igwe et al., 2005) ทรัพยากรใหม่ ๆ เช่นเปลือกเฮเซลนัทแกลบเปลือกหอย Pecan ขนุนข้าวโพดซังหรือแกลบสามารถใช้เป็นตัวดูดซับสำหรับการดูดซึมโลหะหนักหลังจากการเปลี่ยนแปลงทางเคมีหรือการแปลงโดยใช้ความร้อนเข้าสู่ถ่าน Ajmal et al, (2000) การจ้างงานเปลือกส้มสำหรับ Ni (II) การกำจัดน้ำเสียจากโรงงานจำลอง พวกเขาพบว่าการกำจัดโลหะสูงสุดที่เกิดขึ้นที่ pH 6.0 การบังคับของถ่านกะลามะพร้าว (CSC) แก้ไขด้วยออกซิไดซ์และ / หรือไคโตซานเพื่อ Cr (VI) กำจัดได้รับการตรวจสอบโดยบาเบลและ Kurniawan (2004) Cu (II) และ Zn (II) ออกจากน้ำเสียจริงมีการศึกษาโดยใช้เปลือกหอย Pecan เปิดใช้งานคาร์บอน (Bansode et al., 2003) และเปลือกมันฝรั่งถ่าน (Amana et al., 2008) Bishnoi et al, (2003) ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับโครเมียม (VI) กำจัดโดยข้าวแกลบคาร์บอนเปิดใช้งานจากสารละลาย พวกเขาพบว่าการกำจัดโลหะสูงสุดโดยการแกลบเอาสถานที่ pH 2.0 เปลือกข้าวที่มีเซลลูโลสลิกนินคาร์โบไฮเดรตและซิลิกาได้รับการตรวจสอบเพื่อ Cr (VI) ออกจากการแก้ปัญหาจำลอง (Tang et al., 2003) เพื่อเพิ่มศักยภาพในการกำจัดโลหะของตัวดูดซับได้รับการแก้ไขด้วยตัวเร่งปฏิกิริยา สูงสุด Cr (VI) การดูดซับของ 23.4 มิลลิกรัม / กรัมมีรายงานว่าจะใช้สถานที่ที่ pH 2. ประเภทอื่น ๆ ของ biosorbents เช่นชีวมวลของทะเลแห้งสาหร่ายสีเขียว (วัสดุชีวภาพ) (Gupta et al., 2006 Fenga และดิช 2004 El-Sikaily et al., 2007 Gupta และ Rastogi, 2008 และ Ahmady-Asbchin et al., 2008) ได้รับการตรวจสอบเพื่อขึ้นถ่ายของโลหะหนักจากสารละลาย บางส่วนของการใช้ของเสียที่เป็นสาหร่าย; สายพันธุ์ Spirogyra (Gupta et al., 2006), Ecklonia Maxima (Fenga และดิช, 2004), อัลวา Lactuca (El-Sikaily et al., 2007) Oedogonium SP และ Nostoc SP (Gupta และ Rastogi, 2008) และสีน้ำตาลสาหร่าย Fucus serratus (Ahmady-Asbchin et al., 2008) ที่ทั้งผู้ที่เป็นกรดด่างตั้งแต่ 2-6 มีประสิทธิภาพในการกำจัดโลหะโดยตัวดูดซับจากวัสดุเหลือทิ้งทางชีวภาพ กลไกของการขึ้นไอออนของโลหะหนักสามารถใช้สถานที่โดยการเผาผลาญอิสระโลหะผูกพันกับผนังเซลล์และพื้นผิวภายนอก (Deliyanni et al., 2007) เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกระบวนการดูดซับเช่นอิออน, สารเคมีและการดูดซับทางกายภาพ ความหลากหลายของแกนด์ตั้งอยู่บนผนังของเชื้อราเป็นที่รู้จักกันจะมีส่วนร่วมในการขับโลหะ เหล่านี้รวมถึง carboxyl, เอมีน, ไฮดรอกซิฟอสเฟตและกลุ่ม sulfhydryl ไอออนโลหะอาจจะถูกดูดซับโดย complexing กับประจุลบเว็บไซต์ปฏิกิริยาบนผิวเซลล์ ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นถึงขีดความสามารถในการดูดซับของ biosorbents ที่แตกต่างกัน