These observations would indicate t

These observations would indicate that there are commercial opportunities for the currently discarded mushroom stipes as a good source of beta-glucan for nutriceutical products.
For example, stipe-cuts and rests from Lentinula edodes have high beta-glucan contents (25.31 g/100 g dm). Among the wild grown mushrooms, Boletus edulis (which is also known as a common culinary mushroom) shows extreme differences in beta-glucan contents in its stipes (57.9 g/100 g dm) and caps (16.89 g/100 g dm) (Table 2). This species is also well cultivated, and cut-offs from stipe parts could be used as a good source of beta-glucans.
Bracket fungi (and shelf fungi, Table 3) contain very high beta-glucan contents. For morphological reasons, these species were not divided into stipes and caps. This group includes species from different families including Meruliaceae (Phlebia tremellosa resp. Merulius tremellosus (Schrad), Poriaceae(Piptoporus betulinus, Grifola frondosa (Dicks. ex Fr.) Gray, Laetiporus sulphureus (Bull. ex Fr.) Murr., Trametes versicolor (L.) Lloyd., Fomes fomentarius (L. ex Fr.) and Auricularicaceae(Auricularia auricula (L.)). These species are generally not cultivated for consumption and exist as saprophytes or parasites in all of Europe and North America (Gerhardt, 2001). Grifola frondosa is perhaps the best known species for high beta-glucan content and is well known for being rich in beta-glucans and having pharmacological effectiveness (Inoue et al., 2002 and Zhuang and Wasser, 2004). In addition, Trametes versicolor (turkey tail) has been recently reported to have high beta-glucan content (Cui and Chisti, 2003 and McCleary and Draga, 2016). Interestingly, our results show that other species of Bracket fungi also show very high beta-glucan contents: Trametes versicolor shows an extremely high beta-glucan content with 60.79 g/100 g beta-glucan in its dry mass; Laetiporus sulphureus(chicken of the woods, 47.01 g/100 g dm), Phlebia tremellosa (Merulius tremellosus, jelly rot, 53.55 g/100 g dm) and Piptoporus betulinus(birch Bracket mushroom, 51.80 g/100 g dm) also have high beta-glucan contents. Only a few, isolated studies exist addressing beta-glucans from these fungi, and even less is known about their bioactivities (e.g., Alquini et al., 2004 and Olennikov et al., 2011). This fact could lead to new approaches for biotechnological applications with mycelia cultures to find new and economical advantageous sources for beta-glucans. The submerged cultivation of higher basidiomycetes is a faster and easier way to produce beta-glucans in comparison to the production and extraction process of mushroom fruiting bodies (Komura et al., 2010). The extraction methods and the productions of these kinds of medical products are key features for the development of profitable biotechnological methods to obtain highly effective metabolites (Valverde, Hernándes-Pérez, & Paredes-López, 2015).
Many studies from recent decades prove the bioactive effects of beta-glucans in well-known species such as Lentinula edodes, Grifola frondosa or Pleurotus spp. The non-edible mushrooms may also have great potential for medical purposes using beta glucan extracts, however, the toxic properties of some of these species needs to be remembered.
In conclusion, this comprehensive study shows an overview of the bioactive beta-glucan contents (in contrast to a huge amount of studies focussing only on the total (!) carbohydrates) and confirms the latest result about beta-glucan research (McCleary & Draga, 2016) for a wide variety of wild and cultivated mushrooms. Our study points out that the Bracket fungi Trametes versicolor, Piptoporus betulinus or Phlebia tremellosacontain more the 50% beta-glucans by dry mass. In most analysed wild mushrooms, the beta-glucan contents were significantly higher in stipes than in caps.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสังเกตเหล่านี้จะบ่งชี้ว่า มีโอกาสทางการค้าสำหรับ stipes เห็ดถูกละทิ้งในปัจจุบันเป็นแหล่งดีของเบต้า-กลูแคนผลิตภัณฑ์ nutriceuticalตัวอย่างเช่น stipe ตัดและวางจาก Lentinula edodes มีเนื้อหาสูงเบต้า-กลูแคน (dm 25.31 กรัม/100 กรัม) ระหว่างปลูกเห็ดป่า เห็ดเปรี้ยว (ซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วไปอาหารเห็ด) ที่แสดงความรุนแรงที่แตกต่างในเนื้อหาเบต้า-กลูแคนใน stipes (dm 57.9 กรัม/100 กรัม) และหมวก (16.89 g/100 g dm) (ตารางที่ 2) สายพันธุ์นี้ก็ปลูกได้ดี และตัดไม่ชอบจาก stipe ส่วนสามารถใช้เป็นแหล่งดีของเบต้ากลูวงเล็บเชื้อรา (และชั้นเชื้อ ตารางที่ 3) ประกอบด้วยเนื้อหามากเบต้า-กลูแคน เหตุผลสัณฐาน สายพันธุ์เหล่านี้ถูกแบ่งออกเป็น stipes และหมวก กลุ่มนี้มีสายพันธุ์จากครอบครัวที่แตกต่างรวมทั้ง Meruliaceae (ชอบ tremellosa Phlebia Merulius tremellosus (Schrad), สีเทา Poriaceae(Piptoporus betulinus, Grifola frondosa (Dicks. ex Fr.), Laetiporus sulphureus (Bull. เช่นคุณพ่อ) Murr. Trametes versicolor (L.) ลอยด์ Fomes fomentarius (L. เช่นคุณพ่อ) และ Auricularicaceae (Auricularia auricula (L.)) สายพันธุ์เหล่านี้มักไม่ปลูกเพื่อการบริโภค และมีอยู่เป็น saprophytes หรือปรสิตในยุโรปและอเมริกาเหนือ (Gerhardt, 2001) ทั้งหมด Grifola frondosa อาจเป็นสายพันธุ์ที่รู้จักกันดีสำหรับเนื้อหาเบต้า-กลูแคนที่สูง และเป็นที่รู้จักสำหรับจะอุดมต้ากลู และมีประสิทธิผลทางเภสัชวิทยา (อิโนะอุเอะ et al. 2002 และจ้วง และ Wasser, 2004) นอกจากนี้ Trametes versicolor (ตุรกีหาง) ได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้รายงานมีเนื้อหาสูงเบต้า-กลูแคน (Cui และ Chisti, 2003 และ McCleary และ Draga, 2016) เรื่องน่าสนใจ ผลของเราแสดงว่า เชื้อราสายพันธุ์ยังแสดงเนื้อหาสูงเบต้า-กลูแคน: Trametes versicolor แสดงความสูงเบต้า-กลูแคนเนื้อหากับ 60.79 กรัม/100 กรัมเบต้า-กลูแคนในมวลแห้งของมัน Sulphureus Laetiporus (ไก่ 47.01 g/100 g dm ป่า ), Phlebia tremellosa (Merulius tremellosus วุ้นเน่า dm 53.55 g/100 g) และ Piptoporus betulinus (เบิร์ชยึดเห็ด 51.80 g/100 g dm) มีเนื้อหาสูงเบต้า-กลูแคน มีอยู่เพียงในไม่กี่ แยกศึกษาต้ากลูอยู่จากเชื้อเหล่านี้ และแม้แต่น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับฤทธิ์ทางชีวภาพของพวกเขา (เช่น Alquini et al. 2004 และ Olennikov et al. 2011) ความจริงข้อนี้อาจนำไปสู่แนวทางใหม่กับการประยุกต์กับ mycelia วัฒนธรรมเพื่อหาแหล่งประโยชน์ใหม่ และประหยัดต้ากลู การเพาะปลูกน้ำท่วมสูง basidiomycetes เป็นวิธีเร็ว และง่ายขึ้นผลิตต้ากลูเปรียบเทียบกับกระบวนการผลิตและการสกัดของเห็ด fruiting ร่างกาย (Komura et al. 2010) วิธีการสกัดและการผลิตผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์ต่าง ๆ เหล่านี้เป็นคุณสมบัติที่สำคัญสำหรับการพัฒนาของผลกำไรกับการประวิธีการรับสารที่มีประสิทธิภาพสูง (บายา และ Hernándes-วัว และสัญลักษณ์ว่า Paredes-ยูโรโซนและ กอง 2015)การศึกษาจำนวนมากจากทศวรรษพิสูจน์ผลออกฤทธิ์ทางชีวภาพของเบต้ากลูในสายพันธุ์ที่รู้จักกันดีเช่น Lentinula edodes, Grifola frondosa หรือเห็ดออกซิเจน -กินเห็ดอาจมีศักยภาพที่ดีสำหรับวัตถุประสงค์ทางการแพทย์ที่ใช้เบต้ากลูแคนสารสกัด อย่างไรก็ตาม คุณสมบัติพิษของบางสายพันธุ์ต้องเป็นที่จดจำในบทสรุป ศึกษานี้แสดงภาพรวมของเนื้อหากรรมการกเบต้า-กลูแคน (ตรงข้ามเป็นจำนวนมากของการศึกษาที่มุ่งเน้นเฉพาะคาร์โบไฮเดรตรวม (!)) และยืนยันผลลัพธ์ล่าสุดเกี่ยวกับวิจัยเบต้า-กลูแคน (McCleary & Draga, 2016) สำหรับความหลากหลายของเห็ดป่า และปลูก ศึกษาของเราชี้ให้เห็นว่าการยึดเชื้อ Trametes versicolor, Piptoporus betulinus หรือ Phlebia tremellosacontain เพิ่มเติม 50% ต้ากลู โดยมวลแห้ง ในการวิเคราะห์มากที่สุดเห็ดป่า เนื้อหาเบต้า-กลูแคนได้สูงใน stipes กว่าพิมพ์ใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อสังเกตเหล่านี้จะแสดงให้เห็นว่ามีโอกาสทางการค้าสำหรับทิ้งขณะ Stipes เห็ดเป็นแหล่งที่ดีของเบต้ากลูแคนสำหรับผลิตภัณฑ์ nutriceutical.
ตัวอย่างเช่นเห็ดตัดและวางจากหอม Lentinula มีเนื้อหาเบต้ากลูแคนสูง (25.31 กรัม / 100 กรัม DM) ในบรรดาเห็ดป่าปลูกเห็ดพอร์ชินี (ซึ่งยังเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นเห็ดการทำอาหารร่วมกัน) แสดงให้เห็นความแตกต่างมากในเนื้อหาเบต้ากลูแคนใน Stipes มัน (57.9 กรัม / 100 กรัม DM) และหมวก (16.89 กรัม / 100 กรัม DM) (ตารางที่ 2) สายพันธุ์นี้ยังมีการปลูกกันและตัดหนี้สูญจากส่วน Stipe สามารถใช้เป็นแหล่งที่ดีของเบต้ากลูแคน.
เชื้อรา Bracket (และเชื้อราชั้นวางของตารางที่ 3) มีเนื้อหาเบต้ากลูแคนที่สูงมาก ด้วยเหตุผลทางสัณฐานวิทยาสายพันธุ์เหล่านี้ไม่ได้ถูกแบ่งออกเป็น Stipes และหมวก กลุ่มนี้รวมถึงสายพันธุ์ที่มาจากครอบครัวที่แตกต่างกันรวมทั้ง Meruliaceae (Phlebia tremellosa รับผิดชอบ. Merulius tremellosus (Schrad) Poriaceae (Piptoporus betulinus, Grifola frondosa (จู๋. อดีต Fr. ) สีเทา, Laetiporus sulphureus (กระทิง. อดีต Fr. ) Murr. Trametes versicolor ( L. ) ลอยด์. Fomes fomentarius ( L. อดีต Fr. ) และ Auricularicaceae (Auricularia auricula ( L. )). ชนิดนี้มักจะไม่ได้รับการปลูกฝังสำหรับการบริโภคและการอยู่เป็น saprophytes หรือปรสิตในทุกทวีปยุโรปและทวีปอเมริกา (Gerhardt , 2001). Grifola frondosa อาจจะเป็นสายพันธุ์ที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับเนื้อหาเบต้ากลูแคนที่สูงและเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการเป็นที่อุดมไปด้วยเบต้ากลูแคนและมีประสิทธิภาพทางเภสัชวิทยา (อิโนอุเอะ et al., 2002 และกวางสีและ Wasser, 2004). นอกจากนี้ , Trametes versicolor (ตุรกีหาง) ได้รับรายงานเมื่อเร็ว ๆ นี้จะมีปริมาณเบต้ากลูแคนสูง (Cui และ Chisti, 2003 และ McCleary และ Draga 2016). ที่น่าสนใจผลของเราแสดงให้เห็นว่าสายพันธุ์อื่น ๆ ของเชื้อรา Bracket ยังแสดงให้เห็นเบต้ากลูแคนที่สูงมาก เนื้อหา: Trametes versicolor แสดงให้เห็นถึงปริมาณเบต้ากลูแคนที่สูงมากกับ 60.79 กรัม / 100 กรัมเบต้ากลูแคนมวลแห้ง; Laetiporus sulphureus (ไก่ของป่า 47.01 กรัม / 100 กรัม DM) Phlebia tremellosa (Merulius tremellosus เยลลี่เน่า 53.55 กรัม / 100 กรัม DM) และ Piptoporus betulinus (เห็ด Bracket ไม้เรียว 51.80 กรัม / 100 กรัม DM) นอกจากนี้ยังมีสูง เนื้อหาเบต้ากลูแคน เพียงไม่กี่ศึกษาบางแห่งที่มีอยู่อยู่เบต้ากลูแคนจากเชื้อราเหล่านี้และแม้แต่น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับฤทธิ์ทางชีวภาพ (เช่น Alquini et al., 2004 Olennikov et al. 2011) ความจริงเรื่องนี้อาจนำไปสู่แนวทางใหม่สำหรับการใช้งานเทคโนโลยีชีวภาพกับวัฒนธรรมเส้นใยการหาแหล่งใหม่ที่ได้เปรียบและประหยัดสำหรับเบต้ากลูแคน การเพาะปลูกจมอยู่ใต้น้ำของ Basidiomycetes สูงขึ้นเป็นวิธีที่เร็วและง่ายขึ้นในการผลิตเบต้ากลูแคนในการเปรียบเทียบกับการผลิตและการสกัดกระบวนการของเห็ดดอกเห็ด (Komura et al., 2010) วิธีการสกัดและโปรดักชั่นเหล่านี้ชนิดของผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์ที่มีคุณสมบัติที่สำคัญสำหรับการพัฒนาวิธีการทางเทคโนโลยีชีวภาพผลกำไรที่จะได้รับสารที่มีประสิทธิภาพสูง (Valverde, Hernandes-เปเรซและ Paredes-Lopez, 2015).
การศึกษาจำนวนมากจากทศวรรษที่ผ่านมาพิสูจน์ออกฤทธิ์ทางชีวภาพ ผลกระทบของเบต้ากลูแคนชนิดที่รู้จักกันดีเช่นหอม Lentinula, Grifola frondosa หรือ Pleurotus เอสพีพี เห็ดที่ไม่กินอาจมีศักยภาพที่ดีสำหรับวัตถุประสงค์ทางการแพทย์โดยใช้สารสกัดจากเบต้ากลูแคน แต่คุณสมบัติที่เป็นพิษของบางส่วนของสายพันธุ์เหล่านี้จะต้องมีการจำ.
สรุปได้ว่าการศึกษาที่ครอบคลุมนี้แสดงให้เห็นภาพรวมของเนื้อหาเบต้ากลูแคนออกฤทธิ์ทางชีวภาพ ( ในทางตรงกันข้ามกับเป็นจำนวนมากของการศึกษามุ่งเน้นเฉพาะในทั้งหมด (!) คาร์โบไฮเดรต) และยืนยันผลการวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับเบต้ากลูแคน (McCleary & Draga 2016) สำหรับหลากหลายของเห็ดป่าและการเพาะปลูก การศึกษาของเราชี้ให้เห็นว่า Trametes versicolor Bracket เชื้อรา, Piptoporus betulinus หรือ Phlebia tremellosacontain มากขึ้น 50% เบต้ากลูแคนโดยมวลแห้ง ในเห็ดป่าวิเคราะห์ส่วนใหญ่เนื้อหาเบต้ากลูแคนที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน Stipes กว่าในหมวก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสังเกตเหล่านี้ จะเห็นว่ามันเป็นโอกาสทางการค้าในขณะนี้ทิ้งเห็ดก้านเห็ดเป็นแหล่งที่ดีของเบต้ากลูแคน สำหรับผลิตภัณฑ์ nutriceutical .ตัวอย่าง ไทป์ ตัด และพักผ่อนจากเห็ดหอม Lentinula edodes มีเนื้อหา Glucan เบต้าสูง ( 25.31 กรัม / 100 กรัม DM ) ท่ามกลางป่าที่ปลูกเห็ด เห็ดตับเต่า ( ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นสามัญอาหารเห็ด ) แสดงความแตกต่างมากในเนื้อหา กลูแคน Beta ในก้านเห็ด ( โครงการกรัม / 100 กรัม ( DM ) และหมวก 16.89 กรัม / 100 กรัม DM ) ( ตารางที่ 2 ) สายพันธุ์นี้เป็นที่ปลูกและตัดของจากส่วนไทป์สามารถใช้เป็นแหล่งของเบต้ากลูแคน .เล็บเชื้อรา ( และการเก็บรักษาเชื้อรา ตารางที่ 3 ) มีสูงมาก เบต้ากลูแคนเนื้อหา เหตุผล ลักษณะ ชนิด นี้ไม่ได้แบ่งออกเป็นก้านเห็ดและหมวก กลุ่มนี้รวมถึงชนิด จากครอบครัวที่แตกต่างกันรวมทั้ง meruliaceae ( phlebia tremellosa resp . merulius tremellosus ( schrad ) poriaceae ( piptoporus betulinus grifola , frondosa ( งี่เง่า ex Fr . ) สีเทา laetiporus sulphureus ( วัว ex Fr . ) murr . trametes โรค ( L . ) ลอยด์ เปอร์ fomentarius ( L . ex Fr . ) และ auricularicaceae ( auricularia auricula ( L . ) ) ชนิดเหล่านี้โดยทั่วไปจะไม่ปลูกเพื่อการบริโภคและอยู่เป็นแซโพรไฟท์หรือปรสิต ในยุโรปและอเมริกาเหนือ ( เกอฮาร์ต , 2001 ) grifola frondosa อาจจะเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับสูงเบต้ากลูแคนชนิดเนื้อหาและเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการอุดมไปด้วยเบต้ากลูแคนและมีประสิทธิผลทางเภสัชวิทยา ( อิโนะอุเอะ et al . , 2002 และจ้วงและว๊าสเซ่อ , 2004 ) นอกจากนี้ trametes โรค ( หางตุรกี ) เพิ่งรายงานว่ามีเบต้ากลูแคน ( สูงและเนื้อหา Cui จิสติ , 2003 และ draga เมิกเคลียรี่ และ 2559 ) ที่น่าสนใจคือผลของเราแสดงให้เห็นว่า ชนิดอื่น ๆของเล็บเชื้อราที่พบมากได้แก่โรคเบต้ากลูแคน trametes แสดงสูงมากเบต้ากลูแคนที่มีเนื้อหา 60.79 กรัม / 100 กรัม เบต้ากลูแคนในบริการมวลชน laetiporus sulphureus ( ไก่ของป่า 47.01 กรัม / 100 กรัม ( DM ) , phlebia tremellosa merulius tremellosus เยลลี่ เน่า 53.55 กรัม / 100 กรัม ( DM ) และ piptoporus betulinus เบิร์ชวงเล็บเห็ด 51.80 g / 100 g DM ) มีเนื้อหา Glucan เบต้าสูง เพียงไม่กี่ , แยกศึกษาอยู่กับเบต้ากลูแคน จากเชื้อราเหล่านี้ และแม้แต่น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับฤทธิ์ทางชีวภาพของพวกเขา ( เช่น alquini et al . , 2004 และ olennikov et al . , 2011 ) ความเป็นจริงนี้อาจนำไปสู่วิธีการใหม่สำหรับการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีชีวภาพกับวัฒนธรรมแต่ละที่จะหาแหล่งใหม่ และประหยัดกับเบต้ากลูแคน . การจมของ Basidiomycetes ที่สูงเป็นวิธีที่เร็วและง่ายต่อการผลิตเบต้ากลูแคนในการเปรียบเทียบกับการผลิตและกระบวนการสกัดจากเห็ดกินศพ ( โกมุระ et al . , 2010 ) โดยวิธีการสกัดและการผลิตของเหล่านี้ชนิดของผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์เป็นคุณลักษณะที่สำคัญสำหรับการพัฒนาวิธีการทางเทคโนโลยีชีวภาพเพื่อให้ได้สารที่มีประสิทธิภาพสูง ( วาลเวอเด เอร์นันเดซ . kgm ndes-p é , เรซ และ paredes-l ó PEZ 2015 )จากการศึกษาหลาย ทศวรรษที่ผ่านมา พิสูจน์ผลของเบต้ากลูแคนสารชนิดที่รู้จักกันดีเช่นเห็ดหอม Lentinula edodes grifola frondosa , เห็ดนางรมชนิดหรือไม่อาจมีศักยภาพที่ดีสำหรับวัตถุประสงค์ในทางการแพทย์ใช้สารสกัดเบต้ากลูแคน แต่คุณสมบัติที่เป็นพิษของบางส่วนของสายพันธุ์เหล่านี้ต้องจดจำโดยสรุปการศึกษานี้ครอบคลุมแสดงให้เห็นภาพรวมของสารเบต้ากลูแคน เนื้อหา ( ในทางตรงกันข้ามกับเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในการศึกษาทั้งหมด ( ! ) คาร์โบไฮเดรต ) และยืนยันผล การวิจัยล่าสุดเบต้ากลูแคน ( เมิกเคลียรี่ & draga 2559 ) สำหรับความหลากหลายของป่าและปลูกเห็ด การศึกษาชี้ให้เห็นว่าเล็บเชื้อราโรค betulinus trametes , piptoporus หรือ phlebia tremellosacontain มากกว่าร้อยละ 50 ของเบต้า กลูแคน โดยบริการมวล ในส่วนวิเคราะห์ เห็ดป่า เบต้ากลูแคน เนื้อหาสำคัญในก้านเห็ดมากกว่าในหมวก