FOREIGN LANGUAGE CLASSROOM ANXIETY

FOREIGN LANGUAGE CLASSROOM ANXIETY SCALE (FLCAS)
Horwitz, Horwitz and Cope (1986) described foreign language anxiety (FLA, used
interchangeably with FLCA) as “a distinct complex of self-perceptions, beliefs,
feelings, and behaviours related to classroom language learning arising from the
uniqueness of the language learning process” (p.128). They developed the most
frequently used FLCAS. Their theory is that FLA is a situation-specific anxiety rather
than an aspect of general classroom anxiety. Later research validated this theory by
Foreign language anxiety in a new English program in Thailand
64
showing that FLA is separable from general anxiety, and academic history is not
predictive of FLA (Tran, 2012).
The instrument that Horwitz et al. (1986) designed is a questionnaire consisting of
thirty-three statements. A 5-point Likert scale allows respondents to rate each statement
from “strongly agree” to “strongly disagree”, with a midpoint of “neither agree nor
disagree”. Twenty-four statements are positively worded, and nine are negatively
worded. Three aspects of FLCA are measured in the survey: communication
apprehension, test anxiety, and fear of negative evaluation.
Communication apprehension is a type of shyness, fear or anxiety about communicating
with people; tension or discomfort with public speaking included. Test anxiety is worry
or alarm about consequences of poor performance on a test or other evaluation. Fear of
negative evaluations is apprehension about evaluations, avoidance of evaluations, and
expectations that others will make negative evaluations.
Religious, spiritual, cultural, historical, economic and other differences among the
world’s people limit the universality of any instrument. Prior to the FLCAS, researchers
experimented with a variety of instruments. Some researchers, such as Andrade and
Williams (2009), prefer to design their own instrument. However, the FLCAS of
Horwitz et al. (1986) is the most widely supported instrument, as evidenced by the
number of studies in which it has been featured, and the number of languages into
which it has been translated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตราส่วนที่เหมาะสมในการเรียนภาษาต่างประเทศวิตกกังวล (FLCAS)Horwitz, Horwitz และรับมือ (1986) กล่าวถึงภาษาต่างประเทศวิตกกังวล (สัมภาษณ์ของสมาคม ใช้สลับกับ FLCA) "แตกต่างซับซ้อนของ self-perceptions ความเชื่อความรู้สึก และพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเรียนภาษาการเรียนรู้เกิดจากการเอกลักษณ์ของภาษาที่ใช้ในกระบวนการเรียนรู้" (p.128) พวกเขาได้รับการพัฒนามากสุดมักใช้ FLCAS ทฤษฎีของพวกเขาคือสัมภาษณ์ของสมาคม ความวิตกกังวลเฉพาะสถานการณ์ที่ค่อนข้างกว่าด้านความวิตกกังวลในการเรียนทั่วไป ทฤษฎีนี้โดยผ่านการตรวจสอบวิจัยในภายหลัง ภาษาต่างประเทศวิตกในโปรแกรมภาษาอังกฤษใหม่ในประเทศไทย64แสดงว่า สัมภาษณ์ของสมาคม separable จากวิตกกังวลทั่วไป และไม่มีประวัติด้านการศึกษาคาดการณ์ของสัมภาษณ์ของสมาคม (ทราน 2012)เครื่องมือที่ออกแบบ Horwitz และ al. (1986) เป็นแบบสอบถามประกอบด้วยงบสามสิบสาม สเกล Likert แบบ 5 จุดช่วยให้ผู้ตอบสามารถจัดอันดับแต่ละงบจาก "ขอยอมรับ" เพื่อ "ขอไม่เห็นด้วย" กับจุดกึ่งกลางของ "ไม่ยอมรับ หรือไม่เห็นด้วย" ยี่สิบสี่งบจะบวกอธิบาย และ 9 จะส่งผลเสียอธิบาย ด้านที่สามของ FLCA จะวัดแบบสำรวจ: สื่อสารเข้าใจ ทดสอบความวิตกกังวล และความกลัวของการประเมินที่เป็นค่าลบมีความเข้าใจในการสื่อสารคือความอาย ความกลัว หรือความวิตกกังวลเกี่ยวกับการสื่อสารด้วยคน ความตึงเครียดหรือไม่สบาย ด้วยการพูดในที่สาธารณะรวม ทดสอบความวิตกกังวลเป็นกังวลหรือแจ้งเตือนเกี่ยวกับผลของประสิทธิภาพต่ำในการทดสอบหรือการประเมินอื่น ๆ ความกลัวnegative evaluations is apprehension about evaluations, avoidance of evaluations, andexpectations that others will make negative evaluations.Religious, spiritual, cultural, historical, economic and other differences among theworld’s people limit the universality of any instrument. Prior to the FLCAS, researchersexperimented with a variety of instruments. Some researchers, such as Andrade andWilliams (2009), prefer to design their own instrument. However, the FLCAS ofHorwitz et al. (1986) is the most widely supported instrument, as evidenced by thenumber of studies in which it has been featured, and the number of languages intowhich it has been translated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาต่างประเทศห้องเรียนความวิตกกังวล SCALE (FLCAS)
Horwitz, Horwitz และรับมือ (1986) อธิบายความวิตกกังวลภาษาต่างประเทศ (FLA
ใช้สลับกันได้กับFLCA) ขณะที่
"มีความซับซ้อนที่แตกต่างของการรับรู้ของตนเองความเชื่อความรู้สึกและพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ภาษาในห้องเรียนที่เกิดขึ้นจากเอกลักษณ์ของกระบวนการเรียนรู้ภาษา "(p.128)
พวกเขาพัฒนามากที่สุดที่ใช้บ่อย FLCAS
ทฤษฎีของพวกเขาคือ FLA
เป็นความวิตกกังวลกับสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงค่อนข้างกว่าทุกแง่มุมของความวิตกกังวลในห้องเรียนทั่วไป
หลังจากการวิจัยการตรวจสอบทฤษฎีนี้โดยความวิตกกังวลภาษาต่างประเทศในโปรแกรมภาษาอังกฤษแห่งใหม่ในประเทศไทย
64
แสดงให้เห็นว่าเป็น FLA แยกกันไม่ออกจากความวิตกกังวลทั่วไปและนักวิชาการประวัติศาสตร์ไม่ได้คาดการณ์ของ FLA (Tran 2012). เครื่องมือที่ Horwitz et al, (1986) ได้รับการออกแบบเป็นแบบสอบถามประกอบด้วยงบสามสิบสาม คำสั่งขนาด Likert 5 จุดช่วยให้ผู้ตอบแบบสอบถามให้คะแนนแต่ละจาก"เห็นด้วยอย่างยิ่ง" กับ "เห็นด้วยอย่างยิ่ง" กับจุดกึ่งกลางของ "ไม่เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย" งบยี่สิบสี่คำพูดในเชิงบวกและลบที่มีเก้าคำ สามด้านของ FLCA วัดในการสำรวจ: การสื่อสารความเข้าใจ, ทดสอบความวิตกกังวลและความกลัวของการประเมินผลเชิงลบ. เข้าใจการสื่อสารเป็นประเภทของความประหม่ากลัวหรือความวิตกกังวลเกี่ยวกับการสื่อสารกับคน; ความตึงเครียดหรือความรู้สึกไม่สบายกับการพูดในที่สาธารณะรวม ทดสอบความวิตกกังวลเป็นกังวลหรือสัญญาณเตือนเกี่ยวกับผลกระทบของประสิทธิภาพที่ดีในการทดสอบหรือการประเมินอื่น ๆ ความกลัวของการประเมินผลเชิงลบคือความเข้าใจเกี่ยวกับการประเมินผลการหลีกเลี่ยงการประเมินผลและความคาดหวังว่าคนอื่นๆ จะทำให้การประเมินผลเชิงลบ. ศาสนาจิตวิญญาณวัฒนธรรมประวัติศาสตร์และความแตกต่างทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ในหมู่ผู้คนทั่วโลกจำกัด เป็นสากลของตราสารใด ๆ ก่อนที่จะ FLCAS นักวิจัยทดลองกับความหลากหลายของตราสาร นักวิจัยบางคนเช่น Andrade และวิลเลียมส์(2009) ชอบการออกแบบเครื่องมือของตัวเอง อย่างไรก็ตาม FLCAS ของHorwitz et al, (1986) เป็นเครื่องมือส่วนใหญ่สนับสนุนอย่างกว้างขวางเป็นหลักฐานโดยจำนวนของการศึกษาในการที่จะได้รับการแนะนำและจำนวนของภาษาลงไปในการที่จะได้รับการแปล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาต่างประเทศห้องเรียนความกังวลขนาด ( flcas )
Horwitz Horwitz และรับมือ ( 1986 ) , อธิบายภาษาต่างประเทศความวิตกกังวล ( FLA ใช้
สลับกับ flca ) เป็น " ซับซ้อนที่แตกต่างของตนเอง การรับรู้ ความเชื่อ
ความรู้สึกและพฤติกรรมในชั้นเรียนภาษา การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นจาก
เอกลักษณ์ของภาษาการเรียนรู้” p.128 ) พวกเขาได้รับใช้บ่อยที่สุด
flcas .ทฤษฎีของพวกเขานั้นต้องเป็นสถานการณ์ความกังวลที่เฉพาะเจาะจงมากกว่า
กว่าด้านความวิตกกังวลในชั้นเรียนทั่วไป หลังจากการวิจัยตรวจสอบทฤษฎีนี้โดย
ความกังวลภาษาต่างประเทศในหลักสูตรภาษาอังกฤษใหม่ในประเทศไทย

แสดงว่าต้องเป็น 64 แยกจากความวิตกกังวลทั่วไป และประวัติทางวิชาการไม่ได้
พยากรณ์ของ FLA ( Tran , 2012 ) .
เครื่องดนตรี Horwitz et al .( 1986 ) ที่ออกแบบมาเป็นแบบสอบถามประกอบด้วย
33 ข้อความ และมาตรวัดแบบไลเคิร์ต ให้ผู้ตอบให้คะแนนแต่ละงบ
จาก " เห็นด้วย " กับ " เห็นด้วย " กับจุดกึ่งกลางของ " ไม่ว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
" ยี่สิบสี่งบบวกติดเชื้อ และเก้าด้าน
worded . สามด้านของ flca ที่วัดในการสำรวจ : การสื่อสารความเข้าใจ
,การทดสอบความวิตกกังวล และความกลัวของการประเมินเชิงลบ ความหวาดหวั่น
การสื่อสารเป็นชนิดของความประหม่า , ความกลัวหรือความกังวลเกี่ยวกับการสื่อสาร
กับคน ไม่สบายหรือความเครียดด้วยการพูดในที่สาธารณะด้วย การทดสอบความวิตกกังวลเป็นห่วง
หรือเตือนเกี่ยวกับผลกระทบของประสิทธิภาพที่ดีในการทดสอบ หรือด้านอื่น ๆ ความกลัวของความเข้าใจเกี่ยวกับการประเมินผลการประเมินผลทาง

, การหลีกเลี่ยงการทำงาน และคาดหวังว่าคนอื่นจะทำการลบ .
ศาสนา จิตวิญญาณ วัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ เศรษฐกิจ และความแตกต่างอื่น ๆระหว่าง
คนของโลก จำกัด เป็นสากลของเครื่องดนตรีใด ๆ ก่อนที่จะ flcas นักวิจัย
ทดลองกับความหลากหลายของเครื่องมือ นักวิจัยบางคน เช่น อันดราเด้และ
วิลเลียมส์ ( 2009 ) , ชอบที่จะออกแบบอุปกรณ์ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม flcas ของ
Horwitz et al . ( 1986 ) เป็นส่วนใหญ่สนับสนุนอย่างกว้างขวางใช้เป็น evidenced โดย
จำนวนของการศึกษาที่ได้รับการแนะนําและจำนวนของภาษาใน
ซึ่งได้รับการแปล